Alle inzendingen, jaar 2006, week 29

Die eindeloze hitte van dit jaar Bezorgt vooral de boer benauwde uren Het wachten op de regen blijft maar duren Daar zijn ze in de landbouw mooi mee klaar Want blijft het droog zoals de laatste tijd Voelt menig boer toenemend nattigheid…

Ik heb geen glazen muiltjes en ook geen gouden kroon ik loop gewoon op slippers een oude stoel dat is mijn troon. Ik woon niet in een groot paleis en ook niet in een mooi kasteel 'k zit heel gewoon in een rijtjeshuis en huur betaal ik ook niet veel. Ik heb een tuintje voor en achter en uitzicht op een nieuwe wijk mijn eten is meestal…

ik verhaal van taal tonen en toetsen van rustige rijm uit pennenvrucht een pagina poetsen een wuivende wevende hand schept in een scheve letter door kille kool geholpen een prille parade op blank blad, nog onbeholpen een gretige geest vreet vroege verzen waar woorden worden, spichtig of sproeiend, tot wat u nu leest…

Schuil niet mijn kind want onder de deken wacht enkel nog meer duisternis wees niet bang voor wezens uit het land van de sluimer waar schemering heerser is het zijn slechts wat schimmen die vanaf het zonlicht de avond zijn binnengegleden ze trekken uit de hemel - voor hen die slapen gaan- het nachtgordijn naar beneden rust nu mijn…

vliegende mieren koninklijk parend onder verzengende zon…

bomen fluisteren bos het knagend nerven van het blad door mieren op hun jagend pad zet de zomer neer op mos de bosrand loopt de hei voorbij donkere akkers ploegen voren met balen hooi en resten koren verstrooid zijn daken van de boerderij die zomer heb ik in mijn hand haar geur gegrift in mijn geheugen genieten deden we met volle teugen…

Op zijn luchtbed raasde hij heen en weer de golven die hij maakte waren giga groot dat kwam vooral door de speedboot die hem met hoge snelheid trok over het meer Helaas is het met hem nogal misgegaan toen hij zijn arm uitstak om linksaf te slaan --------------------------------------------------------- (Een 19-jarige man uit Middelie…

de Graaf van Merode is fijn gebouwd maar mist de fierheid zo node hij gaat te paard naar Lisse om een schoonheid te vinden hij kan het vrouwelijke geenszins missen maar geen enkele dame aan zich binden hoe hij zich ook laat coifferen danwel kleden volgens de laatste snit het ontbreekt hem aan pit de dansvloer te betreden…

In een vlucht van gevoel verdwijnt de dichterlijke macht geen ritme meer in woorden geen gevoel meer in het dicht. Ik verlies mijzelf in het duister maar verdwijn voor niemand niet, de overkant blijft stil en kil terwijl IK best anders wil.…

mijn werkbezoek aan Hoek van Holland bracht onverwacht verrassend resultaat mijn werkhypothese er was al hoek voordat er sprake was van De Hoek nee dus er was alleen des graven zande en wat klei in polder de Burgemeester van Rotterdam is thans op de hoogte van de antwoorden op mijn vragen tot zijn genoegen ontving hij bericht…

op het slagveld van poëzie waar inspiratie word gemangeld woorden blijven hangen in opperste onbenulligheid waar zinnen aan flarden worden geschoten in grenzenloze onmacht gedichten sterven in echo van adem uitgeperst in huivering van gezichtsveld maar gapend met mijn mond open en in mijn simpel verlangen en met mijn muze op schoot…

Vroeg in de dageraad de schone gaat ontbinden De gouden blonde tros, citroenig van coleur*, Gezeten in de lucht, juist buiten d' achterdeur, Waar groene wijngaardloof ooit lauwe muur beminde*. Dan beven amoureus de liefelijkste winden In 't gele zijdig haar en groeten met een geur Haar goddelijk aanschijn, opdat zij deze keur* Behield van…

Een zee van merkloze jeans Bollend en ritmisch deinend Waaronder verdronken lichamen Ademloos de diepte in verdwijnend Uitzichtloos verdooft gedwongen Tolgeld bijeen geraapt over zee Het wrak zou de overtocht wel halen De dood voer met hen mee De aangehaakte lichamen wiegen nu statenloos Aan de snelle boot langszij Een lint van verdronken…

o zonneke mijn met straalkes fijn je glans doet plezieren ranken druifkes vieren o zonneke mijn maakt harten zo rein bloemkes rechten hun steel tonen hun blaadjes geheel o zonneke mijn je verlicht onzichtbare pijn ontwaakt pret in de ogen bij een ander mededogen o zonneke mijn mijn hemelse baldakijn over azuren luchten en bevrijdende…

Nederland verdroogt, staat in de krant de zon schijnt te lang en het regent maar niet. Nederland verzoop toen de regen met bakken neerviel de dijken braken door en iedereen was nat en in paniek. Nederland vergrijst want de jeugd van toen is middelbaar, dus worden banen niet meer ingevuld. Nederland verhard, niet alleen op mentaal gebied,…

de zon kapt op de helling een heiligdom van stenen letters voor altijd gedreven het gesproken woord is uitgedoofd hagedissen scharrelen schichtig rond stille woorden op gewijde grond rotsvast gehecht als toverwoord de zon brandt verder ongestoord.…

de zee droomt het landschap het neerleggen op mij de rust, het keren de kleine verzen dwalen mag ik licht boven licht op blote voeten het zachte praten op en neer van volmaakte ogen het zuiden, jouw ziel teder het voelen de warme buik van duinen en gras de zon spoelt aan in' t stijgende water zo onvertaalbaar heb ik je lief…

Hein zeist steeds de mooiste bloemen zichtbaar in het gras hij reikt soms dieper oogst dan onkruid dat te veel aan het woekeren was ik kom niet in bladen haal geen krant en helemaal nooit het journaal maar ik droog mijn mooiste bloemen bundel ze nu allemaal die boeket ik gratis bied u thans de kleuren aan voor zij gaan…

Gedachten temidden van een bos krachtige eiken die knoestige takken ver in het rond uitbreiden hier en daar door schaduw van groene brede kronen verraste ogen naar een licht- heldere blauwe hemel leiden en lopen langs een smal zandpad waar doorvallend zonlicht groene bladeren bespeelt donkere en felle kleuren grauwe stammen het rijk…

De overheid moest toch de burgers horen En weten wat we willen, hoe we zijn? Een volk van klagen en een hoop chagrijn Dat zijn relativering heeft verloren Zo zal ook voortaan in ons paspoort staan Dat ons voorgoed het lachen is vergaan…

een mes in mijn hand, nadenken over dat ene moment. zou ik het nu doen? waarom ook niet, in deze wereld ben ik overbodig, zelfs voor de kat van de buren. bibberend neem ik het mes in mijn hand, en laat het over mijn arm glijden. die ene druppel bloed worden er al gauw duizenden. het gevoel dat ik heb is onbeschrijfbaar, eindelijk heb ik…

wil jij mij treffen als mijn dorp aan jou voorbij schuift zie je dan mijn arm die haast schuw naar jouw ijzeren ros wuift of is de blik enkel voorwaarts gericht tussen wanden van geluid waartussen witte strepen voorwaarts flitsen en asfalt de toekomst duidt wil jij me treffen en de stoet van wielen voor even verlaten of eist de…

De laatste zonnestralen likken de wijzerplaten van de kerktoren in een onbestaand gouden kleur. De tijd tikt voorbij, de mooi uitgekerfde wijzers blijven verguld in het opkomend rood van de dalende zon. De spits van de toren tekent zich af tegen het gedoofde licht. Nog enkele seconden en ook de wijzers zal ik niet meer zien, die de…

Zo ver van huis, een andere wereld met vreemde mensen, toch vertrouwd. Ze wenen wel dezelfde tranen en worden hier ook graag vertrouwd... Er is de hete lucht, het dromen van altijd weer een ander licht, de stilte soms tussen de woorden, de klanken van een nieuw gedicht, maar ook het zoeken naar de namen van ander fruit, van zoveel vreemds,…

Welluidend klimt de ochtend zich aan de mens op, hij staat rekt zich omhoog en beweegt zich vooruit. We schaduwen de zon draaien gedwee om haar as. Soms wijzen we ergens naar proberen wat met zinnen maar meestal zijn het dingen, gewoon dingen. Ik blaas mijn passie omkleurt met breekbaar geluk en lach in mijn dromen want de bel ging…

onaantastbaar drijf ik mee achterin het letterpeleton ben niet te min omdat ik aan de zwarte trui begon zie nu van verre de meesters sprinten zwetend in de demarrage tegen een finale demasqué hoor geen juichende schouwers langs de weg verstild fiets ik in de schaduw dromend over een nog ongekende letterzee slechts collen van…

het volle daglicht tekent vlinders in rotsen wanneer je het baren wiegt gereed om te gaan hou van me tot waar de zee ons breekt of geef me korrels als eilanden tussen bruidsbloemen en avondmaal raak me even aan tot de maan ons in de wind zal scheiden schrei geen rozen of stranden vol wolken in een laatste, witte stilte…

vaak ben ik aan je kust gestrand op je zand heb ik mijn huid verbrand ik zie de glooiing van je duinrug weer doch de geur van mijn gazelle speur ik niet meer.…

noorderlicht valt buiïg je hand penseelt rumoerig haar lucht Winden neigen toch naar luwte dwarrelen een zucht het mes schuift scherprechterlijk langs kleur wolken breken zacht in olie dampen verdrijven nevelend hun geur tijd om je palet en zin te keuren er moet nog veel gebeuren met het licht dat de zon voor…

De vuurtoren geeft de scheepsman rust Ziet hij de toren dan is zijn brand geblust Weldra zal hij weer bij de zijnen horen Zo niet dan voelt hij zich verloren Gedichten zijn ook een veilig baken Voor mensen bedroefd of vol met levenslust Gevoel en spel met woorden raken Het eerlijk hart dat graag de waarheid kust De ruwe zeeman en de dichter…