Alle inzendingen, jaar 2014, week 3

De dag fluistert licht zo vreemd ik heb mijn ogen in het oude dicht mensen praten in verhalen alles leeft om terug te gaan in het grut die na ons zaten zie ik spiegels in mezelf staan ik gooi een steen het water rimpelt in vertraging verder het leven kabbelt naar de oevers van een klein respijt aan het eind raak ik alleen…

Als de nacht Meester is in Mij, de dag Het gevecht Om het licht Verloren heeft - Het donker Mijn gedachten Knecht, en ook De slaap zich Overgeeft aan Het onderbewuste, Het ondermaanse Van mijn eigen ik, Zie ik dat Ik wezenlijk verander, Dat ik mezelf Niet meer ben, Hooguit nog iemand Van eeuwenlang geleden…

Ze zeggen dat ik mijn kleuren even moet vergeten, maar dat ook ik uiteindelijk wel zal stralen. Eerst zal ik het eventjes zwart-wit moeten zien, dus geef ik al mijn kleuren op. Je zou kunnen zeggen dat mijn kleuren overstemd worden. Ik luister naar anderen, want deze stemmen overtuigen mij. Het gevolg was dat ik de uniekheid in mijn eigen stem…

Eerst was er het blauw - eigenlijk was het er altijd al maar het viel niet op omdat er verder nog niets was. Toen, een moment een fractie van een ogenblik later, hoewel aeonen voorbij waren gegleden want de tijd was nog niet geboren, ontstond het rood in het eindeloos zwart. De Wind zag het, stak zijn vreugdevuren aan draaide zich om…

Vilein stuurt hij afbrekende woorden door het "gesprek" even en steeds weer dat wat schreeuwen wil. Ze "luistert" met kleine slowmotionoortjes, klaterende bosbeekogen, doorlopend ondoorzichtig. Geef nu eens een woord, wat woord dan ook, dat als eendendons voelt.…

wat heeft de dichter bewogen en waar dacht u aan vraagt men mij weleens dan denk ik dikwijls de dichter bewoog nauwelijks en dacht nergens aan dus zó kan het ook een gedichtje schrijven zonder pretentie en dan maar wachten op de reacties…

het is niet door de regen dat ik een huis bouw rondom een rusteloze gedachte noch door het vilten mos - een trage stroom die stenen streelt- het is niet omwille van het gesuis dat sluimert als een sombere wolk tussen kale muren en verspilde tijd het is om het geluk te vinden -een gevleugelde liefdesdrift geborgen in een onvergankelijk…

Bidden doe je meestal besloten veelal met je ogen gesloten gevouwen handen, gebogen hoofd gooi je je hart en ziel open intens mediterend loven en hopen Ga je het gebed echter delen in een bijeenkomst of kerk door hardop vroom te bidden dan wordt bidden als praten niets mis mee, moet kunnen wil ik ook iedereen gunnen Maar in mijn perceptie…

Wees niet bezorgd over je leven Of wat je zult eten en drinken En waarmee je je zult kleden Geloof dat God je dit zal geven. Let eens op de vogels om je heen Zij kennen geen zorgen over eten God geeft ze wat ze nodig hebben Zo wil Hij zorgen voor iedereen. Bekijk de bloemen op het veld Ze staan daar prachtig te bloeien Zonder zich druk…

Kunst en cultuur en ook nog wat van taal; de koppen worden bij elkaar gestoken. In Groningen gebeurt het allemaal. ‘t Docentenkoor gaat er zijn pot weer koken. Zo veel op ’t repertoire is niet frugaal; ja vuur genoeg om ’t flink te laten roken. Kunst en cultuur en ook nog wat van taal; de koppen worden bij elkaar gestoken. Voor ’t onderwijs…

Laten we het maar weer hebben over het inspirerend niets zo'n begin waarin nog alles mogelijk lijkt, een godin verwekt en geboren wordt. Een wezen met jouw neus en borsten daarmee menselijk blijkt met een kern van eeuwigheid ogen als oud licht, Venus zeg je dat je heet ik stel me voor als de smid van een uitdijend heelal met…

Ik voel de zachtheid van deze winter waarin de natuur zich vroeg ontpopt. Het is niet te koud voor Jan Splinter, de groei is eigenlijk niet gestopt. Bij het snoeien van hoge bomen wordt veel rottigheid geconstateerd. Maar de rivieren blijven stromen, niets bevroren, geen tij gekeerd. Alles stroomt nog in één richting wanneer houdt…

Altijd aan deze Kant geleefd In volstrekte eenzaamheid Gewoond in mijn Cel van drie bij vier Ben er ook wel Aan gehecht geraakt Opgesloten te zijn Binnen de kaders Van mijn leven En toch trekt De overkant Hoewel donker En ongewis Wil ik ontdekken Wat ik in dit leven mis…

zoals jij jouw ogen vol vuur en tsunami van kritiek over mij heen kan laten gaan die door geen Dench of Streep is te overtreffen glimlachend en niets zeggend ik de weg kies van de minste weerstand omdat jij vindt dat ik ook weleens de kamer zou kunnen stofzuigen smelt ik alleen al voor jouw grote vurige ogen vol van temperament die vanuit…

Ik mis hem al, je goede raad nog voordat de reis begonnen is oud ben jij geworden, hoogbejaard vader met fijne witte haren jij hebt vast meer levenservaring interessantere dingen meegemaakt gedachten, ik zie ze voorbij trekken, opnieuw speelt de levensmelodie steeds weer eenzelfde verhaal, blind lijk een boom, telt enkel zijn herinnering…

Soms loop ik in het duister Dan weer in het licht ik voel de koude regen Verfrissen mijn gezicht Kijk ik dan omhoog En aanschouw ik dan de maan Wil ik roepen, lieve mensen Zie dan aan Dat in dit duister Een lichtstraal neerdaalt Zodat een ieder Nimmer meer verdwaalt Volg daarom met vaste tred Het door Hem verlichte pad Pas dan…

Ze wenkte Bewegen zag ik niets Maar volgen zou ik…

durven was een openbaring waarin ze eindelijk zichzelf begon te vinden maar zij wilde meer dan gewoon gelukkig zijn in een hopeloze poging tot zelfbevestiging verdronk ze haar gevoelens als een nest jonge katjes in een teil water en het laatste dat nog niet dood wilde werd doodgeknepen pleinvrees kortwiekt de holle vrijheid…

ik schrijf met bloed nog krullen letters mijn laatste levensmoed niet op geschept papier maar een simpele a vier de verhalen uit mijn leven op de lijn bibbert de pijn eist in felle uitschieters steeds alert te zijn nog is het te lezen al vlekt het rood op de plaats waar ik voor even ben gebleven zal de ondertekening niet halen…

1. 't Is jammer, daar zijn doornen aan de rozen! Zo klaagt de pessimist, naar 't redeloos gebruik. Wij danken God, dat Hij, voor braven en voor bozen, Met schone rozen siert de wrede doornestruik. 2. ,,Voor allen Vrijheid!" eist de meerderheid der kranten. ,,Althans," zo gaan zij voort, „voor onze geestverwanten." 3. ,,Ik denk…

Al heb je een id-bewijs op zak Denk dan niet dat het zonder meer betekent Dat je daarmee niet snel wordt ingerekend Een beetje pech en je zit in de bak Daarom doe ik na rijp intern beraad De deur op slot en kom nooit meer op straat…

Wie niet op eigen kracht een koers kan winnen Verstopt een klein machientje in het frame, Een uitgekiend geraffineerd systeem, Hoezo doortrapt…..hij moet toch wat verzinnen ! Die wint de koers dan met het grootst gemak, Noem mij een sport met nog meer hellend vlak.…

Ik droom je onder een hemel die echoot als een turquoise zee die hoge golven blust Ik lispel je van je kruin naar je tenen tot je navel mijn lippen kust…

Ik denk dat ik op kickboks training ga Om in het Amsterdamse uitgaansleven Wat kopstoten en highkicks weg te geven Want als ik later bij de rechter sta Die mij daarvoor een tijdje op wil sluiten Gaan alle vrouwen zich aan mij te buiten.…

Welvaart wordt verdedigd Als een behoefte die wordt bevredigd. Loopt het als een trein Vindt iedereen het fijn Dan moet dat wel welzijn zijn. Als de welvaart, welvaart Zit er wel vaart in de welvaart.…

Terwijl een ochtendzon nieuw leven schetst op jouw gezicht duizelen woorden als een wervelstorm over een ontspoorde natuur. Sneeuwvlokjes en bloesem dromen en zinnen en tegengestelde dingen. De aarde beweegt onze grenzen voorbij maar onderhuids zetelt een intieme wens in een inner aller oerstilte zijn we pas vrij.…

in de loop van vele vervagende jaren raakte ik je kwijt in een duistere uithoek van mijn lichaam klonteren weggeëbde opeengehoopte herinneringen samen tot een amorfe massa zoals vergeelde foto's in een kille kelder gepropt in uiteengevallen vergeten kartonnen dozen zich gekruld en gescheurd een weg naar buiten wurmen waar de hongerige…

iets van levensvatbaarheid als een eeuwige stroom die grote dorst lest zo mogen wij van geluk spreken koesteren levenslust zolang het water blijft stromen…

Tranen zijn zo kostbaar wees er zuinig mee verspil het niet aan onzin breng niet nog meer naar de zee Geef het niet aan dingen zonder enige waarde dat zilte vocht is o zo slecht voor al wat groeit op aarde Vreugdetranen zijn onbetaalbaar laat die maar rijkelijk komen die openen hart en ziel laat de rivier der liefde stromen…

Liefde op het eerste gezicht... Ik geloofde niet dat het bestond maar al op de eerste dag dat ik je zag was ik op slag verliefd op jou. Wat ben je mooi! Zwartfluwelen ogen, lippen honingzoet, je haar een donker persianer van het zachtste soort en een koffiebruine huid. Steeds als ik je,soms na onbehaaglijk onverdraaglijk lange…