Alle inzendingen, jaar 2008, week 52

er zijn mij uit de poëzie twee esdoorns bekend de eerste ontdekte ik in het werk van de dichter C.Buddingh' de tweede onlangs in de nieuwe bundel "toen ik dit zag" van Rutger Kopland... beiden geven ze een beschrijving van de boom en vooral de vergankelijkheid ervan zo blijft de mens (en zeker de dichter)in de nadagen van zijn bestaan…

Het komt, zomaar uit het niets het doet o zo veel met je als je het krijgt, of als je het geeft het is niet zomaar iets Het is de kus uit het niets je voelt je als een gezonken schip je zit er helemaal doorheen dan die kus, die doet iets Het is de kus uit het niets zij voelt zich als een gezonken schip zij zit er helemaal doorheen…

haar ogen zijn argwanend geworden eens over haar stoep de straat op is het gewichtloos zweven in een chaos het lijf doet maar wat meestromen of stilstaan het maakt niet uit wat gedaan is is gedaan boodschappen vandaag ze herinnert zich vaag hoe het vroeger was de voeten op de grond nu vertrouwt ze enkel nog bomen…

O negen getal van alles zovelen nog wat jaren van lessen en testen we gaan het beleven ooit komt de mens zichzelf keihard tegen loop in de wind of in de regen het is je gegeven wachten op de zon doe ik niet het is het moment zelf waar ik graag voor kies wachten op niks of niemand of toch wel stiekem de negen let``````````````s go…

Enigszins verwonderd kijkt zij om zich heen haar grijze ogen gaan weifelend en twijfelend naar slanke handen gevouwen willen zij vasthouden geknepen willen zij vergeten ontspannen willen zij vieren waar fiere schouders weken dragen van tot hier laat haar ingetogen lach rimpeltjes schuchter verschijnen berustend gooit zij een hand…

Na al die jaren voelde ik de passie even in een flits terug opkomen, toen ik de man terugzag in een hip café in een stad met veel geschiedennis. De man, met wie ik toen een hele passionele avond heb gedeeld; wellicht de meest passionele in mijn leven, die dan ook de dag nadien is uiteengespat nadat hij opbiechtte dat zijn vriendinnetje…

er waren de jaren van eeuwig en immer met grote gebaren de nachten doorwaakt het leven doorzien gedachten van wereld omvattend vermogen van maanden en weken diep minnen en haten tot dood er op volgt maar de dagen gaan verder onstuitbaar en dom het zijn nu de uren voorzichtig genoten want alle minuten zijn tekens van eind…

Hij bespeelt het publiek met een grap en mimiek of hij speelt viool of een fluit. Maar hij beeldt met zo'n pose zoals hij die heeft gekozen de mens ten voeten uit…

wolken zweven aarde ligt sneeuw valt naar beneden de wolken maken de aarde wit iedereen tevreden.…

Het kon niet op en ieder wilde meer, en ook dat meer was voor velen niet genoeg, bedrijven, banken en bij beursen, gingen ze tekeer, en voor een bonus was het nooit te vroeg. Wat elke simpele ziel had kunnen weten, werd door deze knappe koppen niet gezien, hebzucht vertroebelden hun geweten, zij wilden in de top van zakkenvuller tien. En…

Spreek ze ’s morgens uit, goede voornemens. ’s Avonds komt er geen klap van terecht.…

kom laat onze kilten tillen aan de overkant van de rivier hoor nu al de meisjes gillen dansend van plezier toch ga ik er liever heen in mei dan rijmt het met rokkentillerij…

Tussen twee vuren Het zijn toch werkelijk buren Op het eerste oog zou je dat niet zo zeggen Want ze weten elkaar maar al tegoed om te leggen Tussen twee vuren Ze bouwen allebei hoge muren Niet alleen voor hun eigen kleine geest Maar ook voor het zogenaamde Duivelse beest Tussen twee vuren Ze blijven geniepig naar elkaar turen Elkaar wederzijds…

als de witte piano in mijn rugzak en jij in het vuur konden spelen jou haar zwierend tegen mijn ogen weet ik dat liefde op zak rijkdom is…

Vogel te zijn, over alles heen te kijken. Het zijn vleugels die verrijken. Ik wens je vleugels voor je reis! Alles zien in perspectief. Liefde levert het bewijs. Ik wens je vleugels voor je reis.…

Je ziet het aan de zon zo fel het kan ronduit je krijgt er schaduw van…

Glijdend trok het donker weg in vale vlakken uit mijn hoofd een stem die fluistert zonverdoofd 'Daar komt de liefde, liefde aan' Mooier nog dan het mooiste lied Ik pomp en pomp het bloed rondom om plaats te maken in mijn hart voor lange linten zwart en rood Want jij zwiert en zwiert mijn oog voorbij En mint en mint mijn lijf volkomen Ik…

Alles reikt naar de hemel het GROEIT... het BLOEIT... het GEURT... het STRAALT... Jouw vingers lieten Me B L O E M-B L A A D J E S Zien…

bij het meer die ene keer een zwaan dobberde kalm het water zo glad als een spiegel de volle maan scheen de wolken versluierden de maan de wereld was stilletjes aan het vergaan maar die zwaan die blijft eeuwig in mijn herinnering bestaan…

nog zoveel jaren lang zullen wij buitelen in de nieuwe getijden van onze gedachtegang uit schemering en duister zijn ze in komen en keren zo zwierig mooi opgerezen goudfonkelen nu in onze tijd zo warm en dichtbij in lichtend mooi verlangen…

blauw strakt de hemel in noordoostenwind zie de rietkraag wuiven hoor schaatsen schuiven ruggen diep gebogen in gedogen tegenwind langs het wak waar je de vogels vindt ben gestopt heb mijn maal gedeeld zij waren met zo veel in samen overwinteren ben ik gegaan nog wakken zij in overleef…

Een zalm had van een kok geleerd: "als men zichzelve nu pocheert met een druppeltje citroen, (je kan er iets saffraan bij doen), wordt men bijzonder gewardeerd".…

'Vertrouwen spruit voort uit BETROUWBAARHEID een beetje voorspelbaarheid en HARMONIE tussen... WOORDEN en DADEN'…

Er valt alweer een jackpot in Den Haag En bij degenen die de jackpot winnen Verdwijnt waarschijnlijk -want ze zijn toch binnen- Die Haagse pinnigheid vanzelf gestaag Het moet er anders wel zijn uit te rammen Met hele grote Haagse houten hammen…

Schrale stille lucht vorstwit landschap krimpt ineen krakend water draagt geslepen schoenen ijzer krast de groevenpret onder windjassen donzen gedachten aan de grote elf dromen van een koude start…

Ze kijkt over haar schouder achterom… Een onzichtbaar transport van erotische gevoelens op de lijn die haar blik met de mijne verbindt terwijl ze zachtjes tegen me praat Nooit eerder voelde het zo oogverblindend bemind Nu geen woord meer maar een daad Ogen staan starend tegenover de mijne… Aderen pulseren zichtbaar aangespannen langs de zijkanten…

Drie jaar collega Aardig en attent Sloom van lichaam en geest Een wandelend vraagteken Maar fel met woorden Snel met tranen Onrecht voelend in elke zin Altijd met dat rokershoestje Terwijl ze al vier jaar gestopt was Het zal wel meevallen Zei ik in maart Toen ze naar de dokter ging Kanker zei hij En haar leven was voorbij…

De zon schijnt. Haar stralen verwarmen mijn gezicht. Ik geniet en doe mijn ogen dicht. Muziek die mijn verdriet doet wegspelen. Even genieten van de goede dingen in het leven. Dit heerlijke gevoel wil ik vaker beleven. De zon laat me weten dat ze er altijd zal zijn. En ooit zal dit gevoel ook voor altijd zijn. De muziek samen met de zon. Ik…

Ik heb geen huis meer nodig Om me thuis te voelen Ik heb geen drank meer nodig Om mezelf te zijn Ik drink alleen nog melk Zoals vroeger Want er is een vrouw Die mij begrijpt Ik hoef geen psychologen Om te leren leven Ik heb een goede spiegel Die mij beter kent Ik heb geen goeroe nodig Om te kunnen zweven Want er is een vrouw Die aan…

Een zacht briesje langs mijn wangen. Dit gevoel mag wel even blijven hangen. Lieve mensen om me heen. Deze mensen houden me op de been. Een zacht briesje langs mijn wangen. Dit is het gevoel van mijn verlangen. Het mooie weer, het schijnen van de zon. Ik dacht dat ik over dit gevoel alleen nog maar dromen kon. Een zacht briesje langs mijn wangen…