Alle inzendingen, jaar 2006, week 50

Ik wil dat je me kust Ik wil dat je me bemint Ik wil de wereld aan je voeten Ik wil dat je me de enige vind Dan zal ik....... Alle muziek voor je spelen Bergen bergen voor je slechten Rivieren in vieren delen Met alle leeuwen voor je vechten De zon voor je blussen Alle sterren voor je tellen En de diepste treurnis in je sussen Alleen maar…

het genot van de zot eindeloos beginselloos licht van zinnen bij het schaamteloos beminnen…

engel me maar de hele schare duikt in wit op zwart bewaar me van mijn schouder want ik ben alles zat niets kan me weerhouden om hel vanuit de fout te schouwen naast criminelen moordenaars en dieven zie ik anderen die mensen grieven zij branden erfzonden zijn abel en de kaïn weer in alles wat god heeft gezonden jij hebt…

Geschrokken door het Waalse nepjournaal dacht men dat België niet meer bestond. Dat menigeen dat toch niet grappig vond dat kwam waarschijnlijk door hun tweede taal. Dus prins Laurent in Villa Clementine moet ergens anders twee miljard verdienen.…

Het lukt me niet Ik blijf zitten met mijn verdriet Niks kan ik nog aan iemand kwijt Ik mis onze goede oude tijd Ik weet, ik was fout naar jou toe Maar ik kon er niet meer tegen, ik was moe Ik wou jou niet meer tot last zijn Daarom dacht ik “het wordt tijd dat ik verdwijn” Maar Het lukt me niet Ik blijf zitten met mijn verdriet…

~~~ sneeuwwitte zwanen trotseren statig het ijs in ganzenpasjes weggebonjourde ganzen heffen hun zwanenzang aan ~~~…

net als je bedenkt dat het wellicht de takken van de hazelaar zijn die tegen het vensterglas zwiepen blijkt het toch weer Fritz te zijn die krast met zijn zegelring “verdomme Fritz jij weer! wat wil je toch van me?” maar Fritz zwijgt zoals altijd en tuurt net lang genoeg om de nachten te doen veranderen in koortsige visioenen net als…

ik zag je staan het groen in blauwe ogen liet je nietszeggend over ons gaan jij stond vooraan je rode haar was langer dan wat gangbaar was we zeiden dat je lachte wat ze prikten door met kleine vragen die je nonchalant terzijde schoof jouw ongeloof was olie op het vuur ik zag je weerstand breken hoorde wanhoop in je stem je lichaam…

Ogen die vrolijk kijken met een hart dat pijn doet Ogen die eindeloos staren zoekend naar een antwoord waarom Ogen vol tranen van wat er in tijden is gebeurd Ogen die zich sluiten omdat ze het niet meer kunnen zien…

Met name de mannen vielen op mijn rotsen Vandaag Lekker strak en gestileerd in krachtige halen en diepe spleten Zonaangelicht In okers rauwe omber en wit Het miezerig berkje met gesponste blaadjes (Denk erom: eerst wit, dan pas groen!) versterkt het beeld Ze staan!…

Albona, schone meid waar ben je gebleven op welke webstek verborgen in welk land ondergedoken of woon je nog steeds daar aan het einde van de busrit? we moeten nog wat praten jij en ik, over de gaten die gapen tussen onze culturen we moeten nog wat proeven van wat ongeproefd is gebleven wij samen, zoals die ene keer naast elkaar op de…

Ziel vol passie met een vleugje goddelijkheid Als ik je ogen zie Je spreidt je vleugels vol veren van licht Vlieg met me mee door de spiraal van tijd Naar onkenbare hoogte waar het leven voelen is Jouw ziel samensmelt met de mijne Waar we cirkels vormgeven In de rest van tijd.…

Verhaal Verdonk: het 'recht door zee' van mevrouw Althans zover dat kan en mag Zover dat nog voor mensen klinkt als wijs De zee kent vele hindernissen Gevaren die de ervaren zeeman zelfs niet overwinnen zou Windrichtingen die soms niemand voorzag Het is menselijk je te vergissen Te hopen op een vlekkeloze reis…

zoals de premier dus zei demissionaire kabinetten maken geen nieuw beleid er komt nu wat ruimte vrij voor invoer van de humaniteit bij uitvoer van oude wetten de vvd blijft zittend tegen verdonk zelfs zo zwaar tegen dat zij stuivertje wisselt in 's lands belang is thans bedisseld regels blijven regels zonder verzaken rita gaat demissionair…

het is de tijd van 't jaar een beetje weemoed kruipt in mijn kraag je kent me toch zo goed de dagen zijn zo donker het avondslot knarst vroeg de rolluiken trok ik niet hoog genoeg…

De zon verbleekt bij 't ochtendgloren en breekt de stilte in haar schoot - de kreet van 't kind dat is geboren De maan verwarmt het iele lijf.…

een kakafonie aan kleuren maakt stilte hoorbaar laat schone schijn verdampen in de ziel van verlichting waar zij dansend op de einder schittert in de schaduw…

Tijdens de kerst, wit een koud als het weer gaat vriezen Krijgt ze het zo snel benauwd en gaat ze zitten kniezen Alles om haar heen lijkt zo groot en zij zeer klein daartussen Dat witte maakt het zwarte dood maar het blijft de warmte sussen Het koude verkoelt haar hart zo koud als harde steen Met kerst beleeft ze opnieuw haar smart zonder…

liefde is als de dood een woord van eeuwigheid door holle frasen aangestuurd een wijze van zeggen geboren uit nood niets raakt het wezen geen letter komt in de buurt ik zou het haast gaan vrezen…

in bovenlucht jankt tegenwind haar sombere verhalen laat zon niet stralen door druppels van verdriet maar jij trotseert mijn griet die vlagen met het neusje in de lucht hoort niemand jou ooit klagen over vele stom gestelde vragen jij parkaat dwars door alle buien heen wintert in een eigen paddenstoel hebt lak aan iedere grote smoel…

geweven gevangen ragfijn in ijle draden laat ik alles in het midden de touwtjes in handen u doet mij trillen ingewikkeld geef ik een doodsteek en ik zuig, ik zuig…

Verdonk die wordt verzocht om op te stappen En dan vervolgens simpelweg niet gaat Dat schept een deviantcoulant klimaat Waar je niemand op een misstap kunt betrappen Laat Rita zich de Kamerdeur niet wijzen Dan hoeft geen mens meer ongewenst te reizen…

zoetelieve knul van mij zij aan zij in mijn getij schreef ze van haar eiland ik had mijn puch nog buddysit hoog stuur mijn grote beurt zou gaan komen zij wond mij op haar gebriefde lippen schreven boekdelen onder olijfbomen wilde bloemgeuren hoge bergen diepe valleien haar palet de regenboog ik huilde - heel droog…

Link is het leven van een ex-spion. Ik heb het over die stralende Russen, eentje is er nu al zeker vantussen en men zoekt allerwegen naar de bron. Zie je twee Russen in een suhsi-bar, wees niet gerust, let op stralingsgevaar!…

1. Ik droom licht de nacht dikt de duisternis in. Ik dwaal en zie de sterren scherp aan het uitspansel. De dood ligt er in ijsblauwe ruimte uitgesteld te zijn. De laatste jaren zijn als eonen eeuwig nu geweest. 2. Alles heeft geleefd alles is geweest en niets is vergeten. Eens zal zijn bewezen dat wat nog komt altijd al…

Je kent me zo goed en weet wat je doet je houdt me constant in de gaten kan me nooit echt loslaten laat me gaan en laat me vrij zijn laat me met rust en laat me blij zijn we waren ooit samen veel van plan had graag gewild, maar ging ten koste van mezelf en onze kinderen jij doet alles om te verhinderen dat we elk een andere weg in slaan laat…

Even na tweeën, schuifelend bewegen enkele sneeuwvlokken over de koude winterwind smelten op kerstverlichtingen en gepekeld asfalt Even na tweeën, lopend op de tocht van de winter dreunt de stampende muziek van de dorpsdiscotheek nog na in m'n oren Even na tweeën, sprintend slaat mijn hart zes stappen over zie ik haar voor me lopen…

Amos had de dood verbloemd geroken en vluchtte voor de naderende nacht met open ogen in de open pracht: een wilde roos en vorstelijk ontloken. O, die appelgeur, dat blond gestruiveld haar, die lachjes kroezend om de rozemond – hoe zou het zijn als men daar honing vond? hoe kwamen zij verduiveld tot elkaar? Zijn handen door begeerte aangeraakt…

Een omvangrijke dame verklaart op het spreekuur: 'Ik ben van de kaart, want m'n man is me zat en hij zegt me zelfs, dat ik het achterwerk heb van een paard!' De arts zegt: 'Ik meld u bij deze, dat ik u niet weet te genezen. U moet dus beslist naar een specialist.' - En ze wordt naar een veearts verwezen.…

het deinen, schijnen, doelloos wiegen van kaalgekrenkte ranke takken vergruizelt in het winterwoelen tot een wind grasgefezel tot een vlakte een bos baart, een duister hol thuisloze sterren kraken door het neergestorte meer ijszwarte spiegel van een heelal tot diep in de aarde stroomt de nacht weg, aan de kabbelende oevers leeft een…