Alle inzendingen, jaar 2014, week 15

zijn letters brullen zwaar naar wat hij onvoldoende vindt het kind in hem lijkt al verloren aan de schommeling der tijd hij is zijn onbevangenheid vergeten en bevrijdt slechts nog wat witregels, verborgen achter glas al struikelend schaart hij alras zijn voeten langs elkaar en onderwijl verklaart hij, dat zijn eigen glans vooruitstreeft…

Heer, U hebt de schepping mooi gemaakt vanmorgen nog raakte ik ontroerd: werd ik er door geraakt.…

Als ik nog lang naar dat blauw blijf kijken mis ik mijn trein, maar om zulk blauw zonder gelijke moet het zo zijn. Treinen kan ik nog vaak betreden, maar deze straling zal ik misschien in al zij innigheid na heden bij leven niet meer zien. ------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1976.…

zegevierend was zijn intocht verlopen had zijn onbekende leven afgesloten met palmtakken toegejuicht getuigt hij de verlosser te zijn een kleine kern volgelingen neemt hij mee naar de koele tuinen van gethsehmane om daar in rust het avondmaal te delen ook judas is daarbij maar vertrekt voortijd verraden wordt hij vastgezet veroordeeld door…

“Van wat voor stof een glazen oog wel was…..” De zuiderbuur bleef hier het antwoord schuldig, De leider van de quiz legt uit, geduldig: “Natuurlijk maken ze zo ’n oog van glas.” “Best logisch”, liet de Vlaming pienter blijken, “Zo ’n oog is om doorheen te kunnen kijken.”…

Een hurkduik ondanks elleboogblessure Was wat uiteindelijk de doorslag gaf Britt Dekker viel aanvankelijk wel af Nu mag haar schoonspringstrijd wat langer duren Zo springt de ster en juichen wij weer allen Die sterrenstátus blijft toch almaar vallen…

de blikken van stille mensen op het perron vertragen de trein hun slappe armen houden de wijzers van de stationsklok tegen ik draag geen bloemen onaangenaam dwarrelt koude lucht op ik denk aan de gesloten blinden stof dansend in zonnebanen over het bed met de koperen spijlen vermomd als de maan herken ik haar achter het beslagen raam…

Getatoeëerd voor het leven geëtst de zwarte lijnen hult leed in gelooide huid onuitwisbaar de diepe plooien de tijd krijst het schreeuwend uit scherpe naalden diep gestoken pijn van ingebeten zuur getatoeëerd voor het leven getekend, niet meer puur snorrend snijdend gaat het lijden permanent in inkt gekrast het bizar geweven kunstwerk…

Mijn gedachten, dwalen naar waar mijn daden niet toe kunnen reiken. Mijn dromen, vliegen me naar waar mijn voeten mij niet kunnen brengen. Mijn wensen, zweven naar waar menselijke krachten niet tot in staat zijn. En mijn ideeën, dartelen naar waar feiten de mogelijkheid omver gooien, maar mijn dagdromen... Brengen mij dwalend, vliegend, zwevend…

Hier zie je Einstein experimenteren Hoe je het wiskundig formuleert En door logisch na te denken Gaat het meestal niet verkeerd. Na lang en geduldig zoeken Had hij inmiddels wel geleerd Dat de allerlaatste grootheid Moest worden gekwadrateerd.…

de zonnestralen geven het zilveren feest een gouden randje…

nu ik hier zo sta ja ik zal eeuwig onthouden hoe jouw palmen alles rondom hoeden voelen en voeden ik mag niet vergeten hoe je damp vervluchtigen doet met twee linnen lippen een wade van gezwachteld speeksel in lagen bracht tot basilieken – koralen van eenvoud zo zoet - hoe je gewelven van niet bestaand been de processie laat dragen…

Als wij U danken U de grote kracht, hogere macht danken wij ook onszelf kleine krachten, lagere machten omdat het geen eenrichtingsverkeer is met U U zoekt ons, wij zoeken U en dan moet het wel raar lopen als wij elkaar niet vinden zoals wij elkaar vandaag gevonden hebben hier aan de eet-tafel bijeen voor de maaltijd, de ontmoeting, het…

Er was wind, hij waaide tegen ook was er water dat wat aanmodderde en het goot, dat het rampen regende dus het was niet goed maar de hoop bleef steeds dat het over waaien zou, tot de donder insloeg in kartonnen dozen vol weggepakte kommer Leeg spoelt dan toch alles verder zonder start of einder verlammend in het niets van nutteloze…

Twee duiven op ons dak trippen voorzichtig heen en weer. Ze groeten met hoofse buigingen of 'kopknikken' plechtig zoals een heer. Ze toeren met opgeblazen krop en maken zich breed. Dan buigen ze deftig, de staart omhoog en slepen statig hun verenkleed. De opgedofte doffer schuift met imponerend koeren driftig heen en weer. Eerst…

In stilte hebben We je gekregen Waar wij je Met zoveel vrolijkheid Verwachtten - Voor je geboren werd Was je al in stilte Gestorven, Zijn we onverwachts Bevallen van de dood In liefde opgedragen aan onze zoontjes Rikkie * 29-09-1989 + 29-09-1989 Rik * 25-07-1990 + 25-07-1990 Van papa en mama…

Betonnen longen Granieten hoofd Gevoel dat voor Altijd lijkt verdrongen Vuur voorgoed gedoofd En dan toch zo maar Hier het licht dat ons in De diepste vezels raakt, Ons de ogen opent Voor leven om ons heen - Dansende lammetjes, Een gewillig schaap Dat zich moeiteloos Melken laat, zilveren Meeuwen die koninklijk Zwevend…

(vluchten kan niet meer) hier aan het einde van de tijd klamp ik me vast aan wat mooi is, ik kwijt jouw hand die zacht de mijne draagt de zon daagt in het oosten hier op deze koude plek waar de aarde zich in warmte kleedt; geen lekke vaten maar een volle vaas rond het decreet van zoete liefdesrozen laten we verpozen naast de laatste…

Nee, men heeft geen tijd Er is zoveel eenzaamheid Achter de gesloten deuren Zitten mensen te treuren Heel alleen Met niemand om zich heen Herinneringen uit het verleden Maar niet kunnen praten over het heden Kijk of je zo iemand kent En met een bezoekje verwend.…

Het koudste seizoen weerspiegelt onze liefde, warmen we nog op?…

Al is het fijn jou weer te zien het heeft te lang geduurd om treurig rond te dwalen alleen in droomverhalen van ja héél misschien Ik heb het leven geleefd mijn pad bewandeld verder gewoon gehandeld wat het nu moment mij bracht niet meer en minder verwacht De droom was bijna overleden Nu ik jou ontmoet in het heden is de waakvlam…

Ik wacht op je al wacht ik voor niks; dan weet ik, dat ik niet voor niks op je heb gewacht!…

Rivier, kerk en Hollandse lucht mooie contouren van toren Decennia terug, leg- de men hetzelfde plaatje vast. Hoe- wel de Dijk niet was opgehoogd bomen stukken klei- ner waren kribben nog in ontwikke- ling en jij en ik samen vloeibaar…

Lieve Morris Klein en wollig, warm en zacht Lief en soms lollig, je mooie ogen en je dikke vacht Rustig maar ook levenslustig Je ronde snoetje, een schattig toetje Op je kussen, op de trap, voor het raam of in de tuin In de zon of voor de haard, lekker languit met je hoofdje schuin Nieuwsgierig, dagelijkse inspectie van je wereld collectie…

Hij hief aan het feestmaal de beker zo hoog, Hij sprak, met verwaande woorden, Van al zijne voorspoed, van al zijn geluk, Terwijl zij hem zwijgend aanhoorden. Hij sprak zonder eerbied noch medelij Over 't onheil van vreemden en vrienden, En zei, dat de rampspoed geen wakkeren trof, En de andren hun onheil verdienden. Mijn…

Die avond vertrok een auto richting snelweg en de honden blaften niet het dashbordvak was leeg op een kaart van west-europa na een pak tissues een aangebroken rol pepermunt er woedde koude oorlog in mijn hoofd we reden zwaar weer tegemoet tegenliggers voerden groot licht in de verte wij naderden de interzone niemandsland het…

waar hoop het arrangement in tijd en plaats gestalte zal geven is verlangen de fysieke en geestelijke wil om een te worden in voel en herbeleven samen dragen zij een toekomst zonder vragen in het perspectief dat toeval hen ooit zal behagen…

Ik hoor wat vaker twintigveertien zeggen Tweeduizendveertien is nog wijdverbreid Maar ja, die extra lettergreep kost tijd Dus zal tweeduizend het ooit af gaan leggen Misschien speelt ook het States-effect wel mee: Daar scoort nu ‘twenty fourteen’ een op twee…

toen de hoge stem van de castraat inviel werd het doodstil... de angst was merkbaar in het publiek men besefte maar al te zeer dat het laatste uur had geslagen…

de treurwilg steekt z’n kroon op: lente op z’n hollands…