Alle inzendingen, jaar 2009, week 40

er is een jongen weg het dorp is in rouw voor die jongen met zijn auto eens vielen jongens uit een boom of van een polsstok in de sloot nu vinden wij jongens heel vroeg langs de kant van de weg en bijna altijd dood…

Ik buig neer bij de boom. Naaktheid, niets dat bedriegt. Ik wil niet sterven nu de bladeren op mijn pad vallen. Rondom mijn gezicht en de vlinder van jou. Achtergebleven toen jij de dood tekende langs witte bloemen en maanlicht, de troost voor dag en nacht. Ach liefste, spreek me aan, ergens diep in de herfst. Niemand…

Ik buig neer bij de boom. Naaktheid, niets dat bedriegt. Ik wil niet sterven nu de bladeren op mijn pad vallen. Rondom mijn gezicht en de vlinder van jou. Achtergebleven toen jij de dood tekende langs witte bloemen en maanlicht, de troost voor dag en nacht. Ach liefste, spreek me aan, ergens diep in de herfst. Niemand…

Het pad der liefde gaat niet over rozen Maar voor jullie geldt dat wel Nog even los van de uiterlijke pracht en praal van deze dag zijn jullie een stel dat innerlijk weet wat liefde is Weinigen is het gegeven over rozenblaadjes te lopen Het is normaal slechts weggelegd voor koningen en koninginnen Maar Miriam en Arjo, het is ook voor júllie…

Ik handel op veel manieren, Ik zit onder je huid, Ik begin met je spieren, Ik schakel je uit. Je mooie lichaam, Je lieve lach, Nu gaat het moeizaam, Je kruipt door de dag. Het gaat heel langzaam, Nu pak ik je stem, Ik heb een naam, Nog even en je hart zit klem. Ik stel me voor, Dit is mijn proces, Tot het einde ga ik door, Aangenaam…

Grote liefde is de liefde die er altijd was lang onder de oppervlakte wortels van het gras dat opeens weer bovenkomt en er altijd is en altijd was. Regen, zonlicht, zomer, winter komen binnen en doorstaan de stille kracht van grote liefde, teruggekeerd om oud te worden in deze liefde die blijft bestaan.…

hij neemt haar bij de hand en leert haar hoe 't missen is omdat het zich tevoren voelen liet als haastig en veranderlijk waaien dat op haar huid wel kilte gaf maar nu pas doordringt tot de broze plekken van haar onvoorzien vatbaar bestaan hij kent dit hartverterend voelen alsof er even niet meer overblijft van ingebouwde zekeringen of…

handen voelen maar raken niet ogen kijken maar vangen geen blik oren luisteren maar horen geen woord voeten stappen maar komen niet nader lippen spreken maar worden niet gehoord…

Zoals de schapen door de rotsspleet gaan, verblind door 't felle licht tegen het donker, vertrouwend op het tikgeluid van stok en staf, zo leidt de Goede Herder jou door 't diepste donker en kom je blindelings voorbij het graf.…

wat stilletjes een ietwat verlegen kijkt ze voor zich uit zal ze zeggen wat haar hart beroerd dan als besluit te zwijgen want ogen spreken immers de eigen taal met een aarzelende glimlach legt ze haar hand in de zijne hij vangt haar fluister luisterend naar de wind kussend met zijn ogen…

zie hoe regenwolken en snerpende windvlagen de rode vonken van ’t ontwaken wraken als een uitgebroken gril en opgejaagde haastigheid de morgen stikdonker tracht te maken zodat wij blind moeten zoeken naar die glimp in het duister om niet doelloos verder weg te glijden…

je ademde pastel gaf zwarte streken weer een lichte kleur diepte schaduw uit met wit en vloeibaar transparant zo dat de zonnekant weer straalde en de zomer echt vertaalde waar ik de fundamenten aard maakt jouw pastelpalet het leven meer dan waard…

Hete vuurzee overal, de vlammen slaan hoog zie het joelvuur laaiend meters de lucht invliegen, rond mij, gloeiende as die hitte oplevert, palmt mijn hart haast in op het vlammende rood. Geen ontkomen aan, maak wat ik voel echt mee.. Een ondraaglijke vurige hitte kronkelt rond mijn lijf voel mij er midden in, in deze wilde vlammenzee in dit…

Omdat ik Uw gedichten lees weet ik van de herfst van blaad’ren die vallen op een of ander tapijt van nog meer blaad’ren die dan ook in weemoedige gedaanten verschijnen of zoiets. Mij zegt dat gene moer ik zie wel regen en wind meer rimpels in de singel dan strikt noodzakelijk en wat meer grijs in de lucht dan gebruikelijk maar somber…

Ik zit voor het raam en zie hoe de tuin niet is veranderd voor haar ben ik niet weggeweest de tuin kijkt mij recht in mijn gezicht het is vreemd te bedenken dat zij mij niet kent, zich mij niet herinnert na al die tijd dat ik hier niet was ik de tuin was vergeten, zij voor mij niet bestond, is zij nog helemaal als toen hoezeer ik ook…

Natúúrlijk sneuvelt ook een burgerdeel! En nu dan wéér kritiek van buitenstaanders. Daar waar gevochten wordt vallen toch spaanders? En voor ons doel is toch geen lijk te veel? Waarom dan zeuren om die kleinigheden: zij rusten door ons toedoen toch in vrede?…

Mijn hart danst Alleen voor jou Elke keer weer Als ik aan jou denk Leg ik mijn problemen Even naast me neer Tijdens die dans Kwets je mij Keer op keer Ik kan je gewoon Niet meer vergeven Mijn hart danst niet meer…

soms wanneer de wolven zingen schuilen uilen diep in steen papavervelden doezelen als voorheen toen niemand nog haar doden telde kinderen van de nacht, in hen ligt de waarheid zo schielijk verborgen verweerde grond bedekt de stroom die in het sterven was uitgemond…

Wat bezielt haar om juist nu het laatste licht te sparen, te bewaren, totdat scherpe nagels de laatste streken al bloedend laten vallen het lijkt of ze het ooit verlorene niet kan verdragen dan houdt ze de herfst bladstil en scheurt verval van de kalender…

Het is gedaan met Mariëtte Hamer Buiten haar medeweten is dat vastgesteld En straks verdwijnt ze op die hoge vuilnisbelt Vol met gedumpte leiders uit de 2e Kamer Daar is 't ijzig stil, geen bloemen, geen bezoek Alleen wel zonde van haar splinternieuwe look. ------ 'Positie Mariëtte Hamer wankel' AMSTERDAM - Veel leden…

Wat vrij leven is voor mensen, wat lucht en ruimte voor de vogels is bestaat zich daarin vrij te wensen en wat de oceaan is voor iedere vis, vergaat in gesproken woorden, resoneert in stemmen die voorgoed gebroken zijn na al dat bloed dat is vergoten, smaakt de verworvenheid naar pijn, blijft de deksel op de beerput, of komt hij er vanaf, zonder…

als cadeau krijg je van mij mooi papier pak me maar in met jou als strik pakt vast goed uit…

Ik zie haar ogen kiezen uit het juiste kleurpalet. Ballerina's dragen hun haar strak naar achter selectie van het beste gezichtsbedrog.. dansballet. Een ballerina in opleiding mag nooit wenen. Harde traditie voor danseressen klassiek ballet, haar gelijke beweging kunstmatig tot leven geroepen. Ze zou willen dansen de hele dag, opgewonden Ik…

de kerken prijzen zich beierend uit de markt balletdansend snoepen de groenlingen van ons plantsoen de oude man schoont de randen van de sloot ruisend valt het riet ik hoor de zeis langs de provinciale weg een brullend monster kastanjes roffelen de jaguar op zijn kop onder mijn ogen sterft het gebladerte in schoonheid ik…

elke dag is het eerder donker en worden mijn armen korter aldus de man die vergeefs probeerde de krant te lezen... tegen deze pijn helpt geen medicijn doch wellicht de opticiën…

We hebben onze status. We hebben immers een HBO opleidingsniveau. Ha, ha, ha! De huismoeders, de eenvoudige kolenboer komt bij ons niet in het ziekenhuis werken! We hebben onze trots. Want wij verpleegkundigen, bankmensen hebben een HBO opleidingsniveau. We zijn een kaste en we houden elkaar de handen boven het hoofd. Wij zijn mensen vooral…

Zoekt zich een weg baant zich een pad door herfst Negeert regen wind uit west tegen begeeft zich van het pad Kijkt naar de luchten wolken grijs gekalkt boomkruinen in kleurendruk Buigt zich in aandacht voorover knielt in stille verwondering.…

Knight Damiaan van Tremelo Hoe lief u deze wereld had, onroerlijk als tempel als draagpilaar ‘t gevaar de wereld van leprozen deze tuin vol wind niet enkele ontgon doch vrij van keus heeft verkozen. De wereld nu uw volheid erft. Hoe lief u deze wereld had, gelijk de boom des levens over smart en zoekende ogen zie deugd en vreugd verheugt…

Een blondje had slapend gezond aan het naaktstrand met wijd open mond. Ze bezwoer naderhand, dat d'r tong was verbrand, maar geen mens was er die het verstond.…

Vingers, nagels, langs het bord. Krassen, kraken, piepen. Onderdrukken, compenseren, marginaliseren. En dan gaan, opstaan en weglopen. Genoeg gezien.…