Alle inzendingen, jaar 2014, week 11

Aan de zelfkant sta ik graag. Op de rand van geluk en juk van verleden. Ik balanceer het heden met een manke tred voort. Mijn klein kwijnend zijn, een hanzenpad gestippeld. Een bouwwerk van kruimelend zelfmedelij. Aan de zelfkant sta ik graag, Het houdt me op de been, Maar waar moet ik heen?…

Je was even bij me in gedachten ontstaan na een droom we liepen samen over de kust van een emotieloos strand jij bladerde mijn geheugen terug naar mijn lijfsbehoud ik nam een beetje ruimte uit mijn omgeving die een zweterige geur had je vertelde iets over een gestolen tekening ik gaf je een leeg vel papier voor de toekomst nog voor…

Oorlog, oorlog in je lichaam. Oorlog, het vernietigt alles langzaam. Er was eerst vrede, vrede in je leven. Zonder dat vechten en alles te moeten geven. Langzaam gaat die oorlog zijn gang. Ja dan pas, dan pas worden we bang. We verliezen onze krachten En gaan gebukt onder vele klachten. Die oorlog bezorgt ons keer op keer een slapeloze nacht…

Een mooi meisje, dàt wou ze zijn dus nimmer meer worden gepest en willen eindigen onder de trein En ook zoveel mooier dan de rest Mooi zijn, o dat was haar droom zodat ze nooit meer gepest werd Nooit meer horen: Jij bent sloom of: Jij stinkt bestendig naar snert Een mooi meisje, dat was ze wèl een tikje zwaar, maar wat gaf dat Om haar…

jij hebt de palmbomen nooit zien groeien op het eiland dat gekozen was zag alleen het blauw van zee een heerlijk warm strand en een beschermende hand maar in de golven was geen diepte alleen een keurig kabbelend gaan je dialoog vervlakte zonder verrassingen in vorm en kleur van het bestaan de eerste schreden zijn gezet heet gloeit…

De hagelbuien raatlen door de hemel. De bamboestangen klapperen luidruchtig. De wilde ganzen trekken krijsend verder. Het water kreeg een korte snelle golfslag. Het gele leem vertroebelt de rivieren. 't Heldere van de zee trekt zich terug. Het wilde voorjaar spiegelt in mijn ogen. Ik voel een schok door 't plekje roerloosheid Dat mij aan hemels…

En weer is het gelukt voor 1 april Mijn centen bij de fiscus aan te geven, De vreugde van het stemmen te beleven - Dat maakt met heel veel landen het verschil. Al is ons landje kneuterig en klein, Wat is het fijn in Nederland te zijn.…

Ik knier dat het een aard heeft. Waar het land verdampt, in asblauw een pluim een veeg uitgestrooide lijn het zand condens de adem licht de adem in waar. Ik had je uitgerookt ik knier je lag in splinters narwalhoorn in mosselscherven o. En de oestervloot van 17-zoveel vertrok, sloeg zich uit en haalde verhaal op het land je was scherp als het…

Ik laat je lopen, al heb je dat nog niet geleerd. Ik kom vaak wat ongelegen, maar word nooit genegeerd. Je wil mij snel weg hebben, maar toch neem je de tijd. Zelf heb jij mij ingenomen, maar nu wil je mij kwijt. Misschien ben ik wat dunner, dan jij dat bent gewend. Misschien ben ik wat natter, iets dichter bij jouw krent. Wees niet zo gespannen…

de tijd versmalt verspringt verzoekt de goden, de tijd versnelt beweegt met maagdelijke trots het schrijdt het heelt, keert huiswaarts na verveling en raapt de kiezels van de straat, de tijd een drenkeling in nood de tijd een reiziger, een tijdslet die zich voortbeweegt die het sterven in mij – ons doet rijpen, die herinneringen laat vervagen…

Vroeger, in mijn vrije tijd Deed ik aan aquarelleren. Dat kwam er vaak op neer Met water en verf modelleren. Maar sinds ik dicht Aquarelleer ik met woorden Schrijf ik met lichte toets Taalkundige akkoorden.…

uit piëteit voor de grote Twentse dichter Willem Wilmink nam ik een duveltje uit een doosje schonk hem langzaam in en keek vol verlangen naar de schuimkraag liet hem dansen als vloeibare poëzie over mijn tong langs m'n huig naar de maag daarna nogmaals in slow-motion lekker traag...…

ik zie ze vliegen rondom het huis ter duin spreeuwen drones?…

Een zwerm kraaien scheert krijsend boven mijn tuin als is het hen menens…

Euthanasie op de rand van het leven ik wankel, hou me vast nee....... doe maar niet laat me maar los mijn blik is al naar voren ik zoek ik zoek mijn man ik kan niet laten om te zien naar tranen van mijn kinderen ik ga wel, maar ik kan niet ik kan wel, maar ik ga niet nog niet of toch zal God mij ooit vergeven wie helpt mij bij dit…

Een opera die oog en oren streelt, Wie Dido en Aeneas wil bezoeken Merkt wel dat hij niet dagelijks kan boeken, Twee dagen in de week wordt er gespeeld. Men gaat er ook vanuit dat je dat weet, Daar een der hoofdrolspelers Di/do heet.…

Lentefee met je mooie ziel jij bent het altijd geweest waarvoor ik viel en genoot van je feest met al je tere tinten groen je bloemenpracht met je zonnelicht je hemel zo blauw daarmee raakte je m'n hart dat open ging voor jou lentefee, nu val ik opnieuw voor je oogverblindend seizoen…

als hij binnenkomt ligt ze op bed te wachten, naakt sierlijk uitgestrekt, gewillig een tikkeltje geil al hij vleit zich tegen haar aan, kust haar innig en teder streelt haar borstjes en voelt de zwelling van haar parmantige tepels die hij langdurig kust tot ze murmelt lik me nu wat hij met graagte doet zoals hij weet dat ze het…

luister naar mijn dromen als ik jou andermaal vertel met een zachte stem wat je toe mag komen neen, ik verdraai het daglicht niet ben ook geen schaduw die woont in de nacht, voel maar de bries van tederheid die de nieuwe aarde verzacht ik ben het, de lente die je naar binnen brengt en ook naar buiten geleidt diep in jou bevindt zich…

Muziek die Vrijwel alle Gemoedstoestanden Die ik ken Vertolkt in Eindeloos refrein Van diepst verdriet Tot de blijheid dat Ik er ook mag zijn Tonen hoog en laag Komen er in voor Maar 't is de Ondertoon die me Tot leven maant Altijd terugkerend Tij dat zonder zich Zelf te verliezen Altijd weer het leven Brengt, aan…

Geert Wilders laat zijn roedel luid scanderen: 'Veel minder Marokkanen in de stad' De eerste huizen worden straks beklad Gezaaide haat kan zomaar exploderen Contouren van een oude spookgestalte Kristallnacht en een verre zwarte halte.…

Aan de rollator duwde ze haar ouderdom naar binnen en gaf haar stempas af in ruil voor een gevouwen krant. Alleen het zien al maakte haar zeer opgewekt van zinnen. Het leek bekend, dat stuk papier drong door tot haar verstand. Vanuit het hokje klonk ineens haar vrolijk stemgeluid: ~Kijk aan, ‘t vertrouwde potlood is er deze keer ook weer; Goddank…

Kaarsrechte polderdijk Naamloos fietspad Ernaast voor hen Die het duel Met de eenzaamheid Durven aan te gaan - Juist hier de Eenzaamheid die Ik voel om wie Ik verloren heb De boomkruinen Wijzen mij loom De windrichting Aan waarin ik Mijn troost mag Zoeken, ze wuiven Met zachte beweging Mij de troost toe Die ik zo…

Waar ik herleef, in sleur verzink, met graagte samen elk moment een teug genoegen drink.…

Er zat iets poëtisch in de conversatie we wisselden gegevens uit met geluidloze woorden een duif weggevlogen uit een oude droom vloog over een landkaart naar de horizon waar geniale autisten gespecialiseerd in nudisme de route van organisatie voorzagen je vertelde iets over een woonplaats waar vogels met de doden spraken ik…

Geld als doel heiligt middelen. Graaien en verarmen. Geld als middel heiligt doelen. Geven en delen. Geld moet rollen als materieel. Geld moet kiemen als zaden. Geld moet stromen als water.…

Je kunt van ‘Geertje’ Wilders alles zeggen Maar als je ziet hoe hij uit beeld verdwijnt Rep dan niet hypocriet van ‘open eind’, Dat filmpje is eenduidig uit te leggen. Maar lukt het eens een keer subtiel te rappen… Ik zal de laatste zijn om weg te zappen.…

Tijd leert mij dat zijn hier een kwestie is van laten De wereld is van iedereen gedichten.nl voor hartstochtelijke fanaten Tijd leert mij dus te- gelijkertijd dat jij en ik van het leven moeten snoepen want laatste adem, voor dat je 't door hebt, als laatste zucht Tijd voor reflectie als begeerte de wereld in Tijd leert ons ook lief…

De nacht is splinternieuw en met ons onervaren. De nacht is opstand binnenskamers draagt de geur van zoethout de koelte van kerkuilen de blauwdruk van een schreeuw. De nacht is geen gebrek. We zien onze schimmen gebaren in het raam alsof we naar elkaar seinen ons vast willen klampen als mistige drenkelingen. ----------------…

het vlammend zwaard staat roestend naast de open haard het vuur van sagen en legenden is gedoofd door de dagelijkse tv-ellende de namaakheroïek van de massa media verkent in plastic zijn gebied verdwenen zijn de heksen op de waag sprookjes spelen niet de baas het schermpje regisseert jouw leven want jij bestaat alleen als je…