Alle inzendingen, jaar 2016, week 12

Een arts zonder grens bezoekt een zwaar gekwetst kind. Nobel buskruit doodt. Alfred Nobel was de uitvinder van het buskruit.…

Overal zijn straten met huizen en mensen die daar wonen net als ik. Die misschien nu precies hetzelfde denken, uit het raam peinzen naar de lucht, die vele dromen draagt en waaiert. En die elkaar ontmoeten in hun vlucht, zich samenpakken in de wolken om mee te liften op regendruppels terug naar beneden. Op zoek naar…

Geen zin, In krant, In tv, In radio, In laptop, In Iphone. Geen zin, In verslag, In beeld, In stem, In hype, In tweet. Geen zin In waarde, In meer, In vrijheid, In leven, In barbaar. Geen Zin.…

wilde bloemen met niets anders meer dan vlakte en een blijvende verbijstering de dood is koud de aanslag nog meer…

En dan opeens Blijkt je retourticket Een enkele reis te zijn Vliegveld Zaventem Een klein Syrië En dan opeens Blijk je het laatste woord Van je leven te hebben gelezen Verandert Station Moolbeek In een kapotgeschoten Homs Blijkt je einde,ooit voor ogen Heel anders te zijn,want opeens Zo opeens, zo ontzettend opeens…

De V&D gaat nog een tijdje open Dus stonden we vanochtend allemaal Te dringen voor de deur in het portaal Zo'n buitenkansje laat je toch niet lopen Want wat er om ons heen ook explodeert Een tientje voor een tas is niet verkeerd! (Hoe edel, trots of oud het lijk ook was De gieren storten zich op het karkas.)…

in dit kleine leven leer ik te verduren en zoveel later in de slakkengang van de tijd leer ik te verzoenen niets meer om bang te zijn…

zonder te huilen scheid ik mijn hoofd van mijn romp beter laat dan nooit…

Een ochtend in maart Het zonnetje wat door de wolken schijnt Het begin van een nieuwe dag kleine zorgen, grote gedachten Dan boem bam, knal een korte klap Een ochtend in maart Het zonnestraaltje wat door de knal verdwijnt grote zorgen, wereldwijd!…

`A dirty mind is a joy for ever` maar ik hoop natuurlijk niet, niets voor die pure moordenaars die in de verwachting van 70 maagden honderden slachtoffers hebben gemaakt en miljoenen verdrietig, zeer verdrietig Mijn christelijk gedachtengoed gaat wringen, gaat botsen met ´heb uw vijanden lief´ ´heb uw naaste lief als uzelf´ ´a dirty mind…

naar J.Brel(22-03-'16) laffe barbaren zijn het die hebben toegeslagen ze lieten bloedige sporen na en een zee van verdriet wat alom heerst is grote machteloosheid graag had ik dit korte relaas willen afsluiten met wat woorden van troost maar ik heb de moed niet…

wie ben jij om mij het licht te ontnemen uit m’n ogen het was niet dat jij mij kende noch degenen die ik liefhad en in allerijl vertrokken vanmorgen voor een doodgewone dinsdag in maart…

Vannacht heb ik Een zee bevaren Die zich hulde In louter mist Bij het wakker worden Komen woorden op Die me uit het niets Gegeven worden, Die opdoemen Als land in de zee…

Hoe jij haar achter laat naakt op linnen en mij niet te vergeten als ik zie, hoe dicht je op haar huid zit er ook een man neerzet, getekend schijnt hij achter haar te staan maar er is toch niets dat zich aanpast wat ooit binnengedrongen is? er loopt een kind uit zijn geweten jij hebt haar ogen zwart omringd ik maak er een…

ik weet niet hoeveel geloven er zijn ben geen theoloog of filosoof hang niets aan heb geen geloof maar als er dan toch zoveel goden zijn en allemaal zo vredelievend als wordt verteld laten zij allen dan eens rond de tafel gaan zitten en een einde maken aan al dit zinloze geweld…

Geen woorden vinden en toch willen troosten; geen ogen die schreien, alleen maar een doffe blik. Onbegrijpelijk wat hier gebeurt en toch moet het leven verder. Is dit de eerste dag na het begin van de lente? Is dit een nachtmerrie? Dona eis requiem.…

Terreur heeft niet alleen een gewelddadig doel maar is ook een giftig product om haat te zaaien te verdelen zonder menselijk gevoel met als gevolg het gevaar dat uitbreiding van dit kwaad overal kan oplaaien…

Zwaartekracht is liefde ergens bij Abcoude stil moment in niet te vergeten bezwaren om aan mijn zwijgen te tornen jouw stilte te bevrijden bemorste onschuld droom van onzichtbaarheid adem uit jouw liefdesbrief horizon zonder woorden.…

in de metro zat je en je schreef een gedicht tussendoor op je ipad het gerommel in de tunnel in het donker van het ene station in je leven naar het andere alvast het verlangen naar een cappuccino en wat kletsen in de kantine en dat elke keer weer gelukkig nog net voor die dodelijke knal…

Eens per jaar is ’t feest voor de man dan werpt de zon haar zalige stralen Op alle plekjes, waar ze ‘t maar kan zelfs op blote benen willen zij dalen Blote benen, nog van de winter wit schreeuwen als het ware om de zon Zonnestralen zalig door die roksplit zijn voor blote beentjes als bonbon Weg met de lange broek zeggen zij, schone meisjes…

Strogele vogelschrik wreed gestroomlijnd ’s nachts op zijn mooist in de benzineboomgaard, verjaagt noch verschrikt: lokt de koplamp. Tondelzwam, vuurgevaarlijk niet gedetermineerd door Linnaeus. Eksters leidt hij langs ’t nikkel in de kassa, de plukkers drenkt hij in de boomgaard. Romp zonder armen, mokkend crucifix;…

Van Ankara tot Brussel is het raak, Een continent staat trillend op z'n benen, Het oude zelfvertrouwen is verdwenen, De één roept: 'Peace!', een ander zint op wraak. Mark Rutte trachtte ons gerust te stellen Door alle bange wezens op te tellen.…

ik heb angst in de schepping gezien waar nog zon scheen waaide een donkere wind mat ruizelt blad aan takken die hangen in het kindergeluid zijn de blijde tonen er uit de omslag kwam als een dief in de nacht nog onvoorbereid bij het eerste begin van de dag het rampenbericht was snel verspreid in hoog opgelopen emoties golfde chaos…

Dichter, van uw zachte woorden waar gij omgaat begeleid, aan de nooit betreden boorden zwervend uwer eenzaamheid, uit de weelderige wegen van het leven tot de rots van uw vast geluk gestegen langs de paden van uw trots, als de morgenzon gerezen boven damp en duisternis, Dichter, uit de streek der vrezen in het rijk, waar vrijheid…

ik wil alleen nog huilen maar 'k heb geen tranen meer ik wil alleen nog huilen want m'n hoofd doet zo zeer zo zeer van alle pijn die er in de wereld is voor alle leed weer aangedaan aan mensen, 'n kwetsbaar bestaan van kinderen, vrouwen, mannen die zich wel gedragen als een heer ik wil zo vreselijk huilen misschien komen morgen…

een lichtflits de harde knal vervolgens grijze rook gegil en geschreeuw mensen vallen achter hun bagagetrolleys op de vloer hier wegkomen is een hele toer doden en gewonden blijven achter op de grond welke besmeurd is met glasscherven en bloed van veel mensen welke hier op deze Brusselse luchthaven hun ongewenste…

Iedereen als ik, met lijf en met leden; Vol dromen en wensen, met een vloek en gebeden. Met adem in leven, in nemen en geven. In zorg en in angst voor verlies en om vangst. In dat besef, niet meer op mijn bangst door al dat te zien wat wij delen: Een klontje ik, een wolkje jij, het kopje erbij. Gezelliger dan toch, om hier te…

Het explosieve kwaad. De sluiers van de haat. Dat dood en verderf zaait onder de mensen. Dat bittere tranen doet vergieten voor hen die onnodig het leven lieten. De poging naar het waarom te vragen niet langer toelaat. Kwaad kent vele gezichten. En soms explodeert het ongemerkt en fataal; blokkeert en shockeert het vele levens, dat…

Buikpijn, misselijk makende beelden vullen tranende ogen van hen die achterblijven. Toeval dat zij en niet jij, niet meer dan dat. Slechts een moment op de verkeerde tijd en plek, de zoveelste slachtoffers van een of andere religieuze gek.…

handen gevuld met zoete bitterheid struikelen over de stenen van het uitgestippelde pad happen naar adem op lege dichte dagen de vlinder ontsprong de dans en zag wat mij ontging…