Alle inzendingen, jaar 2008, week 23

Ik zal liever zijn dan nodig Moedig Mild ook Altijd het hart volgend En wat er is zacht koesteren op het ritme van adem je warmte vervult me als ik heel dicht tegen je aan het nu beleef als het mooiste, ooit eindeloos…

in zijn scherpte proeft vruchtvlees verbitterd van strijd liefde en lusten te combineren met zware verantwoordelijkheid tot in zijn vezels de perfectionist doordrongen van hetgeen hij voorschrijft en verbijt als onverteerbare pillen onder de bogen waar hij verblijft verzuurt weldaad in streven hij raakt het zoete in zich kwijt…

Ik vind het blauw in een klaprozenmorgen en strooi het over je blanke ogen. Een wolkenloze lucht kaatst middagmijmeringen dagdromen dromen dag. Avondrood en sterrenlood schetsen verdwaalde tijd hartslagen vertellen geheimen.…

Neem me in je armen laat me nooit meer gaan Laat mij in jouw leven elke dag weer bestaan Neem me in je armen streel elke dag en nacht Koester al mijn dromen het geluk dat jij me bracht Neem me in je armen vandaag, morgen, altijd Versmolten in jouw liefde hemels als je met me vrijt Neem me in je armen hou van me ieder moment En voel…

Zonder gereedschap breek jij door lagen afbladderende verf. Schilfers dwarrelen op mijn vloer, en af en toe vallen grote stukken tegelijk. Oude lagen "ik" uit vervlogen tijden leg jij bloot, ook kleuren die ik niet meer kan waarderen. Maar om iets op te knappen moet je met een kaal geraamte opnieuw beginnen. Een nieuw likje verf…

Helder als kristal gaan de woorden door een regenboog naar het Licht van God. Zo lezen en horen wij al eeuwenlang over Zijn Woord. De warmte van die woorden leeft door in ons leven elke dag gaan ze mee en tijdens de nacht waken ze over ons. Zijn Woord leeft!…

kleuren strijd op mijn terras pronken wie de mooiste was rozen rood uit groene stelen drie witte ranke stoeltjes op gemodelleerde stenen een roodborstje op de stoelkroon de Vlaamse gaai uit de dennenboom madeliefjes en boterbloemen laten de insecten zoemen een merel is geland op het ongemaaide grasland een dikke duif zit te…

Het was nog geen maand geleden dat wij -nuchter als wij zijn- overwinningen bestreden want ons ego was te klein Maar nu weten we het zeker er valt niets meer aan te doen morgen winnen wij de beker morgen zijn wij kampioen !…

Vaders Zijn mannen, daarom anders. Vaders Begrijpen minder hoe meisjes zijn. Vaders Zijn gezellig om mee naar concerten te nemen. Vaders Zijn toch anders dan vrienden en vriendinnen. Vaders Maken deel uit van een familie. Vaders Zijn heel belangrijk, anders was je hier nu niet. Vaders Doen meestal grappig, maar hebben ze humor? Nee. Vaders…

Eau la la-ogen! Mijn tranen vervangen jouw oneindige lach…

Vannacht kwamen er gezichten uit de muur begon met 'n gesloten oog, dat openging en nog een oog, de muur had afwisselend alle kleuren tussen pikzwart en fel wit Het engste was een bleek gezicht als van een Pierrot met ogen in een onvoorstelbaar lazuursteen blauw, dat mij naar binnentrok uit de muur keek ik naar iemand die sliep De borst…

staat men er zelden echt voor stil maar spatten rimpels en bellen zijn figuren die ontstaan door regen in het gevolg van regen weer worden verstoord door regen en dat in enkele honderdsten van tellen vallende druppels die we op het raakogenblik in slow motion vergroot gadeslaan kaatsen eerst per kolom de lucht weer in om daarna…

straal verlichte hemel bij nacht lumineus door mensen aangebracht schijnvertoningen breken het duister gebundeld in kleur en neongefluister glazen steden overstralen de maan nachtdieren wordt de das omgedaan verstoord wankelt ons wakend brein door het nooit meer aardedonker zijn…

samen staan wij sterk samen kunnen wij alles aan omdat ik van je hou zo dicht bij me zo'n lekker gevoel de kriebels die me geeft de liefde die aan komt drijven die langzaam ons bij elkaar bracht nu we lekker dicht tegen elkaar liggen kunnen we zachtjes verder gaan samen liggen we op bed…

Oosterpark hemelsbreed niet ver van mijn huis toen ik er rondjes rende met B langs het OLVG De Schreeuw met profiel van Theo van Gogh De Titaantjes Jongens waren we maar aardige jongens Het Witsenhuis met zijn geheimen van Tachtig De dikste boom van de stad Linnaeusstraat De vijver en de eeuwige eenden En natuurlijk…

Je reikt me je hand ik zie je gezicht, maar met ogen betraand tast ik mis, keer op keer Wanhopig zoekend naar jouw overkant raak ik in vertwijfeling, maar nergens zie ik meer een brug Mijn schrijden vruchteloos mijn stappen tellend, geef ik toe: tot hier ben ik verdwaald en keer ik zonder jou terug…

Afgesloten, afgesneden toegang werd ontzegd deur ging dicht uit het licht niets meer uitgelegd afgesloten, afgesneden verbazing op gezicht huilend hart ziel vol smart deur op slot en dicht afgesloten, afgesneden van zielsverwevenheid niets hetzelfde meer finale ommekeer, eenzaamheid…

Als puber verlaat ik m'n dorp met oude mensen een wonder geschiedt Als ik volwassen terug kom zijn ze jonger geworden…

hoe kan een woord de weg naar het leven volgen wanneer een kind de nacht ingaat hulpeloos achter het enige raam van eeuwigheid waarin alles verdwijnt en aan de wind wordt toevertrouwd hoe kan hij het doodgaan begrijpen als de dag nog maar nauwelijks heeft ademgehaald zijn ogen nog nooit het licht hebben gevangen of een vlinder…

Wij stonden aan het aanrecht, zij en ik Ik dacht al dagenlang: zeg het vandaag Maar omdat ik bang was voor haar vraag Wachtte ik het allerlaatste ogenblik. Maar toen ik in haar ogen las: is het te laat? Zocht ik naar woorden die ik tijdig vinden wou Voordat ze plotseling het antwoord weten zou Vroeg ik: waarover wil je dat ik praat? Luid…

Af en toe beroer ik haar krachteloze hand, bestudeer het reeds ingevallen gezicht, alsof ik nooit eerder de gelegenheid, of net zo als nu de moed heb gehad om vertederd over haar haren te strijken, terwijl haar neus steeds spitser en het topje daarvan steeds witter wordt, en mijn ogen zich vullen met tranen vanwege alles wat ik niet heb gedaan…

we spraken over het leven over de dood en alles er tussen naar de lijn waar niemand naar toe wil gaan als we konden deden we alles nog eens over nu rest ons alleen wachten op het sterven als afscheid komt kijk ik over mijn schouder het voelt alsof je valt ver uit het zicht en zweeft tussen deze wereld en een andere zo stap je uit…

zag je buiten staan een open blik ik stapte in je ogen jij kwam zo dichtbij wenkte met je wimpers mijn werkelijkheid voorbij een wenkbrauw opgetrokken wist me losgetrokken verloren uit realiteit danste zon en regenbogen langs de lijnen van jouw parelwitte lach nog heb ik niet je hand gevraagd mijn ring knelt iets te vaak…

Ik doe een kleine wens voor dat meisje, dat lieve mens waar ik zo veel van hou. Waarschijnlijk wel onmogelijk maar toch, in mijn droom ben je altijd bij me, lief meisje, mooie vrouw Ergens, ja natuurlijk, ergens wist je het eigenlijk al, en misschien begint het je nu een klein beetje te dagen Maar ik zou toch echt niet klagen als…

Onsterfelijke gedichten Zijn soms niet meer Dan vier regels lang.…

Waarom zijn er de orkanen die verdwaasd en nergens heen stille ogen doen verbazen om daarna in volle razen honderd huizen op te blazen tot de allerlaatste steen ? Waarom zijn er de geweren die zich richten op de stoof van twee onverteerde buren die hun kogels blijven vuren tijdens nachtelijke uren uit de naam van het geloof ? Waarom…

De ander zal huilen in de lege schoenen en ze wat bewegen, de kuil in het andere kussen zoenen zolang die daar nog is te voelen maar geen vaarwel bedoelen, ze zal nog een hele tijd knechten en kinderen moeten zeggen welke koud geworden kleren met hun menselijkheden kwijt weg te smijten, weer meer en hartverscheurend klemtoon leggen op de…

Een schone dodendroom heb ik gedroomd: Diep onder marmerblank en bloemgeboomt, Sliep kalm en koel mijn moegemarteld lijf. Toen zag mijn ziel, vanuit haar blauw verblijf, Een meisjesgroep in klederen leliewit. En éen maagd, blond met vliegend haar, zei dit: - ‘Zij die daar rust gaf liedren ons, in ruil Willen wij winden rozen rond haar zuil.…

Tijdens het voetbal daar een plein bezetten als een oranje, kolderieke kliek met infantiel gedrag ‘en plein public’, dat wil men ons in Wenen gaan beletten. Géén Hollands stukje Wenen, aangezien ze daar het standpunt hebben: Wien bleibt Wien.…

Secondes, Minuten, Uren, Dagen, Weken, Maanden, Jaren, Tja, het vliegt razendsnel voorbij de tijd. Kijk dus vooruit en niet achterom met spijt. Leef het leven, geniet van elke gegeven dag en wees blij dat je zoveel beleven mag. Want als je de mooie dingen vergeet krijg je spijt En denk je achteraf: 'had ik nu nog maar de tijd'.…