Alle inzendingen, jaar 2011, week 10

Ik heb je ontmoet De zoveelste man In wie ik probeerde te vinden Je ging zoals je kwam De waarheid in het midden De zoveelste man Die niet kon overtuigen Dat de liefde wel Barsten kan, niet buigen En heus geen spel Ik me niet vergis Liefde bestaat niet Zij is… Zij is… Waar? Wil jij ‘t me zeggen Hoe laag moet ik mijn lat Dan leggen…

Ik verloor mijn dierbaarste geliefde door stupide razernij, zij wilde het tij niet keren, ik stond onmachtig met mijn gespierde armen in de lucht geheven God uit te dagen. Ik verloor niet alleen mijn minnares, maar ook het gezin waar zij zo jaloers op was. Ze was ook stinkend jaloers op mijn schrijfwerk, de reputatie die ik met zweet en tranen…

Ik duld geen flauwe grappen, geen gehoon. Die ene dag per jaar is hen gegund. Bij vele eisen hebben ze een punt. Gelijke rechten en eenzelfde loon. De boodschap kwam hard aan, ’k heb me misdragen. ‘k Kijk nu al uit naar al die Mannendagen !…

Vol grijze dreiging hangt het zware zwerk Op 't rossigbruin van de uitgebloeide hei. Langs 't bleke zandpad zeult een kar voorbij Een donker schonkig paard. Eén tengre berk Rijst rank op 't grauw met siddrend bladgesprei. En plechtig ruist, 'lijk 't orgel in een kerk, De wind door 't woud van sparren lenig sterk En sombre beuken, 't heideveld…

(voor Mirjam Bruijn) Ik laat je vrij zoals ik een mooie vlinder loslaat, ook al kriebelt zij zo lekker in mijn handen. Ik wil je niet verstikken noch verpletteren. Je moet je vlinderhart eerst elders schoonmaken. Je vlinderziel eerst elders helen. Kom gerust terug, maar dat zal wel niet, ik weet hoe die dingen gaan. Zo wreed. Dat je zelfs…

(Geschonden VerTrouwen) Zij verleidde, verblijdde, misleidde Een vrouw van klasse/Die zich staande houdt Terwijl de wereld/Haar globe, ook de onze Zwelgt in zelfmedelijden/Tijdens een door hen Zelf ingezette vrije val Eigenlijk altijd koffie. Heel soms thee Aangelengd. Gezoet/Vrouw had ooit missie Terwijl de wereld/Rondom haar in oorlog…

Ik weet het weer, ik weet het weer, drank en peuken, vergetelheid valt niet te duwen waar het niet gaat, verdriet vul je niet op, gebeiteld en gehouwen, begraaf je niet met een schop, een gat aan de kustlijn, gevuld met het getij, nooit vergaan, ik weet het weer, ook als ik even niet kijk, jij liet me zien wat ik kan zijn, en ik jou wat…

Als ik een dichtersgeest bezat, had ik op dit gestreepte blad een mooi gedicht geschreven. maar ja, ik heb deze gave niet.…

achter het montuur van huisloze wolken scharrelt mijn drift en treft de arme stratenaars liefdevol opeengepakt in het bos zonder groen het was gekapt tot en met de wortel hoe kansloos en toch bedaard staart de laatste zucht mij in het gelaat ……

De meeuwen in het Haagse Morgenstond Die worden vaak gevoerd door allochtonen Als zij daarna de buurt gepast belonen Dan heeft de PVV haar mening rond Het raadslid R.de Mos, dat studiewonder Schijt zelf de boel verbaal dus even onder. ---- De PVV Den Haag, bij monde van Richard de Mos, is het goed zat dat de leefbaarheid…

niettegenstaande het droge geschrijf hakkelen woorden door huiver over torens naar het nieuwe in stadse stappen door schemerig geruis waar toekomst de straat is met soms nog wat losse tegels waar het onzekere licht uitbreekt door de holtes van het laatste verdriet waarin onze harten razen in de storm van volwassen liefde…

Zie hoe die parel daar zo glansrijk spiegelt in de Nieuwe Maas Zo'n klassieke fraaie stadswijk met een boeiend oud relaas Over rederij en kantoren cargadoors en kapiteins havenkroegen, Hoge Heren de aken en de accijns Refrein: Waar het Werk nog altijd Nieuw is alleen dat doet al plezier Waar nog zeekastelen afmeren zoals ooit de Batavier…

harde, primaire kleuren spiegel van de werkelijkheid ik verlies mezelf aan de koude spijt in deze trillende leegte tegenovergestelde, nieuwe gezichten asymmetrie in mijn leven, ik zoek verder een manier om je mijn hart te geven maar niks is goed genoeg voor jou…

Arm land in verval woud op vreemde bodem een surrogaat wildernis op getemde baren Wanhopig trachten stammen bos te zijn een steriele rechtlijnigheid verraadt de schijngestalte gereed voor het wegkappen Door de wonden toucheert heilzaam licht de romp wegkwijnend in eeuwige schemer Pas na het vallen de warmte over hun liggend lichaam…

als woorden niet langer meer woorden zijn maar enkel nog schaduw van wat ooit is geweest, als de pit is verdwenen enkel de lege schaal nog rest schort er dan niets aan de geest? als een ja verwatert tot een ja-maar, of nog erger tot een ik weet het nog niet of laat maar voor mij is dat al heel lang voorbij! droogt dan de bron…

De aarde stort in zee de zee bespoelt de aarde zekerheden storten in onrust, chaos, alles weg westers Japan verschrikt bang. Plaatsloze emotie gevoel geruïneerd hoe te redden wat te redden verstoorde wereld opgeschrikt. Watervloed na watervloed Tsunami ongekend. Niemand weet wat deze stroom nog later doet. Aarde wakker watervloed…

De twee waren tien jaar getrouwd. Ze hadden een feestje gebouwd. Het hoogtepunt van deze pret beleefden ze samen in bed. Hij zei: 'Wat ben jij toch een schat; ik heb het haast nooit zo gehad.' 'Ik ook niet,' zei zij, 'in geen tijden.' Onmiddellijk wilden ze scheiden. Die wens leek bijzonder onzinnig. Beminden z' elkaar dan niet innig?…

De middag straalt er spelen kinderen op straat papa is vrij vandaag en mama ook de zee lokt het is druk, druk, druk de aarde werkt ik niet en kijk tv schrik op en dan komt de vloed als een dief in de nacht de wereld en de mensheid huilt, huilt, huilt zeeën van tranen…

Allen zien wij wij van het stof naar de verbetering voor onszelf een vergeten geest Allen denken wij wij door het duister naar innerlijke controle voor onze geliefden een vergeten leven Allen voelen wij wij met de pijn naar de drijfveer voor ons geluk een vergeten genot Allen horen wij wij uit de klank naar algehele zin voor…

Hier is het stil en vredig hier spreekt men met en over God hier wacht het eeuwig leven en niemand doet hier bot. Hier voel ik me gedragen door herinnering en hoop en dwaal ik langs de graven hier leeft de dood. Als ik hier eens zal liggen te wachten op wat komt loopt hier misschien mijn nageslacht te hopen op Zijn komst wie weet zit…

De minister van het onderwijs geeft toe aan menige kindereis. Noten bij de zang hebben geen belang : hef de les aan met vioolgekrijs !…

Een lichaampje om te stelen schreed traag aan mij voorbij Borstjes, die je zo zou strelen hadden veel weg van toverij Achttien lentes, zo minimaal ritselden in een voorjaarszon Fantasieën gingen aan de haal door ‘t werk van het testeron In deze slaperige, stille stad stapte zich, van niets bewust Dat meisje, dat echt alles had waarvan…

ik weet niet of het nou is dat ik niet dichten kan dat ik zelden geroerd word door een vers of dat er maar zo weinig dichters zijn in de ware onthutsende zin van het woord…

met een beetje geluk halen wij je wel door het oog van de naald! lachte de jonge anesthesist naar de veel oudere dame. zij begon met handen vol goede moed secuur haar nauwkeurig werk. maar... los hier van gaf zelfs dat beetje geluk forfait bij: operatie geslaagd! joz. le bruyn…

vele kijkers ontwaren observeren alle bewegingen onverstoorbaar zetten de wereld op z'n kop om te doorgronden wat onontgonnen lijkt klampen zich angstvallig vast aan het heden tot de druk te zwaar wordt…

de beelden zijn weer buitenissig niet opgeslagen in de catacomben van zijn geest nog trekt hij aan de touwtjes zijn zij als pop de cast van zijn autistenfeest ieder opgaand in het eigen spel gebonden aan het kruis dat in zijn wereld huist tot de lijnen breken chaos in psychose heerst realiteiten zijn vergeten de beelden…

Mooie, lieve, zoete woorden, als een koude douche glijden zij over en langs mij heen. Ik schud ze van mij af en antwoord, laat me maar even weer alleen. Met enkel woorden is niet te leven mooie woorden zijn om te beleven woorden, verwoorden het streven de inhoud ervan weer te mogen geven. Maar enkel de mooiste maar zo lose woorden doen uiteindelijk…

Je zei me dat je zelfs geen vriendschap meer wil, dat het allemaal over is, dat onze liefde gewoon met de vuilnis meegaat. Ik zie nog steeds de beelden van onze grote hartstocht, de romantiek en intensiteit, maar jij gooit dat alles zomaar overboord! Heb je mij dan niet echt bemind? Was het maar een pose voor jou, een invulling? Ben ik erin…

Ik ben voornamelijk van geen belang. Ik ben een zachte wang, en ik ben mijn eigen lippen. Meestal zonder gezang, uitblinkend in knorgeluiden voor enk'le fijne luiden die mij ter harte gaan. Ik ben meer kuiken dan haan. En: ik ben mijn eigen lippen, waarmee ik uit eigenbelang…

ik voel me blij ik voel me vrij zo voel ik me met jou erbij wat ben je mooi wat ben je lief jij bent mijn mooiste hartendief…