Alle inzendingen, jaar 2006, week 36

Onderweg zul je eilanden, oceanen en steden tegenkomen, je zult vrouwen omhelzen in de schaduw van olijfbomen en kinderen verwekken in koude of in warme landen. Dan op een dag, waarschijnlijk onverwacht, zul je iedereen achterlaten, je zult je ogen sluiten en met een sereen gezicht zomaar vertrekken. Hoe is het mogelijk het licht van…

Kijk me een keer aan en verzin er wat woorden bij vertel een rustig verhaal of geef me minstens wat kleren Merci voor de bloemen het gezelschap het staat ons goed En waarom spreek je nu nog niet Zweeft jouw ijle schim van een wereld op het terras voorbij de mijne houdt tenminste mijn tenen warm…

in de regen riep hij kom... baad met mij en was je aura in de heldere druppels van het meer. zwem in mijn armen. heb vertrouwen in de regendruppels en in mij en toe zwom de prinses in het meer en waste haar aura in de armen van de man met de zeeblauwe ogen. wie is hij dat hij haar zo kon omarmen haar het vertrouwen geven daar in…

Wat late middagzon en heel veel mensen juichen; wat doet het toch met ons wanneer het licht verschijnt en vonken van de daken spatten? Is soms ons hart de bondgenoot van 't licht dat vaak verborgen in alle wezens schuilt en wacht om uit te breken? Is 't licht een afglans van 't geheim, van ieder levensteken? O kon ik maar met liefde rood…

het is weer ochtend de ploeg staat er nog fris blinkend met hier en daar aarde als mazelen op haar blad donkere kluiten voorspellen een melig tierende oogst aan rijp koren en mals graan de boer kan weer voorgaan in de hoogmis van zijn land zijn geloof doet niet onder voor het gemopper op de regen niet altijd de zegen waarop een man als…

Onder stoelen of banken In volle lokalen In grote getalen Weerklinken geen klanken Gevangen in de geest Stilte en rust Niet heel bewust Maar in hun hoofden is het feest…

ik draag dit gedicht in stilte als woning ongeschikt door scheefgroei leunen woorden tegen de tafel waaraan ik bid geef mij stenen lippen of breek het spiegelglas de dood kan geen daken vlechten met gebroken zwaluwveren…

Ik denk aan fragmenten van vandaag Vandaag is al verleden tijd Het is tien over twaalf Ik denk aan gedachten van vroeger Steeds meer raak ik er kwijt Zodat er iets ontstaat Iets zoals een korte samenvatting Brokjes leven die zijn verheven tot allesbepalende hoofdstukken Ik denk aan fragmenten van morgen De meeste zullen worden vergeten…

M'n Hond heeft mij verlaten, hij was altijd om me heen. Ik heb hem in de steek gelaten, nu ben ik gruwelijk alleen. Hij was mijn liefste vriend, om hem ben ik in tranen. M'n kaken zijn verkrampt, hij komt me nooit meer halen. Je mand is weg, niets laat meer zien dat dit jouw vaste plekje was. Ik droom je nog, je bent er weer, mijn hart breekt…

Stel: de liefde is een klok. Dan wordt duidelijk waarom ze niet meer rinkelt: wij winden ons niet meer op. De tijd, onmeetbaar geworden, slaat intussen geruisloos toe. Kijk: er is een hiaat tussen jou en mij. Een invoeging Hoort er niet meer bij. Gemis is nog een vluchtpunt om af te tasten, blindelings. ----------------------------…

je was altijd een gekleurde trap in mijn leven – in overpeinzingen zat ik vaak op je treden schreef gedichten in bittere ernst met mijn rode teenslippers op de ene tree,en met mijn dikke reet op de andere soms at ik mijn ontbijt op de trap en vond je het zo grappig dat ik de hagelslag morste minder fraai vond je…

ik buig stelen bloei bloemen tot een meervoud van boeket wil je winnen nadat ik lente als een korenbloem voor jou heb neergezet we zomerden in overdaad van zon het was jouw warmte waar alles mee begon we herfsten al kleuren weten koude zeer nabij maar oogsten zoveel mooie dromen dat de winter ongestoord kan komen…

Wie pastachoca kocht vanwege beren Of chips aanvaardde van een papegaai De nummer-1-hit kocht van Onedayfly Die laat zich wel door beesten imponeren Die koopt dan ook wel koekjes (graag één ons!) Van een ADHD homofiele spons…

Ik heb er vele zonden te overdenken voor het slapen gaan…

Waarschijnlijk kent u het wel dat u zegt nóóóóóit "zoiets" te doen Het heeft niet altijd te maken met normen, waarden of fatsoen Soms geloof je gewoonweg niet tot "zoiets" in staat te zijn En is je denkvermogen op dat vlak door de omstandigheden klein Maar als je dan zélf "zoiets" meemaakt en jouw omstandigheden veranderen Pas dán…

Lege ogen in het duister Stemmen in de nacht Ver weg klinkt een zacht gefluister Verdrietig huil ik zacht De minuten kruipen voorbij De deur slaat in het slot Jij houdt niet van mij Hebt me maanden lang bedot Een mes rust in mijn handen Het grote moment komt dichterbij Ik hoor je vloeken over je banden Dat krijg je als je speelt…

De lavendel bloeit niet meer en overal liggen rozeblaadjes verdwaald door de wind die met mijn haren speelt mijn huid streelt als duizend zachte vingers in herinnering aan de zomer die laat verscheen in gekleurde vensters wensen in vervulling nam van de donkerzwarte nacht waarin ik wacht tot de monsters verdwijnen rozen weer verschijnen…

zoek de schaduwkant mijn lief op je huid loert heus een fikse dief de zon brandt gaatjes in je kostbaar vel wacht niet tot het luiden van de bel blus je ogen in de koelte haal niet de duivel uit de hel ook al ben je nog zo mooi en fel…

Je was een vriend genoot mijn vertrouwen Moeizaam verworven met huiver gedeeld Je hebt een deel van mijn leed helpen dragen Waar ben je mijn vriend of heb ik ’t me verbeeld…

Oude dame gaat naar buiten met haar dikke bontjas aan ze gaat een avond uit, zegt dat ze fijn gaat stappen Joost mag weten waar, maar ze wacht wel tot het donker anders zien we haar misschien Heel voldaan keert ze 's ochtends huiswaarts om daar bij te komen van een lange ontspannen nacht Overdag ligt ze zacht te dromen en te wachten…

Je had me nooit lief Af en toe wel een ei of wat gebak Je toonde geen begrip geen luisterend oor voor mijn verdriet Je had me nooit lief om wie ik was of wilde worden Je was er niet toen ik zei dat ik er genoeg van had Je had me nooit lief Je had me nooit lief…

Mijn gevoelens gedijen (verzinken, dompelen onder en worden gebruikt als garnituur bij een zalmbuffet) op de kleur van aubergine hoop. De pastoor luistert, hij poetst zijn gouden bril in de biechtstoel. Ja! stikte ze mijn mond staat op huilen! (Bij sommigen gelijk aan een opengesperde oester, bleek en glinsterend druipt het vochtvlees…

je verleidde me vertelde met een zwoele stem hoe groen het gras kon zijn stroopte teder onschuld langs een hardheid die geen gene kende adonis was mijn vriend zijn schaduw sliep veel uit hij versierde dames zonder schroom en ik mocht vaak mee als spelende schavuit mijn jeugd heeft boeken dichtgedaan met diploma’s ging ik aan mijn…

Op vakantie, daar ontmoete ik een jongen o zo knap en o zo aardig: ik heb amper met je gepraat. ik wil terug naar jouw toe, ik wil met je prate over hoe ik me voel. ik zit nu thuis helemaal alleen, en ik mis je elke dag meer en meer. het is moeilijk om jouw te vergeten. mijn beste vriendinnen zeggen het moet maar, je ziet hem toch nooit…

Hortensia's, in kleur gevangen waar goud en rood uit 't zomerlicht vol weemoed rond de stengels hangen - we zijn tot zacht verstaan verplicht. De warmte is nu soms verdwenen - de avond lengt, de luiken dicht, de zon die vrolijk heeft geschenen is voor een najaarslied gezwicht, maar is de kleur vervloeid tot vrede, ze blijft een winter lang…

klimt over goede wil begroeit alle zijwegen overwoekert feilloos elke ontsnappingsroute zaait onrust is onmenselijk actief legt latten hoger dan springvermogen vraagt niet twijfelt niet weet de weg in het labyrint en toch loopt elke uitgang dood…

de regen valt met sloten koffie aan de tafel vierkant geknoeste tijd met elleboog gesleten geulen waar gasten zich een plek weten om het hoofd te laten hangen voor even nergens thuis het getrippel van duizend druppels verdrijft het eeuwige geneuzel in wat het verleden heet te zijn nu en gisteren ook al toen de zon zo scheen en toch is…

Zomaar een dinsdag in september De dag die veranderde in de nacht Dat de hel uit de hemel viel. Wat zijn troostende woorden Als het huilen niet verstomt En wat is de reden om te leven Als jóuw reden nooit meer komt. Wie stal al mijn dierbaren Die ik liefhad met hart en ziel Hoe vertel ik ooit mijn kinderen Dat de hel uit de hemel viel.…

de buren klagen steen en been getverderrie rotzooi troep en herrie huishouden van jan steen groenten staan te rotten peuters doen het niet in potten de muizen lopen over wat wilt u zei de heer des huizes hoge kunst staat hier onbetwist nummer één wij zijn ingericht naar een echte Jan Steen…

Het verschil tussen nodig zijn en nodig moeten is best wel groot, hoewel het nodig is om nodig te moeten en het veelal nodig moet om nodig te zijn, wil niet alles onnodig zijn.…