Alle inzendingen, jaar 2008, week 47

Ze is blond, fijn van haar. Ze is zijdezacht met een huid van fluweel. Ze heeft blauwe ogen met lange donkere wimpers, Haar kijkers diamantzuiver, puur en ongeschonden. Haar beentjes in een X onder haar lijfje, En een bol buikje dat staat buiten verhouding. Haar armpjes en beentjes zijn mollig en zacht. Ze heeft een klein neusje met blozende…

mijn geleide dag zweeft door de verstarde geest en weet dan ook doorgaans niet waar hij is of is geweest misloopt tevens het gevoel van een dragende aarde doch wees niet bevreesd sist mijn streber stoer en koel ik ben als de doorsnee mens: een alom verspillende beest met een slijtende waarde mijn hart en hoofd steunen immer meer op…

En was oorspronkelijk niet elk beeld van jou te teer voor woorden later zou ik je schaduw bedekken beschermen tegen licht breekbaar is mijn adem nu als ooit de klank van ons geluk tussendoor was er het leven samen en intens.…

De kasteelhoeve biedt warme geborgenheid. De IJzervlakte laat de strakke wind vrij spel, toont scherp de witte zerken.…

duizend werelden ging ik rond met jou aan elke horizon toen je plotseling voor me stond lieve mooie eenzame als over de einder gevallen door niemandsland omgeven beweeg je voor me uit als op een andere bol liefste mooiste eenzaamste laat mijn lijf trillen van het je willen…

In de gewelven van mijn wereld stut ik sprookjes met fantasieën die grenzen aan het dal waarvan stenen uit mos zijn gegoten en bomen niet meer spreken nu nog ritselt het donker al waande ik me in het struikgewas, ik voelde doornen steken in mijn zij maar later bleek dat het de striemen waren van de nacht nu leef ik me naar herfsten…

Ik onthaast mij huiswaarts, opstandig, over te lange dijken, vind geen troost op de brede torso van de morgen, houden blokken stand,spattend schuim tatoeëert het ruige corso van de zee, vermaalt mijn zicht tot broze vlokken, blaast de natte westenwind, mij de zatte lokken droog, te veel geluid om mij heen, in deze…

Zonder touw klom ik omhoog en las de hartstocht in je ogen in verhalen verderop las ik de woorden -Jij bent God- die met zijn blauwe blik me meenam naar de laatste toevluchtsoorden waar ik ronddreef in beminnen van een opgewekt genot Zo dronk ik met jou de beker van het Elfde Gebod…

Is het nog herfst of hoe zit dat met de vogels vliegen ze vrolijk in de lucht of moet ik ze elders zoeken ligt er nog ergens een droom onder een oude steen of is het mijn hand op een verkeerde plek ver van mijn hart moet ik gaan geloven dat het werkelijk anders kan dat het nu anders gaat gebeuren.…

donkere dagen nu de dagen amper licht door laten de boom haar sap in de binnenkring roept en wij kleumerig op zoek naar warmte onderdak vinden in huis en herberg thuis mogen komen bij ons zelf verwachten wij U in het uitbrekende ochtendlicht waarlangs onze hoop in diepte verscholen oplicht en onze levensstroom opnieuw…

Bang voor het gevoel bang voor de mensen bang voor het verdriet bang voor de woede bang.. voor de onzekerheid bang dat iedereen me weer laat vallen bang dat ik weer alleen ben bang voor het verleden bang voor het heden maar het allerbangste ben ik voor de toekomst.…

van Fraamklap tot Voorne-Putten zie je drommen dromen stutten met hulpstukken wat niet wil lukken het blijft bij hengelen en prutten…

Als u weet wie u werkelijk bent Medemensen kent in al zijn eigenaardigheden De onrust weet te plaatsen Het donker duidelijk wordt Kiest voor een jaarabonnement Prijst uzelf De zuurstof wordt gebruikt.…

Kale, leeggeslagen takken Mistroostig onder een grauwe lucht Schrale, braakliggende akkers Verzamelplaats van wilde ganzen Samenscholend voor een vlucht Koude, klamme korte dagen Restant van een stervend kalenderjaar Fantasieloos, kil, geblindeerde ramen Kou uitsluitend, isolerend Functioneel en ronduit somber Voor de kouvrezende mens aldaar…

thuiskomst het regende die dag janneke had haar hoofd gebogen haar gezicht verborgen achter een gordijn van haren de kamer was donker op tafel nog de krant van een maand terug opengeslagen de spaarlampen kropen naar het volle licht gaven de boekenkast glimmende ruggen haar voetstappen klonken als vanouds we zijn nooit weggeweest…

vandaag speel ik mijn mooiste lied ik tast de juiste toetsen als zachte haartjes op je huid jij hebt mij in 't licht gezet vandaag zing ik geen afscheid ik hield je dicht bij mij al was het in een droom we speelden ons weer vrij…

winter rouwde om het kind dat altijd schreeuwde ’s nachts wanneer het gezichten tekende tot zichtbaar en tussen meer dan lijnen op papier winter kwam ook steeds vaker in verhaaltjes waar armen en benen kwijt raakten en god, ver weg van de koude aarde alsof monsters gedurig wisselden en de manen bevruchtten met de dood…

Als je om iemand geeft, en gelukkig samenleeft, één waar je alles mee kan delen, het samenzijn nooit gaat vervelen. Als je eerst aan die ander denkt, voordat je, je eigen glas inschenkt. Als je het liefst bij elkaar wilt zijn, elkaar troost bij verdriet of pijn, alles wil geven aan deze, dan moet het wel liefde wezen.…

Gewoon doorgaan Gewoon blijven ademen Gewoon blijven lopen Er is licht aan het eind van de tunnel Jouw licht Jouw zon Wacht daar op jou Dus gewoon blijven lopen Gewoon blijven ademen Gewoon doorgaan…

De dagplukker zei: 'Godalmachtig, m'n heerlijke leven is prachig, maar jammer voor mij is de helft nu voor bij.' Hij was jarig: die dag werd-ie tachtig.…

Door levenskracht aan te raken lost het denken op en de schaduw van het lichaam verdwijnt Een gedachte is gevormd vraagt om een gebaar een oeverloos woord Het trilt op de wind droogt vleugels in licht wil worden gehoord beluisterd, begrepen en luchtigjes verder gedragen…

Je kunt me niet laten zien dat je echt een vrouw kunt zijn niets is wat de ander denkt dus blijf vooral jezelf. De wereld om je heen wordt elke dag weer groter wapen je tegen alles dat je ziet en bespaar je het eigen verdriet.…

een zachte hand engelenwit strooit hemelse noten over het aardse gedonder…

hoe de kilte in je botten kruipt en jij in je trui de witte wereld alles doet schuiven alles bedekt een stolp van stilte dempt eerbiedig ieder geluid de vroege sneeuw brengt wat licht in de donkerste nachten…

Ongezouten je mening verkondigen is flauw.…

pijn omringt mijn hart als ik de woorden schrijf voel ik weer de stilte van een leeg, onbeschreven blad…

Zomaar vier dagen die mij nog resten van het afscheid. De aarde zal je dragen terwijl mijn grond nu is weg geslagen. Zomaar drie dagen kaarten verstuurd. Nu staat op papier jouw leven, jouw lijden niet lang geduurd. Blijf toch maar hier! Zomaar twee dagen. Ik mag je nog zien. Straks ben je er weer. Of wil ik misschien uitstellen…

roodkoper is de reling gepoetst door hem en haar ik schipper maar kombuis in warme knusheid die toch met koude stilte strijdt want ieder heeft een eigen zeil gehesen nog spinakel ik voorop maar voel gedonder bij het reven niemand heeft meer iets te geven heb ze afgemeerd aan lager wal het geflikflooi begon in het vooronder al…

Met de boerka ben je in overtreding Als het aan Minister Ronald Plasterk ligt Een leraar kijkt graag in een open gezicht Liever geen gezichtsbedekkende kleding Als je met examens een boerka draagt Is de kans zeker hoger dat je slaagt …Het kabinet vindt gezichtsbedekkende kleding onwenselijk. Het dragen van gezichtsbedekkende kleding belemmert…

schoonheid, o schoonheid van het licht, waar was je tijdens duisternis in mijn hart. wanneer ik mijn liefde voor jou probeer te beschrijven versmelten de pennen tussen mijn vingers. op het moment dat je dit leest, weet dan dat het niet met een pen, maar met mijn ziel is geschreven. mijn ziel, o mijn verlichte ziel, een licht zo…