Alle inzendingen, jaar 2010, week 10

Je zingt zo lieflijk langs donkere paden over de roos in de bedrieglijke tuin van Eden een ijle bloem die bloeit onder de schaduwvleugel van een nacht van leegte In de stille hoeken van je wezen wasemt je licht een bezielde, heldere bron een wereld van woorden die waaien over de weg van je droomgezichten zwaarbeladen met bitterzoet…

gekwelde geest: schrijft in alle klanken regels op een blad licht in donker over moord en verderf schrijft de schrift een nieuw hoofdstuk toe…

Is het wel eens opgevallen dat we smullen van nare kost Is het wel eens opgevallen dat leed, om op te vreten is Is het wel eens opgevallen dat verdriet zo lekker weg leest Is het wel eens opgevallen, dat de ellende van een ander ’t mooiste is? In een adem uitgelezen, de narigheid van hem In een ademtocht met dichtgeknepen billen…

het vuur is zonder dat ik het wist uitgewaaid zonder woorden hebben we elkaar uitgezwaaid voel het verdriet hou me even schuil niemand die mij nu ziet het is niet om jou dat ik huil maar waarom huil ik dan……..…

Jij laat mij stralen, jij maakt mij blij, jij geeft mij liefde, jij hoort bij mij.…

Tot vòòr de uitvinding van de pil viel het voorspel vaak véél te snel stil. Maar sixties' farma keerde het karma. Sindsdien ging de vrouw vlotter van bil.…

Koude nachten hete zomers, dat zijn de dagen die ik met je door wil brengen. Als het aan mij ligt gaan we dat snel verlengen. Jaar in jaar uit samen gelukkig. Koude nachten hete zomers. De dagen waar ik naast je wakker word dat ik besef dat jij bij mij hoort. Koude nachten hete zomers. Dat zijn de dagen en nachten dat ik met je wil vrijen en…

Het was net als toen ik je wegbracht, de eerste dag, een nieuwe school, een nieuwe tijd om te leven. Het maakte je wel eens moedeloos al die treden, dezelfde treden en treedt nader met die stoel. En je zusje zong en de hond kwispelde gewoon. Soms wil je dan gewoon even wegzinken, een andere dag dan die voorliggende drinken maar dagen zijn behoedzaam…

Soms weet ik niet wat me te wachten staat en komt het wachten veel te laat. Als het doek gevallen is de lichten uit vraag ik me af wat de verwachting was. En al die tijd was er niets niets meer dan het wachten en verloren gegane verwachting.…

in een hoek van blauwe lucht zijn mijn dromen scheep gegaan de sterren brandden bij volle maan de wereld bestond louter uit golven ik sprak tot de vissen in een stille zee die in luchtkastelen woonden tussen reuzengrote bloemen ik floot met de vogels die alles verstonden briljante gevleugelde schepsels toen hoorde ik een zachte stap…

Ontwaak uit het donker van de nacht luister naar de vogels die hun lied weer zingen helder en zacht kijk naar de ontluikende natuur voel de zonnestralen op je gezicht zo puur zing een lied maak een gedicht en geniet want de lente zit in het verschiet…

Langs het fietspad droomt de Lindt van helder stromend water. De zon vormt in de schrale wind een stammenschaduwspel; in lijnen op het grijs schijnen bomen antraciet. Langs riet drijft vliezig ijs. De zingende fietser, een lint in het haar plet dromerig de schelpen. De populieren wiegen het ritme van haar lied. Bij het “verlangt…

de draad kwijtgeraakt vult hij het ene gat met het andere tot hij er geen meer ziet gedachten verstrooit hij over berooide aarde dan pakt hij een spade en graaft bezeten door zijn insteek haalt hij door het afglijden maakt hem naakt…

Solange denkt de dingen op zij hoort niet meer zo goed haar ogen fladderen naar binnen gaan een eigen innerlijke weg Buiten schijnt de zon de noordenwind bijt in een ontbloot gezicht het wit tot avondrood Aan de ronde tafel maakt zij opnieuw de cirkelgang weer een jaar, twaalf maanden twee en vijftig weken Om haar heen vloeit de tijd…

Herkenbaar zijn de bomen nu ik terugkeer naar de plek van mijn jeugd. Zoek de sporen van mijn voetstappen die in de jaren zijn vervaagd door de tijd. Huizen als stille schaduwen die zijn omgeven met de beelden uit een verleden. Zal niet verdwalen maar zoek naar een teken van wat eens heeft bestaan. Dwaal verder door bekende…

L am en kalf E et men N iet T ot ze E cht dood zijn…

De mensheid is in het hedendaagse veel te veel verwend en aan alle luxe dingen met groot gemak gewend. Koffiemachines, magnetrons, televisie en internet, ja zelfs internetshoppen of een elektrisch bed. Voor de kids staan de magnetronmaaltijden al klaar, ouders werken, laat thuis, is toch geen bezwaar? De mensen hebben het allemaal veel te…

Ik ben mijn steunpilaar Ik ben mijn bodem Ik ben mijn fundament Ik ben de stokken van mijn tent Ik ben mijn beits en mijn talent Ik ben mijn dividend…

GODSGESCHENK U zou normaal gesproken nooit zo aan de deur iets kopen, Maar dit was gratis en zij, ach.., ze was zó leuk, zó open... Ze straalde als de dageraad, dus u dacht: Kijk, Aurora!’ ‘Een aardigheidje’, zei ze zacht. ‘Tot ziens. Ik heet Pandora.’…

Jammer of niet? Ook Wouter ging zoals je eigen Camiel bij verrassing. Je grootste concurrent ziet wel wat de toekomst nodig heeft: iemand die samenbindt, die geeft. Job heelt het politieke gezwel. CDA, je moet net als de PvdA doen - stuur Jan Peter met politiek pensioen.…

Mijn vader rookte met enige stijl zijn met teer besmeurde pijp, bruin doorbrand. Joeg gretig, als was ‘t voor zijn zielenheil, de witte slierten door het hele pand. Geen wilde shag uit een exotisch land maar eerlijke tabak, grof versneden. En zo bleef hij hondstrouw, deed hij gestand aan zijn banale dwangmatigheden. De pijp is uit , een…

vaders as, in zijn urn is nog niet uitgestrooid moeder rouwt nog ieder uur kinderen vliegen als gieren wikken en wegen hun deel voor badkamer of snoepreis ho, stop, zij is niet gek houdt de knip gesloten tot haar tijd gekomen is.…

Wie niet de grote liefdes kent heeft het leven niet doorleefd mij maken ze beter dan ik ben leef zoals ik nooit heb geleefd Exotische drugs in mijn bloed vangen mij in ‘n oeroude roes beleef een lente in de winter hoor Mozart in ‘t stadsrumoer Verstrengelde lijven glijden langs elkaar, doordringen en inhaleren elkaar in een zucht…

met een warme glimlach ziet ze de lente tegemoet overal duiken bloemkopjes vanuit de grond omhoog het is nog fris maar moedertje natuur geeft wat van haar schoonheid prijs met een knipoogje voor wie het zien wil is er het pure genieten…

winter ik schrijf je nu stil in het stilstaan van een klok koude kaarsen blaas ik uit in bevroren hunkering huil maar, geen overlast meer van je koude gestalte wolken strooien lettergrepen als initialen in basten van bomen uitgebluste winterzinnen in geelgelente bloemen vatten samen in vroege aprilgeluiden…

een pril seizoen is aan het ontluiken de lente ontwaakt uit haar winterslaap bloesem omrankt het malse groen vlekkeloos kleine vogelkelen kwelen o zo zoet verleidend dit beroert, ontroert en verblijdt deze luister aanstroomt naar m’n hart ik sta roerloos te kijken naar dit landelijke "Hof van Eden" (dat mij tot poëzie dicht kleurig uitgespreid…

De vorst hecht zich aan het vensterglas. Tot bloemen vormt het zich.... IJsbloemen, met lange stelen. Koud als ijs, ijsbloemen. Het geeft me nu een koud gevoel. Eenzaam, ongeborgenheid.... Vroeger als kind,zag ik dezelfde bloemen als iets moois! Wel koud, maar toch ook warm. Moeder, die voor alles zorgde, ook in de koude wintertijd. '…

De frisse lente wind roept me. De voorjaarsglinstering op het water roept me. De oranje ondergaande zon roept me. Het kleurenpallet aan de horizon roept me. De melodie van de koude zeegolven roept me. Alles is nu opzoek naar een speelkameraadje en ik ben op zoek naar de boot van de lente.…

Overheen groeien het antwoord van Antoine Bodar misselijk makend…

na zonsopkomst heb ik mijn schaduw gedragen tot over de grens en liet hem af en toe even over het randje kijken naar daar waar mijn rest ooit verblijven zal hij vertelde mij over het vredig mooi zodat ik straks met een gerust hart ongemerkt als de zon op haar hoogste punt is mijn schaduw in alle rust kan verlaten gewichtloos laat ik me…