Alle inzendingen, jaar 2009, week 15

Aaneen geschakelde momenten van glimlach tot glundering tedere stukjes leven om elkaar te geven. Ringen symboliseren een soort oneindigheid maar niets is minder waar dan verlies van verliefdheid. Woorden die raken uit passie of haat ze gaan over in elkaar niemand erbij gebaat. Blikken die elkaar kruizigen mijn ziel huilt vanzelf…

Haar voeten, allang niet meer geschoend vereelt door doelloos dwalen liepen over verlaten wegen waar boerderijen en bunkers het vredig landschap braken en ochtendnevel in stilte huilde om gras ooit gezaaid voor dikke koeietongen en grauwe wol op pootjes werd groen plotseling een dode kleur maar nergens vervloog méér leven dan in deze serene…

tussen zweetsokken en wat lege flessen vind je de gebroken snaren van de viool waarvan de klanken gisteren zigzag door kapotgeslagen ruiten voor het laatst de kinderen op straat vergiftigden opgedroogd brood tussen vazen met dode bloemen open conserveblikjes temidden van stoffige boeken en webben van spinnen die waarschijnlijk iets meer…

Lange mensen Cypressen lichten 't landschap op als kaarsen tussen andere bomen van zichzelf gekandelaberd tot fiere, statige, ranke spitsen Elba, Italie, 6 september 2007…

verwachtingen kun je ze realiseren weet je wie je bent of is het kennis vergaard van de ander ben je bang om te kijken naar je eigen hartsverlangen zijn het dromen van je eigen utopie zijn het wensen van nabije realiteit verwachtingen staan voor hoop en desillusie komen na geleden verdriet en kapot geluk geef elke verwachting…

ik ben verkouden maar weet niet hoe dat te uit- en..há..há..haiku!…

de natuur lijkt dolgedraaid bomen forceren hun blad zomerdagen in april lentegroen binnen één week tuincentra zijn leeggekocht ijsheiligen nog vergeten niets ontluikt geleidelijk bloesem barst vulcanisch uit ik waan mij haast mediterraan knopen springen van mijn bloes…

Het leven is als wegvloeiend zand; onafwendbaar op weg naar het tijdgat; een tweede droeve dood een van de raadselen, het verlengstuk van een gebaar uit de ruimte. Vloeibaar en open worden merktekens van nieuw geestelijk vuurwerk.…

rode raamluiken schemeren door de nog kale bomen een hond blaft achter de deur door de hoge ramen valt het licht op twee rode uien en wat roestige spijkers geleefd stilleven met een mesje krabt hij een dun laagje van de aangebrachte verf weg de poes tilt traag een ooglid op hij struint wat door de tuin kijkt naar de gevel, de lucht…

Het is weer tijd de tandarts te bezoeken. ..of ik nog voorkeur heb voor een bepaalde dag, graag met dít weer wil ik haar gaan ontmoeten zeg ik met een brede lach. Ze gaat zoeken naar een gaatje, vult mijn naam daar in. Twee uur later zoekt mijn tandarts, vindt geen gaatjes, vult niets in. Zo, dat hebben we weer mooi achter de rug…

Wij overschaduwen vorsten Wij slaken gaarne Onz’ boeien Wij zij geprezen Door Wij en door Ons Wij schuwen daden niet, dorsten Wij immers niet te verfoeien Wij, Ons gelezen De les, met een frons? Wij bonzen luid op Onz’ borsten Wij talmen niet uit te roeien Wij die niet vrezen De wrake van Ons…

Met bloemen versierd geheel in dromen verzeild vredig met gesloten ogen wetend dat kaarsen branden. Bekende stemmen klinken ver weg favoriete muziek speelt in volgorde brengt alles in diepe stilte ligt gevoelig in ieders hart. Een glimlach siert mijn gezicht omdat dit beter is dan leven al was leven een groots feest de kanker maakte…

geef mij te drinken wanneer ik door het land van leugens reis melaats zoals de nacht die tot waanzin groeit in schrale wind en een niet meer te dragen stem verf de aarde zwart wanneer mijn mager lijf naast donkere randen valt en vroege dromen verliest in jou en in de vreemdeling, dicht tegen de dood van mijn ziel waarin…

ik ben op zoek naar een luchtledig om spoorloos te verdwijnen zonder droefheid na te laten niet verantwoordelijk te stellen voor een gedachte van niveau evenmin als voor gebruik van drank een ruimte waar ik mij straffeloos kan bepalen tot beeld zonder geluid en mummelen zoveel als mij belieft ad infini……

Mijn hart slaat weer onbewaakt te snelle uren, de groente heb ik al gesneden maar ‘k heb geen trek in jouw strategieën die mij telkens willen mee sleuren in jouw victorie laat me deze lente mijn eigen lijf en leden blijven voelen, want jouw lust is het zout in mijn pap en je handen ruwen mijn vel mijn stem is uitgedicht, de tong gezwollen…

BILTHOVEN –NU.nl. Rokers die regelmatig groente en fruit eten hebben een grotere kans op dikkedarmkanker. Dat concludeert het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) op basis van een groot Europees onderzoek, waaraan het instituut zelf heeft meegedaan. De resultaten zijn woensdag gepresenteerd. ---------…

De nacht leg ik weer veel te laat in handen die mij onbedekt laten. Ik adem haar afwezigheid in slapeloze zeeën. Mijn ongeduld zwemt machteloos in verloren blauw. In de stilte van mijn verlaten fort droom ik een verrassingsaanval. Zinnen die overwinnen.…

Ik ben verloren Al had ik alles gewonnen Ik ben verdoemd Bij de gratie Gods Ik ben verloren Achter in de Kerk Neergeschoten voor het altaar Bloedend op het kansel Kwijnend ontvang ik nog het Lichaam Christus Een druppel van het voor mij vergoten bloed Een brokstuk op m'n voorhoofd De kerk stort ineen…

hij ademde op een afstandje van zichzelf brokstukken van zijn ziel en zocht nog wat begrip via het raamwerk in het wolkenstelsel hij had nooit een druppel mogen ontvangen lege handen grepen in de eigen ligamenten en baarden een voorschim de man die veel te goed was voor deze wereld een gebrek aan schaduw en het zelf van het zelf kwam…

Het getoonde lustig wreed en ongehoord Vraagt om penetratie hard te worden aangeboord Wellustige ronde billen als in mijn erotische dromen Smeken in al haar geilheid te worden genomen Maar oh wee, mocht ik haar eens tegen komen En mijn hand beroert haar uitdagend geheel Valt heel hypocriet schrijvend Nederland over mij En vliegt mij schijnheilig…

Het lijkt allemaal zo gewoon als je wat slechter hoort krijg je een hoorapparaatje als je wat minder ziet of moeilijker leest dan is er een verscheidenheid aan brillen plus of min of contactlenzen ben je slecht ter been dan zijn er krukken of is er een rolstoel of een scootmobiel breek je een been of arm dan is er gips of een spalk ook…

Ik zeg: “Wel, doe het hem dan even na”, aan die mevrouwen en aan die meneren die hem te kwader trouw jaloers beleren. De beste stuurlui staan nog op de ka. Hoe ik het woelig stof tot goud zie keren, de treden van geleende tijd bega, tot ik ten leste voor een wending sta en zelf de vaste vorm ga uitproberen. Dan weet ik pas: er valt niet…

Ze velden bomen en af en toe viel er wat regen tussendoor het waren stoere dennen met pijnappels torenhoog…

ik bespeel je niet als ik jouw snaren streel zij vibreren al het leven dat jou is gegeven je libido is sensueel gericht maar voor de klankkast ben ik ook gezwicht pas als we samen strijken en de juiste trillingen bereiken komt liefde in het spel gaan we van pianissimo naar sensitiever snel in strijk en zet om de finale…

de hartenkreet werd een netgedicht ik streed voor een vergezicht, opende leed, dat werd direct gedicht ik haak af, heb niets met omhoog vallen het rijmt niet meer, daar ben ik blij om…

Had je willen schrijven maar je kwam niet in het licht geen hart om terug te schrijven geen emailadres, geen huis of straat dus woorden bleven eenzaam schreef ze soms op het behang waar het vaak sneeuwde en heel soms regende in grote zwarte letters waar het over ging totdat op een avond een echte brief ontving het was de liefdesbrief…

Gij hieldt mijn hoofd in uw handen En kustet mij de mond. Ik zag uw ogen branden, En zwijgend vroeg ik u wat zwijgend gij verstond. Wat kan ik meer nog geven Dan wat ik lang reeds gaf? Zoen weg ons koortsig leven, Dat saam wij dalen in de koelte van het graf. Ik zag uw ogen branden. Mij docht, gij waart de Dood. Ik hield u met bei mijn…

Kom broeder, vouw in deze hoge nood uw handen. Laten wij dan hier temidden van zwoele zonden samen even bidden, dus kniel ootmoedig neder in de goot. Ga daarna vroom en kuis naar eigen huis en laat uw pad verlichten door het kruis.…

geiser en vulkaan verhouden zich tot elkaar als water en vuur…

Wanneer het gebeurde Weet ik niet Maar opeens was het er Het gevoel Dat ik nu sterker was Eindelijk sterker Erboven stond Dat het me allemaal Niet zoveel meer kon schelen Gewoon relaxed Dingen laten gebeuren En er om lachen Zonder spijt, zonder schaamte En ook zonder eenzaamheid Gewoon.. onafhankelijk Van al die anderen En wat ze dachten…