Alle inzendingen, jaar 2014, week 42

en als je mij hebt doorgrond, weet dat er daarna niets meer komt wat jou nog verbazen zal in mij jij mijn restwaarde afschrijft waar ik liefheb in ons trouwboekje geen beroering meer voelt aan de andere kant van ons bed waar ik al jaren niet meer kom je mij plichtmatig welterusten wenst verval ik in het stilzwijgen van ons huwelijk…

waarom zou ik verzwijgen dat de tijd begint te dringen welk levenslied wil ik nog zingen; ik ga er nu al van hijgen is het een opgedrongen keuze of zomaar een leuze moet ik het laten gebeuren of toch nog iets anders inkleuren het kan ook een luxe zijn zo te kunnen denken en dankbaar zijn wat het leven nog zelf mag schenken is het…

Als liefde te koop zou zijn, zouden rijen mensen staan wachten tot ze aan de beurt waren. Niet de liefde achter de rode lampjes, want die reikt slechts tot de deur en knip. Maar als liefde werd aangeboden met de air Miles pas in de aanslag, zou haat dan uitgebannen zijn?…

Hij sprak, over gewone dingen die een ieder toch begreep, hij zeurde niet over kleinigheden en daar zat 'm net de kneep. De gewone dingen die hij besprak, stelde een ieder op gemak maar hen, die zijn taal niet begrepen, hebben zich de armen blauw geknepen. Het is soms beter om te weten, waar een mens toch over praat, want jij…

Na maanden uitstel kwam het er van de week eindelijk van, er kwam een nieuwe grutter is ons stadje, precies degene die we ook al bezochten om de paar weken, en nu dan in de buurt. Acties waren aangekondigd in de vorm van; op dag 1 krijgen alle 250 klanten een bos bloemen. Dag 2 enz enz. Nietsvermoedend lopen wij gisteren het winkelcentrum…

een aalscholver schouwt vanuit de top van de iep de begane grond overal meent hij te zien het recht van de sterkste…

Eindelijk weer even rustig ademhalen na alle drukte, stress en zorgen, onmacht en geen zin meer in zoveel wat moet gedaan. Toch is vreugde niet voorgoed gegaan want onverwacht schijnt even weer de zon en trilt de herfst in duizend gouden tinten. Ik zie hoe jonge kinderen blij dansen in het rond en nog geen vragen hebben zoals wij zo vaak.…

Was poëzie van Harry al niet veel soeps na Frida bij Pauw staat de naam Mulisch echt voor de Campbell Soup cans van Andy Warhol Het gaat niet om inhoud maar om kleine witte wurmen vermicelli bij iemand thuis die ik niet wens te kennen…

Camiel Is de schlemiel. Hoge bomen Naar beneden gekomen Eind aan dromen. Uitgevlogen Eruit gevlogen.…

In de tuin vol herfstkleuren hangt een geur van humus, geen blad trilt. Onvermijdelijk wacht hij daar verstild op wat de muze van hem verlangt. Poëtische zinnen willen maar niet stromen, ook al is aan elke voorwaarde voldaan. Hij denkt, ’t is met het dichten gedaan. Wat rest er van al mijn literaire dromen? In die sfeer van tragiek en droefenis…

Glorieus verheven door de lucht Gaan de zwanen in hun vlucht Sierlijk piepend krakend wit Hun halzen golvend in gelid Reikend naar een hun bekend doel Een nabij gelegen sloot of poel Of verder noordwaarts buiten zicht Naar gronden waar hun toekomst ligt Als zielen reizend wonder wetend Zelfverzekerd aan queeste geketend…

sinds de najaarszon het won van de zomerzon lijkt ze gevleugeld - haastig en naarstig op zoek naar een restantje nectar…

hoor het bronstgeroep de imponerende oerbrul echoënd door het woud aarzelingen, schuwheid verdwijnen als de bladeren op het naakte kreupelhout geweien treffen elkaar het leven is sterk echter met zacht geweld wordt na een laatste stoot in het terugtreden de overwinning verteld…

Als je geliefde gestorven is dood en begraven is ‘Dan is hij niet meer jarig’ Geen jaartje meer ouder wat valt er nog te vieren? Zijn eerste verjaardag na zijn overlijden, heengaan voedt en voelt vooral het verdriet het gemis, dat hij er niet meer is “Maar je bent pas echt dood als ze niet meer aan je denken” Hem niet meer herdenken…

een keizerlijke kleur wil ik door de regen spreiden sterk en baldadig de vlag van mijn verveling zwaai ik door uw middens en onthul de zevenentwintigste letter aan hen die niet geloven want het wonder moet mijn teken zijn ook dit beken ik dat mijn armzalige bewakers elke avond bij mij biechten en ik ervan tweemaal twaalf onvoltooide boeken…

Wil je het hartje horen? Straalogend vraagt ze het en klikt op lichtend glas. Na kraakgeluiden klinkt, we zijn verrast, jouw ademtocht als vreugdedans op het terras. Ontroerd zien we je blije moeder strijken over waar jij nog niets vermoedend, onderhuids de brenger bent van dit geluid. Je vaders kijkers kruisen olijk die van opa…

Als ik een rouwstoet zie denk ik: ~Ach dood, je wijlt in plaats van hier aan gene zijde, blij toevend in een hemelsblauwe weide en zit haast bij De Lieve Heer op schoot.~ Doch wat me minder lijkt, is wel ~Het Gaan~. Die fase moet je over kunnen slaan.…

Rijk voel ik me met dit Herwonnen leven dat zich Met het pigment van uiteenlopende Kleuren heeft gemengd tot De kleurigste verf die bij Elke gemoedstoestand past, Alle scheuren vult, en de Overgebleven plooien in mijn Gepijnigde ziel gladstrijkt…

Daar zijn ze weer twijfels Ze komen als zonneschijn Laten me in vragen Maken me onzeker Waarom?…

24-10-1995 * 24-10-2014 Al 19 jaar een ster een ster die glanst een ster die warmte geeft een ster die aan de hemel danst Altijd ben je daar waar ik ook ga of sta jij volgt mij steeds je gaat mij achterna In mijn doen en laten lijk ik steeds meer op jou dat geeft helemaal niets want ik hou nog steeds van jou Wij missen…

Kan toch? Vuil kijken, het ongenoegen eens flink vies laten blijken. Allemaal fronzen! En laat dat gebrom ook eens wat luider gonzen! Dat zal ze leren, zij die zo asociaal ons leven regeren! [gedicht in drie 'hepkoe's': elke hepkoe heeft elf unieke woorden, rijmende eerste en laatste regel, 5-7-5 voor de verdeling van lettergrepen]…

de wind kon ons niet deren wat zij ook probeerde wij liepen fier rechtop zagen het water komen bedreigender dan ooit in onze stoutste dromen een opeenvolgende rij van lange golven die fel beukten op de dijk het overslaande breken de zuigende geluiden het was alsof de hel zich uitte wij baden toch een kort moment voor hen in de…

Wanneer het lekker weer is De natuur in blijden lach Haalt pa zijn strooien hoed En moe haar bloesje voor den dag. De meisjes maken stijve papiljotjes in d'r haar, De jongens kopen 'n zwembroekje dan is het zaakje klaar. Om vijf uur 's morgens is het hele stel al in de weer, Ze stappen naar 't station en vader zegt: ‘Ach buurtverkeer…

De Vlaamse kunstenaar Dirk Denoyelle Zet het Oranjehuis typerend neer Met honderdduizend steentjes en nog meer, Hij wil de mensen daarmee iets vertellen. De Vlaming legt, wat wij al wisten, vast: Ons Koningshuis, één grote poppenkast.…

Achter ons raast een nachttrein dor het weiland - wij kwamen van ver, op verhaal, staan met lange jassen in de gang, herhalen enkele gebaren. Wij weten weer hoe deze vrouw ons soms niet meer kon zien wanneer zij door de grote kamer ijsbeerde, vlammen van zich afsloeg, onverstaanbaar werd. Iemand zal later, precies op dit moment wellicht…

Innig geliefd cadeau! Honderduizend maal zou ik mijn leven willen geven om jou te kunnen verblijden. Mijn hart lijkt niet te scheiden van jou. Mijn hoop is leven met jou. Vertrouw in mijn geloof in ons. Het lijkt alsof ik het niet kan vermijden, ik word onomstotelijk naar je toe geleid. Ons leven heeft ons voor elkaar voorbereid. Jij bent echt de allermooiste…

Als vogels in een volière twitteren wij erop los voorbij de ruimtelijke barrière in een vrolijke chaos.…

Het is weer Hondenweer. Je kunt het echte baasje herkennen Die zal zijn hond verwennen Met een uitje meer! Weer of geen weer Altijd hondenweer.…

hier werd destijds geladen en gelost gewichtige zaken van overzee die weken onderweg waren een heen en weer tussen werelddelen met het oost-west thuis best gevoel doch bovenal heerst er nog de nostalgische hang naar lang vervlogen schepen die schipbreuk leden in de haast der tijd…

er loopt een mens een Scheveningse mens over het havenhoofd het grijs-basalten hoekige altijd standvastige Scheveningse havenhoofd regen - windkracht negen noordwester stormt genadeloze striemen over nat-zilte wangen vers-frisse oren-gesel gloeiend rood beklimt de mens het hoofd wind tegen zout water op beurse lippen schuimende…