Alle inzendingen, jaar 2015, week 35

Kinderlijfjes spoelen aan Van boten die zijn vergaan Mensen met de moed der wanhoop Voor een oorlog op de loop Crisis Europa voorbij Koppen alle kranten blij Alsof we blij kunnen zijn Mensen verdrinken per dozijn Hoe moet ik dat met welvaart rijmen Hoe kunnen we de wereld lijmen Hoe komt het ooit nog een keer goed Ik weet echt niet meer…

Het zal je maar gebeuren; je komt bij de dokter en na een paar onderzoeken krijg je te horen dan je kanker hebt Je hele wereld stort in elkaar, je voelt je verloren... Je moet een gevecht aangaan met een ziekte die je van binnen opeet Je weet niet of je kunt winnen, je bent onzeker over je leven, niet iedereen kan kanker overleven, het kan het…

De hele wereld heeft hem zien liggen, levenloos in de vloedgolven, pas twee jaar jong. Ik ken die streek, ik heb er vakantie vierend gezwommen en de ruïnes van Olympus bewonderd bij ruim veertig graden Celsius. Dit ene beeld zegt alles over de absolute zinloosheid van al die dwaze strijders, die samen de totale destructie willen bewerkstelligen…

Het beeld schetst de werkelijkheid van mijn gevoel de passie die wij delen in een universum ver van hier het kost geen kracht op lichamelijk of mentaal gebied wij komen in harmonie met ons hartstochtelijk vertier. Het is een beeld dat mij wendt tot jouw verbinding samen het geluk ervaren in mijn droom ver van hier met een beleving van…

Weet ik veel hoe poëzie eruit moet zien. Niet dat statische, dat uniforme. Daar hou ik niet zo van. Dezelfde toon herhaald tot in den treure, en dat dan 'vormvastheid' noemen, of 'een eigen stem' dat soort gelul. Nee, daar hou ik niet zo van. Geef mij dan maar het favoriete snoepgoed uit mijn jeugd. De toverbal. Je zuigt en zuigt…

waar ogen iets doven in het late middaguur ondersteunen handen en armen vlammend haar geestdriftig vuur ondanks het verstrakken van lijnen in het gezicht blijft haar uitdrukking lief en licht in haar bevallig gaan is een zekere traagheid ontstaan die ruimte geeft aan een lach waar vroeger kracht en alertheid was is tedere broosheid…

En wee degene die wat Hans creëert En wat een kunstproject had moeten worden, - ‘Beloofd’, in kapitalen op de borden - Het lef heeft dat hij die fout corrigeert. Wat mij nu van dit kunstwerk bij zal blijven: Dat het dus Kunst is woorden fout te schrijven.…

. . . . . . . . . . . . . . Zoals de golven gaan en komen, Komen en gaan, Den schoot van heur moeder, de zee, ontnomen Levenbelaân; Zoals de bloemenkindren komen, Bloeien en gaan, De schoot van heur moeder, de aarde, ontnomen Levenbelaân; Zoals de starren gaan en komen, Schittren en gaan, De schoot van heur moeder, 't heelal…

Heimwee is verlangen naar wat was, als naar een al jarenlang verlaten huis. Heimwee lijkt op wat ooit moet zijn. Kijk, daar staat mijn gedroomde thuis! Ondertussen bevind ik me waar ik nu ben, op weg van heel vroeger naar veel later. Verlangen naar waar ik ooit was. Verlangen naar waar ik wil zijn. Dat smaakt verleidelijk goed, misleidend…

Bent u lid van een kudde, Dan is dat in het algemeen knudde. U kent het verhaal van de makke schapen, Die alleen maar blaten En het er verder bij laten. Het verschijnsel herder is pas gaan spelen, Toen er iemand de baas wilde spelen.…

Tekst geschreven op de muziek van 'Everything' van Michael Bublé - zie link. Schelp in 't warme zand, 'n zeester in m'n hand 'n Golf danst om m'n lijf, verhalen die ik schrijf De zomer in 't hoofd, 'n avondkaars gedoofd Je bent in alles levend voor mij En waar ik ook ben, daar ben jij altijd In m'n hoofd, in m'n hart, ik raak…

Soms worstelen we met het leven omdat het niet gaat zoals we willen we blijven hangen in frustratie en ongemak dat ons gevangen houdt en belanden we op een hellend vlak dan ligt een burn-out op de loer om dan weer in balans te komen is een hele toer Zie het dan in een ander perspectief laat de worsteling los lach en geniet van de kleine dingen…

Niet dat je weg wilt lopen - Waarom zou je- maar iets in mij blijft bang voor leven en vertrouwen De schaamte om het verlangen was al te lang zo groot En ik wilde dat ze voor me op waren gekomen Dat het goed was wat ik wenste toen het er gewoon mocht zijn…

De tijd, in volle vaart geeft geen teken noch Hand, noch het Oog van God laten iets los over de tijdsgeest Als nachtegalen zingen zij hoogste noten Eerder dan juist nu vonden woorden elkaar Op papier, op schermen, in boeken en bundels Bovendien in veel Cultuurcafés (Daarnaast steeds meer vanaf de planken) Allemaal tekens van lief…

De grafsteen met de gebeitelde letters die jouw intieme vriendschap in de nacht een liefdesnaam gaven staat eenzaam op het stille kerkhof bij de uitgebloeide hortensia die moe is door doden die zwijgen in alle talen bladeren van droeve bomen dwarrelen wanhopig voorbij de diepte van jouw dromen maar jij zal nooit tot leven komen…

Een schreeuwende, stampende peuter is kwaad Weet zich met zijn emoties geen raad Moeite met het luisteren naar zijn moeder Vindt haar maar een loeder Een vuurspuwende puber, die gooit met deuren Zo boos, kan alleen maar treuren Niet vatbaar voor een discussie Onbegonnen missie Een boze, oude man in het bejaardenhuis Voelt zich daar…

De maaltijdservicebox van Allerhande Wordt zomaar thuisbezorgd door Albert Heijn Maar laat ie nou de helft duurder zijn Dan wat u in de winkel koopt, een schande? Nee heerlijk juist dat Appie voor u koos En ook nog een sigaar uit eigen doos!…

De straat is blind, heeft blinde muren. Een enkel raam, zo hier en daar, lijkt zich bewust van het gevaar, dat er met Alle blindheid nog iets valt te gluren voor Het onbeminde kind dat er achter nog iets Van zijn gading vindt. De straat kent enkel passanten, blind Voor elkaar en de wereld om hen heen. Een verborgen glimlach troont zich…

Een man, een vrouw, Een zoon, een dochter Reizen naar verre oorden Waarvan ze tot dusver Alleen maar lazen, Of waarover ze hoorden, Reizen naar de verte, Naar ver achter de horizon En nog voor ze hun doel Bereiken worden ze onderschept Door het weerbarstige heden, Een ijzeren vogel bezorgt Hen een graf in de wolken…

Ik heb mijn verleden allang geaccepteerd en een plaats gegeven Maar soms komt alles even naar boven en de tranen stromen uit mijn ogen Alle ellende die ik vroeger hebt meegemaakt geen mens zal dat ooit moeten beleven Alle valse beloftes die mensen hebben gemaakt en niet na zijn gekomen in het leven Alle liefdes die ik mijn hart had gegeven die uiteindelijk…

De eeuwenoude notenboom staat Diepgeworteld, breedgeschouderd de takken uitgestrekt -als in aanbidding opgeheven handen - wuiven zacht op het ritme van de wind En iedere avond moest ik de trap op mijn angst tegemoet ik probeerde niet te kijken naar die wirwar van armen gehuld in een diepzwart gewaad ik rende tot ik trillend het…

vijftig vijftig jaar als je het zegt - zo - klinkt het een hele tijd vijftig jaar vijftig vijftig jaar als je terugkijkt - nu - als een handvol zand - miljoenen momenten ontelbare seconden - zo maar vergleden vijftig vijftig jaar als je stilstaat - even - de tijd van toen overdoen - in gedachten - de peuter- en kleuterjaren…

Door pijnlijk gemis kleeft de angst van jouw verlies schreeuw ik om tranen.…

hij poetst en polijst spreekt van zilver maar zijn woorden slaan zwart uit wanhopig kijkt hij zijn toehoorders in de ogen ziet wat hoofden gebogen terwijl de rest hem ontwijkt nog is hij niet klaar wie zwijgt stemt toe maar het applaus is grijs en zijn stem doodmoe als hij het katheder verlaat met een nietszeggend gebaar ziet hij…

Oost-Souburg heeft niet veel om op te bogen, Er is een kerk, een molen en een pad, Toch heb ik daar een goeie tijd gehad, Ook híj is er geboren en getogen. Vandaar dat ik beweer in dit gedicht: Met Blind komt het EK alsnog in zicht.…

Laten we de oude brieven verbranden, al die mooi verregende zongebleekte woorden en regels in vlammen zien opgaan maar schaamteloos hun inhoud behouden. We hebben geluk gehad, o wat hebben we - Laten we straks andere steden verkennen, door nieuwe straten met muzikanten en slapers op banken slenteren, wennen aan weggaan…

De nacht is donker. - Buiten hoor Ik Z ij n e schreden gaan; ‘t Is of zij pozen… Of zij voor Mijn drempel blijven staan. Blijven zij pozen? ... ‘t Is of mijn hart Stiller en stiller slaat; Of mij een grote, rauwe smart Plotsling te wachten staat. De deur is dicht. Mijn lamp brandt hel, En weert de donkere nacht. Ik hoor Zijn stille roepen…

Het drankorgel zwalkte weer door de straat en nou is er niet veel wat ik haat, maar mensen die geen maat kunnen houden met drank, dat gaat me te ver. Hij zwalkte van de ene naar de andere kant, brallend van dronkenschap, het orgel was in slechte staat, niet gestemd en niet om aan te horen! Langzaam stierf zijn geluid weg maar toch…

'k Voel dat iemand naar me gluurt, kijk in de rondte niets valt me op, tot ik zie op de grote muur, het is een vlieg die naar me tuurt. Ik haat die beesten, zitten overal op, oei hij vliegt weg, richting m'n kop. Dat moe'k niet hebben, mepper gereed, want beest er is een ding wat ik zeker weet. Vandaag pleeg ik een moord, eerlijk…

Er liep een jongen over straat met een vlinder in zijn haar ik vroeg wat doet die vlinder daar die mooie vlinder in je haar dat is mijn oma die overleden is zei de jongen tegen mij ik ben gelukkig dat ze bij me is deze vlinder maakt me blij ik keek begrijpend naar de jongen ik had mijn oma nooit herkend maar met oma's net als vlinders…