Alle inzendingen, jaar 2008, week 27

Een rozelaar staat aan de groene zoom Des meers, en spiegelt zich; de rozen hangen Voorover, turend naar haar frisse wangen... Daar valt er éne, en dobbert op de stroom: Zij drijft, en komt, waar, weelderig en loom, Een water-roos haar houdt in 't blad gevangen. "Wees welkom!" (zegt die) "kunt gij meer verlangen? Hier is 't een leven uit een…

Gedachten uit het verleden scheren als meeuwen rakelings over de witte kammen van een oneindig golvende, diepblauwe zee. In de zoute werveling van zon en zee dalen mijn gedachten tenslotte neer om zich te herenigen met die eeuwigdurende cadans. Mijn hart legt hier nog eenmaal aan, om in die langzame, blauwe deining als laatste troost…

Ik moet je wat bekennen Met het schaamrood op mijn kaken Zou ik je nog eens graag willen kussen Je nog eenmaal liefdevol aan willen raken Je de wereld doen laten vergeten Op mijn vleugels neem ik je mee Samen zweven totdat we verdwijnen Het hieros gamos beleven met z’n twee Jouw liefde heeft mijn hart geraakt Mijn lippen hebben je doen…

~ laat het maar zweven geef het geen naam het recht van bestaan heeft zich al bewezen jouw lippen dicht ik met een laatste kus die eeuwig zal leven in geklaarde lucht ~…

de lente is heen in dit stilleven van woorden onmachtig weggegleden zoals een glinstering op het water veroverd door de nacht waar stemloze vogels, zwartgepluimd in leegte graven en uren tellen opnieuw en opnieuw tot elk geruis verdwenen is, zelfs in mijn diepste slaap of misschien wacht ik onbewogen op de wind, veel verder…

En als het ‘s nachts rustig is en mijn gedachten zonder gefluister bijna tastbaar geluidloos klinken dan vind ik weer de juiste woorden die overdag brutaal onderdrukt worden en in de kiem gesmoord onuitgesproken moeten blijven Woorden vinden ‘s nachts hun vrijheid en flirten vrolijk in een eindeloze stilte……

Ondertussen is mijn piano zo gevoelig voor stemmingen dat ik niet meer kan verbergen wanneer in mijn hart de gevoelige snaar is geraakt…

Zal ik jouw haren vlechten klinkt het vragend terwijl schijn bewegingen borsteloos langs rood en weelderig gaan glimlachend kijk ik haar aan en vraag om een spiegel zodat wij samen een buste vormen vervlochten met eerder gedachten gaan terug naar de vorige eeuw waarin het elke dag vlechten een dagelijkse strijd was en wapperende…

zijn ene moeder is verpleegster de andere is advocaat vader is voor hem iets onpersoonlijks een reageerbuis is tenslotte geen gezicht daar was hij inmiddels wel aan gewend toch moest hij wel weer even slikken bij haar antwoord op zijn wedervraag mijn ene vader is onderwijzer en de ander die is heilsoldaat…

(SMS poëzie, precies 160) Wij zijn gedichten, gedichten met gezichten. Ik heb mijn eigen klank en kleur. De kleuren van de regenboog. Geluid van regendruppels in een klaterende waterval. Joke Berensen…

Te bang om het je te vragen, maar toch die twijfel bleef was het waar, wat ik daar zag? durfde het risico niet dragen een nieuwe afwijzing te horen, nog meer willekeur voorzag, ach het werd nooit als tevoren maar was er wel die ene dag stil, alleen, verloren, ben zacht en sluipend weggegaan, zonder ooit antwoorden te horen op vragen niet…

ik wil er zo graag voor je zijn maar ik weet niet wat ik doen moet, want jouw pijn is ook mijn pijn, misschien zeg ik niet de juiste woorden maar ik bedoel het goed, waarom heb ik niet alle antwoorden, ik wou dat ik een troost voor je was maar dat is nu te laat, als ik je zo zie, vergaan al mijn woorden tot as, waarom weet ik voor jou geen…

ze telt de bliksems haar wolken breken ze vraagt: schipper mag ik overvaren en het meer wordt een blaasjestapijt er is geen boot nooit is er een boot…

Zo plots zat jij toen achter bij mij daar op de fiets we gingen naar je vader want die wist nog van niets Nog niets van al datgene wat ik hem vragen wou dat ik van alle dagen het liefste was bij jou Jouw vader moest hard lachen en was mij even voor hij zei dat ik te jong was dus fietsten wij maar door Zo fietste ik wind tegen en dacht…

vlak boven de bomen staat laag nog de zon ik sta te dromen vlak boven de bomen waar laatste stralen schromen bijna leeg die warmrode bron vlak boven de bomen staat laag nog de zon - rondeel - uit "Achtertuinen"…

ik hou van deze plataan wellicht door zijn dwarsheid hoe de boom balorig en met lak aan regels zich vergrijpt aan het verbodsbord... bomen laten niet altijd met zich sollen blijkt hier weer eens en daar heb ik dan weer een zwak voor…

Wat een briljant idee! Ook iets voor hier? Ik ga graag vreemd, ben echter tegen liegen en wil mijn vrouw niet al te zeer bedriegen, maar zo krijg ik een kans op wat plezier. Ik hoef dan niet een smoesje te bedenken en kan naar waarheid zeggen: ik ga tanken.…

Bloemen en jeugd zijn opgenomen In een wit glanzen; ons hart is ontdaan. Zij moeten tot het grote rijpen komen, In wijde stilte wezen, en voortaan Zwaarder leven, en schielijk verloren Gaan aan zichzelf, aan alles vergaan. Bloemen en jeugd ... een kort rood gloren Zien wij langs onze tranen slaan. God, als zij U niet toebehoren, Waarom blaast…

Het is het feest der vogels en der koren Geboorte en der welluidende gedachten; ‘t Vergeten zijn der eindeloze nachten, Toen in de borstjes lag de stem bevroren. Hun vlucht is heel de wereld door te horen; Als uit de veren keeltjes trilt het jachten, Schieten de tonen wieken aan en krachten… Bedil de zang niet, open wijd uw oren. De onschuldigheid…

Ik wil jou in mijn armen, strelend je gezicht, je ogen op mij gericht, wil je beminnen, fluisterend... ondeugende zinnen, ik streel je zacht hier heb ik op gewacht.…

Een traan plengt de oorlog uit de krant. Verschenen is opeens de vrede. Veeg de wapens weg met inkt. De toekomst is ons heden.…

Ik voel dat jij anders bent, Anders dan die jongens die mij hebben bedrogen Alhoewel ik daar wel al aan was gewend Jij mag niet zo zijn, dat verbied ik je Zo zal ik dat niet vertellen, dit is mijn geheimpje Dat ik zo onzeker ben Ik bedoel, ik weet niet wat je nu doet of op msn Maar ik dwing mezelf jou te vertrouwen Omdat ik niet wil lijken op…

zijn tijd gekomen ontstijgt een meeuw de kust om boven voorgoed de ogen te sluiten nabij de branding nog een enkele vaalwitte veer eensklaps verstard de spieren zeilt hij nog talmend door voluit gestrekt de stille vleugels onopgemerkt zal hij achter de horizon het kalme water raken uit “De Zee en Ommelanden”…

Ik hoor haar haarlak daar ik ervan moet hoesten heb ik lak aan haar…

Ik knijp mezelf Elke dag weer, Het lijkt wel een droom Maar dat is het niet meer. Maar liefst twee wonderen En dat in één keer, Verwondering, dankbaarheid, Elke dag weer. Met vijven genieten Dag uit en dag in, Mijn weelde, mijn rijkdom, Een prachtig gezin!…

hij die de mens een reuze grap van de natuur vindt overschat de mens voor de schepper zijn wij maar een heel klein grapje…

Pyromaan zijn is mijn passie Ik zie graag dingen branden Brandt het niet, steek ik het aan Met lucifers jeukend in mijn handen Moet ik steeds mijn slag weer slaan Een huis, een pop, een vette hamster Mijn drang is niet te onderdrukken Zodat ik normen vaak vergeet Zelfs mijn hond stak ik pas aan Maar dat wilde niet goed lukken Terwijl het…

Ik vraag mij af wat een ander bezielt als hij de boel van een ander vernielt; normen en waarden het is een groot woord misschien hebben ze daar nog nooit van gehoord en hebben ze hopelijk achteraf toch wel spijt maar de spullen zijn de mensen gewoon kwijt en wat is het effect of resultaat dat maakt mij juist zo kwaad het is niet van jou, dus…

Zij keek me aan, vanuit mijn bed, met een gezicht van, ik zou jou wel kunnen redden. Wij zouden lol maken, dikke pret, ik ben jouw vrouw en jij mijn man. het zou me lukken, durf ik te wedden. Zij zou me redden, van drank en gezwalk langs donkere kroegen, en andere vrouwen vol met alcohol. En ik, ik zou als dank een ander zoeken. Want…

Water stroomt door elke zee mijn handen scheppen het wel voor je uit de heldere, koude beek In eeuwigdurende liefde neem ik het voor je mee en pas zo een mouw aan jouw problemen Blijf onder mijn arm, verberg je achter mijn rug Als de strijd gestreden is mag je me omhelzen en dien ik je voortaan koninklijk, eten wij voortaan van gouden…