Alle inzendingen, jaar 2013, week 32

zie je ontwaken uit de wanorde van dromend slapen ogen verschrikt blikken nog steeds naar binnen gericht vingers ontspannen in laten gaan van chaos zonder aanwijsbare naam tot je lach alles breekt en jij je weer bij de mensen weet intens voelt het leven na weggeëbde angst de dag is nu op zijn langst…

De Fyra leek een prima deal totdat In sneltreinvaart de aankoop was getekend Het was een koopje had NS berekend Waardoor men niet meer in de gaten had Dat men een wissel op de toekomst trok Zo zet je als NS jezelf voor ’t blok…

Het leven zou een heel stuk leuker wezen Zonder die cijfers van het CPB Je zit er toch de hele dag weer mee Twee handen op je knip, in angst en vreze Waar kan ons arme land nog moed uit putten ( uw eigen regel, eindigend op; 'Rutte')…

het maakte niet uit hoeveel bloemen zij van hun bladeren ontdeed gemis sneed vlijmscherp door haar al voelde het als nimmer tevoor…

Scherpe tanden staken in de blauwe hemel en tussen afgebroken kiezen kierden zonnestralen, in die kloven voelde ik me veilig. Hier zou ‘k weer willen wandelen vanaf het spiegelende meer, langs 't pad de schuine afgrond peilen, stappen in de schaduw en onverwachte sneeuw. het eenzaam maanlandschap ervaren en na een lange dag eindelijk…

Op de Mont Ventoux was het snel bekeken, vroeg of laat zou Mollema gaan breken. Toen wat dan ook hard had toegeslagen, was het leed niet langer te dragen. Ja, Mollema kreeg het voor z'n kiezen, je zag Mart Smeets' glimlach bevriezen; er was niets meer, geen greintje hoop. Waar zijn de dagen van Jan Jansen, Joop?…

Ik vind je lief, daarom schrijf ik nu deze brief. Lieverd, ik ken je al zo lang, wij zijn als ying en yang. Deze liefde duurt nu al zo'n 10 jaar, en nee, daarmee zijn we nog lang niet klaar. En dat alles in het geheim, maar mijn liefde voor jou is en blijft fulltime. Ik zal je nooit helemaal voor mezelf krijgen, maar zolang ík van jou…

In een psychose kan het ik omvallen. Daar ben ik bang voor. Ik heb het zwaard van de volwassene weer ingeruild voor het speelgoed van een blij kind. Ik ben weer in jubelpark terechtgekomen. Mijn eerbied is terug. In een lief kind schuilt onuitputtelijke kracht en macht. Meer hoeven we niet te zijn. Speel zoet.…

droeve gebeurtenis! treurend ons koningshuis! Friso werd plots door de dood overmand visionair was die supersportieveling intelligent, zelfs briljant (meent een krant)…

Gevoed door haat baadt hij zich een weg uit het struikgewas Het struikgewas des levens, donker als de nacht Takken en doorns op het pad van de dromen Achter hem een bewandeld pad Gemaakt door de droom van een enkeling Bewandeld door de volgeling Meegaan in een droom van de voorganger Het aanbod is verleidelijk door eenvoud Deze weg is hem…

er stond een vogel op een paal één vogel maar en verder was er niets; ik telde overkanten langs de lijn- geen één hetzelfde slechts het zijn der bloemen kleurde vaag mijn tas verdroeg gestaag de zwaarte van een lome dag: haar buitenkant verstoft van binnen lag een oud gebaar zwaar ademend benam ik haar gewichtig wat er lag…

In liefdevolle herinnering aan Willem Frederik van der Giessen (1923-2003) Keukentrap beladen Met spijkers en schroeven In soorten en maten, Tekening achtergelaten Op een kistje van hout - Tot op de millimeter Nauwkeurig je nieuwe plafond In de sponningen gedouwd - Je had het afgekregen, je Laatste klus, en alles Stond er…

Wolken drijven voorbij, haar dijen zacht bestemd voor mij als de zon en de maan... En wij laten ons gaan. Zonnestralen over onze lichamen omringd door rode rozen en ook boterbloemen, terwijl insecten om ons heen zoemen. Maar onverdroten geven wij ons aan elkaar over en strelen hartstochtelijk elkanders huid. Het riet langs de sloot…

Leef in een tijd Waarin alles super Is, ook al is het Nog zo gewoon - Toch maakt het Me wel eens bang: Het verschil tussen Super en bagger is Tegenwoordig maar Ene millimeter lang…

De ochtend begint koel aan de benen de tuindeuren opengezet en ieder behalve ik mag binnenkomen en jij gaat zo foto's maken met dit licht Van de bloemen en van jezelf zo vat jij de dingen samen elk beeld geconcentreerd verhaal ik mis je stem en klankvolle vocaal Jij noemt de dingen bij hun naam kijk, ze gaan bewegen, dansen zelfs als smurfen…

in permanent heeft tijd je haren gegrijsd het leven in de heer kende ook een weleer waarin bloemen bloeiden verborgen in het hoge gras op lange zomerdagen onttrokken aan ogen die slechts rechtlijnigheid konden gedogen voor pleziertjes is geboet het lange blonde haar grijst permanent onder de hoed…

De telecom heeft ‘t ons al geleerd De pomp serveert zelfs op de milliliter Het wetsvoorstel van Attje Kuiken ziet er Op toe dat je betaalt wat je verteert Zeeuws Meisje had een fiets, maar wist gewis Geen cent teveel en boter bij de vis…

uitzicht op zee je eigen ogen geloven hier bruist meer dan de zee alleen dit gevoel vertolken is maar weinig dichters gegeven…

zes eenden dommelend op de reling tot ik passeer als één man kijken ze me na ik voel me diep vereerd…

De straat is leeg geen zichtbaar licht dat tussen stap en donderklap mijn gebeden verhoort. Onzichtbaar tussen momenten groot en klein op de grens van reiken mystiek te zijn.…

Sprak ik ooit over Kermis in de hel, van koningen, zo vet en volgevreten. We dachten even erover na, één tel, om het daarna parmantig te vergeten. Blind voor gevolgen die er kwamen, doof voor beloften die we braken. De luie wereld kwam nooit samen, maar bleef zijn plicht verzaken. Straks komt de Engel met 't scherpe mes, voorzie de deuren…

Je was in de rouw van de vrouw met je zwarte t-shirt en broek, nooit was ontgoocheling zo diep je kwam en kreeg medeleven ik ving je meer dan moedig, in mijn hart nog steeds een plaatsje vrij kan de vrouw je blijven boeien na zoveel pijn door het spel van venus die plaats vraagt geneest als haar rol juist is gespeeld…

Bliksem en donder geven donderwolk van stress Bliksem wordt verwarring Donder wordt geroep En na dat alles stromen tranen als regen over mijn wang…

en zo verdwijnt de avond weer in woorden het gaat niet verder meer dan de harde oppervlakte en het mes dat de riemen snijdt van mijn eiland -op slot- in de hoek van de kamer ik haal mijn portret van de muur missen doe ik je al lang niet meer ik zou niet weten hoe…

Probeer mijn aandacht Er bij te houden Ceremonie in een Aula die al voor De zoveelste keer Afscheid neemt van Een mens die bestaan Heeft, geleefd heeft Op deze aarde - en is Het niet de toespraak Van hem die haar lief Was die mij in vervoering Brengt, maar de scheefzittende Kous van haar die voor Mij zit die me totaal Van…

Nu zij die mij Gebaard heeft Dood is, door dementie Naar de overkant getrokken, En ik als zoon en dokter Haar hersens onderzoek En de rapporten van Collegae lees in die Overbekende Latijnse Benamingen - besef ik Dat ook mijn moeder Stof was waarin ik jaren Lang gewoond heb - en zie Mijn eigen definitieve Afwezigheid - want…

Het maakt niet heel veel uit, fluisteringen van jouw dromen verschillen tussen wat je ooit dacht maar niet in jouw hart voorvoelde toen de droom de dag om afscheid vroeg als tegenwicht voor de vele gezichten iedere schemering nieuwe gedichten uit diepe duisternis schemervriend tussen gisteren en toen slechts onderbroken…

vleugels vliegen af en aan van zielen zonder naam verdriet ligt in het verschiet van hen die achterblijven vooral het plotseling verscheiden doet in afscheid lijden hun vlucht lijkt onbenoemd in hergroeperen van de geesten nog een keer het aardse gaan of past de cirkel eindelijk in het organische bestaan…

Hij is minister in dit kabinet, En dus helpt Ronald Plasterk hard te snoeien, Nu blijkt dat hij zijn baard heeft laten groeien, Is het een stil protest, daad van verzet? Ik ben benieuwd, straks na een week of negen, Of Mark er óók een sik van heeft gekregen.…

Je hoort zo vaak, zo veel we hebben zo gelachen we hadden zo'n lol we kwamen niet meer bij Je hoort zo weinig, tot niet we hebben zo gehuild we hadden zoveel tranen we konden niet meer stoppen Maar Jantje lacht, Jantje huilt die horen onlosmakelijk bij elkaar Dat zegt niet m`n verstand dat zegt mijn gevoel!…