120 resultaten.
Vergeten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 304 Was benieuwd
of ik bij jou
toch ergens sporen
van mezelf
nog terug
zou vinden.
Ik vond ze niet
en zag
dat ik voor jou
dus echt nooit
had bestaan.
Ongezien
en ongemist
kon ik
weer verder
met mijn leven.
Alleen ikzelf
weet nog
wat ik toen zei
en dat geen mens
ja, zelfs niet jij
mijn roepen heeft gehoord
mijn woorden,
die…
Een volk onder een ster. Suriname 40 jaar onafhankelijk
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 110 Hindoestanen, creolen
indianen en javanen
veertig jaar voorbij
Joop's tranen om een
onafhankelijkheid van
een volk onder een ster;
dat zich losmaakte van het
moederland zo oneindig ver.
Suriname, Paramaribo, eeuwig
stroomt de Marowijne; geeft
vruchtbaarheid aan zijn volk,
vindt welvaart in zijn bauxiet
mijnen.
Zijn geschiedenis is…
Rare wereld
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 318 De Turken schieten
zonder enige aanleiding
van dreiging, in angstreflex
een Russisch gevechtsvliegtuig neer.
De Syrische rebellen vieren het wrange feit
dat ze één van de piloten hebben doodgeschoten.
Weer zo'n oude baardaap voor de tv-lens
die stupide 'Allah akbar!' joelt,
alsof het feest zou zijn.
Die grote gekken worden blijkbaar…
Winterwit
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 117 De eekhoorn vindt trots
onder een bedekte schuilplaats
verborgen noten.…
KRANKHEID
poëzie
4.0 met 2 stemmen 364 Neen, nimmer kan in eenzaamheid
Ik met mijzelf verkeren,
Of vleugels hangen uitgespreid,
Een klauw wil mij bezeren;
Een sombre vogel volgt mij staag,
Gekromde kling de snavel,
Bloedrood de pluimen van zijn kraag,
De mantel geel als zwavel.
Hef ik het hoofd, om 't meeuwenvolk…
Het magisch verlangen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 94 devoot sokkelden
heiligen tegen pilaren
armen gespreid en
ogen vol eeuwigheid
ook het glas in lood
in hun langgerekte boog
trok de blikken omhoog
weg van het leven buiten
in kleur liet religie
de schepping zien
vol met mystieke figuren
ook op plafonds en muren
ik voelde als kind
het magisch verlangen
om het aparte van zalig zijn…
Dé-ès
snelsonnet
4.0 met 3 stemmen 376 In deze tijd, waarin we kunnen lezen
Van nietsontziende daden van terreur,
Staat het geweld nu bijna voor de deur,
Zelfs dichters moeten voor hun leven vrezen.
Als dit zo door blijft gaan, stel ik een daad
En reis ik af naar Dichterlijke Staat!…
Einde
gedicht
3.0 met 13 stemmen 10.558 Hij lijkt vast minder erg -
die lief bijeengebrachte
hoop spaanders van mijn gedachten -
op mij dan een berg.
Waar zal die laaiende gestalte
van mij dan uit bestaan
en waar kwam die al te late
eerste vonk vandaan?
------------------------------------
uit: 'De mooiste gedichten', 2015.…
'Hoop' is dat wezen van dons
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 164 'Hoop’ is dat wezen van dons
dat je, warm in beschermende handen geborgen,
doet denken aan hoe het zou zijn
als we vrij en vertrouwend
de wereld beschouwden.
Heel licht en geduldig, met enkel het doel
van ontplooiing en groei in gedachten.
‘Hoop’ is dat wezen van dons
dat verwarmt wanneer kou ons bevangt.
Met zijn zachte gepiep en zijn…
Stil liggen......
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 225 Zomer is
met zon vertrokken
luchten met herfst
eerder grijs
dan blauw
Kou heeft
de toeristen
de dagjesmensen
van kade en oever
verdreven
Ik schrijf
en heb geschreven
over zomerzon
de stroom,de schepen
die er -dagelijks- voeren
Nu liggen ze er
nog wel stoer
maar stil
en verlaten
motorgeronk...
alleen in mijn geheugen.…
Donkere kamer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 143 ik zit in een donkere kamer
hoor niks
het was al een poosje verlaten
totdat ik verscheen
er lag stof op de meubels
een boek stond er in de kast
met vergeelde papieren
waarin ik je las
ik zag je handschrift
op het kiekje van de stad
je bent mooier dan het schilderij
waar ik Delft zag…
Groeten uit
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 126 dank je
wel lieve
schat voor
die kaart/foto
uit dat
verre land
maar oh
wat een
schrik jij
zat op
de pijnlijke
rug van
die beeldschone
olifant
de begeleider
lacht stralend
hij huichelaar
martelt vantevoren
om de
wil van
dit hulpeloze
dier te
breken luguber
plan
ontspannen toeristen
weten hier
niets van
reisbureau…
Opluchting
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 Het vertrouwde woonkasteel verlaten.
Een korte reis vol springende vrees
van een beloerde, weerloze koolmees.
Bemoediging mag slechts flauwtjes baten...
Een vreemde gang in, wachtend _ gelaten,
omringd door gefluister, onvatbaar en hees.
Vastgebonden worden aan ziel en vlees.
Stinkend gas ruiken: het bewustzijn laten.
Pas ontwaakt, met…
Betrouwbaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 193 De tegenpolen
omarmen het zielsverwant
het voelt als magneet.…
Nattigheid
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 91 Druppels racen om wie
het snelste valt, om
eenmaal beneden
samen te klonten,
gevangen in elkaar.
Van hun gezamenlijk
lot nog geen weet, en
ze zakken traag,
onder mijn vinger
scholen zij samen,
onwetend hoe de
zwaartekracht hun bedroog.
Vanuit het groot geheel
keert er nimmer een
terug; ze vallen
omlaag, nooit omhoog…
scheuren
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 202 De kwaadheid
Toont
Vastberadenheid
Over de ingeslagen weg
Van
De beulen
Die met hun eigen lot
Niet worstelen
Europa worstelt
Muren van de historie
uiteengevallen glorie
Vastberadenheid van een land
Om te herstellen
Te aarden in de ontstane
Scheuren
Die de horizon
Somber doen kleuren…
De laatste wintertijd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 138 Een hagelkoude wind doet de sparrenarmen
huiveren. Een meeuw probeert vergeefs een
schreeuw, want op ieder takje ligt nu sneeuw
die geluiden dempt en het leven opzuigt.
De winter gongt pijnlijk door het landschap,
terwijl Terra trilt en lava hoest via haar vulkanen.
De mensheid maakt immers te vaak een misstap.
Men ontkent de ethers van de…
Jij en ik
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 179 Vannacht heb ik
Ons een nieuwe
Waarheid gedroomd:
In een ongekend
Heldere dimensie
Droomde ik mijzelf
En jou twee duikeendjes
Die opgaan in de
Liefde voor het water
En voor elkaar -
We brengen
Rimpelingen teweeg
En wachten tot ze
Elkaar raken en ik
Deel word van jou
En jij van mij…
Toekomst
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 137 Op weg naar de toekomst die
ook morgen nog zal zijn. Die
zich verenigt met duizend en
een wensen. Die verborgen
blijft zolang het leven er
zal zijn. Die koestert een
hoop zonder grenzen.
Op weg naar de toekomst,
zoals een trekvogel op
zijn vlucht. Zoals een zoeken
naar warmere oorden. Zoals een
zwerver die warmte nimmer
elders vond…
In ons Huis van Zen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 85 Mijn oude kater,
is een meester.
Hij leeft in een wereld,
die ik, zonder het te weten,
verlaten moest.
Mijn oude kater,
is een meester.
Wat hij doet,
doet hij met aandacht.
Hij kijkt, hij ruikt, hij proeft.
Hij keurt en wikt en weegt.
Mijn oude kater,
is een meester.
Hij betreedt ruimten,
die voor mij gesloten blijven.
Hij kent de…
Festijnen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 98 Een woestijn van woorden
waar iedere korrel anders uitgesproken wordt
ze liggen daar, hoe kan het ook anders,
als los zand aan elkaar
ze worden ieder de wereld ingeblazen
zullen zelfstandig verder razen
en maken de mooiste refreinen
op allerlei dubieuze dan weer reuze festijnen.…
bom die valt
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 94 je hoort een bericht
je wilt niet verder gaan
om dit te lezen
of om te horen
liever zit je
ontkennend aan het raam
een lekker ontbijt
croissantjes met jam
wat schattige kinderen
die niets weten van puinhopen
net als de dochters
in Damascus van Assad
en mijn kleindochter
hier 500 meter ver weg
Mia, mijn Mia, ik ben bang
dat…
Passioneel
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 105 Voor de dageraad
vormt portret tegen het licht
een warm silhouet.…
Juist stilte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 131 je hoort de woorden niet
die geschreven staan in wolken
bij het passeren van de maan
zij verglijden in uitweiden
over ons bestaan
het komen en weer gaan
in scherp oplichten
tonen zij vaak het donkere
van onze werkelijke gezichten
hun zinnen rijgen wij
heel diep van binnen
tot eigen levensgedichten
juist stilte maakt herkenning…
Aan het kasteel van Antwerpen
poëzie
4.0 met 1 stemmen 657 Ik scheij er zo niet af, als met mijn eigen leven,
En eer ik sterref zal nog menig met mij sneven.
Vondel. Gijsbrecht van Aemstel.
O Vijfhoek, die aan Scheldes-vloed
De troon zijt van de heldenmoed,
Die 't hart van 't Hollands heir doorgloeit,
En aan zijn Land en Koning boeit!
Onoverwinlijk Burchtgevaart,
Waarop Europa wachtend…
We voelen nattigheid
snelsonnet
3.0 met 2 stemmen 323 Het waterpeil gaat deze eeuw omhoog
Het zou er op den duur van kunnen komen
Dat heel de boel hier nog gaat overstromen
Zo luidt een rampscenariobetoog
Frappant. Steeds meer verkeren wij in sferen
Van tijden die nooit leken terug te keren…
Geen woord
gedicht
4.0 met 6 stemmen 4.708 Er is geen woord voor missen, hoewel
ik het hoor in de merel die zingt
in de tuin waar jij niet bent. Geen woord
voor het mankeren van de dagelijkse
dingen; het snijden van brood, de zoete
stroop van simpele zinnen. Geen woord
voor de te ontberen belofte
dat er een eeuwig zal zijn. Dat jij
de enige zal zijn, dat ik een woord
vind waarin liefde…
Er zijn ook overeenkomsten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 133 (Vrije val II, tevens slot)
Een ieder die hoog vliegt, kan alleen maar
vallen; opnieuw opstaan geeft slechts visie
een kijk die jou voorheen misschien wel heel vreemd was
Elk inzicht is onderhevig aan wijziging
slechts ten goede of ten kwade
Zonder visie, geen leven, geen mening
een leven zonder inzicht schrijdt voorbij
kabbelt slechts…
Klad
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 101 Toen haar klandizie weg begon te blijven,
ging Blonde Molly haar memoires schrijven.
Helaas is 't bij een kladversie gebleven:
haar afwerkplek was opgeheven.
(uit: Goed voor hart en bloedvaten)…
Liefdeslyriek
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 242 jij bent
mijn liefste
zindelijk muzikaal
intellegent
gepropt in
een somber
hok door
een onmens
zeker geen
nette dame
of stoere
vent
jouw trotse
staartje het
spraakzaam vermogen
tantpuntjes zo
schitterend op
de wereld
gezet
einde pret
jij kleeft
nu aan
je broertje
of zusje
vanwege faeces
onsmakelijk verhaal
hotel o.a…