Alle inzendingen, jaar 2011, week 17

Zichtbare lente heeft de kussen geschud, herboren, sneeuw in morgengloren. Merkstenen van leven, bottende knoppen, schoonheid in versteende sterren. Rijp in de toekomst, streling van betekenissen, bekleedt met woorden. Met alles of niets vergelijkbaar in beweging, er is niets dan tijd. Rand van het getij, vrijheid in zeeën van…

hooghartig paardparaderend op hoge poten, gehakt in stiletto’s de renbaan is van de hoedjes en schreeuwlelijke kleurenkleren geaffecteerd gelach en gekakel doen hoge herenhoeden wiebelen jacquets met gespleten rugpanden dubbele onderkinnen, whiskygeur gemaakte vriendschappelijkheid goed voor later, verstikkende chokers schouderslaand amicaal…

ik zou geen gedenkteken voor die moordpartij in Alphen in winkelcentrum Ridderhof maken ik… zou overal een gedenkteken willen daar waar trekkervrolijke zogenaamde sportlui een roos in het hart kunnen raken……

pijnlijk de messen van vroeger die gedateerde littekens openrijten ooit getracht ze te verwijderen maar het leed is er niet minder om daar het lemmet brak gelijk mijn hart 't werd nooit meer de oude…

Het water fronst wanneer jouw hand zijn vlak bestrijkt in poging de vertwijfeling te vervagen uit de diepte die je in het staren ziet zwijgend wijs ik je vermoeide wilgen aan wiens wortels gretig in de steile oever grijpen vastberaden om het stormen te doorstaan ik laat je zien dat er velden zaden kiemen in de aarde die door vorst was…

Vijf kleine paarden een charme van een weide een bank in de zon…

Wat een pracht en praal Wat een prachtig stel Alleen de joie de vivre miste ik een beetje wel…

onstuimig-verre oceaan rolt vloedig-dikke lagen zand over een - van God verlaten - strand om open wonden toe te dekken alsof zij nooit hebben bestaan en diep onder de aarde waar zij hun vleugels zandig nat door tochten langs het donderpad naar het domein van helledromen onmogelijk verzwaarden waar zinnen niet meer in beheer bewegingen…

De zomertijd nadert weer snel. Het is nu zo verrukkelijk wel om makend allerlei plannen voor de zomerse reis te dromen, over weldra maken vele plannen... Misschien wel het aangenaamste vullen der tijd, nu. Beloven nog zo weinig echter, slechts beraam. Waarheen het zal gaan weer. Wat ondernemen weldra weer. Hoe het dan zal zijn weer. Hoe…

bloesems in de schaduw ze geuren als vlinders op het water mijn hand reikt naar het dwarrelen, halverwege een kindervuist is onzichtbaar het verbaast me niet ik ben groter dan ik was en verspreid de tijd het zingen leg ik neer in stenen…

(tanka) Groene pijlspitsen steken boven de grond uit; dagen verstrijken: slanke bladen omringen die witte elfenmutsjes. Het hierbovengenoemde beschrijft de ontwikkeling van de lelietjes der dalen, wat ons ieder voorjaar weer verwondert.…

Wij leven in de stroom van de tijd, als een nevel die verschijnt en morgen weer verdwijnt. Het heden wordt verleden. Tijd is ontzagwekkend, voorwaarts, altijd raast hij voort. Nimmer staat hij stil is al voorbij als je dit hoort. Vandaag wordt morgen, overmorgen, ons leven spoedt ten eind. Wij plakken slechts wat etiketten, willen dat…

Allerlei verschillende onder andere: 'waarondermeer' was iets speciaals dat veel te raden overliet zwarte en ook vliegende welke de lucht ingingen bij heftige rukwinden oorschelpen bloempotten met boemen: madeliefjes zonnebloemen rozen orchideeën er waren volières met pauwen en paradijssoorten vreemde vogels met hanenkammen…

Het was nachtelijk donker en stil blote voeten schuifelden op de trap Eigenlijk schoof zij, tegen haar wil, naar het schuurtje, stap voor stap Een huivering onder haar negligé duidde haar schaarse kleding aan Als iedere nacht zat zij in de puree; als altijd schreide zij zonder traan Het duister stille, zonder één ster zong zachtjes haar…

Als in de herfst het hoge beschermende bladerdak dwarrelend, of door de storm wordt weggeblazen, loop ik graag stil in mijn eentje op mijn gemak door het bos tussen speelse konijnen en de hazen. Op mijn gemak geniet ik van de vele bonte kleuren gekleurd, kwistig gepenseeld als een overvol palet, ik geniet ook intens van de vele opstijgende geuren…

buiten scheen de zon, binnen liet schaduw blinde vlekken gelden- zelfs nu twee dozen gebak en tien blije gezichten maar het jouwe dreef terug naar niets... slaap je mama? de kast hield geheimen verborgen in donkere hoekjes blonk verleden tijd een eeuwigheid terug tussen foto’s vond ik ook mezelf, verpakt in jeugd met kleine handen rond…

zo mooi als Joe Cocker kan ik het bij lange na niet doe er ook geen poging toe maar je bent het wel to me…

heb met palmtakken hemel en aarde bewogen het loflied op vrede gehoord maar mijn hart ziet slechts de bloesem die danst in haar ogen de zon op het blond dat krult in de wind een lach waarin ik weer warmte vind ik geloof in verrijzen maar voor zover ik haar ken wordt zij de hemel die voor mij is bestemd…

het verkeerde been het is beter als ik daar niet op zou gaan staan…

Ik deel onze stap Emotie in mijn woorden Bekroning op een weg Ergens voor te staan Hij lucht zijn hart Deelt het nieuwe leven Een passend klein symbool Raakt me heerlijk diep Een fijne warme douche Van alle mooie zielen Er stroomt zoveel liefde Vandaag gebeurt er veel Klanken van de Beatles Op de vloer verbonden Ontmoetingen in de…

Tien jaar geleden ben je weggegaan Je reisde naar het Land van Horen Zeggen De reden wist je niemand uit te leggen Je bent daar als een ander opgestaan Je kreeg er vleugels en mocht gadeslaan Hoe wij hier onze weg af bleven leggen Niemand van ons wilde zich jou ontzeggen We waren enkel met onszelf begaan Zeg eens, mis je de gele kleuren…

Ik wiebel op mijn billen heen en weer en zie, gespannen, Kate het jawoord geven. Nu William nog. Kom op. Schiet op! Nog even... De huwelijkskus. Ik hou het haast niet meer. Want ik krijg 1 op 1000 uitgekeerd als William in een kikker transformeert.…

(voor Virginia Woolf) Hoe jij de Ouse inliep, haal ik me voor de geest, nog net geen zestig liep je met een wandelstok tikkend tegen wat verdwaalde stenen richting het onheilspellende water van de rivier. Na jaren van strijd en literair beteugelen had je opeens geen verweer meer tegen die geestesziekte, die men manische depressie of schizofrenie…

de hemel toont haar charme een beeld van vertrouwen in spiegelingen van rust voor een tijdje lijkt het alsof een levend vuur de aarde schetsend kust hier ontmoet ik mijn verlangen het enkel nog willen vertoeven rond de kracht van de gouden stralen zijn waar de stilte nog spreekt de wind in een zweverig geruis over de velden weet te…

als rode gloed wil ik je groeten want jouw schoonheid is oh zo groot heb jou menigmaal willen ontmoeten mijn liefde zo devoot heb jouw stralen willen kussen teder omarmen op het strand nu ik jou uiteindelijk zie is mijn liefde niet te blussen ben ik door jouw kleuren overmand…

In dit weiland met de zon bijna onder wachten koeien op het binnengaan en ik nog altijd op je kus. Donkere wolken pakken de koeien samen en schuren nu de kortste weg naar binnen. De boer opeens ook al daar helpt met een stok. Huu huu, roept hij. Je kus kan ik wel vergeten bezig als je bent met het vouwen van ons dekentje. De…

geloven in onze eigen verrijzenis is verder zien dan wij kunnen denken door het ritme van lente, zomer, herfst en winter wil de schepping juist vertrouwen en rust schenken tijdens schaduwrijke momenten waarin wij ons leven hier zo vaak met anderen delen is nieuw licht te ontdekken omdat onvoorwaardelijke liefde, door Gods…

hoogmogenden zijn de baas over laagmogenden die mogen niks die van boven kunnen niks…

[Senryu-light] De karateka slaat zichzelf kwaad voor z'n hoofd en breekt zijn hersens.…

Het leuke aan de negen straatjes is... ze leiden naar het tiende Toelichting: opgedragen aan de onderneemsters van 'Mode and More' "De Haasjes" in de Hazenstraat sinds 10-10-10, 10.00 uur het tiende straatje van Amsterdam in de Jordaan; ongelofelijk innovatief en ondernemend, respect!…