Alle inzendingen, jaar 2013, week 3

met een kalasjnikov in een loopgraaf liggen en niet overmand worden door angst voor je eeuwige dood je moet er nu uit springen en nu rennen naar het volgende punt in je leven of naar het doodgaan en als het je dood niet is dan gelukkig kun je daar later over schrijven maar blijft niet te vergelijken met die sprong…

me in warme oorden wanend word ik badend in 't zweet wakker, m'n ribbenkast lijkt wel een boksbal waarop geoefend is mijn keel voor de zoveelste keer schrapend, zoek ik naar een zakdoek om de lekkage te bedwingen begeef ik me allereerst naar de douche…

Zaterdag! Weekend dus! Echtelijk pretmoment! Wanda ligt smachtend al klaar voor de start Maar schrikt zich dan toch een testosterongeluk kreunt dan: ”O schatje dit is veel te hard!”…

Verkleumd tot in 't diepst Van mijn gedachten zwerf ik Doelloos over platgetreden paden Niet wetend welke richting ik Moet gaan - de richting die ik Zoek lijkt zinloos en onzichtbaar Begraven in het landschap dat wereld Schijnt te heten, door haar was ik verslonden, En toen kwam vandaag zo maar de ommekeer, Heeft het voor 't eerst…

toen ik nog kind was tilde ik de zee op alles lag stil, alles was groots de mooiste kleuren bogen hun rug naar de overkant; daar ergens lag Engeland, Ivanhoe en een leeuwenhart ik sleepte rivieren mee, legde me neer tussen kussentjes van duinen en koortsachtige jongens hoorde het klapwiekend lichaamgeklater van de horizon, klaarwakkere…

Ben je een held als je een moord begaat, ben je een held als je durft vechten, ben je een held als je gewroken hebt? Word je een held als je vol woede zit, vernederd bent, je huisgezin ziet lijden, is haat en wraakzucht iets dat krachtig maakt? Wie is de lafaard onder zijn vermomming, bloeddorstig, niets, niemand ontziend, die als…

De kamikazesport die schaatsen heet En die bedreven wordt door schaatsfanaten Die zich in nood op brandweerlui verlaten, Bezorgt die brandweerlui het klamme zweet. Die schaatsers zijn verrekte eigenwijs, Dat volk begeeft zich constant op glad ijs.…

de sneeuw van vandaag zo maagdelijk nog zonder een enkele voetstap maar helaas blijft er niets onbetreden en bevingeren wij al wat kwetsbaar is vernielen al dan niet bewust het fragiele laagje ijs op de vijver van overwintering wellicht kunnen wij voortaan iets voorzichtiger zijn…

Zinnen, geef mij je woorden terug, witte huid van perkament, een lege windbuil op de rug, om inzichtelijk te blijven als de blindheid op papier, het is me aangepraat misschien, geblinddoekt naar het einde, streven naar de juiste strofen waarvan ik de inhoud nog niet zie. Me op de private tekst verlaat, het ene dicht de ander toe in…

zie het als antwoord op macabere zinnen, de daad van een wankele berg die zich hult in de leegte van het verlaten landschap of neem het zoals het sterven zich verrijkt aan tranen, de geur van gestold bloed waarvan het blad nooit liefde heeft gekend geen profeet schrijft nog nostalgie op zijdeglans met vileine teksten zonder oorsprong…

Een verlichte bus rijdt tussen witte heuvels winter op aarde…

hoeveel penselen roep ik aan om de hemel zo te kleuren dat jij mij feilloos aanvoelt regendruppels ervaart als welgemeende kussen de wind gelijk 'n duw in de goede richting zonnestralen als 'n streling over je wang en komen zult wanneer de lucht dik wordt aangezet, om op te gaan in een tedere omarming…

onder je schoenen slechts onze luchtledigheid weggegooide hoop op een akkoordje gooien lukt niet zonder doelstelling…

Niets is tastbaar meer met wat het oog deed geloven, natte voeten verzonken in het zand, eerder licht.. dansend licht zonder hoofdbrekens bekeken, zee van bruistabletten vol nattigheid, omgeslagen gaan ze kopje onder vinden gaandeweg hun verloren gang zoals het slippen van een anker dat zijn ware greep verliest aan de werkelijkheid.…

slechts even dobberen wij rond op de golven van de eeuwigheid meer is het niet, meer hoeft het ook niet te zijn of wij hier als steen of plant, als dier of mens ooit eerder waren en weer terug zullen keren, ook dan vervliegen onze levensdagen want slechts even spelen wij met wat kruimels ruimte en tijd meer is het niet, enkel de…

Hells Angels als gemeenteambtenaar… Als die daar met hun Harleys komen scheuren Om Amsterdam eens vrolijk op te fleuren, Dan zijn ze daar in Mokum gauw mee klaar: Tattoos en piercings en vaak paardenstaartjes, Er zijn wel grenzen aan visitekaartjes.…

Over wijde sneeuw zweven zeven zwanen voort: stil én zingend wit.…

Kringloop van de vragen, het gras waarop we lagen heeft zich allang weer opgericht. Buigen sterren en de maan naar dat kleine stukje grond om de wereld even aan te raken, het juiste woord te vinden in het malse gras waaronder je ligt. Waaruit jij korrels vrolijkheid blaast uit de toekomst in beide monden, zoet en bitterheid, parels…

als klein kind een dreumes verdwaald in taal luisterend blind de zee niet meer als de zee niet meer in het oor waarom gaat dit door muziek in je gelaat niet de zee als meer er staat ruis in je ogen schuim op de regels slapende egels vogels drogen ogen waarom staat het veld leeg in koude lucht ik maak het vol daarom…

Men legde wegen naar de horizon, bouwde torens in de wolken geld stroomde in de vaart der volken Er was een tijd dat alles zo maar kon Maar die horizon versteende, de klok verdwaalde ‘s winters werd het te heet, ‘s zomers te nat, kleur nam de benen zo ligt het ei van Columbus weer in eigen hand. Naar het schijnt, schijnt…

Je zwom in een kom Met de illusie van een vis Duizenden golven rondom Het hield je lekker fris De sensatie van pijn Een haak door je lip Dit voelde niet fijn Maar een piercing is hip Je uitzicht op een bestaan In een burgermaatschappij Als filet of stick doodgegaan Voor mensen een lekkernij Hoofd en romp gevild Gekruid in een pan…

ik zie engelenhaar besmuikt en giegelbaar jij loopt op tenen en niemand maakt bezwaar jij wandelt ranke benen en buigt voorover borsten tot in de hemel, jij bent echt niet te rijmen uitdagend licht ik op jij spettert oogverblindend, ik wil ondeugen…

De lage stralen zetten het bevroren meer in een gouden gloed…

ik kan het geluk toch niet schaken als het sterven me niet past, het frivole van een vlinder me niet meer raakt de dood draagt witte schoenen in een vluchtig gebaar, het kijkt niet terug maar leidt me langs het leven en verdicht mijn ziel met roze wijsheden rijp zijn tussen woorden die raken…

een wand vol gezichten richt zijn oogopslag naar mij ik buig en laat mijn haren hangen want hun ogen zwichten als ik lijd, aan averij niets blijft achter houten kijkers alles is, zoals het is verborgenheid schept geen genoegen als ik daar jouw mens-zijn mis…

Na alle wetenswaardigheden, besloot men daar nu in den haag, dat de mensen hun spaargeld wel op kunnen eten, rijst bij mij alleen de vraag, wanneer ze zelf hun varkentje op moeten eten, zullen ze dan nog steeds wel weten, dat ze zelf dit over zich hebben uitgeroepen! En dan maar roepen, dat we moeten sparen!…

ineengedoken zit ze daar grijsheid te vroeg ingetreden ze lijkt haast versteend dromen bruut ontnomen nu de zon is zwart gekleurd vallen harten uit de bomen hangen schommels roerloos zij verstommen evenals ijle stemmen die roepen in de wind…

Eerst waren het te dure medicijnen Voor slachtoffers van Pompe of Fabry Nu ziet men u met trauma of fobie Het liefste uit de spreekkamer verdwijnen Een proefballon die naar sadisme ruikt; Patiënt wordt door het CVZ misbruikt. Het verbond van zorgverzekeraars wil drastisch snijden in de psychische hulpverlening. Zo wordt o.a. de hulp aan mishandelde…

iedere dag reinig ik mijn lichaam met zeep ik schrob mijn huid van wit naar roze naar rood tot haast bloedens toe tot ik niets meer dan water hoor ik draai me weg van de nacht en van al dat sterven waarmee ik leef mijn ziel wil aaien, waaien, zwaaien, schuimen naar zee naar duinrozen die ik kan neerschrijven alsof…

Nog erger dan de allerergste droom: Muskieten die je steken in je billen En onder je een handvol krokodillen, Gelukkig wel met vrienden in een boom. Het viertal zal het unaniem beamen, Survivallen is best gezellig samen.…