Alle inzendingen, jaar 2012, week 3

Ik zie haar naam in de sterren. Ik zie haar naam in mijn gedachten. Ik kan alleen maar denken aan haar. Haar sprankelende ogen, haar lieve lach, haar mooie gezicht en haar prachtige karakter. Ik droom. Ik droomde over haar. Wij waren bij elkaar. Ik zal voor haar vechten. Want die 'haar' is mijn alles. Mijn liefde!…

het oude Jeruzalem we liepen door de straten en werden metgezellen we spraken over wat er gebeurd was niet over wat men zei dat er gebeurd was Je gaf me een arm en zo liepen we tegen ons geweten aan. we zagen huizen en kinderen die vroeger met elkaar gespeeld zouden hebben de ogen van de oudere mensen bekeken ons bedroefd...er was geen…

Wees ´s morgens blij met wat je hebt ´s middags met wat je doet en ´s avonds met wie je bent en slaap ´s nachts en doe een wens zo voel je je een gelukkig mens! ////////////////////////////////// Wie ik dacht dat ik was heb ik losgelaten ik ben niet meer schizofreen maar foppe wat ik ben weet ik niet een bijzonder mens geloof ik een beetje…

Christus sluit niemand uit; Christenen en Christinnen des te meer, keer op keer weten zij niets te leren van de liefde van Christus want deze overstijgt elke vorm van sexualiteitsbeleving! Deze troostende hartenkreet draag ik op aan allen die afwijken van de religieuze seksnorm, vandaag aangewakkerd door de Opperrabijn Ralbag maar dagelijks…

Zijn lach verschijnt als wier in een zee van gezichten Zij dragen hun hart op de tong, schier in een spel om de scepter in een draai om de as Zijn ogen verraden het licht en hij is verrast door het kind dat in hem mee feest als de vlinder zich de bloem gunt in het open aura van de ziel en waar het beeld knielt voor zijn maker…

m’n stijve ouwe lijf wil niet vandaag opstaan een ramp, krakend bed, botten, nek, vingers, wat een herrie wazige ogen, droge mond en neus gescheurde lippen, haar in de war gortdroge huig, piepende stembanden strompelend op diabetesvoeten naar badkamer, plas doen naast de pot wiebelende knieën, straks maar schoon maken, koffiepoeder op de grond…

Het gebruiken van macht, het beperken van de vrije nieuwsgaring stuit Wiki tegen de borst, en terecht Want het raakt ons allen in het hart, diep in het vrije hart Daarom zet Wiki vandaag, 18-01-2012, een hele dag op nacht.…

De hand van de knecht van zijn fiets Hij graait naar twee mierzoete plakken Maar verder gebeurt er haast niets De knecht zit al tijden te plakken De knecht met zijn fiets aan de hand Zijn band hoeft hij zelf niet te plakken Hij krijgt een nieuw wiel van de kant En wint aan de meet een paar plakken De fiets aan de hand van de knecht Een…

Menno Wigman Ik ben geen Menno Wigman: wat die met een gedicht kan! Ik weet dat ik bij hem verbleek, maar ik heb vrouw en hypotheek. Volkskrantinterview 18-01-12…

nu is mijn einde als een gevallen engel verlaat ik dit huis het masker blijft er achter en laat de verleden tijd…

rottend rijpende eerstelingen het containerlid blijft gesloten beschimmelde jaren geven extra cachet dat wordt de erfenis, mijn Opus Magnum! talmende woorden worden uitgestrooid over het oppervlakte allesbedekkend geven zij naam aan onbekend bekend eindelijk, vrezenden, de ultieme monolitische waarheid het heelal zal stoppen met draaien…

ik regen slechts een kleine bui mijn neerslag treft een enkeling tel mijn zegening naast donkere wolken weet mijn gouden rand aan de zonlichte kant wat lucht en ledig is maakt geen succes mijn waarde is het groeiproces dat oplicht in weerkaatsen dank aan allen die ik zo heb mogen raken…

(bij 'Eva' van Eva Julia Bekhova) Over revoluties gesproken. Eerst dacht ik dat je de zoveelste christelijke kunstschilderes was want je werkte jezelf te pletter in kathedralen als een schilderende huurling van de kerkelite maar bij nader inzien zag ik je subtiele ernst en de aparte manier van vernieuwing in houdingen gebaren en attributen…

Mocht je me uitnodigen op je feestje wat zal ik afwezig zijn. Ik zal menen dat je me uitnodigt omdat het hoort. Het zal me zo verwarren dat ik niet mezelf ben en niet weet wat ik moet zeggen, iets zeg dat niet ter zake doet iets dat het gesprek opbreekt en waarvoor ik me schaam. Noemt iemand dan mijn naam dan zal het vreemd zijn dat ik dat…

Dat krijg je van dat automatiseren; het personeel krijgt almaar méér te doen. Respect valt weg, geen mens houdt z’n fatsoen. Je gaat je noodgedwongen maar drogeren. Waar is de fluit, de tang, de zwarte tas, toen conducteur zijn nog geen blowjob was?…

Mijn vader is mijn beste vrind. Hij noemt mij steeds zijn lieve kind. 'k Ontzie hem, zonder bang te vrezen. En ga ik hupplend aan zijn zij, Ook dan vermaakt en leert hij mij; Er kan geen beter vader wezen! Ik ben ook somtijds wel eens stout, Maar als mijn ondeugd mij berouwt, Dan wordt zijn vaderhart bewogen, Dan spreekt zijn liefde geen…

Herinneringen worden opgeslagen oproepen kunnen we ze om dit alles weer te beleven boeken overrompelen penselen schrijven boekdelen het linnen krijgt kleur achtergrondmuziek in variatie uitingen verdeeld met contrasten toegevoegd aan belevenissen herhaaldelijk teruggekaatst in het denken en ervaren raak ik mijzelf kwijt zijn mijn gedragingen…

Het lekt, het afdak lekt, het lijkt verdacht veel op een waterklok in volle werking die tijd in druppels uitgeeft deze nacht en elke spat betekent een beperking. Dit is geen dak, dit is wat lossig riet, een loofhut schielijk naast mijn deur verrezen, een tabernakel voor het oerverdriet: de boom ten val, zo zal het weldra wezen. Wij hebben…

Hier waart weer de dood die met onredelijk gemak levens wegblaast uit de bloei als omgeknakte bomen waar splinterrafels pijnlijk snijden in de natte huid van de overlevenden die verweesd treuren op een onbekende plaats schijnt windstil de zon elders, ver uit deze buurt wijl het hier blijft stormen ooit zal zij weer opkomen om leegte…

Vriend, gezel die meer of minder dan een mens voor anderen toegewijd, voor mij een minnares, tevens vermetel kind, speels van aard, ruimhartig en wijzer en jonger maar van dezelfde tijd. De diepste schoonheid die ze met mij deelt trooster om getroost te worden, verlegger van grenzen in eigenzinnigheid een verstilde temperament zonder rivaliteit…

Hoe stil ligt nu wateroppervlak verstijfd als dood geboren geen rimpeling maar vlak en strak spiegelend kou bij zonnegloren langs oevers het geknakte riet als met een poederlaag bestoven wat decoratieve schoonheid biedt in natuurlijk gebonden schoven daarboven door azuren blauwe lucht een enkele wolk als donzen vlek afgewisseld met een vogelvlucht…

Op ons pleintje buiten, schijnt vandaag de volle zon. Spiegelt zich vrolijk in de ruiten, of hij de winter overwon. Maar op de heggen ligt nog rijp, de lucht is koud en kil. Geen takje dat zich roert, de wind houdt zich angstvllig stil. Toch lijkt het of de lente komt… die stralend blauwe lucht jaagt met haar gouden zonneschijn de winter…

welk woord schrijft stilte met een vaste hand klemt dromen vast boven het lome ledikant spelt dan het klinken in zachte zinnen neer en laat het leven zwijgend zweven als het goed gekleurde zeer…

de storm geluwd wrakhout rest puinruimers maken overuren een milde bries het land moet droog de zee had weer eens kuren…

Met liefde gegeven, met liefde klaargemaakt, als je liefde kon eten, zou ik willen weten waar het naar smaakt?…

Monique denkt Christel en Jeroen Een stel om getweeën te blijven? Nooit, ondanks hun jacht en hun poen En negen gezonde bedrijven Christel denkt Jeroen en Monique Die zijn met geen pen te beschrijven Hun omgang is periodiek Een drama in honderd bedrijven Jeroen denkt Monique en Christel Mijn God, wat een prachtige lijven En broedt op een…

De boot was groot, zo groot als een flatgebouw, een flat op vakantie, een flat die nu op zijn kant ligt nooit meer vakantievierders in zich zal nemen, nooit meer zal er met bewondering naar hem gekeken worden, naar die kolos die op zijn kant, ligt te wachten op het eindstation. Te vroeg.…

in de bossen bij Wassenaar tijdens de jacht op wilde halal zwijnen is een ontdekking gedaan of hij uniek is moet nog blijken de cransoloog van het NFI is druk doende met onderzoek zijn eerste bevindingen laten evenwel het ergste vermoeden deze ondersoort van de Homo Politicus Hagiënsis blijkt een nieuwe species te zijn uit andere delen…

hersenschimmen kronkelden nooit hadden ze kunnen bevroeden na een te vroeg afscheid ooit nog op de voorgrond te zullen schitteren, zij waren immers de eerste die hadden losgelaten…

de verf is verdroogd penselen hard geworden in een liefdeloze tijd het palet vol stof de felle kleuren somberen een zielloos dof het linnen is nog onberoerd maagdelijk in verwachten dan schetst het licht weer voor het eerst kruipt schaduw uit de nachten een compositie van zwart wit waarin al kleuren groeien de winterslaap…