Alle inzendingen, jaar 2014, week 10

Hoe lieflijk ligt het klein Heiloo Van 't hoge bos beschut; Een kerk zeer oud staat daar gebouwd, Daar achter is een Put. Die Put (een schat voor mens en beest) Met heldre bron gevuld, Die is daar altijd niet geweest, Zoals gij horen zult. Toen Willebrord de Kruisleer bracht Van d' overkant der zee, Was 't hier één zand in 't…

Reeds werd ik voor de Rotary gevraagd, waar ik het zelf wel naar gemaakt heb, want ik heb het herrlich weit gebracht en ondanks dat nog iets jongensachtigs behouden. Mijn vrouw werd in die jaren nauwelijks wat ouder, eigenlijk kleedt ze zich nog steeds eenvoudig maar met smaak en maakt 's avonds textielschilderijen. Onze kinderen noemen…

Het medicijn dat men had voorgeschreven Als middel tegen depressiviteit Verloste hem van zijn neerslachtigheid, Hij stapt weer blij en vrolijk door het leven. Al voelt hij zich niet meer een echte vent, De man is wél blijmoedig impotent.…

pa, ik bleef hier jij ging naar daar de dood blonk tekende schaduw over een bloem eens zo fleurig, zo mooi en ik wenste zo zeer de vruchtbare zon nog eens de glimlach een woord van je mond och, ik wist wel dat het niet kon..…

Preuts gaat over beschaamd Over lichaam en seksualiteit Overdreven zedig Ingetogenheid. Cultuur en tijdgebonden uiting van zelfrespect soort van onzekerheid angst voor negatief effect.…

wat een armoe zoemt de koningin de korf is zowat leeg er druipt te weinig honing in waarschijnlijk door de slechte bijenstand en wordt het ook steeds linker voor de imker moet hij straks zijn hand ophouden bij de bijstand…

verhaal van velen dat onderhoud en tuin langzaamaan te veel zijn ik kijk met ogen van een vreemde kozijnen worden geverfd ook de voordeur krijgt een likje de tuin is strak gesnoeid dat moet wel voor de verkoop mijn eigen hand was losser zo groeit de afstand tot het bewonen van ons heerlijk huis in dat alles zie ik het naderend afscheid…

hoe ik vanmorgen wat langer naar een vlijtige huismus keek hippend in het zonlicht rond de kruimels van het tafelkleed hoe ik in dit argeloos moment mezelf als die huismus zag alsof er niemand te kijken stond naar dit zo alledaags tafereel…

Angstzweet voorgoed Verankerd in lokaal 13 Van het gebouw waar Een goed deel van Mijn leven ligt Najaar twee-en-negentig Als zo opeens het angstzweet Me uitbreekt bij het moeten Voorlezen van zo maar Een onschuldig dictee Voor hen die nog een Her moesten doen - En opeens waren er Suizingen die zowel Mijn oren als mijn…

Op het strand van Scheveningen, zit ik in de lentezon te soezen. De zee en de meeuwen zijn er weer. Zomaar ben ik hier zoek geraakt. In de nabije verte, hoor een jongetje snikken, Hij is zijn moeder even kwijt. Dat kleine mannetje, dat ben ik. Zestig jaren zijn nooit vergleden. Ik zoek in mijn herinneringen, en vind mijn moeder terug.…

Een grasmaaier bromt een lentezon die zomert kort zo zal het gras…

Eerbiedig sta ik bij de plaats waar u ligt innerlijk verscheurd bij het afscheid aan uw vleselijke resten Eén voor één hebben uw vezels uit huldebetoon uw vlees laten kraaien uw laatste ademtocht geleid Nu zwijgen de lippen Stilte heerst straks ook als uw onderkaak -als was het in een verlaat afgrijzen voor de aanschijn des doods…

speenkruid in de bloemen zichtbaar zonneraderen veertigdagentijd 40/9 donderdag na zondag invocabit…

Eigenlijk, zei ze troostend toen ze me de bons gaf, moet je niet treuren. Want jij hebt verdriet om te koesteren, maar ik heb niets: ik zal je zelfs niet missen.…

Het hart nog ontbloot stromen beelden snel terug in verdwijnende dromen. Vóór mij de dag nog leeg, nog zonder pijn. Wie ben ik voor jou vandaag, mijn bloed? Nog voel ik je eerste adem op mijn buik, mijn huid nog druipend van verse liefde. Nu jouw woede mes op mijn keel, geen geruststellende gedachte. Of toch? Kijk, je kinderfoto…

Bang ben ik, Altijd maar bang, Mijn hele leven Al, vanaf het Allereerste begin, Bang om er te Zijn in de ogen Van andere mensen - Hoewel ik ook met Een angstig oog Naar mezelf kijk, Altijd is er die Angst om zichtbaar te Zijn en de onbedwingbare Drang mijzelf te verstoppen Onder de oppervlakte Van de aarde…

Nee, spreek mij niet van dood en al dat zij wanneer dat moment daar is geen ziel die dat horen wil, die gevoelig is voor daar de dagen zullen blijven overgaan in nachten, en zij die achterblijven steevast zullen blijven draaien in al om bekende cirkels waar ze niet van af zullen wijken wat rest is de angst…

Nog even dan wordt het hooglied met zachte fluistering bezongen in een nieuw seizoen waarin ze haar schoonheid zal geven met zonnelicht blauwe hemel bloemengroet en alle tinten groen…

Huil maar lief kind je hebt pijn, het mag ik zal je troosten als het moet elke dag Troosten zal ik je lief kind al weet ik niet wat er is mijn kind maar je huilt, dus ik doe het tenslotte is er een moeder die dat vindt Waarom zou je huilen lief kind als er geen moeder is geen moeder die je troost geen maand,geen dag,geen uur,wat 'n gemis…

Als kinderen worden bekeken als de wachters met verwachting of ze de paden volgen in de norm, ongeduldige spelers in vlees en bloed beeltenissen opgeslagen naar eigen vorm, ontspannen in de fantasie van wereldwijde circulatie van doorzichtige vleugels, weggewaaid vergeleken door een raam van betrekkelijkheid, een mantel met een naam…

Alles wordt fris, jong en ook weer kersvers Mijn huid tintelt, zindert blij, weg met de stress. Het leven in de heftigste geuren en kleuren Passie ten top, bruisende krachten ontwaken en fleuren. Zonnig warm klinkt een fel en meeslepend opzwepend lied Galmend en doordringend juicht mijn lichaam, ik geniet. Een blakende ziel dankt om deze…

Voel jij ook de essentie van voorjaarsbloemen in de zomerwind en laat je vlinders vrij vergaderen afspreken dat gedrag veranderlijk blijft of geef je ze vrijheid voordat de zon ondergaat rijk geworden met rijkdom van eenzaamheid onder eeuwenoude schilderijen ooit kom je bij me terug met slechts essentie van tijdloos droom…

je ademt bloemen terwijl het groent en plotseling hoog grast het heeft mijn schuchterheid en jou compleet verrast zo uit het paradijs van onvoorspelbaarheid nemen wij nu alle tijd ik zie het in je ogen triomferend in je lach jij weet mij weer onverwacht heel zacht te raken het is magie die langs de vingers speelt verleidelijk…

Wijs: Sous le nom de l'amitié. Zie, daar komt de Jeugd van 't Jaar, Versierd met frisse bloemen, Versierd met frisse bloemen, Liefde en Blijdschap volgen haar. o Wie zou u niet roemen! Zoudt gij niet welkom zijn! Brengt gij niet, brengt gij niet Zoele lucht en zonneschijn? Lente, zinnebeeld der jeugd, Hoe kunt gij mij behagen…

Den Helders volk laat zich eenvoudig remmen Door desinteresse, tegenzin of kolven Vergaat straks de gemeente in de golven Als niemand nog de puf heeft om te stemmen Dus zijn er stuntlocaties ingedeeld Met Toots die nog eens op zijn broodje speelt…

spiegel nimmer zonder vreemden volière die de inbreuk van ontheemden begroet met een beurtzang tussen buiten zonder binnen en het zich buitensluiten droge regen koude zon en een stom naar elkaar staren tot aan de horizon vol woekerende meubels en muren sneeuwend in hun evenbeeld je bent snavel aan snavel roofvogel belust je dood te plukken…

Mooi zijn is het kunnen luisteren uit het hart, oprecht, spontaan Heel hard op of kunnen fluisteren "Ik ben echt met je begaan..." Mooi zijn is de ander steunen Bij verdriet, of zorgen, pijn Op zijn schouder kunnen leunen „Ik zal er altijd voor je zijn" Mooi zijn is je naasten geven Nieuw vertrouwen, rust en moed Ieder weet dat hoop doet…

vanaf vrijdag gaat de temperatuur de temperatuur gaat zoals altijd, bijvoorbeeld 1942 toen het zo koud was dat de oorlogsauto's over het ijs reden inderdaad de Duitsers had ik het met m'n moeder over zij dacht dat het in de hongerwinter was maar het was 1942 en niet 1945 zij herinnert zich dat nog goed en kijk hier een paar…

Nog voor ik afscheid heb kunnen nemen voel ik al het gemis van een winter die niet komen wou. Mis de oneindigheid van oogverblindend wit Gedempt en verstild alleen het knerpend geluid van samenpersende verse sneeuw onder warme wandelschoenen Mis m'n rode oren gegeseld door rondgierende wind en jeukende tenen na een te lange winterwandeling…

geen omhelzer de priester hij ziet met ons het duister in die pijl hij wijst mij aan hoeveel verloor ik niet…