Alle inzendingen, jaar 2011, week 17

Wat zit er tussen. Tussen iets weten. En vergeten. Tussen het lezen en het voelen... De waarheid…

we tellen de dagen maar vergeten de uren (om over de minuten maar te zwijgen) zo maakt men tegen 't einde van het bestaan de balans op als de accurate boekhouder met de tong tussen de tanden die zich verdiept in kille cijfers zijn wij straks debet aan het tekort aan geluk…

laten we de jaren laten zo ze waren de dagen tellen die we samen zijn speciaal de ogenblikken van elkaar verstaan ze opslaan als te korte uren maar hoe dan ook onder "voldaan"…

Komend uit de kerk nog vol van wat ze hoorden, verkondigd door de opgetogen predikant voelen ze vernieuwd, herboren een diep versterkte band met de verrezen liefdevolle Heer. Ze groeten blij wie hen passeren ontsluiten sloten van hun fiets, uiten hun vreugde tussen uitlaatgassen, omzeilen glansrijk glas langs de terrassen. De kracht…

Er zit echt waar, een roodborstje in ons voederhuisje de koolmeesjes komen vooral graag op de nootjes af, ook die prachtige groenlingen zijn met velen aanwezig op de grond scharrelt daar tussen het zaad een muisje. Ik kan zo uren zitten turen naar dat fladderend gedoe hoe zij scharrelen in het huisje en vliegen af en aan, of al pikkend aan de…

vraag niet om tranen ze komen vanzelf emmers heb ik tot de rand gedruppeld gejankt, gekrijt geweend en wat niet al net als ik dacht het is voorbij kwam er opnieuw een zwarte wolk keukenrollen heb ik vol gesnotterd schoongespoeld ben ik van top tot teen hè, hè, dat lucht op…

meneertje mooiprater werd de mond gesnoerd en duizend woorden vielen zonder echo's om weer op te rapen…

jouw ontspannen gezicht dat op het kussen ligt je verwarde grijze haar je armen gekruist over elkaar het is allemaal zo vertrouwd na al zo vele jaren getrouwd zelfs je snurken kan ik verdragen vast gewenning na al het klagen voor de zoveelste keer daalt jouw rust ook op mij neer ik vlei me tegen je aan zal nu…

de messen zijn gewet een laatste gebed voor het werpen zij is geen doel maar haar aura moet schitteren in licht pijlsnel doorklieven zij flitsend de lucht in dodelijke vlucht roerloos staat zij tussen lemmeten gevangen laat langzaam de armen hangen onder daverend applaus sluit ook voor haar het rode gordijn dan knikt haar…

De waterkant, met spiegel van de zomer bood weinig soelaas tegen de innerlijke onrust die zomermiddag op het adolescentenkamp voelde ik de heimwee dieper dan ooit naar het land waar ik geboren was als klein kind verkocht aan Hollanders maar door ‘t Indische bloed in mijn aders stroomde rivieren van weemoed voeren zielenboten tegen de wind…

Het verre postkantoor was de magneet. Niet om de luchtpostzegels of de taal Van overzeese stempels – nee, het deed Op tweehoog ’s middags dienst als jeugdleeszaal. Tweemaal, op dinsdag en donderdag, Verdween ik in het ruime trapportaal En kwam weer buiten met een brede lach. Ik had mijn voorraad boeken andermaal. Met in mijn hoofd…

Geen vingerafdrukproef bij je verhoor De politie weet niet meer waar wordt geracet Want de navigator houdt zich bij z’n leest En speelt geen hogesnelheidsinfo door En je rijbewijs? Smijt weg! Passé en saai Neem een haak, een ooglap en een papegaai!…

de zomer komt en gaat de kleur vertroost bij ‘Een zomerhaiku’ van Eugène Brands Dordrechts Museum http://bit.ly/dWo66n…

vergeten het blauw van je ogen het goud van je hart wie heb ik meer bedrogen door het geloven in niets dan jou "Als je datgene wat je zoekt niet in jezelf vindt, zul je het zeker nooit buiten jezelf vinden"…

Het is altijd weer een plezier om uit te kijken naar later, te bedenken hoe zijn vertier te vinden, straks _ veel later Hoe zal een ieder zijn levensdoel na zoveel ervaring bereiken? Konden maar zover toch reiken ons vooruitzicht, ons denken... Wat kunnen we ondernemen in onze aanstaande vakantietijd? Onze plannen komen te kort aan tijd…

Mijn binnenweb is leeg. Ik vang geen woorden meer die leven. De stilte vreet aan dit wit waar een onbeschreven verlangen tegen muren loopt. Kraters groeien naar de hemel waar het eeuwige blauw zich vult met een slagveld van verhalen.…

Ik heb voor mijn beminden het laatste en het mooiste bewaard,de geur van regenbloesems uit de linden, of uit de krakende kruinen van een populier, boven de onverstoorbare stemmen uit de vlier, ontstaan uit de hachelijke momenten van twijfel, het verraad gelost door spits- vondigheid, door lief en leed in onderscheid, het evenwicht…

innerlijk verscheurd door gemaakte keuzes die buiten hem lagen heen en weer geslingerd door het lot zich afzonderend van de wereld die aan zijn voeten lag koos hij 'n eenzame uitweg ~ hij werd maar 12 jaar ~…

De vleugels van vader zijn gestorven in teugels van handarbeid, huisvlijt moeders zwarte garen stug, in winters leeg behangen bond schaatsen onder onze kleuterschool toen praten nog niet kon is mijn broertje jong gestorven hij was niet van mijn ouders maar kwam uit de boerenkool.…

De pijn gaat dwars door mijn ziel hij blijft bij me hij is als een rots die het water belemmert om door te stromen mijn hart gaat tekeer mijn hoofd bonkt mijn lichaam vecht maar tevergeefs dit is een hopeloze strijd ik kijk naar buiten ik zie dat de ruiten niet gewassen zijn ook dat nog.…

Mijn gedachten laten zich niet vangen hoe ouder ik word hoe meer het er zijn, er zijn veel vragen er is veel verlangen gedachten soms lieflijk, soms vol pijn. Vele vragen uit een heel ver verleden het leven wordt dag na dag ingevuld, vaak vind ik de antwoorden in 't heden het leven vraagt een leven lang geduld. Geduld in 't leven, geduld…

Ze lag te grabbel op de kofferbakkenmarkt verrukt ontwond ik haar als uit een kluwen touw heimelijk hopend dat ze me passen zou parelmoeren knoopjes sloten felgekleurde panden die vrolijk mij omhulden langs het Noord-Hollandse strand na jaren flaneren doe ik haar nog niet van de hand, een sjaalknoop middenvoor maakt nieuwe mode…

'Een koploper ben ik,' verklaarde hij toen-ie een tweetal ontwaarde, 'maar u - 't is bezopen - laat over zich lopen!' 't Was opzien, dat hij bij hen baarde. 'Ik leef op m'n eigen manier: niet als u, want ik heb veel plezier en ik voel me hier thuis op m'n hoofd,' zei de luis. ' 'k Ben gelukkig geen zebra of pier.'…

waarom de vraag op alles, geen antwoord op alles waarom gaan mensen dood? waarom blijven ze niet hier? elke vraag blijft knagen zodat je je het altijd af blijft vragen waarom, waarom je zult het nooit weten waarom vraag ik dit dan eigenlijk nog?…

Tijd is jouw stem, die een deken legt van woorden, zinnen en betekenis Wij ontmoeten, gaan uit elkaar twee trams in de nacht passeren Waar ben jij dat ik slechts kan reiken mijn hand tast naar een herinnering Jij met een dunne sluier om je heen geeft licht als een vale, verre maan…

Aa…

Majesteit Lieve moeder Ik ben nu vier- en veertig jaar Ik en Maxima zijn helemaal klaar om de troon te mogen bestijgen U zoekt een datum, u zoekt een plek U bepaalt het moment, u bent aan zet om de troon te mogen overdragen U bent straks de oudst regerende 'koning' U zit bijna, op 2 na, het langst met zin om de troon blijvend te dienen…

We liepen door een landschap met heide en jeneverbessen een landschap zo oud als de wereld zelf zo moest het ooit begonnen zijn zo moest het gebleven zijn zo moest het zijn zo als nu we keken naar de jeneverbessen ze stonden daar duister en zwijgend zwijgend over het verdwijnen…

tussen avond en morgen zijn de meeste mannen totaal anders dan ze moeten zijn op hun werk van negen tot vijf. tussen avond en morgen kunnen de verdomde cijfertjes, de klagende en vragende telefoons, de oervervelende ,zakelijke afspraken even de boom in of de pot op. tussen avond en morgen krijgt de fantasie weer kans in houdingen…

Je kijkt naar potten je houdt van licht en kleuren bloemen binnenshuis ik kijk je aan met stille ogen hazelnoot je haar…