Alle inzendingen, jaar 2011, week 34

Daar had je gezicht ineens weer die sombere blik van tijdens je wanhopige huilbuien maar ik trapte er niet in versnelde mijn pas en slikte je weg ik heb het recht niet om als psychiater te opereren zou met liefde ook niets oplossen weet ik nu waar je op neerkeek rommel je nu in rond geen enkele vat meer op mij spiegel je mij een doodsstrijd…

In tegenspraak met hoe een luis zou leven Is de hoofdmoot van hun dag niet zo relaxed Hun werkterrein wordt steevast uitgemaxed En afgestroopt met zalfjes en met zeven Men broedt op actie op het hoofdkantoor En geeft verkeerde luislocaties door…

Gesymboliseerd gezag (Deel IV in een serie van 5) Jij straalt het centrum Van deez' stad Flonkert in de Arno Knipoogt naar Ponte Vecchio Symboliseert gezag ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Jij kruiste wegen Ooit. Toen. Nu Streed eeuwen door rampen Vocht jezelf naar 't gewelf omhoog Uitzicht. Architectuur ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~…

Op bergen had de winter hoog Zijn witte vaan geplant, En zag met koud en glinsterend oog Omlaag op 't groene land. Dáár rustte gouden zonnegloed Op 't langgepluimde gras; Dáár toefden warmte en overvloed, Alsof het zomer was. Of was de lucht niet blauw en klaar, Al kromp de blijde dag? Geen bloempje nam de vijand waar, Die op de hoogten…

Net als ik zeg: er is niets meer, ik ben niets meer, hoor ik wat. En het begint weer helemaal opnieuw: daar heb je mij weer. Als ik het zelf niet was, help jij mij dan zeggen wie ik ben. ------------------------------ Uit: 'Verzamelde gedichten', 2010.…

Je komt bij Pastoor Norbert van der Sluis wanneer je lang ondragelijk hebt geleden en met een beetje hulp bent overleden, qua uitvaart van een koude kermis thuis. Maar mijn vertrouwen in zijn Baas blijft groot God gunt zijn Kerk straks vast een zachte dood. -------------------------------------------------- ...De…

Is dit wel mogelijk? Twitter voor jarige ’t Is hem gegund Want vandaag is het feest! Goed dan, ik lever dit Ollekebolleke Te zijner ere, Maar… of hij het leest? ---------- Inzending voor de Ollekebolleke-prijsvraag op Twitter, georganiseerd door Frank van Pamelen.…

ik schaam me diep, durf niet uit te spreken dat ik verlief en verlang naar mijn zoon, verliefd, ja verliefd ben ik, nota bene hevig verliefd op mijn eigen zoon, op zijn stem, zijn ogen, zijn zachte huid, hij, mijn zoon, spant zijn sterke spieren, kracht en soepelheid dansen onderhuids, zo uitdagend als zijn sterke schouders zo vol verlangen…

Wanneer alles vanzelfsprekend is, wanneer men niet meer verrast opkijkt bij een attentie, wanneer men zelfs een bedankje niet meer door de strot krijgt, wanneer vanzelfsprekendheid een bijwoord verworden is, dan mensen, ja dan alleen is het in de gehele maatschappij, zo ontzettend mis.…

Een moment in tijd Niets meer dan alleen een in moment in de tijd Gedreven door leegte in secondes van strijd De stille storm vreest een nietszeggend krijsen maar de wereld leert de mens te zwijgen De wereld is een moment in de tijd in zeurende minuten van helderheid Tot levenloos dwalen naar uren van rust in momenten en tijden van spanning…

Dikwijls kan ik de gedachten in mijn woorden niet kwijt kan ik nog slechts wachten op iedere zin die om voorrang strijdt wachten op verlossende woorden die mijn onrust op doen klaren in talrijke klankvolle akkoorden mijn brein voor rampspoed bewaren dan spreek ik als volleerd redenaar de bühne vol gloed betredend iedere tegenspraak overredend…

Welk lot wacht ons, wij arme stakkers ? Wij dichters , ijdele minnaars van het woord. ’t Is zielig, ja zelfs ongehoord Dat men ons indeelt bij de volksverlakkers. Men zegt: jullie zijn linkse rakkers. Wij dansen op een te slap koord. Maar wat mij nog het meeste stoort: Kritiek komt vaak van wapenmakkers. Ons oeuvre bij het leven AFGESCHREVEN…

Daar sta jij dan, Geweldige man in zijn prachtige pak In één woord, onweerstaanbaar Sensueel bruine ogen, En een verleidelijke, mooie lach Nog steeds betover jij mij met jouw zijn Alles wie jij bent, wat jij doet en zegt Ik wil voor altijd dichtbij jou zijn, Elk moment koesteren in mijn hart Tranen zorgen voor glinstering in jouw…

De anderen zijn de hel wat je denkt als je een ander ontmoet De eigen gedachten weerstand vormen afstand blijft bestaan Hoe weinig bedreigend als iedereen een deel van jou vormt en hoe geruststellend de saamhorigheid der dingen met afstand, die verdwijnt…

De…

vandaag en morgen golven hier de golven regelmatig uit allen buigen het hoofd allen geven de geest…

Waar ik ook ben hoor ik dezelfde woorden waar ik ook ben zie ik dezelfde moorden waar ik ook kijk zie ik dezelfde kinderen waar ik ook kijk zal honger me hinderen waar ik ook voel blijven vuren branden waar ik ook voel…

Ik zit op mijn knieën, ‘k hou me vast aan de stenen rand die jouw laatste bed omlijst. Wit grint glimmert in het zonflikkerend licht, door het gebladerte van de witte kastanje sporadisch doorgelaten. Mijn tranen van krampende eenzaamheid druppen, ze maken tijdelijke vlekjes op het grijze marmer. Ik probeer met je te praten, maar mijn keel stokt…

ik kom even voorbij om ieder gedag te zeggen ben nog steeds onderweg om mijn ziel te verplaatsen en elders een nieuwe zaligheid aan te leggen de einder komt in zicht mijn hart ontwaart nieuw licht schouders dragen de laatste lasten * wilde dit melden mocht je mogelijk in vragend duister tasten ik kwam voorbij om te groeten…

Zwoele warmte hing als een gordijn in ‘t ravenzwart duister rondom ons Liefde vloeide royaal uit ons fontein door ons opgezogen gelijk een spons Verlangend in mijn armen gegleden al in het begin van die zwoele nacht Haar pyjama? Op het tapijt beneden Onnodig..nu de liefde werd betracht Verheugd glimlachte de volle maan tussen wat wolkjes…

coniferen geuren diep donker wat een rijke zomeravond aanduidt rode zon omarmt de tijdgeest tijdens de wandeling kussen voeten het in het verschiet liggende wat leidt tot morgen die door de dagvorstin verwelkomd wordt met haar mooiste glimlach zachtjes krult het gras groen…

D'r hart begon hevig te tikken: d'r oog was gevallen op Jan. Meteen dacht ze: 'Die wil ik strikken! Ik wil echt geen andere man.' Helaas was de vrouw niet bij machte de man van d'r keus te verleiden. Ze trouwde met hem in gedachte en droomde dan maar, dat ze vrijden. Voor haar waren 't heerlijke nachten, waarin ze naar hartenlust paarde…

jij bent voor mij altijd een sprookje geweest met vingers lenig als een geest onzichtbaar in hun feest gesluierd met geheimen die wolken in een warme mist waarvan alleen de hemel helder is als wij het aardse gaan verlaten om leven eeuwig te gaan maken wij keren altijd terug uit hogere sferen om in een nieuw begin het nogmaals…

even evenwicht vluchtig vederlicht even evenwicht rijker rijper wijzer wetend wondend soms even licht: even evenwicht…

En wéér valt premier Rutte door de mand. Die deal tussen de Grieken en de Finnen leidt in Europa tot veel kinnesinne. Hij dacht: een eiland is het onderpand. De Kamer kon dat volgens hem wel weten. Dat hij het zelf niet snapt, is hij vergeten.…

Met zoveel liefde heb ik van je gehouden dat, nu ik bijna je vergeten ben, het zeggen van je naam mij is gebleven een liefkozing, waar ik dagen op kan leven. En dit is de liefste herinnering: hoe op het plein, een honinglied van linden, vanuit de schaduw over witte straten je aan kwam lopen. Speelse zomerwinden sloegen de gele zijde van…

Heen zonder afscheid en nooit weer te vinden — 'Dood' heet men u, mij eenzaam jaren reeds; Blijde onafscheid'lijk trouwe vrinden — Heet ons mijn eigen hart, zo zonnig leeft ge er steeds!…

Ik ging naar Bergen om de zee te zien. Ik zag de oude zee. Haar overgangen die elkaar telkens speenden in verlangen deden mij turen. Een minuut of tien dat ik haar zag, in ’t glas, mijn droom gedronken, mijn hoofd vol van het water, wijd en zijd laat mij daar tussen haar onstuimigheid een beeld vernemen en mijn ogen blonken. Het was geen…

als ik weg ben verschoten in geuren van vergetelheid zwervend in liefde verloren zonder jouw handen strelend over mijn rug koud verdwaald zoekend in kussens ruikend naar lila sterren weg zwevend in de waarheid heb ik lief zo lief…

Hoor hoe de luchten luid klinken, gevuld met vogels die droomverloren ergens niet meer thuis zijn, maar toch hun weemoed niet de boventoon laten voeren. Hoe ze, al is het ook nog zo heet op dit ogenblik, vertellen over het zonnige zuiden en hoe ze over enkele weken daar weer naartoe trekken. Hun hart is nu al onderweg. Luister maar. Kunnen…