Alle inzendingen, jaar 2013, week 50

Soms dwarrelt er lichte sneeuw over de rand mijn loopgraaf in Ergens voorbij de middag moet het zijn al is dat aan de grijsheid niet te zien Ik lig hier nu al jaren Voor mijn gevoel zelfs wel een eeuw Wachtend op jouw volgende beweging, een sluipende omsingeling, een onverhoedse aanval, een uitbarsting Ik weet eigenlijk niet zeker of…

hoe mijn stap ook kwijnt in wallen aarde opgeworpen door ijdele hoop zijn de dagen korter dan de golven die de bodem doen bewegen, niets is mijn vlucht nog waard nu tentakels van vluchtig gas mij omarmen me beklemmen tot mijn dood zich waardevol laat omhelzen, mineurs en valkeniers hoed u voor dit spel, het breekbare wordt heldhaftig…

De warme wind waait wollige witte wolkjes langs de knipogende zon de miezer voelt als vochtige vlinderkusjes vrolijk fluitende vogeltjes fladderen vlak voor me langs mijn aura weet zich gekoesterd dankbaar geef ik de natuur een dikke zoen terug…

Je gebruikt de aanvoegende wijs Om je wensen te verwoorden Om zo je gedachtegang verantwoord te verantwoorden. Terwijl je al schrijvende Allerlei wensen opsomt Je ook vaak concludeert Laat kome wat komt.…

Het ambt van burgemeester impliceert Dat hij het goede voorbeeld steeds moet geven, Dat hij de scheve schaats schrapt uit zijn leven, Want overspel wordt echt niet gewaardeerd. En verder moet de man er steeds voor waken Dat mensen hem ooit 'burgemeester maken'.…

Wat zoeken we eigenlijk in al die drukte? Afleiding, prestatie, succes of zoiets? Maar zien we nog wel echt hoe die ander kijkt, hoe bedroefd of vrolijk of onverschillig dat gelaat zich laat zien? Maar we moeten verder: nog dit kopen, beslissen, plannen, organiseren, bedenken of bedanken; we draven maar voort tot we plots een mens zien glimlachen…

De klokken klinken, de laatste glans van de verlichte dag sterft heen, het wordt kerstavond, het wordt nacht. Haast heilig oogt de kerstster prachtig boven aller aard', rood Brengt knusse winterse kerstsfeer, gezellig kersttafereel, schitterend in huis en ook aan haard. IJskoud de mooiste IJskoud de stilste nacht, mijn winterkindje…

Een leventje later hing de dappere jager aan een haakje bij de slager.…

Selfie is mikken op jezelf of met anderen Oftewel vooral Kicken op ‘mezelvie’: Selfie is: te vinden in de dikke van Dale!…

mijn hand laat ik leiden door de streken van de wind zo penseel ik liefdevolle wolken aan elkaar laat ik golven dansen hoger dan te voren waarin vissen vogels vangen volgen voetstappen elkaar naar het maanlicht waaraan ik mezelf langzaam overgeef en me in op krul tot de geboorte van 'n nieuwe dag…

Hoe ik van je hou als ik met jou de sterren in hun pracht aanschouw.…

RADEN MAAR een werkeloze kunstenaar staarde zich blind op het witte doek alles was al geschilderd en de musea waren vol hij schilderde het doek oranje en vond opnieuw het wiel uit en zei wie raadt wat het is mag het voor een ton hebben toen kwam er een hooggeleerde Tibetaan die zei het is een stukje zonneschijn van mijn kleding en beroofde…

Thuis, ik zie waar je zit en dat maakt me verdrietig Thuis, ik voel wat je zei en dat maakt me boos Ik kan niet zeggen dat ik je haat, want dan geef ik toe dat ik je graag zie Ik kan niet zeggen dat ik je mis, want heimwee voel ik niet Verschillende gedachten razen door mijn hoofd Aanvaarden kan ik wel, begrijpen niet…

Toen ik jou Niet langer Vast kon houden, Je niet terug Kon trekken Het leven in - En toen jij Er voor koos Er niet meer Te zijn, op te Gaan in je eigen Luchtledigheid Waar je onvermoed Al zo lang in Was opgegaan Bleef ik alleen Achter met de Beide kinderen Die we samen kregen - De diepste afgronden Heb ik gezien…

Regels die als Vanzelf opwellen Uit de diepste Krochten van Mijn ziel - Die uiting geven Aan wat er werkelijk In mij omgaat - Maar als ik Mijn eigen verzen Teruglees merk Ik dat ik tussen De versregels door Ook heel veel Dat er wel was, Wel is, en altijd Zijn zal, Verzwegen heb - Poezie is, merk ik, Voor mij…

Een strand zonder haar schelpen Een kaars zonder vlam Een leeuwin zonder haar welpen Een Oosterschelde zonder dam Een fiets zonder haar bandjes Een schilderij zonder lijst Een peuter zonder haar tandjes Een rijstveld zonder rijst Een land zonder haar vlag Een klok zonder uren Een vleugel zonder haar Bach Een kasteel zonder muren Een…

Woorden breken waar ogen spreken de taal was niet meer te verstaan waar onze liefde ophield te bestaan.…

De seringenstruik die naast jouw grafsteen bloeit in lila kleuren laat geuren los die dromen beloven er is niets anders in deze wereld dat mij meer kan bekoren dan het bevlogen geluid van gevleugelde vrienden waar het kerkhof zwijgt over diepte van jouw graf en stilte van jouw dood fluiten vogels kleine liederen.…

Horizonten zoeken toenadering, belangeloos. Een pril begin. Geen ongeoorloofde aanval, noch verraad aan een weerloos vergezicht. Rust voor het getergde geestesoog, daar gaat het om. Door lange halen van een gewimperde zon, zodat ijstijden dooien in lauw strijklicht. Patronen tekenen zich af in isobaren als lijnen van gelijkenis. Zonder…

nu zoveel jaren later is er steeds meer wat jij niet weet van mij steeds meer wat ik vergeet van toen wij samen gingen kwamen je stem trilt haast niet meer in mij je gezicht wordt zacht en vader je glimlach wint het van de ruzies die we deelden overschaduwt het venijn van toen we samen speelden wat ik je vertellen moet wordt groter…

de vleugels van mijn kasteel zijn lamgeslagen torens trillen dralen in ten ondergaan fundamenten breken gewelven zien voor het eerst de maan stilte krijst uit restanten leven dat geketend aan de muren staat de aarde barst verzwelgt het spiegelbeeld deze droom is nooit geheeld…

Nadat de burgemeester van Maastricht Publiekelijk een jongen zat te bekken, Lijkt iedereen de zaak te willen rekken, Tot ergernis van Neerlands roddelnicht. Die aandacht vindt hij maar een beetje raar: Het lijkt waarachtig bijna ‘Boulevard’!…

ik hoor zachtheid nog voor de winter kraakt zachtheid van zomaar vensters die flonkeren in donkere straten ik zie mensen fluisterend praten binnen branden kaarsen getemperd licht vervaagt de rimpels in een oud gezicht onherbergzaam gaat de weg langs kreupelhout en rottend blad toch zijn de geuren vers en fris alsof er in het afgelopen…

In het leven Dingen die gebeuren, Die je niet zijn gegeven. De problemen, Moeilijke beslissingen, Die je liever niet wilt nemen. De mensen, Verbrekingen tussen vriendschappen, Die je liever niet zou wensen. Je gevoel, De liefde die je aan iemand wilt geven, Niemand snapt je doel. Het heden, De dromen voor later, Die je altijd iets…

Die Gordon met zijn zouteloze grappen Bevestigt zo het beeld van ‘de Chinees’, Clichés van rijst erbij en véél meer vlees, Hij zou eens pure sambal moeten happen. Als dan het puntje van zijn tong verbrandt Wordt het toch éven stil in Nederland……

"De straat" is dood nu en praat niet meer als in vroeger dagen de straatlantaarns wijzen als lichtende vingers de hemel tussen huizenblokken straalt niet meer zoals toen de ijzeren putdeksels klinken na in mijn oren waar op de straathoek onze stemmen vervlogen in het nu van onze dromen hangen daar misschien nog ergens vervaagde beelden…

toen jij er niet was ben ik gaan verzinnen van jij, zon en gras maar ondiep van binnen wist ik dat jij er niet was dacht jou op mijn bed hoe samen we vreëen en heel af en toe leek ‘t of wij het echt deëen maar dat leek vooral net nu jij hier niet loopt lig ik ’s nachts te woelen als de gek die zich sloopt met hoe hij je kan voelen…

van de golven, van de zee herinner ik me niets meer de adem van mijn moeder in augustus alles verdween, koud en vervormd door schaduwen uit een hand ik hoor nog wel het water en de onvoldragen meeuwen die van mijn armen waaiden trager in mijn stem dan in de wind misschien was alles wel zoals het moest zijn en hield ik mijn ogen…

Misschien dat u hem niet zo kent, De blauwpoot- of blauwvoetgent Het is een soort jan-van-gent, U allen wel bekend Maar met een changement. Als u hem eens wil ontmoetten, Zoek naar een “a-gent” met blauwe voeten.…

tast teder naar verloren woorden roffel razend op de trommels blaas leven in een dode taal wijs woedend naar de witte wolken schreeuw je schor vanaf de daken zing je ziel uit je lijf…