Alle inzendingen, jaar 2014, week 6

-woorden bij een foto- ergens buiten de stad waar de tijd alleen nog in het verleden huist verhullen gehavende muren een roerloze leegte rond ‘n verweesd en uitgewoond bestaan en ook de mensen die hun dagen hier sleten zijn reeds lang naar het stof der aarde teruggekeerd enkel ‘n verdwaalde passant die in deze bouwval beschutting…

Jaren geleden zat ik tegenover Els Borst in de tram in Amsterdam Zij met een grote bos bloemen ik met de vraag iets tegen haar zeggen in de trend van Bedankt Mevrouw Borst voor de moed over grenzen heen te kijken ook die van de dood `haar pil van Drion´ Ik ben geschokt ongeval, misdrijf of natuurlijk overlijden Haar onverwachte…

Een mens van Vlees en bloed Ben ik, met Een behoorlijk Lichaamsgewicht Maar, ik ben Toch meer, Waar is mijn Geest dan, De bron van Mijn ziel - Is ze gewichtloos Ten onder gegaan In de massa van Vlees en bloed - Of is er misschien Een geheime plek In dit alles Dat lichaam heet Waar ze huizen kan? 21 gram, zeggen…

Hoe vaak zeg Ik het niet, Die laatste Twintig jaar Staan me wat Jou betreft nog Heel helder voor De geest - Mijn geest, bedoel Ik, die naadloos Opslaat wat ik Met jou heb Meegemaakt - Alle ervaringen Opgeslagen in Een bron - Die de bron is Van mijn ziel…

Wie zich graag met kraakverse groenten de zuurte van het leven in huis haalt of beter, allerpopulairst.. wie zich graag aan topgastronomie waagt, het is niet de zuurte van het leven die voor pickles (prikkels) zorgt. De smakelijke komkomm - er - salade erbij bestelt de eenvoudige hete kip, in een indische groene schotel pittige kipfiletreepjes…

Toen ooit onze wegen samenvloeiden; bij ons twee de liefde zich openbaarde Bleek ‘t dat we sedertdien opbloeiden daar ik in haar ‘t allerliefste ontwaarde Twee stel ogen boorden zich in elkaar alsof plots van herkenning sprake was Herkenning dat was het toch, blijkbaar gezien de liefde die ik in haar ogen las Lang kastanjebruin haar in een…

Ik zie jou zo Ik zie jou zo zo moet jij zijn Jij moet zo zijn als ik jou zie Zo zie ik jou als jij moet zijn Zo moet jij zijn: dat ik jou zie ----------------- uit: 'Iets', 2007.…

ik wil mee ontsnappen uit kilheid en regen mee met de wind gedragen worden door vlagen los van de aarde genietend als kind zorgeloos in verwondering voor wat komen gaat en dat wat je achterlaat maar ik weet dat ik droom droom als een kind in een huis zonder wind…

Nu is het nestje warm bereid het blanke lichte zachte nestje, 'n stuk van buurvrouw en van 't bestje van tante en die overmeid. Strikjes, lintjes, zachte wolletjes liggen knus en dottig dolletjes in het witte zijden mandje, 't mandje met het witte kantje. Wat al hemdkens, wat al broeken al die zachte luierdoeken, wat al lichts…

De medewerker is nog niet ontslagen Of hij krijgt een offerte op zijn bord: Zijn oude loon wordt haast een kwart gekort En hij verliest een elftal vrije dagen. Gelukkig heb ik geen verstand van zaken, Maar met fatsoen heeft dit niet veel te maken.…

Een contragewicht Zorgt voor evenwicht. Bij belangrijke zaken Moeten wij er voor waken Niet uit evenwicht te raken. Ook al gezwicht, Voor evenwicht?…

tussen verregende herfstbladeren verwaaien snippers van de brief die zij na een oogopslag onverschillig verscheurde achteloos vertrappen modderschoenen flarden tederheid tot pulp…

Niet één krant wijdt er ook maar éne letter Aan reportages van de curlingsport. Misschien doen wij die sport wel wat tekort, Hoewel, heel Nederland lacht zich te pletter. De schoonheid van het schuiven met een schijf, Is dat een sport of spel of tijdverdrijf ?…

zij straalt als vuurwerk spreekt tot onze verwondering beweegt als zwanen ogen als candid camera's ze verzamelt filmpjes van haar glimlach in een geldkluis haar bedoelingen zijn als aardbeientaartjes als ze op haar vingers fluit komen eekhoorntjes toegestroomd ze trekt aan haar oorlel en bomen verschieten van kleur haar borsten…

De dag dat jij stierf in de handen van God. Hielp de reddende engel jou door de poort. De dag dat jij stierf in de handen van mij. Was mijn gevoel met emoties gehoord. Uitgesproken woorden voor jou geschreven. Leven beschermd dierbaar voort in een cocon. Beschermd kan ik deze met jou blijven delen. In herinnering zoals jij altijd achter mij…

Afstand Het verschil tussen "afstand en afscheid" nemen van mensen die een negatieve invloed op je hebben is: De mate van vrijheid die je daarmee voor jezelf creëert, die nodig is.…

Mijn zomer is zwart. Blauwe luchten blijven weg. De warmte is overal, maar niet bij mij. Verloren als een wees en bang als een kind. De korte nachten. Veel te lang. Hier is niemand. Hier is niks. Alleen ik en mijn kwaad. Ik ken geen god, want de duivel is mijn deken.…

barrevoets reisde ik - een onbesuisde tocht - terug in de tijd die - uitgerekt en vervormd - naast me strompelde de werkelijkheid haalde me met moeite in…

Ik draai aan de kraan maar er komt geen water ik probeer het later hij drupt, maar een echte straal wil niet gaan ik sta er wat zielig bij ik maak dit zelden mee je draait aan een kraan maar het water gaat terug naar de zee dit is niets voor mij het is gedaan.…

Wat een genot dat ik zo viel voor haar, want jarenlang was zij voor mij zo goed, was zij als chocola, zoeter dan zoet en vormden wij met smaak een perfect paar. In vuur en vlam stonden wij: met de gloed van wellust die ons omringde, de snaar die ons raakte in passie voor elkaar, tot ze venijnig doordrong in mijn bloed. Nu is het uit, met…

wanneer ik alle gedichten die ik ooit heb geschreven in een lint achter elkaar ga zetten dan zou ik de wereld kunnen omvatten met een literaire meridiaan maar wie heeft daar nog baat bij..?…

Tegenspraak wordt niet verhinderd door opgeworpen hekken of afgegraven grond het geeft lucht te denken over een brede dialoog met een te vroeg versierde partner. De molen waagt zich in tweespraak met de gorgelende wind zijn armen vermalen het de onderbuik gevoelens van een te vroeg geboren lentekind. Deze spaart mij legt een mistig winterlaken…

Ik wieg je op de dans van de wind en voel het spel van niet te vatten zuchten , terwijl een geroofde kus de holte van mijn navel vult, en geheugen zonder glimlach in één ademtocht als een leugen mijn huid voorbij wandelt. Ik sla mijn armen om je heen en ook het winterdeken. Trek mijn eigen huid dan uit en zoen al spinnend warmte…

Dag en tijd zijn niet meer Als ik mijn leven heb Losgelaten, Niet meer dan Een laken vol scheuren En vlekken rest nog Van wat ooit mijn Bestaan was - Op de plek waar Mijn leven zich Gescheurd en gevlekt Op een ordeloze bult Heeft neer gevleid Ontwaar ik een lange Houten trap die naar De diepte leidt - Mateloze diepte…

Zul je mij vangen als ik val als ik de sprong durf te wagen om die afstand te overbruggen van nu naar straks niet wetend wat de uitkomst zal brengen, wat ook niet hoeft gewoon doen met beide benen hoplakee opdat ik me laven zal aan hetgeen ik ontbeer, en pas zal verdwijnen wanneer die glimlach daar is, en mijn ziel schittert…

hoe teder schoon het oogt geschonken als impressie zachte winter zonder sneeuw zicht van lente jong beoogd als ik zo tussendoor dan waarneem dat een spreeuw gedreven baddert in de vijver al rondom een koolmees hipt of het fluiten wil 'wil het wel eens uitproberen' zenuwachtig twijfelt in haar ijver…

Met het dak eraf en ware blijheid in mij kan ik alles aan.…

De geknotte wilg Die geen tranen Bloedt, maar Uitlopers kent Die door winterzon En waterig winterweer Nu al vooruitlopen Op wat komen gaat - Lentevogels die In struik en gras Van geen ophouden Weten en zingen Alsof hun leven Er nu al vanaf hangt: Zwijgend glimlach ik Bij zoveel vrolijkheid Hun en mijn nieuwe Leven tegemoet…

vlinders bestaan uit voorzichtigheid, aangepord door twee vleugeltjes.…

Ik ben alles kwijt schold de gulle gever luid zijn paard de huid vol…