Alle inzendingen, jaar 2007, week 49

Er zit mist in mijn hoofd De vangrail dwingt me Hij vangt me niet op Maar duwt me Loodrecht de verkeerde kant op De zon schijnt weer Schijnt Om vervolgens De regen weer op te zuigen En de wolken uit te spuwen Wacht op een afslag Het einde van de tunnel Nadert niet Als je stilstaat Niet links Niet rechts Niet rechtdoor Recht…

ik heb je achter mij gelaten wakker geworden met een schreeuw op mijn lippen, wedergeboren vergeten het wegzinken in onbewust schuldgevoel de verlichte tunnel is dus niet het einde…

Het ware vindt in kunst een toevluchtsoord. Ze maakt aanhangig wat men niet wil weten en wordt niet zelden op de huid gezeten omdat haar boodschap leiders niet bekoort. Als je niet open staat voor wie zich uiten, dan kan je beter je museum sluiten.…

niks met tochtlatten wel wat sleets old fashioned voor de connaisseur wel degelijk te herkennen vermits ondervindelijk lage depidruk uit veengebieden rook beneveld in den rose ochtendgloed wel riekend naar Pacha Mama met snufjes radicchio of misschien toch biobeschikbare quinoa met ondergronds in netwer ken fluisterpraat oren super wijd…

O vrouw zo mooi Bloesemend, bloeiend Rijp amelkoren Ruisende wellust Hoe graag zou ik je sieren Met een guirlande van zomerbloemen Geplukt uit het jade Van een geurig struweel De ceder Strekt zijn takken Als tedere vingers, De verlokking Van warm sinopel In de schaduw van de pagode Vind ik het geheime altaar Aanbid…

Ik heb je weer ontmoet en in je moede ogen de beelden gezien van een lang vervlogen tijd: de duisternis vol gevaren en bij het haardvuur gefluisterde verhalen, de lange harde dagen van arbeid voor 't schamele brood, de zorgen om de kinderen later. Nu ben je weer alleen, je levensloop bijna voltooid, de kinderen verstrooid, in hun wereld…

Opgejaagde sneeuw vult gretig al jouw stappen... Geheime afspraak?…

Hij hamert uit een stuk graniet de vrouw die hij het liefste ziet en modelleert van vette klei de ideale ronde dij. Zij hoeft geen woord te spreken om de spanning niet te breken zich ook niet te generen zo bloot en zonder kleren. Zijn muze, zo benoemt hij haar en duidt met cirkelend gebaar de lijnen van haar bil en buik gestroomlijnd…

voor Bob 22 oktober 1943 - 13 december 2006 Kerstmis wisseling van jaar en januari, guur en kil ‘t voorjaar, vol van licht en leven jonge eendjes, kikkerdril warme lome zomerdagen open deuren, open ramen langzaam ging jouw geur vervagen storm verjoeg de maand september oktober kwam met vallend blad zonder de handenvol kastanjes…

Stonehenge, mensen die gehuld in geladen stilte de zonnewende bezweren in het goud van een dag die mysterieus wil zijn Stonehenge, dobbelstenen die door de tijd hun ogen verloren nadat ze kunstig neergezet door een reuzenkind vergeten in de toekomst kunnen kijken Stonehenge, het eiland waarrond de politie een cordon tussen de gelovers…

Het rukt en snijdt vol woede Je longen eruit Je gewurgde keel weigert lucht Woorden persen vol kracht Je ogen uit hun kas de rotzooi in je hoofd de smerige zoute modder Vermenigvuldigt, Stapelt, stapelt Geef me een mes, een zaag, een bijl Alsjeblieft, bevrijdt me te laat ik barst, ik scheur Geluidloos verdronken in mezelf…

Half oog open Toch weer dicht Laat me slapen De wereld gaat niet weg Zachtjes port ze in mijn zij Slapen doe ik toch niet meer Waarom huil je Is mijn kille vraag Een waterval van tranen Daalt op mijn lichaam neer Woorden spreekt ze niet waarom help ik haar niet meer Zonder antwoord Sluit ik mijn ogen weer Laat me slapen De waarheid…

Een haag vol ervan en akkers klaar om naar te luisteren zelfs een draaiend karrenwiel kraakt van poëzie…

zoals je daar zo ligt zo rustig en vredig ik hoor je ademhaling dat geeft mij rust lekker tegen mij aan ik voel je warmte jouw lichaam dicht tegen mij aan een liefde ongekend is wat ik beleef jij bent mijn nr. 1 jij bent mijn zoon…

Waar zoek je toch naar de Kerstgedachte? In die winkel met allemaal mooie dingen? Waar je dubt of ze thuis dit verwachten Er staan koren Kerstliedjes te zingen Over herders, wijzen en over een Kind Dat lang geleden werd geboren in een stal Toch is die Kerstgedachte niet ver weg Het gaat gewoon overal met je mee Want het zit genesteld in je…

Ik haat ijverige schrijvertjes die goochelen met cijfertjes vermenigvuldigen en keren pennenlikkend masturberen plussen en minnen delen mij in kwadraat bestelen Uitgerekend door een breuk geveld kom ik afgemat en uitgeteld gevierendeeld en dwarsgelegen mezelf in tweevoud tegen Verdomme, ik zal die schrijvertjes van dubbel en dwarse cijfertjes…

Een verboden liefde Samen voor heel even Samen in het leven Hevig verliefd Blind voor wat komen zou En mij achterliet in de kou Nooit zal ik je vergeten Al moet ik nu beter weten Denkend aan die ene keer En daarna nooit meer Jij koos toch voor haar Verliefdheid maakte ons blind En bezorgde ons een kind Die ene keer Vergeet ik nooit meer…

anno nu moet je wel Engels leren wil je Hollands nog verstaan…

nooit meer, m ’n lief zal je nog gedichten in mijn ogen lezen woorden en een nieuwe dag een avond die nog eenmaal naar je toe zou keren op hol geslagen is de stilte het ongeboren kind, midden op de weg gekromd, het schrijven naar het licht de aura die als een vlinder door de kamer speelde wij hebben geschreven, m ’n…

Een taart van ijsjes Smeltend in de Duitse zon Was het maar kouder…

Jaren lang heb ik mij aangepast Verloochend wie ik eigenlijk ben In de hoop liefde te ontvangen Van een man die ik nooit heb gekend... Dat alles achter mij gelaten Hoe groot was die stap Opnieuw beginnen aan mijn leven Een hele zure hap..... Wat een bevrijd gevoel achteraf Want na het zuur komt het zoet Mijzelf opnieuw ontdekt Vervolgens…

Wat zouden we graag willen vliegen gedreven op de wind op vleugels van verlangen op weg naar het zusje en ons kind Wij zouden jou willen zeggen zonder jou is een groot gemis en jou willen vragen of daar boven echt iets is Wij zouden naar je willen kijken en zien of je veranderd bent en je duidelijk willen maken dat je afwezigheid nooit…

De slanke meisjes in de hoek Ze drinken hippe koffie en likken de room verleidelijk van Rode lippen De foto uit een magazine omlijst door huid waarvan we weten Dovezacht. J’adore bedwelmend. Hollandse heupen, een pukkeltje en vlassig haar staren jaloers en pogen hun mans blik te pakken steken kwaad hun borsten vooruit Honingblonde krullen…

Nu de drukte even wijkt en 's nachts de sterren glanzen weten we misschien voor even wat er echt toe doet en waarvoor we leven; Grauw en grijs zijn soms de luchten en de hemel lijkt van staal; tot er plots een helder schijnsel oplicht en het niet-weten, het niet-begrijpen, niet-kunnen-verklaren openscheurt tot brandende ervaring: alles…

vandaag hangt de dag aan de vlaggenmast omdat het gisteren morgen werd en wat hierna komt zo mogelijk meer of minder feestelijk kan zijn met wimpel dan maar…

Nu begint weer een nieuw jaar waarin elk mens weer zijn wensen hardop of in stilte kan uitspreken wat hij/zij wenst voor 2008 en daar zal zeker vrede op aarde bij zitten en geluk voor de persoon en zijn dierbaren die de wens uitspreekt. De vrede tussen volkeren is sinds mensenheugenis al op zoek naar een vorm van gerechtigheid tussen mensen…

mag ik van jou zijn dromend langs de lijnen van jouw gedachten die ik doe spannen of laat vieren naargelang een verlangende zucht is te verwachten dan wel een oogstrelende aanraking de afstand kan verzachten al golvend in de beweging van zachte tinten mag ik van jou zijn in het spel van liefdevolle omhullende…

Een regenboog staat hel verlicht en transparant de hemelpoorten…

Het overwerk was behoorlijk heftig vannacht merkte m'n vrouw op Je shirt binnenste buiten en de Hema onder je kin…

hoor geluiden op de achtergrond een harde stem gevloek terwijl mijn hand jou zachtjes zoekt voel weer de paniek je hart verstenen nu even niet zie je ogen en je lichaam gaat niet open pas later in een lucht geklaard kom je weer los mijn hand dichtbij en jij geeft eindelijk je adem vrij…