Alle inzendingen, jaar 2016, week 1

Leugendans Het is net als een mooie dans Het publiek is ingenomen Geen stel die het zo kunstig doet Jullie zijn niet in te tomen Dan komt de Waarheid tussen in Die wil nu ook een dansje Beleefd vraagt hij: ’Mag ik nu?’ Hij hoopt nu op zijn kansje Maar daar heb jij geen voordeel aan Je danst nu juist zo heerlijk Je wordt gedraaid, getild,…

De was is stijf bevrozen. 't Is zeker weer min tien. 'k Moet zien da'k er geen stukken afbreek. Da's hier zijn schoonste hemd. Ik was er nog zo fier op toen ik het gekocht heb in de solden. Min zeventig procent, 't is gene prijs, dan kan 'ne mens zich een folieke permitteren. Amai, het is hier koud, koud in dat windgat hier. Die handdoeken…

er is iets vreselijk fout gegaan in onze maatschappij bewust kapot gemaakt waarvan wij nu de brokken moeten rapen vertrouwen heeft snel plaats gemaakt voor negeren en geen ruimte laten in kijken naar elkaar zonder te praten begint al het voor oordelende haten zeker waar geweld het licht getinte van grote groepen meldt…

IN HAAR ALBUM. 't Waar' vergeefs dit koude blad Met nog kouder zwart beklad, Om te melden, welk een gloed Ge me in 't harte blaken doet; Zulks vereiste ene englenhand, Met een stift van diamant, En een inkt van vloeiend vuur Op des hemels reinst azuur! 1839…

Ze proppen veren in elkanders reet Bijna een ieder heeft wel één gewonnen Van al die prijzen die er zijn verzonnen Categorieën vind je bij de vleet Ach had je niets...raak dan niet van de wijs Want volgend jaar...de “lege handen” prijs…

Politici en bestuurders waren bang om de boel te laten escaleren, dus pakten ze een bloemetjesbehang om de onverlaten mores te leren. Maar de politie pikte dit niet en het waren zeker vluchtelingen, opgefokt door alcohol en wiet deden ze de meest rare dingen. Ze trokken slipjes naar beneden en ze knepen in talloze billen, velen hebben…

Donkere chocolade consumeer ik niet meer als ik niets over haar oorsprong heb geleerd, maar als ik overstap naar dezelfde zaligheid van het alfabet met noten ingebed of een andere afwijkende kleur ben ik dan gered? hangt aan mij dan niet de gelijke geur, van afwijzing zonder enige moraal? en wanneer men klopt op de deur van mijn…

als een kleine meester herken ik de stukken van pion tot koning op de troon bestreed er veldslagen in het hoge Noorden totdat mijn adjudant werd vermoord we vochten voor het vaderland en de vrouwen bij de wasmand die ons schone kleren gaven en een pint met schuimend bier ze zagen onze besmeurde gezichten en zand en bloed op de mouw voor…

iemand vroeg mij te zijn zoals geweest, daarginds, toekomende tijd desnoods   binnen dungetrokken grenzen die slechts op papier verschijnen   ik zei te bestaan tussen werkelijkheden in aanwezigheid ter plekke…

365 dagen geleden, was iedereen in rep, alsook in roer, heel het land was in rouw gedompeld, je verstand naar zijn mallemoer. Zomaar mensen afknallen, zomaar gezinnen dreven in paniek. Het bloed op straat is weg, de sporen, zie je niet. 365 dagen geleden, dat de aanslagen werden gepleegd en het enige wat ik me afvraag: is er iemand die…

Bij het fluisteren van de nacht zag ik een glimlach zo onverwacht van een engel die vertelde over een wonder in het oosten. Ik stond als genageld aan de grond, omdat ik ongewis was van het wonder dat zich onder de mensheid bevond. Bij het fluisteren van de nacht hoorde ik die konde zo onverwacht van die Davidster in het verre oosten. Ik…

Was ik een Vlaamse gaai Ik liet mij zo niet noemen. Er is geen veertje Vlaams aan mij Wat wil men hier verbloemen? Garrulus glandarius is mijn naam Oftewel voortdurende krassende eikelzoeker. Altijd gewaardeerd als gast Welkom als vaste bezoeker. De stamvader van de gaai Is niet toevallig de papa-gaai !…

Onverwacht. Niet nagedacht, over een dief in de nacht die geniepig lacht. Al me spullen weg. Wat een pech, een hele vracht. Lang voor gespaard, hard voor gewerkt en intussen ongemerkt al heel wat waard. Cactussen poepend, muntstukken zoekend, als was het ezeltje dekje. Een tasertje strekt je, een muilpaard verwek je, een zwoegend…

Ergens valt een bom, een blindganger op een huis door het dak, maakt een gat in de vloer, blijft steken Verbaasd kijkt een gezin omhoog angstig en met schrik in de ogen. Een wonder is geschied tussen hemel en aarde, want er is meer dan geluk hebben en geloven: de allergrootste kracht in het kleinste gevangen in een uranium atoom. Haastig…

Soms is het leven keihard, maar je moet vooruit blijven bewegen. Laat niets je tegenhouden van wat je wilt bereiken in je leven. Al zit het leven heel vaak tegen en verloopt het niet altijd zoals je zal wensen. Soms moeten we keihard vechten om ons doel te bereiken. Niets in het leven gaat vanzelf, als je iets wilt moet je er aan werken. Soms zit…

Nu al het glitterglans uit het straatbeeld verdwenen is kan ik de deur weer toedoen sluit ik m'n ramen als voorheen het verkeer gaat heerlijk in de file het zou toch een keer wat anders alles gewoon vreugde uitgezongen vrede niet bedongen.…

Als er iets is dat ik goed kan, is het de kunst van het ergeren, het irriteren, ik kan mij mateloos storen. Er is niet veel voor nodig, en soms ook helemaal niets. Ik heb nou eenmaal een opgefokt gemoed, dat nietsontziend wenkbrauwen laat fronzen, de trekken verstrakt, en pupillen vernauwt in een dodelijke blik. Bijvoorbeeld…

Maak geen regels. Regels maken jou.…

Zie, reclamemakers maken reclame. Wie spaarzaam is, moet leren consumeren. Wie niet ouder wil worden, moet jonger willen lijken. Doe, zoals massamensen doen. Kijk, ook dichters maken reclame. Wie zich als massamens verloren voelt, kan zichzelf weer leren vinden. Wie jonger wil worden, kan beter wijzer willen zijn. Doe, zoals je eigen hart…

In een visioen accentueert de rookpluim een vorm van magie.…

Men moet altijd enigszins verdrietig zijn, anders is men verloren, maar men moet wel een beetje verloren zijn - van het reddeloze soort - anders zou men alleen maar gelukkig zijn, toch moet men ook gelukkig zijn, zo maar gelukkig kunnen zijn, in alle staten van geluk, anders zou men maar verdrietig zijn, enigszins verdrietig…

ik dacht in geven voor haar een schitterend mozaïek te weven het felgekleurde glas in speelse lijnen waardoor een vrolijke zon kon schijnen verschillend in formaat maar toch synchroon gelegd als onze liefde die alles zegt heb me gesneden aan tal van scherpe kantjes en de moeilijkste passages vermeden schoonheid is allengs in…

Uw nauwgezetheid is beducht Mij ‘over 't paard te tillen.’ Maar is er iets wat u belet Dat gij mij in de zadel zet? Gesteld - dat gij 't zou willen.…

De kleurencodes zijn niet aan te slepen, Dat gaat van pimpelpaars naar donkerrood. Hoe donkerder hoe dichter bij de dood, Begin uw dagen dan maar af te strepen. Onnodig ingewikkeld doen is mode, Wat vroeger IJZEL was krijgt nu een code.…

Natuurlijk aanpakken de overtreders de raaddraaiers de aanranders de verkrachters maar vooral doorpakken voor de vrijheid van onze seksualiteitsbeleving van vrouwen, mannen voor de vrijheid van onze kinderen, opvoeding, scholing voor de vrijheid van onze godsdiensten levensfilosofieen of geen voor de vrijheid waar wij voor…

Elke dichter zijn eigen taal Zijn eigen klanken Zijn eigen persoonlijkheid Iedere dichter zijn eigen wereld Zijn eigen kosmos Een gedicht is een korte wandeling het schrijven een waarachtige handeling om te komen tot een kern der dingen en tot de essentie van het leven door te dringen het creeren van een eigen melodie in beeldspraak of pure…

't Is winter in Noord Nederland het ijzelt op de straat En niemand die er nog voor zijn plezier de weg op gaat De nieuwsberichten spreken van ontregeling en nood En als je op de rem trapt kan je wagen bij het schroot De kinderen in Groningen zijn opgewekt en blij De scholen zijn gesloten daarom hebben ze nu vrij We zien ze lekker schaatsen op…

De mist vertekent het zicht in de schaapskooi van de verwachtingen, het priemend licht is in aspiraties opgegaan, uit de sikkel van de maan welt een overtollige traan. daaronder grazen prooidieren van door de wol geverfde taal, gedreven door herders met een eigen symboliek ten prooi gevallen aan de melancholie van deemoed…

2015 wuifde ik uit met een traan, van al het verdriet die werd aangedaan. Terroristische aanslagen, die wij met afschuw op de media zagen. Ik zal proberen niet meer achterom te kijken, dan zie ik toch maar overal lijken. Gehersenspoeld en gedwongen, hun hart in haat gewrongen, jonge mensen uit hun milieu gesleurd, hun familie door emoties…

Een zin, een woord dat optilt uit de traagheid der gedachten- dat glimlach brengt waar enkel mist de ziel bespringt. Een kalme lucht die regen torst en vallen laat ook waar geen droogte is, maar die doet dromen van de lente. Een woord dat niet gezegd, toch klinkt in dromen en verwachten. De traagheid der gedachten tot vrede brengt, tot…