Alle inzendingen, jaar 2009, week 19

als je nietsvermoedend je voordeur opendoet en ogen van liefde stralen je lachend tegemoet handen van tederheid door je haren kroelen warme armen om je heen je gelukkig doen voelen dan is de jonge dag al mooi voor hij begint alle zorgen, alle plannen, verdwijnen als de wind niets is belangrijk, nee… niets meer van belang het enige wat telt,…

Mag ik jouw zinnen rijpen zoals je schoot mij kan bevrijden van lusten ongerijmd met ingelijste metaforen jou berijden nachten lang door het woud waarheen ik ga is het duister slechts mijn licht en sterf ik eer ik voor je sta maar ‘k moet de dood nog baren in scheuten pijn vanachter hemd en rok, toch bewaar ik in dit leven jouw laatste…

Als alles even tegenzit denk ik terug. Dan denk ik terug aan alle mooi dingen. Aan alle mooie herinneringen die ik heb meegemaakt. Even denken aan iets moois. Maar als dat denken voorbij is, Zit alles weer tegen, alles is dan weer bij het oude. Mensen proberen je te helpen. Het is lief bedoeld. Ik denk altijd, wees toch niet zo bezorgd, Ik…

Aller oog zal Hem zien, staat er geschreven Hoe moeten we ons dat voorstellen? Niemand zal ons dit kunnen vertellen Laten we het dan maar aan God overgeven. Want God, onze Heer, weet alle dingen Ook de dag wanneer Hij wederkomen zal Die grote dag die komt met bazuingeschal Dan zullen al Gods kinderen Hem omringen. Aller oog zal Hem dan zien…

Omdat hij zich eenzaam voelde; met zijn rug tegen de muur, niet kon voldoen aan de te hoge verwachtingen, eindeloos heen en weer gestuurd, als een vogelvrije met altijd de wind van voren, kreeg hij pas vaste grond onder zijn voeten na het voornemen een taal te spreken die iedereen verstond; hij deed het openlijk, ongewild de schijnwerpers…

Zuilen van regen beroven me druppelsgewijs van licht in de ogen het plaveisel glimt een galerij van bomen ik spoel kleurloos weg onder een veelheid van silhouetten Deze vochtige wentelwereld ruikt naar een tekening in vettig grafiet De wereld komt naar beneden in doorweekte vellen huizen smelten weg in een wassen schildering het warme vet uit…

gedachten verstarren via inkt van een pen waarmee het is afgedrukt al verder en verder maakt deel uit vanwaar het over gaat de boog lijkt gespannen aan het trefpunt de lucht kleurt grijs langzaam drijf je weg tussen gedachten en denken stilte neemt toe…

die nacht waren we elkaar zo onverhuld genaderd het onbedekte raam gaf uitzicht op de stad in tijdloos niemandsland leken eigen werelden verdwenen de liefde nam de overhand we bouwden langzaam op een kathedraal van nieuwe dromen en overzagen overnacht wat weg zou vallen en wat komen kon trots als we waren op wat bleef van vroeger levens…

Hittegolfdag Het meer is betegeld De lucht is verzegeld De stompe toren Laat geen geluiden Horen De boten hangen Loom aan hun mast De vogels zitten Bewegingsloos vast In hun vlucht Boven in de veerse Meerse lucht…

Vergeet de zege in debat Spring over ruzieregels heen Denk niet meer aan je gelijk Leg slechts een zachte hand op de mantel van begrip Soms zit het niet in woorden maar meer in de bedoeling erachter of juist niet Het hart spreekt een woordje mee - in elk geval Leg dan die zachte hand - ook daar zijn schouders voor Hervind de zo gewilde…

zij was op zoek naar het zijn der dingen ze keek links niks rechts nada naar boven maar voor je daar mee mag praten dat duurt een eeuwigheid dus dan naar onder de bron van alle waarheid helemaal voor haarzelf alleen…

Zilver glansde de maan aan de donkere hemel met in mijn ogen het licht van jouw zon dat me vandaag toe lachte ik was niet moe bij het naar bed gaan Schurkte me dromerig onder het dekbed dat zich vederlicht vulde met jouw liefde van jou houden is niet zo moeilijk zelfs al ben je ver en voor mij onbereikbaar daar zo boven je glimlach…

jouw huid smelt weg bij mondhoeken en kust de stroop van mijn lippen laat het stromen in slow motion als siroop door mijn aderen het voelt verduiveld zacht aan ik voel me loom warm in de stroom van liefde…

kom even zitten kom bij mij ja dichterbij ik moet je iets vertellen Nee gewoon iets over mij ik heb vandaag gebladerd in het boek herinnering zag de foto's weer van vroeger toen alles nog heel langzaam ging kijk zie mij daar lachen had plezier voor twee alle dingen die er waren deden in mijn leven mee later kwam de eerste schaduw…

ging ik vroeger met gemak vol overgave uit mijn dak in hartje binnenstad altijd was het ultra bijna lustrum ben ik nu dan dat gevoel kwijt niets is er aan verloren en heb ik geen spijt maar die tijd is nu verleden bijna nu al drie jaar bereikte ik onomstreden de mooie leeftijd van onze saar wil dat niet zeggen het is voorbij…

Bij het gloren der dageraad verschuift de steen Het duistere kraambed waar zij geboren worden En zo ook nu weer er een nieuwe dictator verscheen Hangend in besmeurt Batik, Gezogen aan uitgedroogde borsten Huiveren schrale baby's…

Het mis-missen is hem een ergernis. Dus weigert hij met veel misbaar zijn eten om de afwezigen te laten weten dat hun gedrag niet te geloven is. Maar bij het kerkvolk dat wij ernaar vroegen, veroorzaakt deze actie slechts misnoegen.…

ze staan er de donkere bomen sinister schemerend hemelschreiend het loof de naalden prikkend naar de ondergaande zon maar daar waar geen sterveling komt, scheurt de bast van berk en plataan loot en ent hebben geen weet van knokige knoesten waar de wind uitgedroogd takken kraakt daar wil niemand gaan…

het overkomt ons allemaal dat gevoel van onmacht en gaat met je aan de haal duurt lang of kort weet hoe dan ook dat het niet schort nu even niet al dat gezeur wil je weg ook uit de sleur van dagelijkse beslommering en goed bedoelde bekommering even alleen zijn en alleen met enkel jezelf om je heen voor rust en denken maar…

de nacht als lunapark spookhuis spiegelzaal hoofd te klein voor zoveel gedachten uitvergroot door twijfel over teveel over alles over niets…

De leegte van de wereld zuigt mij in zich op. De cyclus ondoorbroken door de brute kracht. De zuiging en vernieling vullen elkaar aan. En zo wordt ook ik door de zuiging meegetrokken. In duizend stukjes gebroken tot er niks meer over is. Alles voor me een duister gat, alles achter me slechts herinnering.…

Ons Samen zijn Gelukkige weerschijn Zo onwaarschijnlijk mooi De verschijning van het schoon Vertoont een verschijnsel als licht Een verlichtende zonneschijn Omarmt het lichtschijnsel Licht zonwarm mij Licht warmt hij Warmen wij Elkaar Blij Blij, een schijnbare vertoning van ons.…

ik ben ook maar een mens zo sterk en kwetsbaar kwetsbaar sterk balancerend op de grens van geven en ontvangen ontvangend incasseren hartgrondig geven soms dood en doodlevend vaak door ik weet niet wat gedreven hij die zegt je bent mooi of hoi, jij ja, die jij het wordt in mijn hart geweven als je hoofd in een eeuwig…

Het middaguur vat kalm de trage tijd en weert de stenen schouw uit de ruimte waarin het is gebouwd het stapelbed onwillig en te hoog gegrepen is door de vierde macht vergeten om stil te zijn - heden nacht -…

waarom gaat het zo waarom moet het zo gaan waarom gaat het niet zoals ik wil ik wil het zo maar het gaat niet ik wil het anders dan dat het gaat het gaat anders dan dat ik wil in mijn dromen gaat alles goed in mijn dromen is alles beter in mijn dromen gaat niks fout ik wil van je kunnen houden zonder gezeur van je houden zonder die problemen…

Jij aarzeling in de wind ik bewonder jouw aardevast verlangen. Ik buig je naar het licht vang je rode loperslach als een ster in de nacht. Een eenzaam applaus een spontane buiging en een groet bij ieder weerzien.…

Weet je, boom ik vind jou behoorlijk macho dit jaar, waarom? ik word alsmaar kaler en jij, jij draagt veren in je haar hoor ze naar de meisjes fluiten zie hun speelse blikken, ogen die jouw bloesem roemen en ik, ik mag me schikken in een bos waar bijen zoemen ja, je mag er wezen vriend ik blijf wel in jouw schaduw die voortglijdt door…

Geluk ligt voor ons om het te grijpen, maar we zoeken het soms op de verkeerde plek…

De zee, de zee, de zee, brengt alle winden mee; van noord naar zuid, van west naar oost, vanuit het noorden is zij doorgaans het boost; zij hapt dan brokken uit de kust, vervuld van woede, pure lust, dikwijls is zij op haar best, al waaiende uit de west; zij laat de golven rustig neer, ze deinen ritmisch heen en weer: aflandig komt…

gepurgeerde dood en hij speelde voor lijk omdat hij er tijd voor had gefakete choreografie een stilettogevecht met de gevreesde Hein gekielhaald onder z'n matras terugkeer van het zompige luchtbed verstikkende overdaad van de slaap de geestrijke windschaduw in de wereldhaven van de schepping deed de aarde onder zijn bed kapseizen…