Alle inzendingen, jaar 2007, week 49

Voor de deuren van de stamkroeg met sigaret in mijn hand ik zwaai – guuudenaaaacht!!! naar mijn dronken maten hei, dichteres!- voordat je ons gaat verlaten -kom, zeg ‘es nog één leuk vers! dan ga ik: The king sits in Dunfermline toun, Drinkin' the bluid red wine '0 whaur will I get a skeely skipper, To sail this ship o' mine?' En de…

een gemarmerde en gespierde schoonheid, gebeiteld in hart en geest wil ze omhelzen, vasthouden, nooit vergeten hoewel deze lippen koud zijn, gevoelloos, deze armen haar niet dragen, deze ogen niet kijken, maar staren, leeg en dood in verlangen proeft ze een warme huid, laat haar lippen dwalen en verpozen, luistert dromend naar een stille…

de kale stam een dode twijg een verstoten zwarte vogel kijk en zie hoe het onvervalst mooi is de kale stam een dode twijg de verstoten zwarte vogel…

Mijn schip Het Hart vaart over golven De golven van een grote zee Waar kom ik uit en wat kan ik geloven en is wat ik zie geen waanidee Mijn schip Het Hart vaart door woestijnen brengt mij in oorden waar niemand ooit nog is geweest Ik vraag me af ben ik nu nog te benijden of is mijn droom te mooi geweest?…

De diepte verweet me mijn onbegrip. Het geloof dat zij het antwoord was Verder! riep ze me toe. kom verder! En sleur je alles met je mee aan een zijden draad Groene enkels in de poel van kennis. Koude massa. Ik zal zwemmen kunnen tot ik sterf en verder Achter me het leven Lust, strak gespannen. Het vuur zo behaaglijk gebouwd…

Bommelerwaardig mensen ontdekken elkaar donker herbergt licht.…

Kerstmis, het feest van het Licht Waar ik me het hele jaar naar richt Het brengt Vrede in mijn hart Maakt de nacht wat minder zwart In de stralende ogen van een lachend kind Zie ik dat ik daarin de Lichtjes vind Van Jezus die ons zoveel Vreugde bracht In die eens door sterren verlichte nacht Welvaart heeft de rijkdom uit ons hart gehaald…

'Caisse EMMANUELLE' staat er bovenaan de kassabon van Casino in Monflanquin hoe prozaïsch komen de 12 eieren 6 liter water heel brood en stok- erachteraan gelukkig ook nog 2 x 12 escargots anders had het net zo goed de vrijdagse bon van de Aldi in Leiden kunnen zijn…

Wie sprak daar van een mooie dood de laatste fazant ving veelkleurig in volle borst het laatste lood…

rennen voor het leven op schaal van dooierdood gevolgd door kip zonder kop met drie slagen om de arm de week doormidden zagen net doen alsof je neus bloedt er is zo onmenselijk veel maar god kan windeieren leggen tijdens het luchtje-scheppen en hongerstilte laten beven want hij broedt de adressen uit…

Sledehondenslachters Spoorbielzenwachters Asbestdakenherstellers Kleinekinderenkwellers Aartsvadersachterneven Twaalfwekenloopseteven Eeneiigetweedekkerspiloten Buitenboordmotorenmalloten Corpulentevierdejaarsstudenten Glashardemisdaadfilmsrecesenten in de nachttrein van Leiden naar Alphen aan de Rijn...…

de hoogste berg van het jaar heet december er is geen weg langs je moet erover het donker zet het verschil nog schriller in het licht wie rijk is verspilt met stijl wie arm is blijft buiten staan maar warmte komt uit onverwachte hoek een vuurkorf en wat muziek brengt mensen samen op het plein doet ze vergeten hoe lang de nachten…

Even leek het een zomernacht met volle maan en nieuwe sterren Maar de grond was pijnlijk hard bij elke landing De sneeuwmeerman blijkt nachtblind door de zwarte sneeuw Zweefde boven zichzelf maar zag een ander in het tegenlicht van de verduisterde zon Het is weer nacht in zijn gedachten met nieuwe maan en lege sterren…

Nanking in ons hart Waarom stierven er zo veel Japans ongeloof…

Jouw jurk glijdt op koude tegels Jij stapt met mij in het hete vuur Met heel veel passie, licht verlegen Geniet ik van jouw mooi figuur Jouw jurk glijdt op koude tegels Doe alles met mij wat je wilt Denk aan jezelf er zijn geen regels En maak je geen zorgen om mijn ziel Onze kleding ligt op koude tegels Laat mij niet los ik ben al daar…

ik zou je willen beschrijven maar hoe beschrijf ik een bloem als mijn inkt al begint te vloeien zodra ik je naam maar noem…

regen oud licht en blauw mij de nacht tot kelk vullend tot de randen van onze harten en het zacht dat de hunkering na het tweedelig één altijd opnieuw in mij baart.…

Getijden van erotiek Het uurwerk van leven In opgewonden staat Doet het hart stoppen Ivan Grud…

Zij droomt de witte droom van licht begrijpende kilte een troosteloze roep in een omarmende stilte. Zij breekt het water tot een woordeloze kring gedachten vormt. Zij ligt onder de maan een bleke herinnering in een laatste avondvlucht. De nacht laat het lege nest los.…

Vurig fel likkert 't gevoel Taai traag temt 'd tijd Geluk gedempt in gloeiend goud……

tot liefhebben bereid draait hij duiven naar het drijvend licht en naar het nevelgeroep uit warme handen waarmee hij decemberwind verovert zoals de boogschutter die zich naar de zon richt in het ochtendland van geboorte waar zeldzame vogels naar de lucht grijpen en het begin van de winter bedekken met donzige veertjes…

als zij thuis zou zijn, dan heb ik geen appel. en mochten zij er beiden zijn, de één dicht bij in de deuropening, de ander iets verder weg op de veranda, naakt, dan zijn er nog geen appels. ik verkoop ze niet. ik geef ze niet weg. ik heb ze niet.…

nog steeds heeft ze je lief liever dan de werkelijkheid die het schip liet stranden voor het uit kon varen nog steeds ziet ze je graag elk zwart-wit moment in kleur ontwikkeld in haar gedachten gefixeerd door het verleden nog steeds staat ze stil bij jou maar voelt nu je handen sturen in de richting van het leven verder weg van jou…

Als ik bij jou was voelde ik me zo fijn. Het voelde alsof ik zweefde en alles kon en mocht. We lachten samen altijd om van alles en nog wat. Het leek wel een droom. Maar het was iets wat er niet wezen mocht. De droom veranderde in een nachtmerrie. Het fijne gevoel veranderde. Lachen werd huilen. En dromen, dromen werden bedrog.…

Molshopen? Of hebben de doden gewoeld vannacht? Vergeet het maar. Niemand hier ziet hoe de bloemist boven lege emmers lacht. Lang blijven de tulpen stijf. De doden ook. Niet eens met tegenzin. 'Kom in de kelken, geel en rood. Kom, regen schenk nog eens in.' ----------------------------------------------- uit: 'As van de koning.…

jij kreeg mijn sms-je draaiende maag knallende hoofdpijn liefde is een ziekte en jij het medicijn…

als het jaar zijn einde nadert verblijf ik wat dieper vanbinnen de hemel duikt dan ongevraagd in mijn ziel alsof ik het sterven, haast gedwongen moet leren beminnen het hangend grijs dringt zich door mijn huid om de maakbaarheid te vertragen en de winterslaap te verkiezen tot mijn allerlaatste bruid als hoop verder reikt dan het…

De tranen zitten erg hoog hopelijk hou ik het droog ik kijk naar de tv en wat ik zie dat valt niet mee het is ook hartverscheurend wat je ziet is niet opbeurend mensen met zoveel haat je weet dat het bestaat gelukkig is het ver van je bed en de tv is zo weer uitgezet maar als ik dan mijn ogen sluit zit het in mijn hoofd en dat zet je niet…

geef mij ruimte plaats en tijd om even vrij te zijn weg van anderen de wereld even uit een eigen paradijs lijkt fijn waar ik jou eens ongestoord kan leren kennen en wennen aan elkaar nee geen gezoek maar zo essenties van elkaar weer lezen in een open boek maar laten we eerst paradijzen voor het woord beklijfd in onze hete lijven…

al koutend over mijn kwelling het was van den droeve thuis zonder uitzondering gordijnen aan rechte roeden onverklaard dalend met helling zei jopie van jack's laminaat kijk eens naar je schroeven die waren scherp gepunt en bedraad pluggen met erbij gezochte maten voor door gave voorgeboorde gaten in onze wit gestuukte zoldering tergend…