Alle inzendingen, jaar 2008, week 46

bliksemschichten, donder slagregens en watten onder mijn verhitte dak een woeste zee dendert schuimend door mijn maag van liefde, gekmakende liefde die niet kan, die niet mag jouw geur zit in mijn huid zoals je warme lijf nog in mijn ogen schuilt verscheurd en verward bonkt mijn brandend hart door liefde, gekmakende liefde die niet…

daar staat hij hij maakt niemand blij kijk hem kijk haar kijk z'n tanden kijk z'n handen en die neus wat een reus tring de bel gaat naar huis!! hij staat op thuis staan z'n zusjes te wachten ze zeggen kijk z'n oren wat een wonder dat hij daarmee kan horen en z'n neus dan wat vind je daar van zucht... ik doe toch niks…

De stop was niet vastgezet niemand had erop gelet zo komt het dat niet nauwgezet het ding los lag. Toen het probleem gevonden werd snel werd opgelost de stop werd vastgezet werd er van meet af aan door iedereen op gelet dat er nauwgezet de stop voortaan werd vastgezet. Als ’t kalf verdronken is:…

Eindelijk laat ik dingen los die ik niet had willen weten Eindelijk kan ik laten gaan wat ik nooit had willen zien Het is tijd om voor mijzelf te kiezen en dingen te vergeten Egoïsme is iets ergs, maar als de tijd er voor is niet en bovendien Is het tijd voor mij om te gaan kijken Naar wie mij liefheeft en wie mij het liefst vergeet De tijd heeft…

Diep in mijn herinnering ligt mijn kindertijd geborgen als een appel rijpend in het warme hooi. De plek in de donkere schuur, de hoogte, de diepte, je vingertoppen over de gladde schil, glimlachend: hij is er nog.…

Muren die hemelhoog marcheren Onbereikbaar voor mijn ladder Toch maak ik sprongen Maar val steeds dieper terug Wanneer zal ik het leren Spouwankers dringen door de voegen Ik lees de jaren in het roest De gebakken stenen door de tijd verteerd Begreep ik maar hoe het moest Het kozijn evenaart mijn houding Gebogen en weerbarstig Woordeloos…

'k Zag je ogen stelen 'k voelde jouw hart beven trillende handen... een warme neus... één stap vooruit... 'k wist niet wat je bedoelde een steelse blik 'k stond genageld aan de grond voordat ik het besefte omklemde je mijn lippen mijn ziel overstuur... Dat was het,wat je bedoelde achter mijn bedoeling zoeken... HOE WIST…

Als de liefde geschiedenis geworden is baant een manuscript zich een weg naar een ontroerende liefdesgeschiedenis. gedicht bij het gelijknamige boek van Nicole Krauss.…

ingesleten gewoontes zijn als onderspoelde bergen wil je niet kijken, dan kan opeens de aarde verschuiven eenzaam zal je dan zijn op je afbrokkelende rots open je ogen en je hart zie de tekens om je heen een wind van verandering blaast door de wereld…

Stil verlangend kijk ik uit naar het weerzien naar de ogenblikken dat jij mijn droom mocht zijn een vriendin voor het leven ik sta nu naast je aan het ziekbed, haast iedere dag hopend dat ik nog één keer kan zeggen mama, geef me nog eens je lach…

we dansen de voeten gezoold in souplesse van jaren gelakt en je pumps passen correct bij mijn zwart in kamgaren je beweegt net als vroeger alleen je lach lijkt wat stroever gaan rusten op tijd in weten dat de vloer na al die jaren steeds minder glijdt…

zacht omlijnd beparel ik vleugelwoorden van liefde tot één langs gastvrije bogen die bewegen het neemt je mee over zeeën van tijd zwart op wit, zoals altijd zoals je voelt in de cirkel van raaklijnen die liefde verbindt rond jezelf en anderen vanuit de wereld aanreikend vol raadselachtigheden in het theaterdecor van het…

Nieuwe sporen in het zand, nieuwe stappen zijn gezet al zijn ze niet meer van ons samen, al zijn ze niet meer van ons twee. Toch kan ik het niet laten, ik loop ons oude pad Daar waar ik nu met jou zou lopen als we meer tijd hadden gehad. Ik kan je niet vergeten, wat een waanzinnig mooie tijd. In mijn hart ben je zo bij me, ik mis je elke…

Ik zal er zelf als alfa niet om liegen: Da’s fout, maar iedereen maakt wel eens fouten Net als die ene arme astronaute Die haar gereedschapskist heeft laten vliegen Veel slechter kon die beta dat niet plannen Want er was dus geen Gamma te bekennen…

Ik stamp de bomen plat Leven en liefde verdelg ik Ik roei uit Zaai dood en verderf Als ik heb gemoord Roof en plunder ik Ik ben machtig In de bloei van mijn leven Ik ben slecht En geniet ervan Ik ben Urs Graf…

hij zag meteen al dat het goed was goddelijke conclusie over eigen werk hij hoorde en zag zijn planten en dieren de eeuwige kringloop van de schepping teer lentegroen en juichend herfstgoud parels van ochtenddauw in zonnezilver dit stralende wonder van zijn natuur elke herfstdag weer van vroeg tot laat ik kijk zo graag naar dit alles…

Mama je bent een heilig mens op aarde wie jou niet eert heeft geen waarde. Mama je ogen zijn zo vertrouwd en lief al ben ik ouder, ik blijf toch je hartendief.…

Als kroegbaas van een huiskamercafé blijf ik al rokend toch m'n eigen biertjes tappen ook als de overheid me daarop zou betrappen Mezelf incluis heb ik nog maar 'n klant of 2 Straks heffen we de glazen voor we drinken maar uit protest zullen we niet op elkaar Klinken…

Waar gaan we nou toch naar toe in deze tijd Jaloezie,stoken en onderscheid Waarom als je probeert goed te doen,krijg je alle slechts over je heen? Waarom zijn er dan zoveel mensen die je afschilderen als gemeen? Jarenlang vecht je voor een eerlijke kans Maar telkens weer ontspring je die dans Ontspringen door middel van weer gemene verhalen…

Ik zou zo graag zien Dat de man in de spiegel Wat meer mijzelf is…

Diepe dromen, donkere nachten, mijn rugzak is al lang gepakt, alleen weet ik nog niet waar naartoe en voor hoelang; deuren gaan open, wolken vormen trappen, ik neem ze één voor één, en volg de prachtige kleuren die op me afkomen, de kleur van regenbogen; ik roep héél hard, maar er is niemand die antwoordt, tenzij de echo, stilletjes…

in tegenkomen zit het niet wij gaan als kuddedieren knikkend zwaaiend aan elkaar voorbij anders dan zij wijzen wij de ander af of plannen wel een uurtje maar zijn ook dan veel liever vrij al dat moeten moet niet moeten ons vergaat de lol het geregeld westers leven maakt ons nummers op een rol…

Zijn stoel Die ik optil Is zo zwaar Alsof ie er zelf nog Op zit. Zouden het de Financiële zorgen zijn Die hij erop achterliet? Of heb ik het mis En is het dat niet?…

om stilte toe te laten pen te voeren voor verzwegen komedianten piloten herdershonden muren die de tijd uitademen vastgelegd op uitslaande plekken in scheuren schimmel en vlekken van leeuwen die nog brulden lachsalvo's jonge meiden niets om het lijf dat verschuldde varens broeinesten zangers op velden uit meren op heide ongerept nog zonder…

ik ben alleen alleen tegen mij doen ze gemeen het doet pijn om alleen te zijn in de klas ben ik echt niet in mijn sas ze pesten me weer keer op keer niemand let op mij ik sta er zo alleen bij het is niet fijn om alleen te zijn snap jij ook wat ik bedoel en hoe ik me voel?…

Leeggeveegd de dreef tevergeefs blaast hier de wind populieren kaal…

er zijn zoveel mensen op de wereld mensen geven me haat mensen laten me alleen en daar word ik zo hard van als een steen…

Ik wens je vreugde en vrede en diepe tevredenheid. En altijd altijd Liefde…

Tijdens de laatste ronde met zijn Spaanse hond knispert het gras onder lange slanke hondenpoten lichte vorst platgewalste herfstbladeren verzachten de harde grond putten lijken te glimmen vierkant en donkere strepen horizontaal een oude kinderstoel ligt achteloos in `t gras grofvuil de Spaanse gromt in eigen taal.…

Ik weet het niet mijn lief, ik weet het écht even niet. Ik bedoel, ik, die me altijd opstelt als een positivo, ik ben nu even helemaal uitgeteld. Ik vraag me af, hoe zwaar wegen sommige woorden, en hoe zwaar weegt een geste, hoe zwaar weegt soms een gebaar? Als helpend bedoeld, maar als bemoeienis ervaren, heeft dát de echte…