Alle inzendingen, jaar 2007, week 9

Je handen glijden langzaam over mijn strakke bloesje De opwinding is zichtbaar als mijn tepels zich aftekenen Je vingers knopen langzaam mijn bloesje behendig open Dan sluiten je handen zich om mijn zachte borsten Je handen glijden langzaam over mijn lichaam naar beneden Daar vinden zij mijn geheime oase en kreunend laat je mij genieten…

IJsland wereld van witte energie Zon en sneeuw zo zuiver en puur Reykjavik stad onbetaalbaar mooi Trendy clubs in het nachtelijk uur Chique centrum lichtjes in de bomen Huizen in diversen stijlen gebouwd Warme mensen gewend aan de kou Open en sociaal voelt zo vertrouwd Gletsjers sprookjesachtig prachtig Ontroerend wonder natuurschoon…

meisje met je rode haren ik zag je in een andere tijd de eerste helft van onze wedstrijd won ik de tweede won niemand…

Cirkel des tijds Verdriet Pijn Eindeloosheid Mist Kou Verscheurend Een wazige blik Onscherp is ook mooi Maar niet voor iedereen Waarom toch die drang, perfect te moeten zijn. Vooral het gevoel het niet te zijn Wat een ongelooflijke pijn Perfect voor wie Niet in woorden uitgesproken Maar meegegeven door de tijd Vanuit een…

Kleine onbevangen vlinder, van de wereld niet bewust. Zwevend, dwarrelend door het leven, met van nature innerlijke rust. Je leeft je leven heel éénvoudig, onbezonnen puur en rein. Kleine onbevangen vlinder, ik wou dat ik als jou kon zijn.…

Kunnen ze nog horen deze letters van ademhaling boven het vingerlicht gekras van bevende vingers stervende ogen op het laatste woord? Kunnen ze nog wijzen op de schoonheid van de draad ragfijne kabels doorweven van leven? Om te luisteren met het hart in de hand en de lippen onbewogen naar het zachte zingen van de taal.…

Jouw geur hangt nog om me heen Na die heerlijke dans van vannacht Ook al ben ik hier nu weer alleen Ik weet dat jij vol verlangen wacht Jouw sterke armen houden me vast Mijn hoofd tegen je schouder gerust Versmolten in het ritme van muziek Draaiende heupen lippen zacht gekust Jouw mooie bruine gespierde lichaam Strakke jeans… je bent om…

We moeten de woorden platslaan de zinnen in stukken hakken de wilde gedachten ketenen de kleuren in betonijzer vlechten. Laten we vooral niet overdadig zijn en zeker geen champagne over onze polders spuiten, laten we bepalen wat èchte poëzie is: een kaalgeschoren idioot in een dwangbuis een kwijlende mond boven een kotsbak het litteken…

Printelig. Als in pasteus. Zo vol is het gevoel. Zo tintelend ook, als de vroege zon soms prikkelt. Verstillend. Waar de haastige vogel de toppen scheert. Het water rimpelt en de wolkenlucht ontspiegelt. Daar wijzen pluimen naar de hemel. Tot een vulling uit mijn kiezen valt en de wereld plots draait om een heel klein gaatje.…

Het IJ en d'Amstel voeren de hoofdstad van Europe, Gekroond tot Keizerin, des nabuurs steun en hope, Amstelredam, die 't hoofd verheft aan 's hemels as, En schiet, op Pluto's borst, haar wortels door 't moeras. Wat waatren worden niet beschaduwd van haar zeilen? Op welke markten gaat zij niet haar waren weilen? Wat volken ziet ze niet beschijnen…

angst in de vorm van ronde lampen ontwakend uit het ijzer zich voortbewegend over het asfalt maakt zich over mij meester dreiging verkleed en verscholen achter donkere wolken deed mijn angst nog lichter worden dan boven mij hangen andere lampen ook rond ik denk terug klein kind verkleden verschuilen naar Spanje wat gaat de tijd…

er hing een damp van mistroostigheid over het water waardoor het zicht beperkt bleef tot halverwege mijn weerzin wij bevonden ons aan de kust van weemoed daar waar tranen van eeuwen zich hebben verzameld in een onpeilbaar diep met zilte smaak op de lippen als een soort van heimwee naar vervlogen leed... daar op het strand van weemoed…

de levensles voor het leven is simpelweg het geven het leven draait duurzaam door geef door, geef door geef voor de ander zonder te nemen ik sta achter en geef en word naar voren geschoven wat is mijn belang om te geven het geven zelf is het leven…

Als je niet meer terug loopt, te voet blijft gaan het sintelpad meer kust dan: als je voortaan blijft gaan, blijft gaan, blijft gaan. Niet meer: wacht, wacht, wacht op de zwarte moerassluiers van de nacht. Gespreide tenen, kromme benen, mufheid onder vette oliejas. Geen licht boven nijd. Ogen op handen gedragen door natte…

Het Betrekkelijke van het bestaan En wandelend over die weg In een afgebakende visuele cirkel Ziet men dat alle begin het einde is En haalt het voorbije uitzicht u in Met moeizame schreden koud en schraal Komt de mens steeds dichter bij begin Vertwijfeld is men heen en weer geslingerd Ervaart zo de betrekkelijkheid van bestaan Dan ziet…

vandaag had ik gehoopt op maanlicht want er ligt sneeuw op de dood en op de aarzeling van mijn lichaam om mij met waan te bekleden zwart zoals de sloot die zich terugvond in het grijze van de nacht nadat de avond haar vingers uitstrekte onder sterren van razernij en mijn naam schreef met wind als zou ik de winter hebben…

Als ik lig te spinnen ik als kleine kat dan trilt mijn hele buikie en dan voel ik dat. Ik voel het dan zacht trillen bij mij in mijn maag daar ergens bij mijn borsie maar dan iets meer omlaag. Ik vind dat eigenlijk raar en eigenlijk wat zot dat ik zo steeds ga trillen bij vreugde en genot.…

wereld warmer in innig leven met uitgestrekte handen ontvang ik tederheid in trilling betoverd in bestaan van licht voel ik de kern in mij sprakeloosheid in onbeweeglijkheid verstaanbaarheid kom ik tekort maar aanwezigheid hoger dan de lucht onverschilligheid wegkwijnend in kenmerkende herleving…

heb je wortels gezien hoe je struikte tot boom en bloeiend door lentetjes snelde groeide en jaarringen telde nu sta je daar met een vlek op je bast deskundige mensen gaan testen of jou het leven nog past je bolt al tijden het asfalt stuwt zacht de stoep bent een gevaar voor een begaanbaar trottoir snel zul je sterven onder protest…

Op je geboorte kaartje staat geschreven Nog bijna niets, zo klein Maar toch zo groots en fijn Wat jij voor ons betekent Daar sta je nu te pronken 18 lentes jong Bijna klaar om uit te vliegen Maar wacht nog even met die sprong Geniet met volle teugen Van een mooie jeugd Dat is wat wij je willen geven En dat doet ons enorme deugd…

wij stegen leegzaam op wij wisten alles…

dat besluiteloze van haar hij was zo direct kreeg kanker waar hij vrijwel direct dood aan ging en zij bleef maar griepen twee-en-twintig lange jaren voordat zij ook het hoekje om ging ze zijn nu alle controverses voorbij, ma ligt bij pa liefdevol nam zij terug wat haar verweten werd ik heb zo het idee dat die twee in een deuk liggen…

Ogen van één vader en één moeder kijken dieper dan de pijn kan gaan uit verleden naar één toekomst verloren hier, haar opgebaarde lichaam hier, het huis van alle dromen vrij hier, bloemen met vrolijke kleuren lachen uit dat wat HIER is, geen bestaan… bloemen met zonnenkleuren groeten de regenbogen van verdriet en tranen op een hemel waar…

ik schrijf over morgen ben dat niet gewend veelal passeert het verleden, kort gelee of wat langer, kan ook gaan over het heden doorgaans in gedachteloze woorden ik heb wat in mij bruist zelden gemeden maar nu dan het ongewisse het uitschuiven van mijn voelende hengel het in optima forma vooruit doen gissen helaas dan ook wat ik na een…

er hing een meisje aan mijn lippen ik vroeg of ze me proefde likte mijn woorden over haar tong voelde weerzin in haar mond ik was tot achter haar wangen gekropen vroeg me af wat daarvan moest komen stak mijn vingers diep in haar keel en heb haar adem genomen ik ben blijven dwalen in haar hoofd toen ik vroeg wat zij eigenlijk wilde…

Je smeet me om de oren met liefde toonde onbetaalbare genegenheid maar van de ene op de andere dag ben ik je spoorloos kwijt zonder iets te zeggen ben je er stiekem vandoor gegaan na een eindeloos lijkende relatie die jaren heeft bestaan zonder iets te zeggen... terwijl woorden niets kosten We gingen voor elkaar en menigéén keek jaloers…

Berijd mij o liefste geef mijn stoep een rand streep af waar ik inhaal zwenk waar ik stuur. Wiel het metabolisme dat zich wendt tot jou zich in rotondes draait, geen afslag wil weten. Leg mijn rode loper uit sleutel aan het genot dat dalen van twijfel toppen van wellust geeft. Laat mij dralen op de weg die alle paden verenigt zich…

Van Dalen zei onlangs te Zandvoort: Als iemand mijn naam in het land hoort Dan kent men steeds wel Mijn rekenmodel Maar waarom krijg ik nooit eens antwoord?…

Voor leden van de Friese volkspartij Is het ofwel het een ofwel het ander: Je bent of Fries of je bent Nederlander, Je bent het uiteraard niet allebei. En in ons parlement dienen de Friezen Dus ook één nationaliteit te kiezen…

ik kijk versuft naar wat je achterliet een half gerookte sigaret, het lege glas wat kruimels op de keukenvloer hoor nog de toon waarop je sprak de deur die zacht gesloten werd zelfs de hond bleef onbeweeglijk liggen in zijn mand alsof je even om een boodschap liep nooit echt verdwenen bent…