Alle inzendingen, jaar 2012, week 14

Al die levens, al die mensen, slechts momenten als een samenvatting in de ziel. Je hart wendend tot die bron van wijsheid, verpakt in zo’n klein lijfje. Wat te doen? Hoe vertaal je al je parels tot het dienen van ons mens, zonder te vervallen in een grootsheid? Vanuit bescheidenheid de diepte van je bron. Ieder leven, iedere parel…

zwart wit beelden contrasteren arm en rijk kleurt verdeeldheid almaar indringender mensonterend dronk de één uit de fles vol propaganda terwijl men buiten over de lijken struikelden tekende verhongering gezichten, en werd nieuw leven eerder een doodvonnis toneelstukken vol pracht en praal werden opgevoerd een besnijdenis, een oproer…

Rotterdam was nog nooit zo mooi in beeld op TV te mooi voor woorden! Waartoe lijden kan leiden: Rotterdam is mooi een plaatje van een stad!! EO-RKK TV-verslag Passion Rotterdam, 5 april 2012…

Het is niet meer dan bijzaak, ofschoon onlosmakelijk in gedurigheid verbonden. Wegstervende woorden van alle mensen wiens stem we horen konden. Uitdijende zwaartekracht rekt de ruimte op en laat grenzen terloops vervagen. Het achterland van herinnering vernevelt op gedempte toon in de zoom van lengte van dagen.…

't was vrijdag toen heleen me met bezoek verblijdde de griet was nummer een die 's ochtends met me vrijde het ging die dag maar door er volgden vele ronden de tweede meid was noor een spetter in m'n sponde de liefde werd bedreven met joke die bij mij lag na maud als nummer zeven het was een goede vrijdag…

Kip, kip, ik hou van jou kip, kip, waar blijf je nou leg een eitje in het zand dan pak ik het in mijn hand Kip, kip, leg gauw een ei kip, kip, kom maak me blij leg een eitje in het gras ik wou dat het zo ver al was Kip, kip, ik hou van jou kip, kip, waar blijf je nou leg een eitje, leg het gauw zijn je kuikens geel of blauw?…

vandaag bewaart mijn hart jouw beeltenis in extra glans vandaag draag ik jouw as naar warme handen als de zon op water danst zul je verenigd zijn met woorden die zich strooien rond jouw leven en een mooi bestaan dan laat ik je gaan……

het klassiek van bladwijzers nestelt pasen op een bed van schroom, het leven kan niet sterven achter steen van rollend gruis orthodox geween, klaaggezang en religies zijn het houvast van angst en verloren momenten, eigengereide machthebbers die het zwaard laten spreken zijn de wereldleiders in alle kleuren gebeden herinneren slechts fantasieën…

getekend leven getraceerd in verstikkende verstrengeling hoe verdicht benauwd en toch toch sporen van hoopvol blauw hemelgericht vastgenageld verlos mij! anomaliseer mij niet langer! mijn paradigma heeft recht van bestaan laat mij vliegen mijn eigen kim tegemoet zonder te smelten gun mij --- Bij: "Beproevingen" van Laurens…

Fris narcissengeel prijkt boven de maagdenpalm. De tuinfluiter zingt.…

Zeg het je nog iets er is geen klokslag zeven stil schreit de hemel…

zij wisten van het avondmaal de judaskus met goud betaald bleef op zijn wangen staan het snelproces de marteling met doornen gekroond gehoond op weg naar kruisiging het donkert bij de berg van calvarie de lucht trekt samen en de aarde beeft als hij zijn geest aan vader geeft vrouwen hebben hem geschoond gebalsemd en in witte doeken…

Het raam met de zon erop. Ons luie waken. Lijn 3 ergens in de verte. Je naam. Het rommelig zoeken naar je onderbroek. Het missen dat met je weggaan komt.…

vijftien mannen in een fort uniform vermoord, warm bloed vloeide niet des vaderlands hun leven met een pennenstreek in een wet verwoord de moordenaars gaan vrij maar men spreekt nog steeds schande over de slavernij…

’t Gezeur moet maar eens afgelopen zijn Het is nu bijna dertig jaar geleden Die moorden waren heus niet zonder reden Dus mag er best wat water bij de wijn Pech dat ze nu pas met dat wetje komen Voor niets had ik altijd die nare dromen…

Ik kan uren Zitten turen Naar het wisselend zilveren spel Van de stippen, Die er glippen Over 't water bij de wel. Ik kan uren Zitten turen Naar 't krioelen door het mos Van de diertjes En de miertjes In het boom-gekroonde bos. Ik kan uren Zitten turen Naar het grillig twijggewoel, Dat zich spiegelt En zich wiegelt In een zonnig-eff'ne…

Blijft het bij u ook zo knagen, Het gevoel van onbehagen. U lijdt dan aan het feit Van ontevredenheid Op doordeweekse dagen. Daarom vraag ik U zich op za en zondagen Aangenaam gesteld te gedragen.…

De vogels hebben last van hun hormonen Om die reden verheffen zij hun stem Beweert de grote bioloog met klem Hoewel ze ijl nog zijn de bladerkronen Ik zou wel in zijn tuintje willen wonen Waarin de geur van hyacint en brem Apen en beren die ik teder tem Terwijl ik high word van zijn feromonen Ik ben verliefd geworden op zijn boeken De Larf…

hard geland in mijn hart is je hand zacht op mijn wang zing je voor mij deel je je hart zonder dat jij weet waarom…

Hoe welgemoed geniet ik van mijn taartstuk Daar ik reeds zie hoe hij straks mooi voor schut staat Haast zeker heb ik hem met deze kaart tuk Daar is de flop waardoor ik aan mijn baard ruk Arghh, runner-runner en een @#%$^&% kutstraat! Bovenstaand versje is een z.g. notlebbarg (een omgedraaide grabbelton; een versvorm bedacht door…

het levenslicht schijnt na een diepe duisternis zachtwarm naar binnen…

De voordeuren van de huizen in mijn vertrouwde straat zijn allemaal vervangen de nieuwe sluiten beter naar men zegt, de oude waren scheef gaan hangen eenentachtig nieuwe deuren zijn bij de fabriek besteld men heeft de maten en de kleuren keurig doorgebeld ze sluiten dus, maar passen niet ik zie de huizen treurig kijken en proberen…

Rusteloos voortbewogen water kent geen moment geduld. De ware beweegredenen blijven in nevelen gehuld. In de bocht van de rivier, in de luwte van de stroom, komen golven tot rust, beweegt het water sloom. Hoe kalm zij hier ook is, de rivier is te breed voor mij. De drang naar zee onstuitbaar en water trekt aan het oog voorbij.…

Je schreef me laatst Iets heel verschrikkelijks Je was heel ziek Je tijd nog kort Een halfjaar, hooguit een jaar Dan had die ziekte jou vermoord Ik was verdoofd, stom Lamgeslagen Hoe kan dat nou? Waarom nou jij? Ik had bewondering Voor hoe je het ging dragen Een afscheid kwam niet op in mij Nu 2 weken later En het is al over Een rouwkaart…

Één kusje bij jou op links en het volgende op rechts Ik steel ze allemaal slinks ik stal er pas zeven slechts Één kus op je rode wang en de tweede op je mond Zo bied ik jou levenslang smullen van ’t volle pond Één kus op je zachte plek en ‘t tweede er juist naast Vervolgens één in je nek ik verover jou zo gehaast Één kusje op je lipjes…

Op de strenge diepzeebodem door beschermend duister omgeven ligt al honderd jaren het wrak van de Titanic zijn boeg en wanden slapen dof _ bruingekleurd grillig en verweerd door onoverwinnelijke vraatzucht van ontelbare dwergplantjes daarbinnen verblijft het gebeente van zeelui en reizigers die een verborgen graf kregen dat sterke herinnering…

hij is verdwaald, de kerstkalkoen wat doet hij hier met Pasen? ontsnapt aan kookpot en aan dennegroen knabbelt hij mee met strooivoer voor de vogels o, o, ik zie een jager wat zou die nu toch doen? al piept kalkoen als kip hoofdgerecht, dat is zijn lot…

Een kristal laat haar kleuren vallen. Verdorde bladeren aan de voet van de boom. De glans van dauw ligt op het blad. De bij, geroepen door de geur van liefde. Zoekt ijverig de nectar in het hart. Een vlinder zet zich naast de bij. Sluit vriendschap voor het leven. De zon doet de nectar vloeien. Geen distel houd ze tegen. Te zoeken naar het…

Valavond aan meer – met een lantaarntje naast mij, lees ik mijn libel(le)…

Aan de watervliet - een transparante heli - beekjuffer in nood?…