Alle inzendingen, jaar 2015, week 25

toen ik uit onschuld bestond liep ik soms het paradijs in en uit voor me lag het grasveld oneindig groot en aan de overkant dat ongekende verre vreemde land hollend wilde ik daar naar toe na lange tijd bereikte ik het vreemde oord in de verre verte zag ik de kinderen ze waren zo klein ineens net als hun stemmen mijn duizelend hoofd…

(Vader en Dochter II) Nooit zal er niemand ooit dood gaan. Leven zonder sterven zou zijn als glas zonder wijn Uiteraard is de dood nooit eens imaginair zij is een verbinding werkelijk reëel in ons leven Zelf ben ik niet die vader 'k Verloor door ziekte wel een voornaam deel van mijzelf Er is immer connectie absolute verbinding tussen…

Je mag er kijken naar het water wolken die laag overdrijven De luchten, waarin ik je naam -met hoofdletters- wil schrijven Maar hoog kan ik niet reiken hooguit op m'n tenen de vingers gestrekt Hier zijn de watervogels ....goed gebekt snoepen uit de stroom vissen uit het water Vroeg in de morgen of later op de dag mag…

ik weet nog waar het was zo ongeveer, een plek van bomen, schaduwen, het bos en de onvindbare auto het was aan vertrouwde hand op weg naar een verleden voorbij de bocht, de splitsing van wat komen zou, ver weg leek onze tijd zo onbeweeglijk als druppels van het ogenblik - nu de hemel in de avond valt ben ik net zo oud als jij toen…

het is een sombere dag vandaag aan 't strand de zee is ruw, het is guur en nat ze loopt met blote voeten op het schelpenzand blonde haren wapperen in de stormachtige wind koude zeewater prikkelt haar voeten blik gericht op de einder smoort in 't grauw gooit schelpjes naar de woeste golven kijkt vervolgens blij en verheugd…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

zacht kleurt zon met leven uit de bron mijn nog lichte huid gewoon een plaatsje op het strand met zee en golven bij de hand geen overlast van een druk terras maar stilte puur natuur vanzelfsprekend wel een schermpje de wind is nog wat guur de scene inviteert tot spelen van het schelp en waterspel de stroming snel het zand…

Daar stond een late zonnebloem te sterven in de leste zon, en niemand in de wereld die haar nog helpen kon. Van lijve zo belachelijk gelijk een leuterwijf, met vuil versleten kleren om 't uitgedroogde lijf, Een mensenhand, gerimpeld, had die haar troost beloofd? Die sneed van 't mager halsken dat diep-gebogen hoofd. En…

Aan werken heb ik echt een broertje dood Gesloof is voor de dommen dezer aarde Al dat geploeter heeft voor mij geen waarde De bijstand zorgt wel voor mijn bed en brood Genoeg geluld...ik ga een pilsje pakken En dan...nog even lekker labbekakken…

Uit hierdie Valkenburg het ek ontvlug en dink my nou in Gordonsbaai terug: Ek speel met paddavisse in 'n stroom en kerf swastikas in 'n rooikransboom Ek is die hond wat op die strande draf en dom-allenig teen die aandwind blaf Ek is die seevoël wat verhongerd daal en dooie nagte opdis as 'n maal Die god wat jou geskep het…

Tragisch langzaam Gaan de dagen Dodelijk De stiltes om mij heen Tijd genoeg Om af te vragen Wat is mijn lot Hoe zwaar mijn steen Wat mag ik Van mezelf verwachten Loodzware vrachten Vol angst en pijn Slopende dagen Eenzame nachten Weer lang alleen Te moeten zijn Gedoofde vlam Verdoofde massa De tijd gaat slepend Overal door De dag…

Het lijkt of alle bobo's aan de top Zich met hun quotes bewust vergalopperen Nu moet de ProRail baas zich excuseren Zijn boodschap: 'Wie wil springen let goed op, Qua dienstregeling komt het ongelegen Om suïcide in de spits te plegen.'…

De FIFA staat garant voor het spekken van eigen gewin, de Grieken brengen nergens iets tegenin, de groten krijgen meer inkomsten dit jaar en de kleintjes tja, daarvoor zijn de rapen gaar! Maar als "Jan met de Pet" een foute actie uithaalt, is het de gemeenschap die de TOL betaalt! Over omgekeerde wetten gesproken!…

De toren die ik bouwde steen per steen van binnenuit en om me heen uit het zicht en uitzichtloos is ingestort de koperen koepel die hem kroonde weggebliksemd door hevig hemelvuur, woeste storm- en hagelbuien vlammende tongen verkruimelen de wankele muren van mijn zekerheden ik ben herboren, uit chaos en verwoesting in…

het heeft in de krant gestaan buizerds vallen fietsers aan in de buurt van Eexterveen bij de Duunsche landen zal het zeker veilig zijn voor een avondwandeling we keren toch maar om als wij gewaarschuwd worden in de velden roept een koekoek…

terwijl jouw geur waar ons thuis op is gebouwd vervaagt en de smaak van je hongerige mond en gretige vingers van mijn begerige huid worden gewist door de lauwe lenteregens terwijl de zachte voorjaarswind onze kille, harde woorden, met afschuw gevuld, voorbij de warme veiligheid van ons paradijs verdrijven hoor ik het verre gefluister…

In een vloeibare wereld van reflecties gaat de waard kopje onder draagt de toog geen glazen aan de wand een schilderij waarop de gulden snede elke scherpte verloren heeft botte lijnen in verwaterde compositie ze vullen gezonken stegen met trambanen zonder haltes een blinde reiziger tast naar de vluchtheuvel - het perspectief - nergens…

Het lied wordt op de radio gedraaid jouw vreugdevolle bewegingen gaan sierlijk euforisch in herinnering als een dansende flowerpower los van de wereld in mijn hoofd met een geïllustreerde vertraging. Ik denk aan het zelfde lied introvert maar voor altijd gedragen neuriën we stil afzonderlijk in het brein instrumentaal ervaar ik onze…

Zwevende hartstocht steunt in een duurzame droom zonder heipalen.…

Je fietst er tussen leven en dood: onder teder groen maar boven vale bladeren... Dan opent zich halleluja-ruim! een vroeggeboren stadium: je komt weer thuis. Water klopt al in je oren, je navel sopt, wier slaat onaardig tegen je volgroeide ogen terwijl het fietspad langs de beuken golft…

ik reisde naar de eilanden blind stof aan de voet over geschakelde vlekken aarde kwam daglicht mij tegemoet langs de hele horizon werd het licht gespleten door kreten van meeuwen aandachtig bestudeerde ik de omtrek een gekartelde inham de los lopende lus van een wegbuigende kust en als genadige inval de witte rand van het strand…

Duizenden foto's op talloze Sticks in ontelbare bestanden, Niet één blijft me bij - Binnenbeelden die zonder tussenkomst Van virtuele macht zijn opgeslagen Zijn de ware beelden - Niet één is overbodig.…

de juiste woorden te vinden lijkt een onmogelijke opgave nu jouw stem stilvalt beantwoordt de zon de meest onzinnige vragen niet hult ook zij zich in stilte de lijster ja, zij zingt luidkeels ' jij was zo mooi, jij was prachtig maar jij hebt strijd nu gestreden '…

De haargroei van een man geeft wel te denken Bij zijn geboorte is ie meestal glad Da’s makkelijk voor in het babybad De kraamhulp kan hem zo geen haartje krenken Maar na een tijdje groeit er toch wel wat Op ’t schedeldak en brauwen om te wenken De oksels gaan rond dertien schaduw schenken Tot slot de baard dan heb je ’t wel gehad Na jaren…

De God die ik heb geschapen, is een goede god. De Godin die mij heeft gebaard, is een heilige godin. Hij heeft me kracht gegeven. Zij heeft mij gemaakt, tot wie ik ben. Zij zijn het tot wie ik bid. Zij zijn het die mij troosten. In angstige, eenzame uren, praat ik alleen met hen.…

(voor Thé Lau) Na twee-en-zestig jaren in de mangelmolen dacht God, laat hem nu maar hemelen, hengel hem nu maar op, want hij zit al veel te lang op hete kolen, die lieve bengel. Ik zat in een chic gekkenhuis toen ik jouw 'Blauw' over de radio hoorde en mij gezien voelde, getroost voelde, trots als een pauw dacht ik, als hij het kan, misschien…

er is geen klarinet die nog klagend huilt als liefde even pruilt trompetten worden niet gestoken want er gaat geen klank naar boven tenor en alt zijn uit het zicht verdwenen toen rappers zijn verschenen het is de tijd van rauwe woorden in een snelle beat hese stemmen van wat dronken gasten en een verlopen griet lasers rook…

De bergbries rilt door 't water voort Dat rint door beek en rotsge spleet, Mos groeit op blok en vochtge boord, De varen wiegt, de spar stijgt heet In zon: haar wortel, kronklend, schoort De rechte stam, het naaldrijk groen, En eik en beuk hun weidser dracht In 't bos blinken en welken doen, Tot waar in dag-doorschimde nacht De drop…

De NAM, bij monde van hun persvoorlichter: “Zelfs in geval van allergrootste pech Komt men in Groningen nog best goed weg, 5 Wordt het nooit meer op de schaal van Richter.” Voor Groningers staat hierdoor buiten kijf: “Het wordt hier op zijn hoogst slechts 4.5....”…

Dit is de herfst, dit zijn de mooiste maanden, maar ze ontgaan ons zoals ieder jaar, want wij zijn blinden in een wereld waar het blijvende niet geldt, alleen het gaande. Wij tastten in het duister naar elkaar, een oogwenk dat wij ons onsterflijk waanden, en zijn niet dan elkanders nabestaanden; het bed is ons niet nader dan de baar.…