Alle inzendingen, jaar 2013, week 35

op dit gezicht is alles te vinden de glimlach heel vaag en de houding om alles te begrijpen, alles op zijn plaats met in de achtergrond het bos met de eiken nimfen dartelen gevleugeld kwinkelerend voorbij hand in hand als libellen, in elkaar geklonken de wind van zee fladdert in vlagen met hen mee…

De hemel zoende eens de aarde toen ik in je ogen keek. Buiten ons leek niets meer van waarde, alles om ons heen verbleekt. Samen dansten wij de tango, dag en nacht in ons bestaan. Volgens wetten, eindeloos, zijn wij verder voortgegaan. De maan en sterren zongen zacht, stralend in een hemels licht, verpletterend je liefste lach, duizendschoon…

Zomers soeverein wil je zijn en dat ben je ondanks dat eindeloze blauwe sprookjesachtig boven de dierentuin afscheid nemen heeft geen zin meer neemt af in betekenis door het licht soms blijken er bekende gezichten gelijkenissen van dieren in een gedicht zomers menselijk wil je zijn en dat probeer je ondanks dat laveloze geschater van…

De wolken branden in de lucht er is geen wind, slechts een zucht de rivier borrelt alsof hij kookt de natuur lijkt in opstand ik ga naar de rand van een ravijn om te zien hoe vergevingsgezind zij zal zijn.…

Dichten tussen riet. Verborgen woorden zingen. De wind dirigeert.…

Toen de angst Het toch gewonnen Had van wat Ooit mijn leven Was, eenzaamheid Die mij het gevoel Gaf alleen op De wereld te zijn, En zelfs de tranen Die ik schreide Niet meer wilden Leven, werd ik In het lood gezet Door het glas Dat ik beschilderde Met Moeder en Zoon Dat mij troost gaf En mij weer in Het reine bracht…

Stetson op mijn hoofd Niet te missen teken Van mijn verborgenheid Deksel dat mijn Leegte toedekt Zodat in ieder Geval hij zichtbaar Is waar ik het zelf Al lang niet Meer ben Grijze mist die Draaglijk blijft Zo lang ik Hem maar draag…

de mist is opgeklaard zie weer wolken proef letters en voel woorden die onder aarde zich verstoppen voeten lopen op zinnen benzine van komen en gaan vluchtig verdampen letter tjes een gesprek lost op stilte valt breekt aan.…

bijen en bloemen zomerherinneringen vol zoete nectar…

Voor zekerheid oefen ik me soms al in je komende afwezigheid die komt: ik ben niet meer in je, weg, er niet meer, wat niets gedaan is want de dag verduistert en avond wordt het, ook dat nog - dat speel ik dan, voor later, opdat ik er tegen kan straks. Of ik dicht bij me blijf, me vooral toch niet verlaten zal, doe ik, meer speciaal. Wie heb…

waar het vroeger bliksemde in een snel dispuut neemt nu traagheid toe met de minuut antwoorden hangen in de lucht maar trekken in een lichte mist aan hem voorbij hij kan ze niet meer raken wolken die de hemel maken het blijft een brij toch is er soms een open plek waar een nieuw vergezicht hem zekerheden geeft die hij al tijden…

In de modeweek die loopt in New York Stad Paraderen voor het eerst de grote maten Ineens had iemand zomaar in de gaten Dat niet iedereen zo dun is als een lat Na heel veel tijd kun je dus meer zien daar Dan 32 (wel een beetje raar)…

Soms waan ik, dat mijn leven hoger gaat Dan ’t vlak bestaan van wie er rond mij zijn, En dat ik sta in voller, schoner schijn Van levenslicht dan wie er naast mij staat. Soms waan ik, dat ik groter levensdaad Volvoeren zal, en dat langs hoger lijn Mijn leven loopt, dat met véél rijker maat Ik ’t leven meet dan andrer maten zijn. Maar als…

Waarom, dat heb ik nooit geweten, Werd er toen varkensoester gegeten. Maar vlees of vis Horen bij een feestelijke dis, Als er iets te vieren is. Maar (varkens)oesters zijn in grote lijnen parelen voor de zwijnen.…

Ze bloeide open. De liefde ging door merg en been. Toen sloot ze heel haar hart af, als een steen.…

ik denk dus ik ben dat kan ik wel denken maar wie zegt mij dat het zo is ? dus vraag er eens naar vraag eens wie je bent aan de ander, zucht altijd dat vragen altijd dat vragen naar wie mij zegt dat het waar is en dat ik me niet ongerust hoef te maken, nergens over oke, nu is het genoeg slaap lekker schatje ja slaap…

De dijk, de duinen en de zee, rustig deinend water, kabbelend in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee. De dijk, de duinen en de zee, aan de horizon een schip, silhouet in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee. De dijk, de duinen en de zee, aan de lucht een vogel, schaduw, vliedend avondlicht…

Zij kust een vlinder Lucht zo blauw, druppel van dauw De hemel glimlacht.…

altijd als ik aan je denk denk ik aan jou zo laat in de nacht tot aan het ochtendgrauw mijn liefste denk ik aan jou…

Illusies rijker. Een potlood naast een leeg schrift. Poëzie leest voor.…

Onbereikbaar maar zo dichtbij. Geduld is dan het sleutelwoord. Maar wat als je ongeduldig bent geboren? Elke seconde is me te waardevol om op te geven. Ik zal leren geduld te krijgen. Want je bent me alles waard.…

Soms verschijn je in mijn dromen, dan ben je er, gewoon bij mij in huis. Alsof je nooit bent weggeweest. Alles voelt dan zo vertrouwd en dat voelt goed, je bent weer thuis. En als ik dan wakker ben, blijft het gevoel soms hangen. Het maakt me rustig en ook blij, de dag wordt dan gemakkelijk, gaat vreugdevol voorbij. Toch ben je er al lang…

stille dagen, aarzelen door de zwangere zomer velen hebben ons al verlaten naar verre nieuwe oorden fonkelende nachten waar sterren schuiven wetend dat Orion dra de avondhemel siert deuren van najaarsdagen zal ontgrendelen met eendere troosteloze uren en een huiverend klagen stilte niet te verdragen dagen niet te vertragen en zomers…

Praten over leven praten over de dood hoe jij je hebt gegeven aan iedereen in nood we praatten alsof we elkaar al jaren en diep kenden en samen over uitgestrekte weiden renden we praatten, het leek wel honderd jaar.…

Ik vroeg alleen maar of mevroi veel pijn had, het leek alsof de oorlog haar bevroor. Ze keek me aan of ze een doodsslang zag. Ze heeft toch niets te klagen dacht ik nog. De lacherige kinderen, ze komen elke dag, weten zij iets van oorlogspijn, wat zegt hun overlevingsstrijd? Hun moeder droeg haar zwijgen tot aan de grafrand toe, dat…

roestig reclamebord van een lang vervlogen gazeuse... destijds een echte knaller…

Op een driemaster met drie masten Liberté, Egalité en Fraternité stak de Revolutie de Atlantische Oceaan over (...) reisde met volle zeilen richting Curaçao Met Tula als kapitein en Karpata als stuurman Maar het schip leed schipbreuk zonk naar de bodem van de zee en daar bleef het liggen, tot het op 1 juli 1863 naar boven…

Het waren mooie lange maanden zonder En net nu het wat beter met mij gaat Zie ik ineens een foto van Boer Aad Die heeft een nieuwe liefde, arme donder Ik neem de benen naar Guinee Bissau Want zondag start een nieuwe Boer Zoekt Vrouw. .…

ook in deze vroegte drijft het sterven op het karkas van water, stilte is het moment dat deze morgen spreekt en de dood voltallig is zoals het koren op het land kleine rimpelingen in de grote zee, het besef dat nooit altijd kan zijn en tijd de vrucht is van een afgekalfd verleden, deze morgen leest zich in eerbied gezeteld in de leegte van…

Hier slaat genade een bres in de muur Hier staat het leven weer op Toon mij jouw wereld van dansende golven in het schijnsel van een witte Maan We drinken en proosten en proesten het uit Jouw lach zingt deze nacht uitbundiger Vurig kleedt jouw liefde ons samenzijn vrolijk en natuurlijk schuilt mijn hart zorgeloos: Zo zacht fonkelt…