Alle inzendingen, jaar 2016, week 22

jij was introduce ik nam je mee naar het bal der onbekenden je oogde naturel maar je verschijning oogstte wel een licht applaus waar we passeerden probeerden mensen een glimp van je op te vangen keken verrukt omdat in hun nabeeld een stukje magie bleef hangen het gezelschap ging totaal aan ons voorbij de avond was van jou en mij…

'k Ben tegenwoordig bij mij zelf. - Ik zit alleen: Daar 't schoonste veldtapijt gespreid ligt voor mijne ogen; Daar 't kabblend beekje ruist; daar vurige gebeên Zo menigmaal, God lof! mijn harte en mond ontvlogen; Daar bloempje en grasje juicht en op zijn Schepper wijst, Daar ik het miertje aanzag en 's Makers grootheid voelde Daar 't alles…

Ik ga vandaag eens ‘etnisch profileren’ Die woorden heb ik deze week geleerd Al vindt een ieder het volstrekt verkeerd Mijn vrije mening mag ik praktiseren Dus...een bejaarde van de fiets getrokken De e-bike paste niet goed bij haar sokken…

De wilg hangt en treurt terwijl om haar heen de lente volop geurt Weggevlucht in gedachten die tijdloos voortdwalen laat zij de wereld wachten Als zij de ogen opent -even- ziet zij wat zij al die tijd had kunnen meebeleven Schrikt zij van het licht de geurende geluiden klapt haar kruin weer dicht Want tot de conclusie dat zij…

jij die nooit aankwam. Je zou nooit arriveren in mijn armen, geliefden die verloren waren van de start. ik weet zelfs niet welk lied je plezier doet ik heb het op gegeven te proberen , al die immense gedachten hoe ver hoe diep het landschap was steden torens bruggen en het prachtige land dat we eens waren , een open raam in een landhuis…

Giulia Eleonora Liefje loopt lopen doet hopen er gaat een wereld open voor onze dappere Giulia en haar vader haar vader Jan Jacob die slankt af en haar moeder haar moeder Giselda die weegt af wat wij allen hopen voor dit kind wat mama, papa hoopt hoop doet leven wij als ouders met onze dochter GIULIA ELENORA LIEFJE hoopt…

Ik ben een waterman, een Amelander Ik ben het wrakhout, zand en zilte bad Een pier uit deze aardkloot, salamander! Dus nokken met je flatje in de stad Ik val nog liever hier ter plekke dood Dan weg te sterven als een stadsmalloot…

Wat rijmt er op pijn? Niets... want pijn valt niet te rijmen. Misschien met wat zonneschijn, want een beetje warmte is altijd fijn. Of misschien maneschijn, als ik in het donker van de nacht, de slaap niet vat. Dan is mijn venster, niet zo'n donker en zwart gat. Wellicht een glaasje wijn, dat kan ook heel lekker zijn. Geeft ook wat…

Er wordt verteld: God werkt door mensen. En de chauffeur rommelt met een dvd, 28 doden in een tunnel in Zwitserland, de volgende morgen in de krant en op tv. De begeleiding, al die kinderen. Hun tijd was gekomen. Het was al lang zo gepland. Hij geeft en hij neemt, nu heeft hij genomen Hij werkt dus door mensen, en het is zijn besluit,…

vrouwenvlees is goedkoop te vangen en te verhandelen ondergeschikt aan en gedwongen tot seks verkocht door hun familie ontvoerd of geronseld net zolang geslagen tot ze er mee instemmen beroofd van hun kind zijn het schuldgevoel immens hopend dat bevrijding hen ooit ten deel mag vallen…

Taaldebatten aan de Voer tussen Vlamingen en Walen. Vormt het riviertje heel stoer een eenheidsgrens tussen twee verschillende talen. Zijn aldaar in het heuvelland zes dorpen als het kind, dat trots zijn tweetaligheid bemint. Zoekt een klein Limburgs bestand naar taalsynoniemen binnen het Belgisch federatief verband. Van Moelingen tot…

en als ik dan mijn stad zo zie skyline flats kantoren voel ik mij even als verdwaald verleden is verloren geen school of straat waar ik ooit heb gespeeld groenteboer of kruidenier mijn stad nooit meer zoals het was alleen herinneringen hier…

Mijn wens had ik te lang uitgesteld dus liep ik eindelijk met twee van mijn allergrootste schatten de pannenkoekboerderij binnen ik neem er één met chocola riep Ella, Sofie natuurlijk ook toen nog met schone handen het feest kon gaan beginnen dicht bij ons de wensvijver tussen het goud van de vissen blonk geld uit alle landen…

Ik sta samen met Ellen ten Damme op de foto en die foto hangt nu in mijn schrijfkamer te pronken als één van de mooiste momenten in mijn woelige leven. Hoe meer ik er naar kijk, hoe meer ze mijn vriendinnetje is. Laat me maar in die waan. Ik weet nog net dat ik mezelf voor de gek houd of net niet. Ik heb het gedurfd om mijn linkerarm…

stil zit de man voorover gebogen gedwongen houding onder een grote groene paraplu blik gespannen en strak gericht op de hengel en dobber hij rilt even; heeft zich wat meer naar ’t hoge riet verschoven terwijl het vandaag toch stevig hemelt blauw gele flitsen schieten soms als pijlen uit wolken naar beneden de atmosfeer voelt…

ik proef gaten in gebakken lucht mensen praten niet maar kwaken elkaar de decibellen terug het onverstaanbaar koor schuift door naar waar leeghoofdigheid de magen rap vult aan de tap van ongeduld verhitte koppen dichter bij elkaar in alcoholische gezelligheid vuisten op tafel als het mes niet van twee kanten snijdt de kroeg is…

Ek kom om 'n kransie van rou te breng, Op kindergraffies 'n traan te pleng. Maar kyk, dis 'n fees wat my oog gewaar van blommetjies, blommetjies aanmekaar, op ranke stingel oor graffie en steen – soos graan op die lande, aaneen, aaneen; soos kindertjies selwe in feesgewaad, in hupp'lende dans op die windjie se maat; spierwit hul kleertjies…

Zacht en zwoel jouw lippen, een sensueel mooie mond kussen die je aan geliefden zond daaraan kan geen ander tippen. In volle rijpheid mag je bloeien, fris mint geurig jouw adem vermengd met tedere woorden die je mij influistert... bij jou mogen ze groeien. Kom dichter bij de dichter geef je gevoelens prijs zo intens en puur je…

Een puik idee corruptie te bestrijden Met iemand die die gang van zaken snapt, Die noodgedwongen nu is opgestapt, Door in die wereld derden in te wijden. Verstandig is het niet dat hij moest moven, Want boeven vang je toch het best met boeven.…

Hoe diep ligt het zielenmeer verscholen met zijn gevoelens als opstandige golven, aangedreven door huilende wind: roedel wolven en waarop boten draaiend ronddolen. Hoe troebel het levenswater, zonder einder, zonder lichtbaken. gevoelens waaraan men niet kan raken noch bewaken: enkel rusteloos geklater. Net nu verliezen gladiolen hun frisheid…

Waar het smeltwater in kleine bergbeekjes langs rotshellingen naar beneden dendert zie ik even een vlinder bij het bloesemleven water verzamelt zich in krachtige stromen naar beneden valt het vloeibaar over de rotsrand kletterend in regenboogstromen tegen de rotswand het water blijft vallen door het eigen gewicht en de vlinder die danst in…

en dan opeens wordt ze overmand overmand door tranen zomaar uit het niets grijpen ze haar bij de keel waardoor ogen het niet meer droog houden als even te voren tot scherpe kanten langzaam zullen versterven en ze zich kan laven aan het heden…

in stille meditatie ontvangen mijn handen een druppel rust zij is toereikend om zwaarte van het hart te verzachten gewoon maar zitten weten, dat ik verbonden ben met al wat is…

Küssnacht am Rigi België in rouw. In 1935 verongelukte een koninklijke vrouw. Astrid Van Zweden als koningin van België innig aanbeden; vond in het verkeer een te vroege dood. Aldaar gestorven; na negen jaar lauweren te hebben verworven, als Leopolds eega tot groot tragiek in zeldzame nood.…

Het wordt verboden op de fiets te bellen, Dat is nog slechter dan een slechte witz. Een bel is toch verplicht op elke fiets, Wat hierna komt is welhaast te voorspellen. Die wettenmakers zijn soms niet te temmen, Straks mag ik met mijn rem ook niet meer remmen.…

De wind jaagt door de wouden Het water slaat over de wal Op zee bezwijkt het Oer stevige rubber Onder de last Van hen die de terreur In hun vaderland Achter zich hebben gelaten, Maar nu simpelweg Met te veel zijn - Aan het water Vallen ze ten prooi Die met moeite Aan het land ontkwamen…

Hij keek stil voor zich uit geplaagd door al zijn kwalen De dood zat hem op de hielen en dwong hem niet te dralen. Dus hief hij het glas om nog eens te kunnen proosten met niemand in de buurt die hem zou kunnen troosten.…

Er is de aangename dubbelzinnnigheid van 'dood' na 'ik'. Er dreigt aan de einder. Aan de einder dreigt er. De dubbelzinnigheid van horizon, schip, boortoren. Van horizon de dubbelzinnigheid. De wind die de meeuwen draagt die de wind maken. Er: ergens. Er: hier. Er lonkt de aangename aanname van alles, zonder denken. -----------…

ik wilde vliegen maar wist dat ik geen vleugels had strooide mijn gedachten uit in de straling van jouw lach voelde me opgenomen door de warmte in je ogen jij stuurde lichtjes bij en samen keken wij naar boven ja ik kan vliegen op de thermiek van liefde verbonden en toch vogelvrij…

Inmiddels ben ik ook een soort dr. Doolittle, want ik woon al jaren samen met mijn pruimekopparkiet Pikkertje en ik kan haar vogelgeluiden al aardig duiden. Soms klaagt zij, soms smeekt zij om beter voer en lekkernijen, soms wil ze gewoon even herkend worden, soms voert ze het hoogste woord en gaan de decibellen tot grote hoogte. Dat…