Alle inzendingen, jaar 2011, week 45

waar licht voorzichtig eerste stappen zet loopt tijd door ijle sluiers in nevelwerelden vol zon straalt weten als de stem van nu een gezang dat zware tonen blaast vol levensmelodiën op mijn knieën lig ik kleiner als gebogen spiegelglas, de ingehouden smart van nu heeft zich ervan gekweten water glanst haar stille charme tot een lang…

Een drietal gedachten Waarvan twee in zijn nieren Er werd bloed geplast twee in zijn nieren vogel vliegt over Plast bloed over mijn auto Over onze auto's Wordt met bloed geplast Plast met bloed Over fietsen met bloed Er werd geplast en gedronken In plantsoenen over meubilair Er is geen handhaving Niet meer…

Men was al vele jaren beducht voor de afkomst van Icarus' vlucht. Een Brusselse kerk houdt Breughel onder zerk of hij viel nog postuum uit de lucht.…

moet de onderste steen echt boven komen om het fundament stevig te laten zijn is het de hemel en aarde bewegen wel waard voor die pijn ik graaf niet zo diep maar laat gods water niet zomaar over de akkers lopen kom laten we samen over die drempel stappen en zonder omzien nog gouden jaren pakken…

De dagen schuiven voorbij waarin ik besef dat geluk een ver van mijn bed show is geworden. Stilletjes kijk ik steeds vaker uit het raam - iets wat me zegt dat de kracht niet te vinden is soms zoals vandaag. Mijn hoofd speelt een spelletje met mij en ik speel mee door de chaos er maar opnieuw te laten zijn. Het is me niet meer zo…

Toen die middag hield je een pistool tegen m'n hoofd. Dacht ik, je had me wat beloofd. Ik wil hier weg. Het maakt jullie geen fuck uit wat ik zeg. Door jou ben ik wie ik nu ben. Ik zit nu vast, ik zit klem. Door jou is ze weg gegaan. Weet je wel wat je me fucking hebt aangedaan? Toen die middag hield ik een mes voor je rotkop. Ik heb je…

het plaatje dat ik van jou heb danst in cirkels jouw quick step jij bent het die mij danig imponeert zo in mij telkens wederkeert respect, waardering, adoratie je draagt jouw kleed met gratie het maakt echt iets in mij los jouw prachtige mooie blos blogs ik strooi voor jou rozenblaadjes op mijn lievelingspaadjes… mijn droom in…

Door heel het land weerklonk dezelfde vraag En ook op de tv en in de krant Vroeg men zich af: wat is er aan de hand, Waarom is er geen snelsonnet vandaag? 'Dat lijkt me helder', sprak de analist 'Van Keeren heeft zich in de dag vergist'…

mijn terugreis draagt dromen en fantasieën wanneer het leven moeilijk is in je ogen dan denk ik aan vlinders je ziet ze in gedachten fladderen en dansen boven een grasveld vol madeliefjes die betovering dat houdt mij wakker rondom een geborduurd bed met zachte kussens herinner ik mij dat tere als vanouds……

Jij bent de vriendelijkheid één van de vier verheven toestanden van de geest. Je had de beste intenties voor iedereen. Je bent begripvol Je hebt kennis van zaken en je wist wat je wilde en gaf het ons mee. Uw ervaring en vaardigheid was de rode draad bij onze samenkomsten. Gedurende die tijd werden Ideeën gewisseld en ontwikkeld Daar…

Ik moet het los laten ja dat is het beste ja het leven gaat door ja gisteren ging goed ja vandaag noppe nee het ging niet f..k nee ik kan het niet aan nee ik wil het wel maar nee weet 't gaat niet lukken dus.... ik laat gewoon niets los, neem me voor dat ik gewoon mijn eigen weg ga met jou in mijn gedachten mijn soulmate…

Mocht in de stille kerstnacht een kleine smeulende vlam geboren uit de ster van Bethlehem op me neerdalen, door mijn huid dringen zich bescheiden schuilhouden binnen aders en zenuwen als een onschuldig brandend stipje onder weke pollen vochtig mos somtijds vermanend gloeien of even aanzwellen tot oplaaiend vuur waarin moed en hoop liefdevol…

Onheilspellende luchten zuchten voorbij Zij aan zij Doordrenkt als een kleurrijk geheel Nooit te veel voor menselijke ogen Bevlogen en door ons bekoord Ongestoord en verwonderd blijven zij uitgezonderd in 't geheel als een juweel…

De dagrente, voor een leek, Is de rente voor je nieuwe hypotheek. Zij die het weten, hoor je vaak zeggen, Dat je je geld moet gaan beleggen, In een buitenlandse streek. Dag centen, Dag renten.…

De bril vond het deksel charmant. Het contact werd zelfs langzamerhand formidabel gevonden door elk, want ze konden de pot op en dát schiep een band.…

zag mijn eerste ijsbloem groeien de onderkant hard transparant bloeiend in een teer kristallen bovenkant de ochtendzon gaf kleurig licht dat speelde door het filigrein van lijnen in het langzaamaan verdwijnen van het glas waar buiten nog berijpte webben witte druppels toonden in de kou smolt mijn ijsbloem tegen het opkomend blauw…

De knappe bontjas is verhuisd naar de zolder Aan mijn lijf nooit meer kolder. De dieren zijn mijn schattige vriendjes Doe mij maar gevarieerde groenten en knapperige frietjes. Een mooi huppelend paardje in mijn potten, ben je mal Je hond of poes met een lekker sausje, wie lust dit maal? Het wildseizoen laat ik over aan de fijnproevers Ik…

wat heb ik moeten lachen vandaag over de diepten van mijn lijden zo blij was ik van binnen uit het diepst van mijn hart terwijl mijn stille geest klapwiekt over de oceanen zonder te botsen tegen de deur tegen het raam het plafond van mijn woede zonder voorstelling van de dood zonder na te denken over de verslaving van de luxe…

Gaf Sint een trippeltrap tegen de flanken En overwoog hij zelfs een arrenslee? Amerigo kwam niet meer zo goed mee Tijd om de schimmel zoetjes af te danken Nu loopt hij (ik had een staf! En eigen boten!) Zijn tijd als dakhengst voluit te vergroten…

Zij droomt zich dolend en bedroefd door gouden bergen en dood hout, de eens bewaarde talisman kan zij nergens verbergen en op het pad waar zij schoorvoetend gaat ziet zij de poppen van geluk die zij ooit spaarde maar nu in duizend stukken slaat. Terwijl de talisman echo-lacht in haar oor ontwaakt ze met een nieuwe besef dat zij geluk…

achter donkerrode manen versluieren sterren donkerzwart alsof we hier liggen zonder dat we zijn zonder de gratie van wie we waren donkerrood onbetekenend schijnen wij de maan in elkaars hart is donkerrood donkerzwart…

Ik weet ook wel wat hebben we gelachen Maar de monsters vanzelf opgebrand treurend smeulend Brachten zij ons dood dood gedanst dansten zij Treurend smeulend Er kwam geen eind En ik weet ook wel Wat hebben we gelachen…

Kwam bij je aan in de avond ging bij je binnen in de nacht kuste je vaarwel in de ochtend samen korter dan een dagronde maar geen seconde was het zonde…

Passie raakt me recht in mijn pijnlijk hart mijn ogen lopen over De mijne is lichtjes zien in je ogen je stroom voelen aan zwellen je hart voelen kloppen na een eeuw kilte je ijs te zien ontdooien drup na drup tot een vloed van kokend water En ik in de kou Tot ik ontvlam…

jij kleur verlangen hart ik dof moe zwart wij licht vuur ontward…

Vertel het zonder woorden in de geleende stilte waar weemoed en tranen eindigen in een vergeten spelonk. Waar herinneringen een echo krijgen en wachten niets vraagt wat je niet kunt verliezen in de cocon van een gedroomde eenzaam verlangen en een geboorte die geen afscheid vraagt. Want de tijd is geen boodschap maar slechts een dankbare…

Het paard van Sinterklaas gaat met pensioen Na 15 jaar ontheven van zijn taken Die kou en dat geklauter over daken En altijd weer die wortel in zo'n schoen Geen stoomboot meer of staakt uw wild geraas En ook geen trek meer in een nieuwe baas. Net als Sinterbram, heeft ook Amerigo dit jaar afscheid genomen.…

Met een lantaarn zonder licht en voeding de koude duisternis van de wereld doorvorsen vol wachtend vertrouwen steeds de onaardse witte kapel zien wier kleine fonkelramen een straal van Goddelijke glans zenden naar je lege vragende handlamp die dit geschenk nooit kan bezitten maar altijd in zich houdt en verder geeft.…

want afstand scheppen en in beweging zetten daarvoor neem je het woord benoem iets en je raakt het kwijt of dekt het af als een geheim met verhullende oppervlakkigheid de grens waar mensen over en langs gaan of door worden geraakt en afgetast niet verder dan de schil de eerste lijn een kom niet dichterbij, tot hier de verte achter…

verlangend staren holle ogen de oertijd in waar monden vertwijfelend murmelen en laten zo het troebele water spreken leg je hoofd neer op het eiland van verbeelding luister naar de hartenklop in mijn boezem en laat je woorden tot leven komen in de glans van het bestaan laat het vuur zwepen over het land giet de bliksem in een ton en laat…