Alle inzendingen, jaar 2007, week 51

Geharnast ver van gekooid Vergelijken is nooit overbodig vooral niet als het overtollige is verdwenen De bron van je erger(n)is onuitputtelijk Waar zit de bloedzuiger De luis (op een kale kop) of de vlo (tussen twee nagels) Knip … naar de moraal Je kunt niet beminnen zonder reden heb je leren haten…

beroerd word je door dat heksenleven zodra je verdwaalt ervaar je licht in het bos mevrouw op nr. elfendertig met druppelneus werd verzonnen,en laat ons nog aanbellen ook zo`n wijf weet alleen maar hoe blauw te brouwen want haar zwarte kat wil de oven niet in, hij vogelt met die pannenkoek-tieten-bultrug alsof het de normaalste zaak van de…

Engelen bestaan niet? Geen helpende handen? Alleen maar verdriet? Scherp zijn de randen? Of zijn ze er toch, ontwasem je ruit. Zien ze er soms zelfs als Engeltje zo uit? Ik ken er wel een waar ik van houd. Ze is mijn vrouw en we zijn al jaren getrouwd.…

Dan straks jouw hand de kus het beste wensen iets meer warmte aandacht kijken en voelen wat we bedoelen zonder tussenwand ons gewoon lijkt stilstand hoop dat je het begrijpt iets meer warmte.…

Zoals hij uit haar weg schoof zo is hij ook in slaap gegleden, stil geruisloos en doof. Haar was niets bijgebleven, zij had alleen intens geleden. Liggend op haar rug, het hoofd gewend. Ogen leeg maar wijd open. Geen denken terug aan ooit, het stille hopen? Zij wist het, nooit. Zij vond weer zich zelf, zich zelf als zo vaak,…

Ik zie je nog zo zitten Met die blik in je gezicht Kom ik wel bij je binnen? In jouw ogen zonder licht? Je bent zo heel dicht bij me Maar toch ook zo heel ver weg Kijk jij naar mij? Of langs me? Hoor je wel wat ik zeg? Toch zijn er soms momenten Dat je lacht Om wie? Om wat? Toch blijf ik je bezoeken Jij bent mijn lieve schat Zonder jou…

ik denk alleen maar aan de olijfboom terug die ik gisteren zag staan bij het station in Certaldo dit gedicht komt niet af en zal snel worden vergeten onmacht maakt zich meester van mijn denken en schrijven het jaar is weer bloedig ten einde, waar schuilen wij om het moois rondom ons nog even te aanschouwen zoek naar vergezichten tussen…

Een geheimpje in mijn leven Voor nog heel even En dan mag iedereen het weten Een klein geheimpje Ik wil het uitschreeuwen Ik wil het zo graag vertellen Ben al aan het aftellen Tot de dag Dat ik het zeggen mag Mijn klein geheimpje Met een mooi verhaal Met een groots onthaal…

reizen in vertraagde tijd is reizen door een leeggewaaid landschap waar bomen dwarsliggen en men de dichter heeft bestolen van zijn woord in dromen dromen wij van geluk en vinden iets van onszelf terug als in de spiegel aan de wand waarin het kijken is vergaan tot ogenschijnlijk lijden waarbij pijn wordt tot een glimlach die op de lippen…

Je had het over reizen je zei cactussen bloeien geel in mei ik reed weer door de Sahel olijfgroen de horizon…

Moeder sprak de wijze woorden als je niets te wensen hebt is je leven toch zo leeg. Moeder sprak de wijze woorden in de wetenschap dat men met weinig dingen al tevreden zijn kan. Moeder was een wijze vrouw die er al lang niet meer is, maar ze sprak toen wijze woorden: Als je niets meer te wensen hebt, is je leven toch zo leeg…

voor M.T. buiten de tulpenboom enkele bladeren slechts intens gekleurd geel het oude huis verstikt in loden leegte de trap naar het vertrouwde boven bezweek onder doodse stilte we zijn elkaar onderweg kwijtgeraakt de tijd kan niet helen ik hoor je in mijn verlatenheid nu je er niet meer bent buiten de tulpenboom er komt geen dag…

Ik ken jou, klonk het naast haar terwijl voeten zich eindelijk weer thuis voelden keek ze verschrikt opzij donkere ogen glimlachten en in een flits zag zij een hel blauw zonnescherm en een ijsje met vier bolletjes en slagroom, ja slagroom ik meende jou ook te kennen sprak ze zacht, maar het ijsje smolt samen met de herinnering…

Een royaltywatcher uit Veere die Wilders zo hoorde oreren gaf Beatrix raad: ‘Ach, word maar niet kwaad, vooruitzien is soms ook negeren.’…

heb mijn handen daar gelaten zwaaien ging niet meer met stugge kop de hoek weer om en het verkeer was luw dit keer telde bomen op de lange weg wist wat er zou komen nog even niet want ik keek om zag jouw verdriet wilde keren in de verte gloeide hoop waar zijn nu mijn handen…

Verdwenen stranden Maken plaats voor grazend vee De inpoldering…

Heb ik een nieuw woord gevonden en een oud gebaar vergeten ? Of heb ik jou toch achtergelaten en verdeeld in een puzzel van verdriet ? Wanneer je zwijgt zie ik ogen die geen geschiedenis willen bewaren, en alleen maar een afscheid willen herhalen. Zo ben je een schim en een schaduw die me volgt op een scherm waar we elkaar vonden…

paardenbloemenzaad gedragen door zwoele wind schildert zomers goud…

Met Kerstmis keek ik naar de Majesteit. Zij noemde het gevaar van vooroordelen, omdat ze de gemeenschap parten spelen. Wie grof is, ondergraaft verdraagzaamheid. Verdient Geert Wilders niet een compliment? Hij heeft zichzelf onmiddellijk herkend.…

- Als een kat niet naar buiten kan, staart hij uit het raam - De televisie staat aan Shows en sterren Reclame en glamour Zien we wat we missen? Ik adoreer geen beroemd acteur Die het onbereikbare voorhoudt Hij is ook maar werknemer In een grote spiegelfabriek Nee dan liever nog de kat Die met één sprong Een rustig plekje vindt Op…

je woorden aaien langs mijn wangen strelen zich een weg naar beneden blijven rusten vlak voor mijn mond die ik plagerig voor je open en dicht om te proeven in welke saus je de zinsneden hebt gedrenkt ik taal naar dat delicate ingrediënt dat boekdelen vol bestek spreekt maar ons de laatste strofe laat…

Hopeloos dwaal ik door bittere droomlanden, liefste, Ze weerspiegelen slechts naakte leegte, de smart van een radeloze ziel. Want jouw ster licht niet meer en jouw liefde, die me in haar zoete armen meedroeg, naar het magische lied van de vlinder, naar de blanke bloem in het zilver maanzand, naar de zomerwind die zong van een ontvlamd…

ik, de dichter deel met u de verveling door enkele minuten heen volg mij in het trage ademen der seconden vier de oogleden ze zijn door loomheid te zwaar bevonden maak de wimpers tot één horizon waar licht verstilt en de dag zich aan donkerte vertilt…

er komt een moment zei ze dan gaan er meer vissen dood dan vogels en valt de hemel in het water dit is niet het begin zei ze alleen de achterliggende gedachte…

Jaren geleden In een ver verleden Was de pracht En de enorme kracht Bekend van het adellijke paard Zijn eigen meer dan waard Mooi en sierlijk Bijna niets meer dierlijk Waardig en edel Stap voor stap, tot in galop Komt hij ten top Spieren glanzend en strak Joviaal en mak Edel verwend Door iedereen gemend Manen als zijden draden…

brede lijven bergen de kleren op, weg ermee wordt wat de natuur bracht teruggebracht tot de essentie zonder schaamte, sans gène zelfs de oma's laten die laatste voor wat het is iets ongemakkelijks op de houten banken bij het vale licht van een weggedoken peertje wordt gezeten en gezwegen maar vooral geluisterd naar het hooglied van het…

Vliegtuigstreep ebt weg - aan de kop ervan hang jij, waarvan ik afhing…

Niet iedere dag wordt je wakker en zie je hoe je werkelijk bent. Want het is simpeler om te doen alsof je jezelf niet kent. Dit ben ik zonder masker mijn angsten en mijn pijn. Het masker heb ik afgezet, omdat ik echt bij jou wil zijn. Ik wil doen wat ik wil doen en zijn wie ik eigenlijk ben. Ik wil zeggen wat ik voel, zodat ik voor mijn…

Een lichtend puntje aan de sterrenhemel doet me denken aan de energie van de grootste ontroering welke mijn geheugen vervult. Het denken aan die gebeurtenis maakt alles wat met liefde te maken heeft ondergeschikt aan dat ene moment. De emotie van ontladen spanning, van ongekende verrassing, van zinderende tederheid en van sprankelende blijdschap…

Vier jaar geleden ben je ons ontnomen en gelijk daarmee al onze dromen. Vier jaar vol van pijn en verdriet en van mooie herinneringen, die vergeten we niet. We hebben het gehaald ondanks de hevige pijn, we hebben alleen nooit geweten dat het zo verschrikkelijk zou zijn. We zullen je missen de rest van ons leven, want verdriet blijft voor…