Alle inzendingen, jaar 2011, week 30

Volmaakt is d'r decolleté. Kapot van de stoot is de rijke en zij van z'n portemonnee. Hij ziet 'r met knipogen kijken. Op haar zijn z'n zinnen gezet. Hij geeft 'r voor schoonheid een tien en denkt: 'Ik wil met 'r naar bed.' Het is aan z'n wipneus te zien. Minvermogendheid zit 'm niet tegen: het is voor de rijkaard een zegen, dat hij deze…

Als in een droom zweefde jij voorbij een droom die enkel eventjes duurde Jij morste een druppel liefde voor mij en kroop terug achter het ommuurde Als in een illusie laveerde je langszij een illusie dewelke iets utopisch had Je fluisterde stil wat woorden tot mij en ging met al dat ik aan liefde bezat Als in een visioen wist ik jou vlakbij…

Eens als stad de vleugels uitslaan, straatwanden neerzetten in baksteenrood, bovenramen met fraai glas en lood. Mercatorplein doet een wijk ontstaan. Het noorderlicht wil je zien in de Vespuccistraat. Hoofdweg met strak gevelaanzicht als ader met bloed. Portieken met tegels in glazuur maken het zoet. Stempel van de Amsterdamse School is de…

Eenzaam en gedwee sta jij daar in de schemer. In de hoedanigheid heel tevree. In 't schijnsel van de maan die 't korenveld belicht, is 't goudkleurig fluwele veld 'n mooi gezicht. Het vredige landschap zo rein is in 't heden sereen en fijn. Hoe alleen in 't graan of veen, hoe sereen de maan verscheen.…

Zelfs de oude zaagmachine hapert bij de rauwe aanblik van jouw bleek gespleten handen liggend in de doodscabine met schouders zonder pokkenprik tonen nagels rauwe randen ik voel ineens hoe prikkeldraad onze vlieger uit de lucht sneed toen we onze klos verloren je haalt me binnen en geeft raad bij alles wat ons samen speet; door jouw…

De poelen van het kleine bosmoeras gaan schuil tussen elzen en krullende struiken. Harde slijkbanken vol muntkruid ruiken zelfs in de dichte kluwens knellend gewas. Moeder eend onderricht haar kuikens kras: al zwemmend verkennen, telkens duiken doet aanstaande levensstrijd speels ontluiken. Wenkt of weert de wereld achter het wollegras?…

Ze ziet er niet uit als een begijn dankzij Lancômes cosmetica-lijn ! Vergeet dat gepoch : 't is boerenbedrog ! Ze is dus te mooi om waar te zijn ...…

Een strohoed jawel een beetje schuin op het hoofd het sigaartje nog en oogjes die twinkelen als waren het kogeltjes…

jij bent nooit weggeweest een gedachte die blijft hangen altijd dat verlangen naar hoe het is geweest jij met je sprankelende geest wolkte in wit hoog uit een zwarte bui in vederlichte schoonheid raakte de ijle sfeer van eeuwig geluk in die ene ademloze kus ik wist dat de liefde niet kon blijven in het stuk dat wij samen wilden…

Een werkervaring om je te bescheuren: Jan Pieter, stratenmaker van beroep Liep spelend met zijn iPhone op de stoep Hij bleef er maar op kijken, uitentreuren Hij ging er echt in op joh. Helemaal En liep zo met zijn hoofd tegen ´n paal…

Zacht valt de regen uit een hemel zonder pracht... Die zich stil heeft betrokken met 'n water-zware vracht Bij het komen van de nacht . Geen ziet hoe het daalt uit dat duistre wolk-gespan, Als de tranen stil geschreid van een hoge sterke man, Die men voelen wel maar zien niet kan. Langzaam zakt de stad in het duistren van de nacht. Langzaam…

Laat op de avond laat het zijn of vroeg in nanacht, licht liefst ver – al leent ook paarlemoeren dageraad aan dit publieke werk subliem cachet. Het zij een zwijgen van koralen vergaan van dorst in lafenis – van wakend ontslapen bevinding wellicht doe dus vooral de ogen dicht. Men neme niet de tijd die schenkt zich wijd en wijd…

niets meer dan een vlucht is mijn geklaag en voortijdige conclusies. zie, je komt voor een reprimande maar verdwijnt weer met een schouderklopje mijn voorbeeld leeft niet meer is dood maar heeft trouwens nooit echt geleefd, het gebied tussen twee werelden in, daar wil ik mijn ijver slijten op de knieën gaan en in het stof bijten terwijl…

Wie zoekt niet, met groots allure, de mystiek van z’n avonturen, uit ervaring van verdriet en schijn? Noortje zoekt het kleine, verdiept zich in de echtheid van de mensen, richt zich op hun onontdekte schreden, intuïtieve treden naar niet bestaanbare mogelijkheden. Ze betovert de aardse waarheid met haar hemelse penselen tot…

Een tuin vol regen onverkleumbaar staan ze er vier stokrozelaars…

Iedere zucht wordt breed uitgemeten in een te nauwe context Peinzend schrijf ik “ zelfbezinning “ in ledige hoofden Hun woorden schreeuwen op de blinde muur die zij steen voor steen bouwen, liefdeloos Zij donderen als jaloezie hen messcherp souffleert en zij zachtmoedigheid verwoesten Als kleinzerige dwazen verbranden zij…

Jouw rivier heb ik omhelsd de stroming trok mij direct mee samen kwamen we in stroomversnellingen daarna plotseling in heel stil water daar zijn we natuurlijk lang gebleven kijkend naar de uitgesleten wanden de bochten waren behoorlijk afgekalfd soms konden we de bodem zien de vissen krioelden om ons heen prachtige kleuren en zilveren schittering…

Als de zon in je leven plots door de schemer wordt overschaduwd woorden ontbreken alles wat waarde had je nu is ontnomen. Het waarom, de vraag is geworden toekomst voorgoed is vervlogen vindt dan de kracht het leven te leven, zolang het je nog wordt gegeven.…

Als er geen uitweg lijkt te zijn En alle lichten staan op rood Als je niet meer voor- of achteruit kunt En je ligt bijna in die goot Dan is het moment aangebroken Dat een nieuwe weg zal ontstaan Je hebt zelf de stenen neergelegd Voor het nieuwe pad in je bestaan De lichten staan daar op groen Omdat jij ze zelf creëert Het verleden is nu…

Je sprak over de olijfboom gekregen als cadeau, hoeveel kou te verdragen was en hoeveel mest toegediend moest worden, een rijke oogst in het vooruitzicht Ik antwoordde met wat ik ervan wist wachtte tot je kwam met de eerste kus je hoofd verborgen in mijn nek mijn hand boven jouw fontanel de andere hand dicht tegen jouw hart…

De uitvinder van het diepvriesgraf gaf nu zelf zijn pijp aan Maarten af. Zijn ijzige borst ligt thans naast de worst. Hopelijk loopt dat nimmer slecht af.…

hé ewa faka epa kabar billenmattie hodeer me niet 't klapt kapot bin heel tralalalala wil die sjakie sjikiman zo skotten ik ga die bobbels zo skotten dat die sjakie prakiseri scandoules als ik ga naar Appie ik moet toch ook chappen ga ze batten ute batas als zij bobs zien ook al zien zij geen bobs zij zijn bakroe en bakaptaka maar sie…

waar is het dan, dat dorp met pleintje, omzoomd door bomen waaronder bankjes staan niet bezet door mensen waar de zon door bladeren schijnt lucht trilt van warmte luiken van omliggende huizen dicht zijn gekko's gevels bestormen krekels vleugels langs elkaar strijken daar zou ik willen wonen alleen, met boeken soms, heel soms met mensen…

Levende poezie zuurwrang vruchtloos ontoegankelijk hoog glanzende culturele poepdoos beschamend lijkenwaad rechtstreeks uit diepe zielencultuur vingerrijk verleden verzuchtend het nodeloos weten hoogmoedig steekspel der gedrochten de gouden spoelbak verblind oogwaarschijnlijk op dwarshout gericht stinkend het riool indrijft wetenschappelijk…

als bomen konden verhalen hoe wij leken soms verdwalen lijkt het nauwelijks te vertalen noch te beschrijven is het leed al de kleuren die ze kregen werd de waarheid flink verzwegen boven zichzelf zijn uitgestegen een mysterie hoe hij dat deed hoe ze achter elkaar zijn aangelopen of hun schulp zijn ingekropen is het toch zeker niet te…

Maria en Lola zijn nichten die zorgen voor blije gezichten. Ze komen aan huis, waar ze vlijtig hun kruis- werk als kraamhulp en callgirl verrichten.…

pas als de avond valt en dauw het gras nat maakt kom jij tot leven is de matheid in gebaar en ogen snel verdreven in het lonken naar de maan steels zoek je de bezem en waar schaduwen de bomen raken ga jij ons verlaten snel als een vage veeg langs gelig licht zoek jij de kring van paddenstoelen op het gezang en dansen rond het…

Toen ik in de straten van Barcelona mijn nieuwe kleren showde en her en der een wijntje bestelde sierlijk waggelend naar mijn hotel terugging een Panter-sigaartje rookte en de stof uit mijn jas sloeg stierenballen verorberde en Spaanse kreten uitte Lorca citeerde met Spaanse pepers in mijn maag een fado-zangeres het hof maakte die een travestiet…

Een hard woord, een misverstand en alles loopt snel uit de hand. Verwijten, niet gemeend, met als gevolg: een hart dat brandt. Beiden gebukt onder een hoop stress en het elkaar niet bekennen. Een harde periode doorsparteld, dat valt zeker niet te ontkennen. Ogen liegen nooit en een toevallige aanraking is laaiend vuur. Waarom niet kussen, aaien…

Het slaat in als een bom in duizenden levens Ze worden genomen of diep geraakt De doffe klappen hoort heel Europa Afschuw en paniek liefde en troost Dit samenspel van gevoelens is krachtiger dan haat…