Alle inzendingen, jaar 2009, week 42

Ooit viel hij als zaadje naar beneden langs de stam omlaag. Beneden aangekomen landde hij in een voedselrijke laag. Groeide hoger hoger, nu met bladerdak zo rijk Geeft hij zuurstof en beschutting deze eeuwenoude eik.…

Er liep een dronken sjamaan door de straten van Lissabon, kijk eens aan, hoe profaan deze man zijn hel overwon. Pijn was niet te tellen als de steken in zijn rug, nu kan niets hem kwellen en komt hij in mij terug.…

De normen van de bouwinspecteur vergrootten de hoogte der binnendeur. Anders wordt 't spannen voor jonge mannen. Maar nu stelt de breedte dan weer teleur.…

Boe! Ik ben een neger, ja was dát even schrikken U kent mij niet, ik kom hier ver vandaan Waarom heb ik vannacht geen hesje aan? Omdat ooit mensen sterren op hun kleren moesten stikken En ik weet niet bij wie ik mij dan straks nog kan beklagen Als ik ook overdag dit gele hesje moet gaan dragen. ---- TIENRAY…

jij bent als een oud hobbelpaard wat ik na zo'n vijftien jaar wat kaler en wat meer bereden ontroerd betast mezelf berisp me dan laat gaan even weer ik verklaar niet meer ben moe gestreden ik weet waar je glanst ik weet waar je stroeft blindelings raak ik je daar waar je splinters verloor en je haar zonder te blozen kleur ik je zonder…

Asielzoekers moeten licht-gevende hesjes aan zodat mensen in ‘t donker ze zien lopen en staan Jammer is wel, dat inbrekers niet zo snel, een maatregel als deze zullen hanteren.…

Vandaag geen Dirk of Lakeman Geen Hendrixen, van Goren Teleurgestelde DSB'ers, kan ik niet meer horen Geen NOVA met alweer een dubieuze zakenman Nu even niets waar deze week het nieuws van overliep Dus Nederland, daar ie ie weer; De Mexicaanse Griep! ---- Amsterdam. In Nederland is nu volgens het RIVM officieel…

achter gesloten ogen wimperen dromen zo vol verlangen liefde vurig hartstocht blozend rode wangen sexy pareltjes schitteren op naakte huid doch ontwaken is in koude beddensponde de plaats naast haar onbeslapen nog slaapdronken ogen wakkeren stomverbaasd weer alleen klinkt de fluister van de wind met beide handen tegen haar oren…

achter gesloten ogen wimperen dromen zo vol verlangen liefde vurig hartstocht blozend rode wangen sexy pareltjes schitteren op naakte huid doch ontwaken is in koude beddensponde de plaats naast haar onbeslapen nog slaapdronken ogen wakkeren stomverbaasd weer alleen klinkt de fluister van de wind met beide handen tegen haar oren…

onbeschreven is het blad maar de letters dansen in mijn hoofd hun melodie de inkt is stroperig ze wil niet glijden op het wit papier in woorden van plezier de pen krast varianten het ritme is verstoord de klankkleur geeft wat ongewenste dissonanten de vorm heeft een schijn van poëzie maar wat u leest en hoort is toch mijn eigen…

beweeg ik bewogen wiegend en zingend op het ritme van roering en pijn gevoeld de ontspanning van een berustend refrein gaat het dansend over kindertijd in niets gekleed dan naakte huid mag ik er zijn nog onverbruid ontken toch weer geen verdriet vergeet de eerste noten niet…

Inwoner van de tosende stad, druk is het, traumatisch de stress een angstvallig gemeden aspect, ongezien bruisend kort het leven. Toenemend de druk om indruk te maken, idealistische ruimte de uitgestotene mindere te geven, luister naar mijn woorden even. Het kleine meisje in de straat, de kindertijd van onze cultuur, de oude man die…

I. Morgen Ik lag in 't oeverriet aan de overkant En tuurde naar haar raam in de buitenste paleismuur; Ik kon niet zien dat zij verscheen, Want de nevel dreef over de rivier. Maar de hemel achter mij bloosde van kim tot kim, Zodat ik wist dat zij naakt voor haar raam moest staan.…

Een ros Berlijns bordeel gaat nu voor groen. Als je als letterlijke hoerenloper een eco-beurtje haalt, mag je goedkoper; zo kun je voor ’t milieu dus heel wat doen. En nóg meer klanten kan men binnenhalen als men die groene wip zwart laat betalen.…

Ik heb je ooit de liefde verklaard. Nu ja, zaterdag, om precies te zijn. Verdronk gister in je prachtige ogen en maakte van je haren een gedicht. Heb je tot de zondagochtend bewaard tot de langzame nevel van een glas wijn teveel optrok en je me leek gevlogen en mijn rijm verschraalde en je gezicht me nu wat uitdrukkingsloos aanstaart…

De handen in aanbidding rond de vleugels, rond de borst van de zwarte vogel, die zich verlegen afwendt. De vrouw met de lange, slanke vingers droomt weg in haar lijkwitte gezicht. De kraai als symbool van dood en onderbewustzijn is hier beschermengel in vermomming, kenner van de onbewuste driften en een visionair medium. De edele vrouw kust hem…

Veel gedachten lijdt al snel tot ruimtevrees, vervalt tot voorzichtig tasten, en blijft in feite vervolmaakt, wat hij in het ziellespel durft aan te raken, te delen met z’n handen die de muzen strelen, is hij tot stomheid geslagen, schuilt achter spiegels waarin hij beeld en alter ego herschikt, likt de tijd uit wonden die hem naar…

voetstappen in de nacht heel ver weg heel dicht bij voetstappen horen wij verder op weg heel dicht bij voetstappen in de nacht lopen wij voorbij hoor jij mij? het is verdwenen men hoort niks meer geen voetstappen heel ver weg heel dicht bij ik hoor ze niet zij zijn voorbij gelopen voetstappen heel ver weg maar toch…

Ik vluchtte voor de liefde die nooit echt heeft bestaan ´k was eigelijk een kind nog en ben m´n eigen weg gegaan Ik bleef mijn dromen dromen en ging niet meer op de loop want ergens diep in mijn gedachten bleef toch steeds die stille hoop ´k Werd ouder, en ook wijzer en vond een nieuwe liefde weer eentje die zich écht heeft gegeven…

Voor Theresia van Lisieux ( 1873 - 1897 ) In jou zie ik de genade van de hemel, die zich uitstort als een waterval van bruisende Liefde, via jouw open hand van heiligheid en voorspraak. Dankbaar herinner ik mij jouw geschriften, als een troost in mijn eenzaamste nachten, in een groot klooster nabij de Noordzee, toen ik wenste te sterven om…

ik ben bereid de stelling aan te nemen dat elke mens gelijkwaardig is aan de ander op voorwaarde dat we het dan wel over hetzelfde geslacht hebben remy…

Een fout? Jij aan de haal met de dood die jij herkende in een leven vol levens en waar het sterven neigde naar verrukking in ogen die de angst tot aan de hemel droegen je rode haren die met de jaren verkleurden tot aan het oktobergrijs waar jij je fiets voor eeuwig in etaleerde evenals jouw rode pull-over met de smaak van paardenworst…

De zon zakt als een gouden bol in het water Ik denk aan later Ik kijk naar de lucht mijn hart is op de vlucht Het zit klem bij hem…

Je ondervangt me Omsluit me met zachtheid als vanzelfsprekend Zet neuzen in de goede richting Maakt blik en schade door schande wijs Het is een van die nachten waarin tijd tekort schiet en woorden te over lopen Zolang woorden niet verwarren met daden is er niets aan de hand... Anders, neus gestoten.…

In haar strelende ogen verscheen lichte muziek een bestemd gevoel deed mijn gedachten trillen. Haar hoofd zacht gebogen, haar ogen zo dicht, verloren intens verdiept aan het spelen, klassiek. Verdroomd haar gezicht 'n vleug van eeuwigheid ? Een gecomposeerde omlijsting van vrije geluiden. Ongenaakbaar verspeeld, verloren, aangeslagen aan…

Ik ben in stilte verliefd verliefd op jou al weet je het niet ik hou van jou Ik ben in stilte verliefd verliefd op m'n maatje al weet je het niet m'n beste kameraadje Ik ben in stilte verliefd zo verliefd, al weken lang al weet je het niet dat ik naar je verlang…

~ Ode aan Suzanne Vega Ik zit achter mijn bureautje En ik blik eens wat naar buiten Daarna tik ik weer wat regels Op het scherm van mijn computer De fles wijn raakt steeds maar leger En de asbak wordt wat voller Onderwijl klinkt er een liedje Uit mijn hi-fi stereo Dub-dub-dub-dub, dub-dub-dub-dub Dub-dub-dub-dub, dub-dub-dub-dub Dub-dub-dub-dub…

kanarievogel gekooid voor zijn leven lang fluit naar de vrijheid…

Sterk was ze en iedere dag vierde zij ons leven of misschien wel onbewust haar even geleende tijd wanhoop en verdriet werden verborgen achter vorige eeuw rimpels en haar lach verloren in iets wat een vakantie leek raakte al jaren haar ogen niet meer ze kon letters laten dansen net buiten de lijnen van moeten geluid zomaar laten schateren…

Maes Lopend langs de Moerweg passeerden me wat motorrijders het geronk van hun motoren had me al als muziek in mijn oren geklonken verlangend keek ik op als jij erbij was geweest had ik graag achterop gesprongen als je dat missen noemt veeg ik de traan weg die over mijn wangen drupt dag Maes verrekte eenzaam die wereld…