Alle inzendingen, jaar 2006, week 34

Mijn grote man. Het feest is zijn toneel. Op brede voeten staat hij voor de wereld te zien. Besneeuwt de nacht met rook, zweet zich uit, zetelt wijdbeens en viert zijn geslacht. Thuis het tweede bedrijf. Het lijf moet hard gedoucht, alcohol gewassen afgewerkt. Al het water verdrinkt in hem. Grote woorden galmen langs het open gordijn. Ik…

Nachtregen danst op de naakte huid van mijn ziel de zilveren druppels paarlen uit lange haren heel mijn wezen lacht ik spring in plassen van herboren vrijheid en zing de klanken van mijn hart…

De zomertuin maakt zich met mij op voor maan bij nacht Bloemen sluiten zich als vensters Geur van gras pas gemaaid Ons kleinkind hebben we uitgezwaaid hoort thuis in de armen van haar ouders Verwacht stilletjes jouw handen op m´n oude schouders Je heft ´t glas vol zwijgen van betekenis.…

De race in Rotterdam verliep niet zo rustig als werd aangenomen. Opnieuw is er een mens omgekomen. De dáder, niemand weet wie het deed; eenieder vertelt een ander verhaal. Maar één ding is zeker, ’t slachtoffer, een váder gaat naar het kerkhof en niet de dáder! ( Bron metro 22-8)…

je stilt dagen van winter en geeft me onwennige kinderogen bindt bitterheid aan alle lege uren nu dood sneeuwt op koude voeten de meisjesjurken, de lippen gedragen, ongelezen bij iedere gebroken vinger en nu het donkere huis de verte meet zie ik door muren heen de oude stenen in mijn te kleine bouwdoos jij kust me maar maakt…

de trein verdween het rode licht uit zicht de verte in een bocht het schrijnde kou mensen schaduwden de stilte herinneringen op de tocht je had de dag in woorden moeten vangen, alleen mijn lach zocht je maar op je zag mijn handen praten met m'n vrienden hun ogen dronken het verhaal gezichtloos koos de voorste rij niet iedereen…

Logge poten stampen door mijn slaap ik licht een oog terwijl ik gaap naar ‘t vliegend grijze monster het zweeft mijn blik voorbij landt met gulzig snuivende slurf op het weke van mijn dij ik gil en zie al koppen in de krant vrouw in bed geplet maar naast me klinkt het knorrig: mens… je maakt van een mug een olifant.…

Cartoongedrag kruipt diep onder de huid Als stripfiguren rooksignalen geven Een tekenfilmster blijft voor altijd leven Al haalt-ie nog zo gekke streken uit Dus hoed je voor een aanstormende trein Een aambeeld of een val in een ravijn…

de orgelbuizen dansen naar mijn pijpen zo bedenk ik maar en waarom niet ze staan sterk in het gelid de hele dag en week ik geef ze beweging en ontsla ze van gehoorzaamheid aan de verroeste toetsenist die kijkt over zijn bril naar het op en neer gaan van de noten hij is nu degene die tussen zijn tanden het alleluja sist…

dagelijks dragen de kranten en gooit de lezer op de buis ellende in mijn huis, als 's werelds afgezanten van onmenselijkheid en leed. wat ik daarvan niet vergeet is vaak niet te dragen, doordat ik mij onmachtig weet en schuldgevoel gaat knagen. dan schud ik mijn gedachten op en besef dat ik met te weinig ogen de ganse wereld niet kan…

woorden vissen uit de letterzee met de kleinste mazen visten snelle bazen vlug het water leeg woorden in de uitverkoop de aanvoer was te groot een zak clichés voor nog geen piek maar het publiek dat hapte niet heer criticus de slimste baas weet raad kiest een mand met woorden uit voorziet die van repliek de rest als bagger in de schuit…

Op je zachte donkerblauwe golfjes vaar ik blindelings met je mee tot dat de dag ons vergoudt.…

weet jij het gras waar wij lagen als twee snoepjes in de zon plakkerig waren de dagen als de vergeten bonbon die in rood/geel papier vol chocola en likeur-aardbei geplet zorgde voor plezier tussen jou, tussen mij weet je de kusjes van de dag weet je de streling op je been weet je het lachen om de lach weet je de zon die toen nog scheen…

De originaliteitsprijs zal ik nooit winnen Dacht Peter toen hij ja zei Zijn huidige vriendin Stemde in, wat heeft Originaliteit met geluk te maken Voorspelbaarheid voorstelbaar Niet mogelijk, natuurlijk Het ongeluk tarten met de keuze Gehoorzaam aan de wetten De thema’s van weleer, Liefde, geluk, knus Het aloude happy end Basale…

Wat is het fijn om even stil te worden; de drukte te laten voor wat ze is; heel diep adem te halen en te weten dat niets van wat we zo belangrijk achten de eeuwen zal trotseren. Wat is het fijn om veel te kunnen relativeren en te kunnen glimlachen zomaar, zonder bijbedoelingen. Wat is het heerlijk om te zomeren al komt de herfst met trage…

Rustig voortbewegend rij ik op de weg niets vermoedend en onwetend. In mijn ooghoek zie ik bloemen langs de weg, waar een leven is gelaten zie je aan de bloemen het verdriet. De vraag of het schuld of onschuld was doet niet zo zeer ter sprake Het gemis is schijnbaar groot soms voor velen soms voor een enkeling. Die bloemen langs de weg…

een ware weelde schiet knalgroen uit de bladoksels van de tuin springt vermetel door het takwerk heen als niet te stuiten paarden zonder ruiter die ik nu temmen moet nog voor de herfst het eerste goudblad schouwt.…

ik treed uit je ogen en ga wat dichter naar de verte elke stap opent de einder waar schreeuwende vogels beuken tegen de branding van barstend zelfbedrog wanneer dagen korten en zich losrukken van wat ooit vleugels waren over een vlakke zee van meisjesjaren die ik meedroeg op mijn heupen voor jij in mijn tepels beet en het naïeve…

De zwarte nacht valt in de straten `t maanlicht schijnt te kil haar licht een lege lach in verkleumde ogen vertekent een ooit mooi gezicht zijn auto stopt, de prijs bepaalt of ze aan dope komt of niet er komt geen passie aan te pas geen gevoelens, geen verdriet afgewerkt wordt het hoertje afgezet daar waar ze prostituerend stond geen…

De Jood die aan het kruishout hing werd postuum gekroond als koning en toen door z'n moordenaars vereerd als niet-jood, tot christen bekeerd. De Romein wist wie hij vermoordde, en het is te gek voor woorden dat de schuld op Joden overging als eeuwige volmacht voor marteling. Eenmaal ten grave gedragen herrees de man na drie dagen…

Het onbeschreven vel ligt voor me klaar Te wachten op een nieuw gedraaide keutel. Wel dagelijks schrijf ik wat dor gereutel - het euvel van een nieuweling, voorwaar. Kijk, zelf besef ik dat men mij kan missen. Maar oefening baart kunst; je weet maar nooit. Misschien word ik wel dichteres, eens, ooit. De bloem der natie, net als Driek van Wissen…

Woorden wegen als vlinders op je handen durven landen. Ze glimmen je lach en poetsen je dag. Woorden bezeren als vlinders aan je vingers kleven en ragfijn beven. Ze zingen hun strofe voor een stille dove. Woorden smoren als vlinders hun roltong ontvouwen en van je zweet gaan houden. Ze pimpelen en likken tot ze schrikken en…

Natuur. Mij best. Parende robben. Mos. De muizenval. Sla. Een ijskast ontdooien. Telefoonrekening. Het parlement. Belachelijke modieuze jurken. Als u maar weet dat ik er ook aan doe, hoe dronken ook. Wie ligt daar op z'n kant? Een auto winnen om langs berg en dal... Bloemlezingen, toeristen, komma's, punten. Te veel om... nou ja, geweldig…

heb je mij wel eens zien lachen niet dat zo'n uiting mijnerzijds een zeldzame aangelegenheid is ik geef toe het is wel moeilijk om dat uit mijn gezichtsspieren op te maken dat komt omdat ik ernstig geboren ben dat heet een zware bevalling waarvan mijn moeder nu nog zegt, alhoewel haar verleden steeds dichterbij komt, jij werkte niet…

onderbelicht met ogen als gezicht was achteloos op een stapel poses van anderen gelegd jij lag daar echt willekeur sorteerde plaats je blik gaf toeval weinig keus je arrogante neus beheerst de sfeer en tekent voor de laatste keer mijn god je vilde mij jouw wil te sterk voor mijn gevoel je overdonderde mijn ruimte ik kon slechts…

gebroken jouw kleuren die op sterven liggen in dromen van teerheid o, dat gewetenloze licht in droomzoet treuren onrust in bevende droefenis banden verbroken in hartstocht van onwil in mengeling van smart en zegen zag ik jouw toekomst schuimbekkend voorbijkomen…

je ligt zo stil en veel te diep te slapen iets schreeuwt in mij het is al laat sta op een arts staat daar zijn moed bijeen te rapen het is al tijd hij neemt jouw hartenklop en straks zal hij het aan een ander geven het eerste dat ik hoorde van mijn kind nu zal jij in de dood nog verder leven en ik ga zoeken totdat ik het vind en als er…

O, lezer, u bent ronduit geniaal ! Uw smaak is hoogontwikkeld en esthetisch, uw lezenslust verdient de term poëtisch, kortom, u heeft een groots gevoel voor taal. U dient nu (in het nieuwsfeit fraai te zien) dit vers wél te belonen met een tien....…

Een zonnebloem staat droomverloren en al voorbij haar hoogste glanzen met lome blaadjes droef te staren. Gaat het zo ook met ons: dat na de rijpe, goede jaren de glans verdwenen is en ook de vreugd? Of zijn er andere horizonten die wenken gaan en door de jeugd nog gezien zijn? Dient daarvoor soms de pijn?…

diep in de dichter is het altijd wenen de regen valt onophoudelijk in vlagen al komt er soms licht het blijft alle dagen zwaar bewolkt met sop tot onder in de tenen de Friesche poëet François Haverschmidt hield het niet bij buitjes uit zijn vergiet terwijl hij met wrange tranen bedauwen wou kwam Piet Paaltjens kleddernat uit tuitjes Slauerhoff…