Alle inzendingen, jaar 2015, week 47

Massaproductie door bewoners van het bos met laag hartritme.…

ik spiegel me in water met nog een kleine rimpeling het egaal geluk kwam pas veel later was in het diepe gedoken kwam proestend boven met schrik en de kou op mijn huid leerde na jaren rustig laveren tussen opstandige golven die mij met hun massa’s bijna bedolven tot jij verscheen met ogen en lach het water bedaarde mij de spiegel…

Bij Robbert Dijkgraaf – in de gasfabriek - Wordt alles opgeslorpt door zwarte gaten Zo’n gat daar kan hij uren over praten Dat vind ik op zichzelf al zeer uniek Van Nieuwkerk hoopt dat hij het bij kan benen Want voor je ’t weet is hij straks ook verdwenen…

Van alle dingen die ze ons daar leerden – hoe rechtop te staan bij tegenwind, een pak te kopen, das te knopen, geld te sparen, hoe je stem te vormen tot een schoon geweten, weg te lopen, vast te houden, af te wachten, te praten met vrouwen, netjes eten – er bleef weinig achter. We waren onverbeterlijk gebouwd voor roof en braak, met handen als…

Voor mijn surprise wilde ik sterke lijm. Mijn vader zou precies weten welke. Zo'n Bison Kit pakket kreeg hij voor Sinterklaas. Een goocheldoos waarmee je alles kon maken dacht ik. Het sterkst werkt contactlijm zei hij geloofde ik. Secondelijm dan? Hij laat me nooit los.…

De mallemolen draaierig van het denkbeeld kleurt de avond rond.…

HERFST Het wordt nu herfst, de jaren zijn vervlogen, als zand door onze vingers heengegaan, jaren dat wij vaak bevlogen, niet dachten aan ons zo sterfelijk bestaan. Vervlogen zijn de jaren van weleer, en aan je lot valt niet te ontkomen, het einde komt, al kom je in verweer, en is steeds meer nabijgekomen. Ze komen en gaan, steeds sneller…

ken je ook dat ontglippen van wat je dacht vast te hebben of de idee je wereld dagelijks uit de krant te kunnen knippen, dat het blijkt niet meer te zijn dan een farce, iets dat was mijn handen lijken dan te trillen alles, ja alles wil als zand door mijn vingers slippen zo voelt ook soms de liefde dralend aan haast stuurloos…

Wim moet worden geopereerd, aan zijn hart nog wel, dus dacht ik, 'k schrijf een kreetje supersnel, want Wim ziet op tegen de snij-partij en denkt: dat is allemaal niks voor mij! Maar niemand wil graag dat de dokter zijn mes in het nog gave vlees zet, dus zeg ik nu maar op zijn net: Wim, jongen de dokter vond je te jong om er…

de taal maakt zich los van het woord klanken vervagen in het loze niets gebaren verstillen zoals bij strenge vorst de wolkjes die ik uitblaas 'hoop 'is het woord dat ik iemand hoor fluisteren 'hoop 'is de kachel waaraan wij ons gaarne warmen…

Haar is een nieuwe Verjaardag toegemeten, Een nieuwe naam, Een nieuw gezicht, En toch wordt ze onverminderd Gezocht door hen die haar En haar volk vervolgen - Met achter de muren Een kast van houten planken, Die net niet zijn gedicht Om nog wat adem binnen te laten Voor als het spannend wordt - En nu de aanval onverwacht…

je brak mijn vleugels voordat ik kon vliegen met zinnen zonder kant noch wal en zorgde voor mijn vrije val ik ben nergens geland bleef zweven in een wereld van verschil waar woorden hangen aan zijden draden en de waarheid wordt verdraaid…

Wat maakt dat vogels spontaan gaan fluiten? Is er eentje die het voortouw neemt, waarna de anderen hem volgen? En hoe weten ze van dezelfde melodie, want ze tjilpen allen soortgelijk. Wat hangt er in de lucht op wat wolken en vogels na, die het ruime sop verkozen boven poten op de grond, omdat vleugels vliegen willen? Maar wees behoedzaam…

Jij nadert mij. In mijn gedachten richt ik mij; laat ik de teugels volledig vrij, zoals bloemen zich richten naar de zon. Gebroken woorden. Verscheurde beelden. Gestrande illusies; als uitkomst van wat ik deelde. Reeds voorbij voor het goed en wel begon. Jij blijft. Jij bent mijn hoop. Jij bent mijn glimlach. De geest waarin ik mijn…

vlak bij de Meir loop ik Veerle tegen het lijf bruin haar scheve baret laarzen jas hoe gaat het? ze vertrekt haar mondhoek even maar alsof het er niet toe doet haalt haar schouders op en knikt we groeten en lopen ieder een andere kant op ik kijk nog eens om maar ze is al verdwenen gewoon tussen de anderen als de anderen en niemand…

sierlijk neeg het glas naar de vorm die ik voor ogen had subtiel vertakt spreidde zij haar ijle stelen in de schikking die ik dacht rondde haar bloemen naar helder zicht waar zon uitbundig brak in alle kleuren licht…

Droevige ziel! die geen uitkomst meer weet, Is uwe hope gezwicht? God geeft u tranen tot balsem in 't leed... Broeder! uw lijden wordt licht! Deed ge uw beminde uwe liefde verstaan, Glipte uit haar lipjes geen woord; Welde er van weelde in haar oogjes een traan?... Makker! uw dageraad gloort! Werd gij, verdoolde! der deugd weer…

Zijn waar-heden Enkel geldig in het heden? Of zijn ze misschien Te waar om dat in te zien En wij ze daarom met voeten treden? Het is een vaststaand feit Ieder heeft zijn eigen waarheid…

Het is en blijft een linke operatie, Waarbij er uiteraard naar wordt gestreefd Dat iedere patiënt die overleeft, Maar anderhalf procent wordt een crematie. De sterftekans is relatief vrij groot, En heus, voor sterven ben ik als de dood.…

Ik geloof dat ik maar niet geloof Dacht ze stralend Haar tenen wiebelden bij het idee Dat zij morgen op zou staan Als niet gelovend mens. Ik geloof niet in de dingen Die mij laten lachen, zei ze stralend. Ik geloof in dat ik lach. Vol ongelovig starend Trachtte de menigte te vatten Hoe dit ongeloof kon zijn. Want hoe kan iemand niet geloven…

De nooit ingehaalde tijd geeft z’n tranen door in een nieuw gevormd gezicht omarmt haar achtergrond in een teken of in een oneindig woord, verspreekt zich niet in onbetamelijkheid zonder vooroordeel in een zwijgend en ongeschreven gedicht.…

Woorden hard woede fel gifangel gestoken De cirkel is rond de rechthoek scherp lijnen gebroken Liefde blind horend doof relatie verbroken…

Dan klapt hij dicht zwijgt… hij weet het niet gedachten in zijn hoofd tollen of staan stil Maar zij voelt boosheid zich niet serieus genomen interpreteert zijn stilte als onverschillig negeren Tenslotte doorbreekt hij met: ik weet het echt niet Waarop zij dan briest: waarom zeg je dat dan niet stilte is erger dan de storm…

Als de zon moeite krijgt met klimmen en het licht geheimzinnig wordt als elfen druppels dauw gaan gooien naar elkaar als kabouters hun paddestoelen bestijgen als wind zich even rustig houdt als vogels vergeefs proberen de stilte stuk te zingen als verwachting hangt tussen de stammen dan, ja dan zou het kunnen zijn dat het novembermeisje…

Daar leven zij, voorzichtig lopen, tussen Dahlia's en stenen het is er doodstil op een enkele snik na en bezoek tweewekelijks bij de een maandelijks bij de ander of soms helemaal geen.…

was een prachtig ogend kip mijn kippenhartewens een gezellig tokkelleven nu ineens plofkip een kort woordje vol afschuw lees even de advertentie van de super vermeldt dit echter nog steeds niet allemaal een deel van mijn kostbare lichaam straks in de kiloaanbieding verpakt in een door hen gekozen schaal mijn veren zijn…

Waar het woordje TE voor staat, zei men vroeger keer op keer, is niet goed dus leer alleen: dat TEVREDENHEID het enig woord is, waarin dat toegestaan is. Leer te leven naar DAT wat je hebt, NIET wat je wilt, want dan mijn kind: wordt je levensloop verspild, TEveel, TE TE TE steeds maar TE Kijk naar TEvredenheid en je komt er wel,…

Het kinderfeest uit mijn jeugd moet er nu aan geloven Zwarte Piet bracht me zo veel vreugd dat vuur laat ik niet doven We moeten mee in iedere bocht ik laat dat niet gebeuren het is toch ver gezocht we moeten Zwarte Piet nu anders kleuren Zwart blijft zwart concessies doe ik niet ik roep het met heel mijn hart zwart blijft zwart bij mijn…

een deur een dichtgeklapte val een ondoordringbare bunker een uitgesloten ontsnapping een deur de afzondering de opening om te schuilen een deur op een kier bestaat zo nu en dan uit droomweefsel een deur ontsluit de wereld verbindt me met jou en jou…

Ach, de klad komt er wel eens in, in de liefdesliedjes die ik voor je zing. Dan maak ik me er wat makkelijk vanaf en soms zing ik niet. Maar in mijn stilte moet je weten, ben ik heel druk met jou lief te hebben. In de fluistertonen tussen mijn kussen klinkt heel luid mijn lied.…