Alle inzendingen, jaar 2010, week 34

Je hebt nu deze stad verlaten, met alle pracht en franje. Ook het stadhuis vindt je naam niet meer terug in haar bestand. Sporen die restten zijn de uitgekotste prooien; al geven ze blijk van een man die de bewoners van deze plaats niet kenden.…

Laat het je edele wil zijn om mij onverschillig om schone doorzichtige tuinen te leiden door brandende zeeën van storm, van vuur om de hoogste bergen te beklimmen hoog boven de wolken.. valt de abstracte vervreemdingsmuur uitzinnig van eindeloze vreugde, zou ik willen hopen, met elke slag van mijn hart het geluk beproeven, ongetemd…

wrijvend over een tere huid verdrijft zij de tijd nu en dan plukkend aan het overjarig Perzisch tapijt terwijl de regulateur onzichtbare zuchten ritmisch begeleidt…

Verdrietig? Eenzaam? Heb je pijn of verdriet? Lukt het allemaal even niet? Het leven lonkt, maar je moet willen. Steeds weer, wanneer je denkt 't Zien zitten, doe 'k niet meer Schijnt toch, God weet vanwaar het komt, Dat kleine lichtpunt weer. Zie ik een glimlach?…

boven de wolken speelt zomer nog steeds mooi weer nu nog eronder…

mag ik even met de kleuren van je vlinders spelen je wonden kussen met mijn vleugels van satijn een druppel nectar van je drinken of doet het je nog teveel pijn kom laat maar zien wat is verborgen geef de hemel weer haar blauw bloei je allermooiste geuren de vrucht van deze zomer is geheel voor jou…

Ik raak er maar niet aan gewend dat jij er op je verjaardag niet bent Hoewel ik je elke dag nog mis is dit zo’n dag dat de leegte versterkt is Je zit in mijn hoofd, in mijn hart voor altijd maar ik mis zo je stem, je aanwezigheid Gezellig bijpraten aan de telefoon over van alles, het lijkt zo gewoon samen op stap, samen uit eten ons laatste…

Op de vensterbank lag ze lekker in het zonnetje. De huismuis liep in de tredmolen, De goudvis zwom zijn rondjes. De klok tikte het einde der tijden Het vloerkleed was nog nooit uitgeklopt De grote baas lag te slapen op de bank. Stilletjes is ze opgestaan. Het geld heeft ze maar laten liggen.…

Druppels regen hangen aan de blaad'ren Ze glinsteren als zilver in de komende zonnestralen. De regenstromen zijn voorbijgegaan.... En de zon gaat weer stralend aan de hemel staan! Alles ziet er weer vrolijk uit. Niets dat meer op regen duidt.…

Achter mij huilen mensen. Hele rivieren vol. Maar mij lukt het. Ik hou mijn tranen vol...…

Als je eens verdrietig bent kijk dan naar de hemel, naar de fonkelende ster Hij lacht je stralend tegemoet en leidt je de weg Die ster staat er elke dag weer wat je ook doet en waar je ook zult gaan Hij vraagt je keer op keer om een lach, niet om een traan En als een traan dan toch gaat rollen Geeft hij je troost en nieuwe kracht zodat de…

Dat ik haar hand die zoekt nog vind, alsdan, dat mijn verloren mond haar nog verhoren kan, alsdan, dat ik droom dat zij haar aangeboren schroom verlaten kan, alsdan, zij onze tranen weegt, mijn wind die van haar spiegels veegt, alsdan, planeten in elkaar verstrengeld raken tot regenbogen in de ochtendstond alsdan, kleurig als…

Toon zong en zei: ik hou van jou, met een glinstering in zijn ogen en nooit maar dan ook nooit hebben woorden me meer bewogen dan die man, die sprak op een verlicht podium met zijn zoon aan de zij: ik hou van jou, niet vragend: hou jij ook van mij?…

De magie van z'n handen gecombineerd met hoogwaardige techniek, hij tilt het doek op en er verschijnt...niks! Zojuist stond er nog een leeuw, nu vreest het publiek dat hij ergens vrij rondloopt. -draaiend, dreigend ergens in de zaal- Het geluid uit speakers, de spanning neemt toe, vol verbazing, hoe gaat dit aflopen. Nog een paar danspasjes…

Opa.. Opa, u bent mijn vriend. Dit is niet wat u verdient. U was zo lief voor mij. Bij u voelde ik me altijd vrij. Ik stond altijd voor u klaar, U waarschuwde mij voor gevaar. Ik moest oppassen wat ik deed, Dat is iets, wat ik nooit meer vergeet We konden zo fijn praten, Ook al zat tussen mijn komsten gaten. U maakte grappen, Liet…

Mijn tranen zijn hels. Mijn ziel is zwart. Alles is grauw Ik kan niet zeggen dat ik nog van je houw. Je maakte mijn leven en mijn ziel. Eerst was alles helder. En nou alles grouw Hoe kan ik ooit nog eerlijk zeggen dat ik echt van je hou.…

De weg, die ik insla ligt mooi gebaand kaarsrecht, geeffend niets om over na te denken dat is het nu een mens wil weerstand schept eigen bochten dwaalt waar hij kan eigen ik in waaghalserij scheve schaats rijden en fout ingeschat waar ben ik mee bezig? ik weet, ik besta met mijn mogelijkheden dan de grote klap duidelijk koos ik niet…

Harten verscheurd, leven verward. Je kan er niets aan doen, het was slechts domheid van je eigen pijn Maar toch wil je weten wie heb je meer pijn gedaan, en is er nog leven na zoiets. Maar na deze donkere leegte van kwelingen verdriet en pijn is er geen leven geen leven die dit doorstaat. Na dit kan je niet leven ook niet zonder al die pijn. Na…

in augustus is het licht aan zee zo wonderlijk hoe speels ook in een weerkaatsing op het rozenhoedje van het kind dat kleurenwoordjes zingt overstemmend de schreeuw de krijs van een grijze meeuw mijn ogen vinden schoonheid in een droomkasteel van zand de glanzende kokkels tussen een schelpenrand ik zweef, ik weef zoveel lieve…

op het gras, nog nat van dauw dwarrelt, uit de geleide groene kruin als stervende zwaan, wel roestig bruin een eerste blad van de plataan zwermen spreeuwen, als èèn grote zucht storten zich met z,n allen in de vlier eten zich rond, kwetterend van plezier dan trekken zij weg, hoog door de lucht eikels in de dop, een wilde framboos fel gekleurd…

Alleen het zijn zonder woorden als een dwaling in de wereld de herinnering drijft op een rilling in het bestaan twintig vadem diep onder de opperhuid is het oorverdovend het wit onder de oogleden ruisend in de schelpen de dag is geboren in een onwisse worsteling ergens op een strand de zwaarte drukkend licht smorend om het zwarte…

Een godsdienstfanaat uit Scharwoude die had een blind date te Abcoude Zijn libido was sterk maar 't mocht niet van de kerk Hij werd alleen maar verkouden…

ik legde je in het afscheid en in het begin vouwde je lijf samen dicht tegen mij aan de warmte deed mij nachten en dagen overslaan nimmer zou ik jou in mijn dromen laten gaan ik geloofde dat de zon mij wakker kraaide en mijn liefde voor jou zacht spinde in mijn heide stille huis werd ik het meisje van zestien en al het innerlijke…

Hun dorp is aan de grens gelegen van leefbaarheid en voor hun staat bestaan ze niet, er zijn geen wegen, het is woestijn waardoor men waadt. De regen heeft hen doodgezwegen, de hitte brandmerkt hun gelaat, maar één van ons is hen genegen: het hart, het plan, de steun, de daad. Een waterput brengt hoop, doet leven, machines worden aangevoerd…

De troosteloze aanblik van de oorlog, verstilde schuren in het schemerlicht een levenloze boom tekent zich af als een skelet tegen de bloedrode lucht die lijkt te roken in een hemels schijnsel gekrompen is de hooiberg die schuilgaat in het donker wachtend op de morgen, voor elk geluid beducht in een zucht lijkt Putten uitgestorven…

Verblijd u te allen tijd Want God is goed In alles wat Hij doet Hij, die ons leven leidt. Verblijd u in de Heer Want Zijn macht is ongekend En Zijn liefde is onbegrensd Zijn goedheid keert steeds weer. Verblijd u in de Heer, elke dag Wil Hem danken voor al het goede O, Heer, neem ons op in Uw hoede Wij prijzen U met diep ontzag. Verblijd…

misschien laat je hier een roos zweven zeg je niets meer over wat verdwenen is of nog net zichtbaar tussen een zwartgedreven hartslag van de heuvel en het oude landijs dat nabij het zandstrand bedoeld was om leven te omhelzen bespeeld te worden door het licht en het zomaar verder gaan van windgolven op waar ze vallen wilden…

Kijk het eelt in mijn handen Ontstaan met keihard werken Hanterend de slopershamer Bij het afbreken van kerken Moge ik het tot aan mijn dood toe doen Gewraakt zijn hardheid en natte zoen Handen tastend onder mijn witte buis Snikkend toegelaten bij het heilige kruis Bij de gratie van gezegend te zijn Onder de mantel van het geloof De vunzige…

Zet ‘m stil de tijd, bevries dit moment. Zie ze spelen aan de tafel, hun kinderhandjes omklemmen het potlood als de lepel waarmee ze elk ontbijt verkliederen. Houd je vinger bij de wijzer van de klok zodat die stopt met tikken - die kregen ze al genoeg; zie ze daar krassen met tevreden gezichtjes, wit - dat wel. Stop ‘m, wie is…

Een stormwind raasde door Amsterdam en knakte de boom van Anne Frank. En ziet, daar herrees Hollands koopmansgeest : bied dus royaal voor wat schors of een rank !…