Alle inzendingen, jaar 2006, week 36

vergeten mensen in grauwe gewaden, doorboorde verkrachte verwanten verzegelde monden in zielen verstomd. observerend... meelij vervult. hoe maak je je los? het beeld doorboorde mensen.…

zon als maan het andere licht verzachtte mijn pijn zwart uit gebroken verleden werd wit helend in heden daglicht was mat in kristal van zuivere waarheid wantrouwen vrat aan mijn zicht sloeg een gat in mijn leven leefde de dagen slagen die vielen gaten in groei verkleumde tot hoopje mens zonder vragen kind nooit in bloei…

Toen hij geglimlacht heeft, 't eerst van zijn leven, kwam hij uit verre, stille landen zweven. Daar had hij geen gehoor en geen gezicht, en leefde alleenlijk bij inwendig licht. Daar is het eenzaam en geen enkel ding wordt er verwacht of laat herinnering. Alles is daar zeer ernstig, en de nacht heeft er geen weemoed, en ook niets dat lacht…

Zo welkom in ons leven... Jouw naam allang bedacht. Zoveel liefde nog te geven, Zo lang op jou gewacht. Het kon niet, of het mocht niet. Waarom, dat blijft de vraag... Misschien zou het te mooi zijn, of wilden we het te graag. Al voordat je zou komen, raakten we je kwijt. Maar in mij heb je geleefd, je was er al die tijd... © 2006…

Ik stik, verslik me in jouw woorden struikel over mijn tong in de herhaling in mijn haast om je te kussen en ik dans mijn lichaam naakt - vrij me met je vingers, raak me raak me aan en houd me Was het eens een bed te ver - waar wij bruggen sloegen met meer lust dan liefde, nu is het bed te ver zelfs mijn innerlijke stem verstomd onder…

hier veegt een man blad voor blad voor eigen deur een spoor van welkom uit de weg hij kijkt niet naar de naald leeg, gebruikt en nutteloos die hem had kunnen treffen zijn Schepper durven roepen lang voor het zover moest zijn zijn huisje is misschien niet echt weltevree of iets anders pathetisch gewauwel van hen de goegemeente die niet…

Het ritme van mijn hart dat zingt een lied Bonzend en gonzend Vertaalt het mijn geluk en verdriet Soms is het een klaagzang dat weer een duet Het ritme van mijn hart heeft mijn gevoelens omgezet Het is mijn eigen levenslied Dus verstaanbare taal hoewel het ruist en het klopt Is het het omvangrijkste lied van allemaal..…

Bloemen van verlangen naar schoonheid en naar licht, de zomer is allengs gezwicht maar in de ziel blijft 't glanzen hangen. Ik weet ze geel en rood en wit en zoveel andere kleuren; ze kunnen naar het sterven geuren maar er is méér dan dit: er is het beeld van levenskracht, van hoop en van vertrouwen; durf naar chrysanten schouwen en vrees…

begeef je in de schilderij hou je bij het purper word Knossaal op Kreta ga 's morgens naar het strand verzamel vuil gele murrexslakken stinkend en duidelijk te vies voor burgers om aan te pakken doe ze in een grote pot met zout en flink veel pies uiteraard ken je Aristoteles purper is violet rose tot donkerrood geslacht varieert tot…

Kom eens hier, luister heel even. Vandaag begint, de rest van je leven. Zie gisteren, als leermoment. Het vormde je, tot wie je bent. Verleden tijd, dat is voorbij. Nu is nu, en dit ben jij!…

ik had nog niet gekeken langs je koude wind omhoog de draden bleven kleven die de ochtend naar me boog was verrast door de kastanje nog gaaf in open schil jij dwong me om te kijken naar de herfst die ik niet wil…

Ik heb er velen lang zonder zonde los en/of gebonden volstrekt onoverdacht verleid en genomen in slaap vannacht…

-Statig freule prijst de spijzen- graast het heerlijk zoet zo zoet vreest niet van de duister zijde aan wiens voet gij voeden zout zucht geslaakt aan wouden kant laat verend groen volgaarne door een wel gevormd beha gelijk haar ongerepte boezem strijken dwaalt dus danig deze rokken tot uw adem reiken kan zoekt er rug gekromde stokken…

Oh Rosa uw hortensia Heeft slechts een goede luim Wanneer hij zwaar is bezopen Zonder vocht is hij een gedroogde pruim Mijn tuin is vol hortensia’s De kleuren roze blauw en wit Maar langzaam denk ik Vergeet hortensia’s Geef mij maar roos…

gister dichtte ik over een ster die in Leiden was verrezen vandaag heb ik de krant gelezen en politiek ging alles mij te ver ik dichtte over rozen en stranden en over hele verre hete landen ik rijmde mijn hersens bijeen en trok ze uit elkander over pruimen berken en eiken alles mag je ermee vergelijken ook witte wieven en hunebedden konden…

Laaggeletterdheid is een probleem. Het aantal functioneel analfabeten is groter dan ik ooit heb kunnen meten. Ze functioneren slecht in ons systeem. Al onderschrijf ik dat probleem van harte: mijn ongenummerdheid speelt míj vaak parten.…

Ik kan de slaap niet vatten jij spookt maar door mijn hoofd Ik heb vanaf de eerste dag in onze liefde sterk geloofd Ik kan dan ook écht niet snappen dat jij mij niet meer wilt zien Heb ik me dan toch echt in jou zo vreselijk vergist misschien Wij zijn voor elkaar geschapen snap niet dat je dat niet ziet Eerst gaf je me al jouw liefde…

Ochtendnevel in de velden bloemen drinken nieuwe kleur insecten laven zich als ware dit een nectar voor de goden niet gemaakt voor dode helden wiens messen en gebroken botten vage geesten nooit gewijd in de diepte wijlen door de insecten niet vergeten die, geen dorst meer nu; gaan eten een lang verhaal van dood en brood, van as en…

Jouw peilloze ogen dwalen, zoekend naar hoop. Gevangene in je eigen waan. Je trilt, Je wilt rust in je hoofd. Rust die er niet is. Niet hier. Ik kan je niet helpen. Onmacht voel ik. Woede, pijn. Woorden helpen niet. Niet meer. Ik zoek je hand. Hou je stevig vast. Ik voel je kilte. Je glimlacht. Je zegt het komt goed. Alsof jij…

ik loftrompetter de pianola tot in de hoogste regionen bespeel klinkklaar de klanken in een strokend rollenspel tot ik flierefluitend faliekant de tingeltangel toetakel met mijn averechtse misslahand Poésie pure…

Als je er niet aan denkt, is het er niet Geen woord en zeker geen traan Niemand die het aan de buitenkant ziet Dus gewoon je mond houden en doorgaan Je lacht, je leeft Je doet nooit je beklag Maar er is iemand die je doorheeft Die misleid je niet met een lach…

Ik probeer een patroon te ontdekken In die vreselijke gevoelens van mij Op mijn wangen de natte plekken Gewoon omdat iemand iets lulligs tegen me zei Dagen gaan voorbij zonder groot verdriet Dus waarom nu dan Wat het is, weet ik niet Waar word ik nou zo verdrietig van…

Ik blaas bolle briljantjes ze spelen regenboog met de zon ik ren en spring en blaas en eindelijk is er eentje dwaas barst op mijn wang en pang! Ik krijg mijn eerste blaasbellenzoen!…

draag met mij bakstenen in de mist van de ochtend de nazomer lijkt te wenen als ik kniel in het zand een pad wil ik bedenken naar het naderend kale bomenland ik herken het jaargetij dat over een zwoele grens de zon dieper laat dalen en licht vooruit schijnt op tijdelijke sterven zo vreemd maar toch weer mijn innige wens; stilte…

Slaap wel m'n engel, slaap zacht m'n schat. De nacht is gekomen, maar toch zie ik je straks weer in mijn dromen. weet dat ik van je hou en dat jij de droom bent die ik altijd al wou. Slaap wel m'n engel, slaap zacht m'n schat. Sluit nu maar je ogen en droom maar zacht, tot de ochtend weder is gekomen.…

een aartsvader leest de uitgevaren nymf in mollige winterdagen postuum de les voor in ‘t hijgend oor, strijkt de hand over de verzilverde gram een binnengesmokkelde vriendin dringt in, de ritselende tuin staart naar het kronkelend gebaar van het schijnverloren wild een balsemstruik op de borst haalt aan, de slakken breken door,…

Wanneer de stilte verbroken wordt Door de leegte er om heen En de koelte van een avondbries Als hete adem mijn gezicht beroert Weet ik de toekomst voorbij te zijn En terug te keren naar weleer Doch denkend aan die voorbije tijd Richt ik de smeekbede niet nog een keer Want als ik omzie naar de geleden tijd Al dat leed van miljoenen stervelingen…

stel de tijd gaat snel jij bent evenwel duidelijk sneller hoe blijf je dan in 's hemelsnaam bij de tijd sterker nog waar blijft de tijd…

Weekend, bevrijd me, van het patroon, dat ik krijg als loon. Voor een week hard werken. Doorbreek, het ritme, van de week, welk zo onnuttig leek. Laat me even aansterken. 8-7-93…

de kastdeur kraakt klok verstaat het tikken van zijn slag tijd telt uren rustig af op tonen van oneindigheid zon verschiet in kleur laat stofjes dansen in willekeur van lucht geur van lang geleden herinnert weer aan vluchtig ziekverdriet zijn stil gevangen in broos lijden lippen smakken in het delen van de dorst een zuster drenkt…