Alle inzendingen, jaar 2012, week 10

Blij ben ik dat we spraken, over dit en over dat, blij ben ik met het feit, dat we in elk geval, contact hebben gehad, dat zou nu niet meer kunnen je werd geveld als een grote boom, door een ziekte die nu bijna gewoon, aan het worden is. Je was enorm, je was wie je was, maar ik praat in verleden tijd, want nu, lig je daar…

Er is geen enkel excuus dat niet diep in zich een weifelen draagt een dienbord waarop glazen nauwelijks hoorbaar beven…

Schoonheid in steen gestold Bevroren beweeglijkheid Pracht kop Lief oor Vorm gegeven voor altijd…

Het liefst wilde Lola uit Ede met mannen in 't huwelijk treden. Ze trouwde steeds weer met een andere heer. Variatie was hiervoor de reden. Haast ieder jaar dacht ze : ' t Gaat rot weer, m'n eega geeft mij geen genot meer.' Daarom deed de vrouw aan gewoontegetrouw. D'r laatste gemaal was een slotheer. D'r trouwpoging mocht niet meer baten…

Aan alle kanten van mijn graf groeien dorens: als je naderbij komt ga je je voet bezeren. Hier ligt Timon, de mensenhater. Ga voorbij en verwens mij, maar loop door! (Timon van Athene) lees deze woorden niet! van generlei interesse voor mij is uw aandacht en of begrip laat staan uw eventuele inzicht eens werd ik geboren mijn mensomringende…

In dit paleis loop ik verwonderd rond, want leerde ik al heel snel in mijn klas dat alles stroomde en zeker eindig was, nu zie ik ontkenning: een morgenstond gaat over in avondrood. Pas voor pas lopen mensen in een eeuwig verbond op een trap, waarbij niemand boven komt, oneindige ganzen op een stropdas. Tussen alles wat mij hier zo bekoort…

handen strooiden bloemen op de paden die we zijn gegaan onze voeten knakten stelen vertrapten vorm en hun bestaan wij wilden voorspoed en het geluk dat ons voor ogen stond gingen stuk aan niet vervulde wensen liefde kwam niet van de grond vloog weg als een vogel in de lucht een droom die van ons is gevlucht…

Waar het toneelstuk over ging weet ik niet meer,maar ik was een soort André van Duin, die door zijn nepbril naar de bloedmooie dochter van de pachtboer loerde, vol hartstocht, wat men van een monnik natuurlijk niet verwachtte. Ik zat in de vlindertuin met de oude transistorradio afgestemd op wilde popmuziek, waardoor de pachtboerfamilie zenuwachtig…

Die iets diers naar 't graf moet brengen, Plante stil een kruis daarnevens: Schoon dan de ogen tranen plengen, In het hart komt hoop des levens. Waar bij 't kruis de tranen vloeien Om hetgeen men 't graf moest geven, Daar gaan schone rozen bloeien, Rozen, die het kruis omweven.…

Het is net onkruid al die regelneven Oma’s recepten gaan zelfs in de ban Gebruik toch pesticiden als het kan Het werkt, al wordt ‘t milieu ermee vergeven Ik leg echt niet op alle slakken zout Maar dit gemier bestrijdt natuurbehoud.…

vanochtend liet het weer weer op zich wachten en verdreef ik het weer weer uit mijn gedachten…

Ik wou dat ik die kraan was, die Torenkraan was, daar hoog boven mijn geliefde Vlissingen. Ik wou dat ik die kraan was die kranige kraan was en verplaatst werd naar een nieuwe kade. Dan werd ik dan nu eindelijk, na jaren, tóch nog opgeknapt en in oude luister hersteld -het is uiteindelijk de gerechtigheid die telt- en sloeg ik jullie…

het geheim van een geslaagd leven zit in de afkeer van rijkdom…

Je bent ziekelijk van geest Als je enkel met jezelf feest. En denkt dat alles wat leeft Enkel aan jou aandacht geeft, Egoïsme op zijn allermeest. Het is maar dat u het weet, Dat zo iemand narcist heet.…

Wie blijft hinken op 2 gedachtes gaat chronisch schommelen!!…

Het moment waarop woorden tekort schieten, de blik op je gezicht nietszeggend is, het geluid wegvalt in de hysterie en de wereld knipoogt. Het moment waarop je omkeert om te zien wat je verwacht, te voelen waarnaar je verlangt en de teleurstelling nabij is. Het moment waarop je denkt dat alles voorbij is, het schip de haven heeft verlaten…

Een oude vrouw uit Nieuwegein, was vaak dronken door de wijn. Ging dagelijks naar de kroeg, maar niemand die haar vroeg of ze lopend was of met de trein.…

De internationale vrouwendag Benadrukt in ons  huwelijk de verschillen Ik moet bijvoorbeeld nu mijn been optillen Want zij is in de kamer aan de slag O jee, dit vers doet mij het ergste vrezen Ik denk dat ik het haar maar niet laat lezen.…

Hoe ook de zon nu helder straalt en alles met nieuw licht omgeeft, ik ken ineens weer zoveel mensen die het leven zwaar vinden en die niet blij kunnen zijn, maar treuren omdat hun geliefde zwaar ziek is, ongeneeslijk, of zonder werk en toekomst verder moeten. Hoe kan de lente dan bekoren? Hoe kan je juichen en dansen? Laat me even treurig…

Niet overdrijven, overstromingen genoeg. De kraan moet nu dicht.…

Een man oud en stram, dacht dat ie nooit aan de overkant kwam. De jochies langslopend in volle draf, dachten oh god die leeftijd wat een straf. Maar oud als ie was en geen haast iets te halen, dacht de man goh wat zullen die jochies van al dat gehaast balen.…

Vlieg witte vogel over mijn huis laat je vleugelslag horen zwenk op de wind bij helder ochtendgloren. Of draai vanaf strand en duinen over branding van de zee neem boven het ruisen mijn verlangen over de horizon mee. Strijk neer witte vogel waar ik verwacht dat gedachten tot rust zullen komen geen pijn of angst zal zijn maar alleen vervulling…

De holle mens Rent Vliegt Holt zijn eigen Virtuele leegte Tegemoet Holle mens Hollend ontdaan Van elke menselijkheid…

weerkaatst gedicht de dichter wandelt in gedachtengang geplaveid met toverwoorden hij zucht in volzinnen en ademt in de geest van grenzenloos verlangen schrijft ongeschreven woorden in de lucht die vliegensvlug blijven hangen tussen gepleisterde wanden de handen gekruist als traag gebaar voor vreemde ogen.…

haast naakt, lijf aan lijf vergrendelt magerte hun nachten betonschaduwen verschrompelen de dag, zoeken een plek om te ontlasten zij fluisteren de honger muren toe, vijf aan vijf hun pols klopt nauwelijks ramen enkel een zwarte mantel van sneeuw en een homp oud brood waarmee zij het ontbrekende kussen delen en waarin ze zichzelf…

Bedolven door geluid Is het in stilte dat ik mijn ogen sluit Nu kan ik je ook niet horen Waar zijn mijn oren…

De rivier buiten zijn oevers weiland onder water meeuwgeschreeuw…

we zijn verstild raken elkaars hart niet aan verklaren liefde, vrijheid, boterletters tot de maan weer anders schijnt in de nacht verdwijnt wat angst om ’s morgens lichter te verkleuren fluister ik een zachte lach…

Zo'n vijfhonderd jaren geleden verdreven de Zweden de Denen. De jaarlijkse loop stijft de Zweedse hoop alsmede hun vingers en tenen.…

Mobiel abonnement wordt als medicijn uitgevent. Verdrink je in een onmetelijke zee van onpeilbare eenzaamheid, oogt het in ieder geval de panacee om voor te wenden dat je het niet bent.…