Alle inzendingen, jaar 2010, week 37

toen jij geboren werd verscheen er in die dag een licht, heel zacht, heel teer geglansd langs randen van geluk werd mijn moederschap mooier hoe moeilijk je soms was hoe lief je speelde blindelings op het trottoir; zo zeker ondanks de ingeknotte grief in half geloken ogen binnen de ellips van een wereld die onzeker was vond ik jouw…

Proza dus woensdagavonden Persoonlijk ben ik geen televisie-zitster nooit geweest, oké het nieuws wat documentaires en ATW ja dat laatste al sinds jaren maar zèlfs nu niet meer elke dag maar voor een detective of een thriller of een misdaadserie daar sluit ik mijn ogen echt niet voor gisteravond met silence wittness had ik tranen…

zij kleurde uit een witte achtergrond ontluikend rood haar ronde vorm gaf eindelijk het onbegrensde bloot mysterieus in voelen naar het einde rolt magie tussen de lijnen van hand naar voet omhoog omlaag een bal die aandacht vraagt…

"Ja" zeggend tegen een pad waarvan zij niet weet wat het haar brengen zal; laat zij zich leiden op haar eigen bal. Samen hopend op zoveel geluk; want...dit kan niet stuk. Ogen gesloten voor hen die hen omringen en zijn overgoten met verdriet al deze liefdes redden het niet. Al deze mensen omringen en zingen.... "aan het eind van jullie…

Die teevees kosten maar 'n drol tegenwoordig zegt de verkoper Inpakken, zeg ik en druk de betaling in zijn hand…

scherp en zilver gerande wolken, deze stranden zijn vol spoken, de nacht glimmert stil en onuitgesproken, het ruisend riet ritselt geheimen, het ruist, fluistert en flinstert door de nacht, de nieuwe volle maan verlicht al mijn mooie dromen, en koestert een trage lome, nieuwe stille liefde, ik zie de zee de stille maan in zilver spiegelen,…

Ik weet nog dat wij destijds als jonge religieuzen vol ontzag het orthodoxe Rolduc bezochten, dat bolwerk van roomse standvastigheid met die ronde boog die als kerkterrein dienst deed en doet wellicht. Gijsen, ja, gij Gijsen! je stond te boek als een oude rot binnen de roomse traditie, een handhaver van de roomse leer avant la lettre, we waren…

Een 'hoofd der school' stortte in het water En wilde een noodkreet slaken ook, Maar was in twijfel, wàt te roepen, Terwijl hij al meer onderdook. Zou 't 'Help!' zijn? Of, was 't meer taalkundig, Te roepen 'Hulp!'? - Een moeilijk iets. En midd'lerwijl verdronk de meester; Want door die twijfel riep hij niets.…

Wind water en buitenvergiet druppel keer op keer onaangekondigd zonder oponthoud maar geruisloos in groen geheveld gras, als de zomer wegkrabbelt die de blinde mol het eerste zag. Bevend inderdaad zonder twijfel wakkeren de herfstvuren aan zodat geurige harten licht laten spelen in de mossige schaduw aan weerszijden loef en lij Onvernieuwd…

Met Lego kon je vroeger alles maken Een boot, een huis, een vliegtuig of een trein Nu mag dat ook een ander merk zijn Het is gelukt om het octrooi te kraken De nieuwe makers adverteren met: Bouw met Mega Brands je eigen kabinet!…

elke dag sterf ik opnieuw als ik je zie als ik je hoor als je dichtbij als je ver weg denk ik ga.. kijk me niet aan hou me niet hou niet van mij niet nu niet ooit raak me niet laat me laat me maar en dan krimp ik sterf ik duizend doden mijn ziel die huilt spreekt andere taal kom kom maar blijf dan ga niet ga…

Soms ben je wel eens bang Voor je eigen gedachtegang Ze zitten vaak zo vast in je hoofd Dat je ze haast als vanzelf geloofd. En u zit steeds eerste rang. Om me in deze discussie te mengen Het zijn ook de gedachten die u op andere gedachten brengen.…

Ik zal verlegen staan tussen verloren geheimenissen tussen vuur en haard Dan het licht in ere herstellen in den minne schikken tussen werkelijk en waar De bladeren zijn als engelenvleugels die spiralend dwarrelen waar ogen schijnen Denkend aan een vloeiend moment raakt jouw vlinderige blik mij aan Vonkend in het licht van jouw bijzijn…

Als we in stilte met God willen spreken is het soms niet duidelijk wat gezegd moet of wil worden maar laat deze woorden tenminste altijd klinken in hart hoofd en geest: BIDDEN ZONDER OPHOUDEN NIMMER MOE OM U TE VOLGEN.…

Als de bomen blozen kan ik maar niet wennen of kleur bekennen dat de natuur hier voor kiest afsterven maar toch niet huilen om wat je verliest dan als de bladeren vallen tussen het krakend hout komt een pad van goud nu ik daar op loop doe ik mezelf een wens blijf veranderen mens…

Kijk- deze ring zit nu zo strak dat hij niet kan afglijden. Dat geeft niet. De jaren hebben mijn handen veranderd, maar niet mijn hart.…

De schinkelwink zit triest in bad, allenig, zonder eendjes. Ze heeft geen protzels, moet op pad op korte, kromme beentjes. Ze heeft een protzelschinkeltuig en schinkelt om den brode. De weg is lang, het pad is ruig, maar protzels zijn de mode. Na lange tijd komt zij weer thuis, een grote tas vol protzels, haalt haar machientje uit de…

De dingen die jij zegt zou ik nooit zeggen tegen iemand waar ik zo ontzettend veel van hou Je wilt begrepen worden, maar soms, heel soms, verwacht die iemand dat ook wel eens van jou Als je woorden niet begrijpt oordeel dan niet te hard want misschien waren ze juist wel goed bedoeld Luister liever naar de klank van…

Ik ben de zonnestraal breng warmte en licht in je leven zodat je niet meer in duisternis leeft opdat je het niet meer koud hebt dus laat me binnen binnen in je hart Ik ben als de zee breng verkoeling en nieuwe hoop nieuwe hoop over wat gaat komen geef verkoeling als je het nodig hebt dus laat me binnen binnen in je hart Ik…

Het is overal geeft leven neemt het het doet veel dingen goed maar ook slechte dingen de mens de natuur Het reinigt verlost van zorgen was fouten weg vergeeft wast de lei een nieuwe begin zonder verleden Spiegelt De buitenkant niet wat binnen in verstopt zit en niet weggewassen kan worden De nieuwe hoop die komt en helpt…

Dikke wolken drijven over, zeggen dat de herfst al komt en de dagen worden koeler zodat alle klank verstomt; velen treuren om de zomer nu alweer zo gauw voorbij, maar de najaarsdagen zingen ook, en zij verheugen mij.…

Aan de andere kant van de evenaar, wonen arme mensen. Om daar naar toe te reizen, kunnen alleen arme mensen wensen. De rijke mensen passeren arme mensen, aan beide kanten van de evenaar. Zij zien alleen rijke mensen, wanneer zij elkaar passeren aan de evenaar. De arme mensen aan beide kanten van de evenaar, kunnen zich rijk wensen. En geen…

De nacht strekt zich voor me uit, En de sterren lijken leeg, Ik droom je verlangend bij me, Toen werkelijkheid nog zweeg. Waar mijn hart het huilen bezong, En ik barstte maar niet brak, Liet ik me gaan en kwam jij terug, Maakte kracht me nog niet zwak. Maar zelfs gebroken en verwond, Blijft mijn hart je teder trouw, Want in die waanzin…

wat is er toch gebeurd in mijn leven ik was immers toch zo sterk toen huilde ik slapeloze nachten in pijnlijke onmacht om de zware dag van morgen weer te moeten doorstaan niet wetend hoe nu verder.. en was de prijs van liefde zo allesomvattend in omslag van leven toen ik inzag wat jij werkelijk voor mij betekende besefte ik dat ware…

De voorstelling is al lang begonnen dat weet jij net zo goed als ik, maar wij eten langzaam Terwijl jij je kostelijk schijnt te vermaken kijk ik terug, naar onze eerdere afspraak Is je familie in mijn voetafdruk gaan staan? Dan weet ik hoe belangrijk ik voor je ben en trek ik zelf wel mijn conclusie Het spookt voortdurend in…

Zoals ik ooit beminde, zo minde slechts Piet Paaltjens ooit. Zijn stenen harten, mijn houten harten. Zijn grieven, mijn huilen. En had ik al mijn vrienden vroeg verloren, dan was ik zonder liefde ook al bij het breken van de dag, met morgendamp en herfstdraad, zo zeker ook als druppels op het gras, tot sterven veroordeeld. Zo moedeloos…

Ik zag een kind spelen in de zon! Het keek zo blij, van zorgen vrij... De ogen straalden het was verdiept in het spel. En wenste de tijd terug, dat ik weer zou zijn zo blij als dit kind.…

Buikzwaar hangt een waterdrop Aan een moede bladertop. Een duif kamt zijn gevulde krop. Bellen zwellen aan de hop. Corpulente wolken wegen Eén voor één hun druppels regen. Ik woog woorden toen wij zwegen. Regenwolk, van regen zwaar Spaar uw regendruppels niet. Regen, regen, regen maar. Regen tranen van verdriet.…

Wie is er die me zoekt mij uit de verte roept? Maar ik zit verscholen in mijn schuilplaats vol van verborgen woorden. Waar herinneringen van het verleden nog steeds in voortleven. Toch komt het heden dichter naar mij toe. Het raakt me aan, trekt me uit mijn schuilplaats. Laat me dan de woorden spreken die zo lang diep in mij zaten…

Boven een ragfijn geweven sarong van satijn draperen glanzend zwarte haren haar hals langs een zoet zachte lijn. Haar tanden parelen als de gordel van smaragd met ontembare kattenogen donker als de nacht. Palmbomen wuiven, stranden verstuiven, zeeën golven met man en macht. Zij hypnotiseert in warme gedachten met de stille…