Alle inzendingen, jaar 2008, week 46

je zei nooit liefde is sterker dan wind alleen maar dat toekomstwoorden niet uit te leggen waren het waaide maar ik sliep zacht en warm want met wie kon ik anders praten dan het houtskool dat hellend de bloemblaadjes brandde vier deeltjes voor elk seizoen licht als witte kant jij bewaarde jouw nachten en zag losmakend…

janneke boven haar de blauwe regen in spaarzame trossen achter haar de gele en rode brem ze staat met rechte rug haar hoofd gebogen de armen slap langs haar tengere lijf haar gezicht schuilt achter haar slanke sluike neervallende haren die druipen van de regen het is winter smeltend sneeuw ligt rond haar blote voeten een roodborstje…

Je bent verliefd en jong, wat je tijdens de les bedwong, je gevoelens voor elkaar, moet nu ook daarna. Komt het schoolhoofd die roept fijn, nu mag het ook niet meer op het schoolplein, van zo’n leraar is veel te vrezen, je mag van hem niet eens verliefd wezen. Deze leer - raar geeft vreemd les, hij moet misschien op levensles. Kusverbod…

Ik doop mijn pen Niet in het gif Maar stoot mijn lans En schrijf met bloed Mijn letters branden in de lucht Ik kalk Zwarte geschiedenis Getekend: Urs…

Woede snijdt messcherp door mijn redelijkheid en raast vanaf de bodem van mijn ziel als kolkende lava omhoog, langs vroegere oevers van lijdzaamheid. De storm van mijn woede bij het zien van het immer doorgaand financiële graaien doet mijn vuisten gloeien en vervuld mijn hele wezen met een nooitgekende bitterheid.…

ik luister naar woorden en een dichter die niet goed articuleert kijk naast mij luister naar één adem ergens anders in dit café hoe kwam ik hier over een rivier en grens om taal op te snuiven die zich vermengd met jouw adem geschuifel van stoelen de vrouw naast mij vertrekt en de man daarnaast gaat ook ik volg en luister elders weer…

Uit elkaar zouden zij gaan Het licht valt op haar traan, weerkaatst in zijn oor, lispelt zacht: ga door…

Omdat mijn woorden niet toereikend zijn. Klinken klanken vanuit eenzaamheid en pijn. Ik wil je verstaan, verward is jouw praten. Vaak heb je mijn onmacht in de gaten. Soms botsen mijn woorden, met je kreten. Maar ik ben bij je, zal je niet vergeten! Terwijl jij steeds hetzelfde doet en zegt, blijft je gezicht eerlijk, helder en oprecht…

naarmate het perkament voller geschreven wordt raakt de inktpot leeg onheilspellend zijn de donkere wolken die zich rond de maan scharen sierlijk kringelt rook gedoofd de kaars niets meer dan de naakte waarheid…

Niets ging zoals ik wil. Alles was me te veel. Maar toen kwam jij. Je gaf me kracht. Je gaf me hoop. Mijn mooiste wens kwam uit. Anders had ik het niet gewild. Al die moeite die ik heb besteed, Geen minuut was er aan verspild. Maar toch.. Het klopt niet. De ene tegenslag na de andere, Samen zouden we sterker staan, De hele…

wind duwt mijn problemen zachtjes voort het licht blijft bij me als ik loop vooruit op wat er komen gaat zonnestukken zitten schaduw achterna vieren maan en feest wij staan alleen terwijl de wereld gaat in wind en zon mijn zorg en ik kom om zon brandt mij de aarde in als nieuw begin wind krijgt vat op wat…

Hij keek naar haar en zat op hete kolen. Ze pronkte op de catwalk: wat een schat! Een ideaal model was zij. Ze had de show en eveneens z'n hart gestolen. Hij trok meteen z'n stoute schoenen aan, ging op 'r af - hij zag 'r al als bruid - en zei: 'Bij deze nodig ik je uit om met me naar de Côte d'Azur te gaan.' Ze dacht: 'Wat denk je wel?…

krijsend scheurt mijn ijzeren plooi mijn stalen boeien barsten open laten oude pijn in stromen lopen mij bevrijdend uit mijn gouden kooi ik zweef, ik vlieg, en grijp me vast; jouw omhooggeheven hand vlijt me teder op jouw strand tot de vloed mijn wezen wast schoon, door ‘t zachte zand gedragen lig ik, zacht rakend licht aan jouw innerlijk…

voel me vallen vanaf die wolk vallen als een druppel die in één keer zich op de grond begaf vloeibaar vloeit hij door door muren uren van tijd altijd nergens op voorbereid drup drup drup op weg naar de tunnels en dalen ja ja ook regendruppels vedwalen om weer te verdampen in het niets alles opnieuw o regen er is nog niets opgebiecht…

De tjalken zijn in winterslaap gegaan het koude water houdt hun dromen vast. Zij liggen langs de kade, zwaan kleef aan; de zeilen geborgen, troont hoog en naakt hun mast. De tjalken zijn in winterslaap gegaan, de lucht is grijs en flinterdun gedekt. Doelloos wijst hun vaan de winden aan, terwijl zij wachten tot de zomer hen weer wekt. Dan…

Mijn tweede ik Wil literator zijn Geheel opgaand In de literatuur Mijn alter ego Verletterd tot in De kern van mijn Leven* De mooiste woorden Tot mijn mooiste zinnen Voor altijd Voor even Voor onbepaalde duur *vrij naar Van Heugten…

Ik weet niet waarom mijn ogen tranen Nu ik de dood een beetje in jou proef Mijn weten overtroeft de gang naar je graf, maar ik snoep het zuur En ik voel je drang Ogen van gisteren Volgen me waar ik ga elze…

Ik zing en dans op de puinhopen Hef het glas Zet het aan mijn mond Ik zuip Me klem Wijn stroomt als bloed Morgen Wast de regen alles schoon En ik begin opnieuw Ik, Urs Graf…

Je bent mijn grootste valstrik en sinds ik voor jou viel oogt alles valer want jouw aanblik kocht met valse hoop mijn ziel Je oogopslag vertelt me droog dat ik geen hoge ogen gooi maar ik zal vechten, oog om oog mijn oogappel, wij twee zijn mooi Ik ga niet zonder slag of stoot vertrouw me, ik zal slagen ik kleur des liefdes slagveld rood…

Toen ik de man met de verrekijker zag keek ik van verre in de kijker, voor de kijker dichtbij. Zag ik hem knipogen of kneep hij een oog dicht voor de kijker. Hij was te ver weg voor mij. Ik liep hem tegemoet, hij moet mij scherper hebben gezien, toen hij me overeind hielp zag ik hem van dichtbij, de verrekijker leek een oogje dicht te…

Als halmen buigend in de wind van zover gekomen dromen zo diffuus in maagdelijk ochtendlicht door mijn omfloerste ogen dageraad breekt mijn absurde zinnen open waarheid te vroeg zal wreed mijn ziel met voeten treden op weg naar sterren gekomen uit niets gebeden woest gesproken aan goden van weleer aan jouw brein ontsproten laven…

't is zo stil onmenselijk stil wanneer alles lijkt te zwijgen zelfs de wind waait niet meer en het fluisterende woord wordt gezwegen uit hun monden het is stil ,te stil als de aarde zwijgen zal…

wanneer Satie daar de toetsen beroerde zat de lucht vol melancholie…

Heel vlug nog dit, heel vlug nog dat, 'k heb haast, een ander mag me wat maar ik ga voor, ik heb geen tijd... Hoe lang nog kan dit verder gaan en leef ik in het land van waan of sta ik even stil en kijk, bemerk dan: we zijn al gelijk? Want ieder heeft zijn eigen zorgen vandaag dus ik, en jij dan morgen dus laat ons zacht zijn voor mekaar en…

Een klein zwart paard met lange manen op zijn voorhoofd zijn ze rood met grote ogen staat hij mij te woord spitst zijn oren als het hem bekoort…

gisteren nog dook ik een schuilplaats in als vlucht voor dreigend zeer woog ik de grote woorden af met aan het tegenwicht de molensteen van het verlies was ik nog van een and're wereld waar stervelingen het niet kunnen om zo hun liefde uit te zingen om te beseffen dat die woorden vooral ook een belofte zijn…

ik heb een hekel aan mensen die pijn niet verstaan zomaar woorden zeggen zonder na te denken hoe een mens zich daarbij voelt dat trekken zij zich niet aan ze lachen liever dan te zeggen: hey kop op blijf doorgaan…

zoooo dronken dronken dronken dronk als dronken maar kan zijn je zuipt je lam en zuipt je klem zo zat je maar kunt zijn en waggelt waggelt waggelt wacht er iemand op je thuis dan zwalk je zwalkje zwalk je zwalk je `s avonds dol naar huis zoooo dronken dronken dronken dronk als dronken maar kan zijn je zuipt je lam en zuipt je klem al…

Ik zoek de zomer in mijn geheugen de geur van liguster geur van geluk en de lijster slaat slakjes op het terras Ik zoek de zomer in mijn geheugen paarse seringen en blauwe regen bloeiend in elkaar verstrengeld, en wij Ik zoek de zomer in mijn geheugen de geur van liguster vervlogen geluk.…

Tussen avondrood en ochtenddouw, komen mij steeds dromen, gauw, soms zijn het mooie dromen, die naar ik hoop eens uit zullen komen. 'k droom vaak van een mooie aarde, waar iedereen elkaar laat in zijn waarden, geen honger wordt geleden, de oorlogen zijn uit een ver verleden. De mensen elkaar waarderen, en vredig met elkaar verkeren, het…