Alle inzendingen, jaar 2006, week 42

Dat kleine handje in mijn hand, Het wordt steeds groter, laat soms los. Zoekt opnieuw steun, vol liefde houd ik het vast, Soms heel even, soms een hele poos. De wereld zo groot, zo veel te ontdekken, Mijn hand zal er altijd in liefde zijn.…

sinds de Ontdekking van de Hemel in vier delen het begin van het begin het einde van het begin het begin van het einde het einde van het einde is Zeus' Huis der Goden de Olympus weer bewoond de alchemische schepper Mulisch van De wijn is drinkbaar dankzij het glas de Ontdekking van Gisteren Homerisch Wenkend voor de Jongste Dag met het…

ik vier de verandering de eigenheid van continenten op voorhand naast een houten palissade het korrelig zweven van een ballon een uitgetelde zon op zich komt u ook uw glas klinkt alvast uw antwoord hangt als een avond in de bomen, zo duidelijk onzichtbaar de knikkerige twijfel die huilt om kennis ‘de wereld is lang geleden al gestolen…

souffleer me liever niet de letterlijke compositie maar laat het schemeren tussen de regels dan raad ik zelf wel wat je wellicht bedoelt schilder slechts wat kleur in mijn nachtblinde hoofd zodat ik de zinnebeelden kan nuanceren fluister enkel wolkjes cryptisch in mijn oor in raadselen zal ik aan je lippen hangen en houd me wakker…

ik neem de rozijnen één voor één uit het plakdoosje hij houdt van mij hij houdt niet van mij vierenzestig rozijnen tweeëndertig keer wel tweeëndertig keer niet de laatste niet eet ik op…

jouw stem is een donker water, waarin zilveren spiegels boten met gehesen zeilen, de belofte van verre eilanden je stem is de dood die ik vergeef, de klok aan de hals van een kruis naar de stad loopt een woestijn, straten herinneren zich niet zichzelf in je stem worden zonen overhoop gestoken, en huilen alle moeders je stem is het…

De man was eenzaam hij schreef slechte gedichten en berichten aan zichzelf vol lof hij hunkerde naar erkenning en licht maar verborg zich met zijn denkbeeldige vrienden in de schaduw van hunnebedden.…

Ze beleeft het zand, de zee sterren; de ogen van de nacht maakt leven in een handom- draai geluk in een doosje spreekt zomer met glimlach is overal, in de taal van ongesproken dromen in het vuur van de berg achter de zinnen van geliefden in het spoor van adem op glas tussen de tranen van het mos in mijn aquarellentuin van geweten; stilleven…

rust trekt witte strepen in het blauw de horizon verdrinkt verrimpelend in de verte roerloos liggen passagiers warme golven strelen loom en sloom een spiegelgladde zee stilte spreekt zich uit in blikken naar elkaar de lading groeit. emoties trekken spanning aan het onderdekse broeit een felle flits nog traag de donderslag bij…

Het is even stil Ik dicht niet meer Schrijf geen proza De geest is dicht Ik tel tot tien tot elf In een hol gewelf Zodat niet gaat verloren Geluid van de koeienhoorn De oproep fel en stom Tot het heidendom Heb ik geweerd Ik ben bekeerd Tot wat ik altijd was Een degelijke grapjas Wel met christelijke waarden En moppen zonder baarden…

Jouw ronde zachte wangen zijn als engelengezangen de glans van dansende figuren weerspiegelen de fijne structuren van jouw gedachtewereld. Jouw helderblauwe ogen lijken nooit iemand te hebben bedrogen - zuiver Russisch goud, het aardse zout - door een fijne geur beneveld. Uit jouw roze krullende mond komen de woorden afgerond…

We kopen broden. Van de bank Krijgt men verzachtend geld Dat tegen het bloeden helpt Maar ons ook doden verlangt We kopen nieuwe formules En laten ons leiden door creatie Van gevoelens. Wat ik zie Is geld een waarde als een kus? Wat blijft is wat ik zie En wat in mij opkomt en vervormt Tot iets van poëzie De taal die in ons allen stormt…

Getij van Westerstorm en stille wolkendagen, Van zondoorvloeide nevel, mistvergulde dauw, - Alleen de blijdschap van een god kan lachend dragen De zijden weelde van uw weemoeds kleurge rouw. Geen mens doorproeft zo zoet als de eerste rode kersen Der lenten in wier eeuwigheid hij had geloofd, De rijpe wijn die gist in uwe volle persen, De koele…

De tijger gromde, de zwaarden zwaaiden razend, de wolven huilden.…

hij is een echte presentator belust op hoge kijkcijfers lapt hij iedere welvoeglijkheid aan de laars van de moraal het is het scoren voor hem en liefst ook nog door dat hem verder drijft de façade waar hij achter schuilt is gemaakt van uiterst filmbaar bordkarton en loze leuzen waar hij toch niet achter staat hij is de regisseur, de connaisseur…

Dit omgekeerde schip dit ruim dit rompgeval is ruim en licht Dit omgekeerde schip dit ruim dit rompgeval is ruim en licht en licht uit licht valt hier door alle glazen heen Licht uit licht valt hier door alle glazen heen over stenen over namen die gebroken en vergeten zijn Over stenen over namen die gebroken en vergeten zijn…

al dagen zit de zon in brandglasramen langs de rivier de herfst vangt de gloed als vuur in glas-in-loden ramen de glans van goudbrokaat gekletter van schildknapen en ridders het pronken van de hoofse dames het fonkelen van juweel en rood fluweel terwijl de wind die aan de blaren knabbelt het licht in scherven breekt…

en tegenover het bezongen leven ligt de doodse stilte op het gras in het eeuwenoude treurlied dat door buien van neerslachtigheid wordt geschreven, ver voor de tijd en in de diepte van willen vergeten ik huiver om het kerend verlangen wanneer de avond, moe gewaakt, zich wentelt in het niet meer zijn het zielenzwijgen zondig vindt wanneer…

een traan stroomt in een tranendal over rode wangen zachtjes naar benee waar hij droomt toch bovenal te worden opgevangen in een kopje thee mag ik jouw tranen zijn die langzaam zullen zinken in een warm bad van jasmijn dat jij dan op zult drinken?…

iemand opent het venster iemand houdt de nacht over ons heen als een nieuw tentdoek iemand kent de weg iemand legt mij zijn oude tweedjasje over de schouders iemand zegt honing, iemand zingt honing, iemand proeft iemand gaat met mij de rivier in iemand zoekt tussen de schelpen naar de allerkleinste geopende schelp iemand zoekt naar een…

ik zag je gezicht in de morgen, je voelde verward en verdrietig. wie heeft jou niet begrepen je liefde voor hen besmeurt? te veel van je zelf gegeven? je momenten van geluk bewaart in je hoofd om te overleven? is dat de bedoeling van jouw existentie? je bent zo mooi en zegt wijsheid is: denken en voelen samen! waar ga je dan naar…

ze zocht in uilenballen botjes lentebroed stampte zingend maanverlichte kruiden in een vijzel fijn kookte slangengif met mierikswortel tegen helse pijn joeg in middernachtelijke uren het vuur in de oude smidse torenhoog hamerde geluk in gloeiend ijzer van een hoevenboog zij was de dorpsheks met bezem en rooduitstaand penenhaar…

Vluchten kan nu weer, mag nu weer. Vluchten waarvan je houdt, waarvoor je leeft. Vluchten voor het maken van een fout: verre vluchten. Duiken, draaien, kleuren vluchten. Zwaaien,draaiend: breder banend breken kleuren grijze luchten. Zuchten,draaien,ademen vrij open ogen, tintelend op luchten blij ..…

Jarenlang droomde ik elke nacht van mijn vader. Pas langzaam drong het door, wat het is, hem te missen, tastbaar, maar toch ook niet. Er niet meer te zijn Maar nu weet ik het. Hij gaat nooit weg, daarom kan ik nu rustig slapen.…

De warme chocomel om 20.00 uur ’s avonds Daar werd ik geboren Daar kan ik mijn eerste herinnering zo mooi waarderen Daar was ik mij ineens bewust van meer Daar werd mijn leven ineens zoveel minder dan het had kunnen zijn De sneeuwvlokjes die vallen De warme chocomel om 20.00 uur ’s avonds Worden ondergewaardeerd bij de regen van kogels…

Ik zal hier nooit meer zijn nu op deze plek ik kan niets vasthouden of vastleggen maar de verandering wordt in trage hanenpoten op het perkament van mijn huid geschreven.…

tergend langzaam verdwijn je loopt achteruit van me weg terwijl je me aankijkt ik probeer nog te lachen maar zie je vervagen transformeren in je schaduw tot karikatuur van jezelf en grijze duiven vliegen ik heb nog spiegels schuin in zee geplaatst en op de zon gewacht kleuren uit het wit gescheurd maar jij werd al te licht en zelfs…

ik proef brak water aan de lippen waar champagne vloeien zou en iedere dag een feest moest zijn wisten wij wel zeker in een wereld van verschil stroomt alles anders is er soms de smaak van bitter sijpelen zuren en zouten door in het bestaan…

De hele dag al heb ik niets dan pech, ik raak geen bal, daar baal ik stevig van. Afijn, ik word steeds nijdiger, en dan loopt óók nog ‘ns zo’n rothond in de weg. Ik grijp een club en mep zo hard ik kan, daar vliegt-ie, en verdomd, een hole-in-one !…

Als donk're watertorren liggen de duwbakken stil te dreigen in geslagen zilver voor het eiland bij de witte brug. Uit de waas van hoogbouw vloeit een schitt'rende kronkel; sleepbootje schuift eindeloos traag door het perspectief. Ze wacht, de stille oude rivier, tot appartemenbouw ook hier de oevers naar God heeft gebracht.…