Alle inzendingen, jaar 2015, week 40

Het korte geluid van een vallende eikel een made erin…

Shoppen in de winkelstraat Van het nieuwe kalifaat Is niet zo hemels als beloofd Zonder handen Zonder hoofd.…

wijl één enkel vlinder honing tracht te puren uit een roze rode begoocheling bloeiende munt me aanmaant de blaadjes te plukken vooraleer ze wegkwijnen onder de grond mijn berk zich met gezichtsverlies bezig is aan te kleden in herfstig geel talrijke geruchten uit de notenboom verloren raken in het hoge droge gras speel ik helemaal…

Hier is een mens iedereen en niemand. Het is hier een komen en een gaan. Hier regeert de dienstregeling. Alleen vluchtigheid kan hier bestaan. Tijdelijkheid. Onverstaanbare gesprekken verwaaien hier, mengen zich met een zakelijke omroepstem. Piepende wielen van een bagagekar, mengen zich met het gillen van een rem. Geroezemoes. Hier kan…

is het en ik denk aan mijn lief haar lach haar haren haar stem die alles zeggen die ik mis elke dag zie je vogels opvliegen ik kijk ze na in een ander land rennen schapen van de heuvel de schapen golven van de heuvel als haar meisjeshaar toen ze jong was, maar nu nog het is 7 oktober 2015 ver weg als ze is denk…

zie mij als dichter bij de nacht, gedachten van de dag zijn bevlekt en bevracht maar eindelijk zonder gezag lossen op in het dagelijks zweet zout, zuur, vreugd en leed ik maak van de hemel gewag de plek waar niets er toe doet enkel de pendule tikt zijn gang er is even iets wat niet moet behoudens de letters die ik nog even niet bevroed…

Ik ben even weg ik zwijg nee, haal me niet over de boom is neergehaald wat er van is gebleven is een twijg.…

ik mis de wereld in de sprong die ik waag, niet toereikend zijn mijn redenen die ik prevel wanneer de zon mijn hart bereikt ik zend mijn vragen naar dove oren ' k zie een vals gelaat achter het scherm dat mij weerkaatst, ik ben een toehoorder van de stoutste dromen droog mijn naaktheid af met het spel aan mijn geslacht, kus mijn tederheid…

Hoe het ook is of wezen zal maak het verschil met een warme wil Hoe je leven verloopt laat het niet gebeuren leven zonder kleuren schenk iedereen hoop Jij kunt het verschil maken maak beslagen ramen helder op het werk of in zaken van zolder tot kelder maak het verschil…

Met vallen en opstaan Heb ik mijn hoofd Te vaak gestoten Zo vaak aan dezelfde steen In mijn eigen voet Heb ik geschoten En in zeven sloten Liep ik daar Het spoor bijster Verdwaasd Kon nergens heen Ik ben geraakt Heb het gekregen De volle laag Het was kantje boord Liet mijn oren hangen Bij hen Die met twee monden spraken List en leugens…

Wanneer hij voor me staat te grijnzen Laat weten het is nu genoeg Weet ik weer wat mij angst aanjoeg Zie ik mezelf naar achter deinzen Wat later, moed en maling veinzend Span ik het dichtpaard voor de ploeg Waarmee ik eerder vrees versloeg Doorvors mijn ziel en eindig peinzend Ik heb nog veel te veel te doen Dingen waarmee ik te lang wachtte…

Is leven de dood Als duwende kracht van een tevreden leven De brandstof voor echt zinvol Drijfveer naar leergierigheid Naar weten waar liefde leeft Waarom je geen vleugels bezit Niet kunt vliegen Hoog visualiseren waar het aanvaardbare schuilt Vliegen naar terug Uit angst voor morgen Omdat morgen daar niet huist…

Zekerheden zal ik altijd wantrouwen onzekerheden wil ik het mee uithouden leven is dan een levenslang waagstuk en de brandstof voor liefde en geluk…

Ik weet niet waarom we rennen ik weet niet waarom alles dendert Ik wordt snel in een jas gewikkeld als we landen in een vreemde kou Ik snap de mensen niet ik ken de machines niet ik ben verloren net als mijn vader ik ben mijn moeder kwijt en hij ook we zijn op weer een nieuwe plek maar weer niet thuis Ik wil alleen maar terug…

Jij was zo fit ,had zoveel pit Het hoofd waarin die ziekte zit Mist memorie en controle En ik uit onze levensrit Het jeugdige frivole, Het wordt bij ons soms akelig stil Ondanks de cv ook wel kil Herkent niet alle feiten Behoedzaam blijf ik want ik kan Jou, noch iemand iets verwijten. Een beetje fit, een beetje pit Ons simpel medicijn…

In gesublimeerde vorm Is het eenzame gedicht Niet meer dan een Kinderloos wezen, Niet meer dan een Ouderloos kind…

ik denk terug aan hoe het was overzie de gelopen weg alles lijkt nog zo pas zo snel als ik het zeg komt mij voor gaat alles dan teloor neen, ik word nog steeds die ik ben anders wel en toch in wezen als te voor als ik al memoires zou schrijven, op een kladblok van grijspapier zet ik nu nog geen punt ik wacht op wat nog boven…

haar naam danst als een veld vol bloemen… ze steelt mijn hart voor altijd uit mijn blije ogen, ik leg het graag blind voor haar neer stil ontroerd vindt heel mijn wereld slechts verwondering en zacht zing ik van poppedeintjes, van een maannacht vol geluk groot en rond verraadt haar zachte schijn dat licht heel toverachtig pril kan zijn…

(voor Willem Witsen) Je huisde in Oosterpark 82 te Amsterdam, waar alle kopstukken van de Tachtigers langs kwamen en bivakkeerden om te bomen en te zuipen. Je had vooral een zwak voor Willem Kloos, die leed onder zijn homoseksuele aandriften en een verslaving aan de alcohol. Terwijl hij zogenaamd afkickte in Apeldoorn, sluisde jij flessen…

Franciscus van Assisi, een twaalfde-eeuwse edelman. De dierenwereld was hem niet vreemd; maakte deel uit van zijn bedeldom. Met rijkdom kun je niet betalen een wereld van verhalen van een spreker vervuld met heiligheid die spreekt met de vogels en de wolven van hun nijd bevrijd. Zijn uittreden uit de middeleeuwse realiteit vanuit…

de tijd vertraagt in het stil staan doch jouw plaats is nu leeg, een ruimte met een andere visie deelt het voeteneind dat ik zojuist heb afgestoft geen bediening op commando, mijn hand is leeg al wijst mijn vinger naar het zintuig waarmee jij je voortbewoog, je hoogte was beperkt tot waar mijn kruin je oksels raakte het afscheid was rumoerig…

Het asielrecht voor onze huisdieren staat onder hoge druk. Geen poespas voldoet ter compensatie na een kortdurend geluk. Hondsbrutaal die zogenoemde dierenvrienden die hun leven wensen te verrijken met een kat of een hond, maar naar verloop van tijd zich realiseren dat erin hun hart geen plaats voor dierenliefde bestond. Van korte…

Ja toen, ja toen zag ik een bij op een najaarsbloem tussen het geurende stuifmeel, de voelende dauwdruppels en de tastende bladeren in het groen. Ja toen, ja toen hoorde ik een bij zachtjes zingen tussen het blauw van de seringen, tussen goudkleurig en vermiljoen, tussen wat haar lokte in het groen. Ja toen, ja toen heeft het…

Het herfstig gele blad belicht de rijke oogst van peren vol met sap en roept kom dans met mij. De herfstig zoete zon bestrijkt me ‘s morgens vroeg zo super zacht alsof het avond is. En het herfstig droef gevoel voor al het moois dat binnenkort voorbij is, omarmt me.…

plots word ik mij weer gewaar van het ruisen van de wind een gevoel vol van verwondering dat ik zo vaak als muziek heb bemind bladeren laten de geliefde zomer achter als ware het voortaan een vreemdeling zij moeten zich van haar onthechten om te vergaan op de bodem van verwachting waar zij zich met het aardse zullen vervlechten zelfs mensen…

Een explosie van kleuren spat van het schilderij je wordt bedolven door het rood, geel, groen in de hoek zit een klein insect verscholen hij voelt zich niet thuis tussen dat kleurrijk lawaai laat hem maar rustig zijn blaadje eten in zijn eigen universum is hij hoorbaar.…

Dagelijks bereiken ons berichten in een niet aflatende stroom van ellende uit de poriën van de media die als een koude douche over ons heen wordt gestort dan vragen we ons af waar het in deze wereld toch aan schort want graven we niet ons eigen graf? komt het kwaad van binnen of komt het van buiten zijn de grote leiders blind en doof geloven…

Ooit wordt de wereld Als een terracotta pot Aardappelpuree…

het kan even duren geduld is niet gehinderd door haast doch schatplichtig aan een geheugen van grachtwater; slechtziend en doof nee, dan de heldere beek die eindeloos woorden herhaalt, de letters spelt tot in omgewoelde grond, een verzande oever. Het graf blijkt geruimd ooit, bij het zilverlicht van de spade op een doordeweekse morgen…

Dit gedicht geef ik Je als handdruk, De allerpersoonlijkste Uiting van menselijk contact - Sterker nog, ik heb deze Regels voor jou met De hand gedrukt Uit houten letters Waarvan elke vezel Door de liefde voor Jou doortrokken is…